บทที่ 6 Lost Control
[/b]
Rote say
ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่านอกจากจะมีพลังดึงดูดพวกอมนุษย์ ไอ้เด็กนี่ยังสามารถทำให้ทุกอย่างรอบตัวหม่นหมองลงไปด้วย ถึงจะไม่ค่อยชอบที่โยถามโน่นถามนี่แต่ว่าก็คงดีกว่าบรรยากาศในรถตอนนี้ ดวงตาสีเทาคู่นั้นมองออกไปนอกรถอย่างล่องลอย
“เดินไหวมั้ย” ผมถามเมื่อเรามาถึงคอนโด ไม่มีคำตอบใดๆ โยเปิดประตูลงรถก่อนเดินโซเซนำไป ผม ล๊อกรถแล้วรีบเดินตามไปก่อนตัดสินใจแบกไอ้คนเมาขึ้นบ่า เพราะนอกจากเมาแล้วยังไปต่อยกับชาวบ้านมาในสภาพยับเยิน ผมกลัวมันจะไปไม่ถึงห้องครับ เหมือนจะมีแรงขัดขืนนิดๆ แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร ไอ้เด็กนี่ตัวเบามาก เห็นสูงๆ (แต่น้อยกว่าผม)แบบนี้อะนะ
“จะลุกไปไหน” ผมวางโยลงบนเตียงแต่เจ้าตัวไม่ยอมนอนครับ
“กูจะไปอาบน้ำ ร้อน” มันว่าพลางเดินไปคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป ปัง!...เสียงปิดประตูดังลั่น นี่จะเอาให้พังคามือเลยมั้ย ผมถอนใจกับสภาพคนเมา ไม่รู้สิผมไม่เคยอกหัก คบคนนั้นคนนี่บ้างไม่ค่อยจริงจรัง ส่วนใหญ่ไม่เป็นคู่นอนก็เป็นอาหารมากกว่า
เกี่ยวกับคดีนักล่าของสภาที่ตายไปสองคน โยเดาถูกทุกอย่างนั่นละ ไอ้เด็กนี่มันฉลาดแถมขี้สงสัยเอามากๆ ผมนั่งทำการบ้านอยู่หน้าคอมพักใหญ่ก็คิดขึ้นได้ว่าไอ้คนเมามันยังไม่ออกจากห้องน้ำเลยครับ สงสัยคงหลับคาห้องน้ำไปแล้ว ผมเคาะประตูเรียกอยู่พักนึงก็ไม่มีคนตอบนอกจากเสียงฝักบัวที่เปิดอยู่อย่างนั้นจึงเดินไปหยิบกุญแจในตู้ไขประตูห้องน้ำเข้าไป
คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกเอ็มวีหรือไง!? (นายเอกต่างหากละ อิอิ) โยนั่งหันหลังพิงกำแพงพร้อมก้มหน้าปล่อยให้น้ำเย็นจากฝักบัวไหลผ่านทั้งที่ยังใส่เสื้อผ้าอยู่ หลับไปแล้วหรอ? ผมเดินเข้าไปปิดน้ำก่อนจะนั่งลงตรงหน้า แต่จู่ๆ ไอ้เด็กนั่นก็กระชากคอเสื้อผมเข้าไปหา
“เพราะมึง เรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้” มันบอกผม ขอบตาแดงเหมือนกำลังจะร้องไห้...รู้สึกเหมือนหัวใจมันจะเต้นผิดจังหวะไป
ด้วยระยะใกล้ขนาดนี้ทำให้ผมมองเห็นใบหน้านี้ชัดเจน ไอ้เด็กนี่หน้าตาดี...ผมกำลังคิดบ้าอะไร ใบหน้าขาวๆ จมูกโด่งๆ นัยน์ตาสีเทาแสนเศร้านั้นทำให้ผมราวกับโดนสะกด ริมฝีปากอิ่มนั่นยังคงมีเลือดซีมจากการโดนต่อย ผมก้มลงชิมเลือดที่มุมปากนั่นอย่างลืมตัวก่อนจะจูบหนักๆ ลงไปที่ริมฝีปากนั่น...หวานจัง
“อื้อ...” โยพยายามผลักผมออกแต่มนุษย์จะเอาแรงที่ไหนมาสู้ผมละ ผมค่อยๆ สอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อในปากอุ่นๆ นั่น มีการขัดขืนในทีแรกแต่สุดท้ายก็คล้อยตามอย่างลืมตัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรสเลือดของหมอนี่หรือกลิ่นเหล้าที่ยังกรุ่นในปากที่ทำเอาสมองผมเบลอไปหมด ผมบดจูบดูดดื่มและเนิ่นนานก่อนจะถอนริมฝีปากเมื่ออีกคนทำท่าว่าจะหายใจไม่ทัน
น่ารัก...รู้สึกแปลกใจที่ตัวเองคิดแบบนั้น ริมฝีปากแดงนั่นเผยอหอบนิดๆ จึงอดไม่ได้ที่จะจูบซ้ำไปอีกที ไม่เคยคิดมาก่อนว่าการจูบผู้ชายมันจะรู้สึกดีไม่ได้ต่างจากผู้หญิงเลย ผมเลื่อนจากริมฝีปากนั่นลงมาที่ซอกคอขาวๆ ก่อนจะฝังเขี้ยวลงไป
“เจ็บ” โยบอกผมเสียงแผ่ว รสเลือดที่สัมผัสลิ้นทำเอาผมแทบคลั่ง อีก...ผมต้องการอีก
“พอแล้ว...จะฆ่ากูหรือไง” คนโดนกัดพยายามผลักหัวผมออกอย่างอ่อนแรง ผมจึงละไปสนใจส่วนอื่นแทน ผมปลดกระดุมเสื้อของคนที่นั่งพิงกำแพงหมดแรงออกอย่างใจเย็นก่อนจะโยนเสื้อตัวนั้นไปห่างตัว หืม?สักด้วยหรอ รอยสักวงเวทย์อะไรซักอย่างที่อกซ้ายดูตัดกับลำตัวขาวๆ ดี มองแล้วอารมณ์ขึ้น เกิดมาครึ่งศตวรรษเพิ่งจะเคยมีอารมณ์กับผู้ชายนี่ละครับ
“อืม...” มีคนหลุดครางเมื่อผมพรมจูบไปตามตัวก่อนจะวกกลับไปลิ้มรสเลือดที่ยังคงซึมออกจากแผลที่คอ “อ๊ะ!...” ผมก้มลงดูดตุ่มไตแข็งๆที่อกนั่น ทิ้งรอยจูบไว้รอบๆ ถึงมันจะไม่ใหญ่จะไม่นิ่มเหมือนผู้หญิงแต่ก็เพลินดี ผิวไอ้เด็กนี่สวยมาก สีน้ำผึ้งแบบเอเชียแถมยังเนียนนุ่มไม่ต่างจากผู้หญิง มือผมก็ไม่ได้อยู่นิ่งไล้ต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงท้องน้อยลงไปจนถึงกางเกงยีนก่อนจะปลดตะขอออกแล้วล้วงมือเข้าไปทักทายโยน้อยที่ตอนนี้เริ่มแข็งตัว
“อย่า!...” คนเมาพยายามดันมือผมออก ยังพอมีสติแต่ก็น้อยเต็มที ผมไม่สนใจจัดการดึงทั้งกางเกงใน บ๊อกเซอร์ เกางเกงยีนออกในทีเดียวก่อนจะโยนไปซักมุมในห้องน้ำ ผมจับน้องชายมันก่อนจะขยับขึ้นลงเบาๆ ทำเอาคนโดนกระทำหน้าแดงตัวแดงบิดเร่าๆด้วยความเสียว...ผมเร่งจังหวะมือกับเบื้องล่าง โยหอบหายใจหนักๆกัดริมฝีปากแน่นจนแดงราวกับกลัวเสียงจะรอดออกมา...ยั่วชะมัด ผมก้มลงบดริมฝีปากนั่นอย่างอดไม่ได้ มือเรียวขย้ำเสื้อผมแน่นด้วยแรงอารมณ์บอกให้รู้ว่าใกล้จะเสร็จแล้ว
“อ๊ะ!...อาห์” โยครางกระเส่าก่อนจะปลดปล่อยเต็มมือผมเลอะไปถึงหน้าท้องแบนๆนั่น อีกคนสบายตัวไปแล้วเหลือแต่ผมนี่ละที่อารมณ์ยังครุกรุ่นเต็มที ยิ่งมองร่างขาวๆที่ยังหอบหายใจพิงกำแพงซึ่งมองตอบผมแบบเบลอๆ ยิ่งแทบคลั่ง ผมยังคงทรมานกับความต้องการมีมากจนส่วนกลางนั่นปวดหนึบ ผมตัดสินใจอุ้มโยออกจากห้องน้ำแล้ววางลงบนเตียงนุ่ม ขืนอยู่ในนั้นต่อกลัวจะมีคนหนาวตาย
ผมจัดแจงถอดเสื้อยืดสีดำพร้อมปลดเปลื้องพันธนาการเบื้องล่างออก น้องชายผมเด้งออกมาทักทายโลกเพราะมันแข็งขืนเต็มทน คงไม่ต้องพูดถึงเรื่องขนาดเพราะสรีระแบบตะวันตกสาวๆ คงพอเดาได้นะครับ
ผมจับขาเรียวชันเข่าขึ้นก่อนจะนั่งคุกเขาลงระหว่างกลาง ก้มลงไปจูบริมฝีปากแดงๆ นั่นอีกครั้ง ลูบไล้ผิวเนียนพร้อมจับแก่นกายนั่นปลุกเร้าอารมณ์ขึ้นมาใหม่ โยจูบตอบผมถึงจะไม่ค่อยเก่งนักแต่ก็ถือว่าเป็นงานอยู่ ผมพอจะรู้มาว่าเวลาผู้ชายมีอะไรกันต้องทำยังไง แต่ผมไม่มีเจลหรือสารหล่อลื่นอะไรเลย ใครมันจะรู้ว่าต้องมาเอากับผู้ชายแบบนี้ ส่วนถุงยางไม่ต้องใส่เพราะไม่ท้องอยู่แล้วช่างมัน ผมจับไอ้ลูกชายตัวโตไปจ่อที่ช่องทางสีหวานนั่นก่อนจะดันมันเข้าไปทำเอาคนข้างล่างสะดุ้ง
“โอ๊ย! เชี่ยเจ็บ!...เอาออกไปนะ!” โยโวยวายเสียงดังสงสัยจะสร่างเมา มันทุบผมใหญ่เลยครับ ไม่เจ็บแต่เริ่มรำคาญจึงเอามือข้างนึงรวบแขนมันไว้เหนือหัวทั้งสองข้าง
“อา...อย่าเกร็ง” ผมหลุดครางด้วยความเสียวเมื่อช่องทางข้างหลังบีบรัดผมแน่นทั้งที่ยังเข้าไม่ถึงครึ่งเพราะไม่มีอะไรช่วยหล่อลื่นเลย
“ฮึก...กูบอกให้หยุด พอแล้ว” น้ำใสๆค่อยไหลซึมจากดวงตาสีเทาคู่นั้น หน้าโยดูเจ็บมาก สงสารครับแต่อารมณ์มันมาไกลหยุดไม่ได้จริงๆ ผมก้มลงจูบซับน้ำตานั่นก่อนก่อนจะฝืนดันเข้าไปจนสุด
“อ๊าก!...” โยร้องลั่น ผมปล่อยข้อมือบางนั้นเป็นอิสระก่อนจะดึงมาจับไหล่ผมไว้ นิ้วเรียวจิกผมแรงราวกลับจะระบายความเจ็บนั่นออกมาซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมก้มลงจูบริมฝีปากแดงๆนั่นอย่างอ้อยอิ่ง ไม่รีบขยับให้ช่องทางที่ไม่เคยถูกล่วงเกินนั้นได้ปรับตัวส่วนมือก็สาวโยน้อยเพื่อปลุกอารมณ์อีกครั้ง ช่องทางนั้นบีบรัดเบาลงแต่ก็ยังคงแน่นอยู่เดาว่าคนข้างล่างน่าจะพร้อมแล้ว
“เชี่ยรอท...เบา” โยว่าเสียงสั่นเมื่อผมเริ่มขยับตัวผมจึงจับขาเรียวนั้นมาเกี่ยวเอวไว้ ก่อนจะค่อยๆ ขยับเข้าออกอีกครั้ง อา...โครตเสียว
“อ๊ะ..อาห์ ร...รอท” ผมชอบเสียงครางโยจัง ยิ่งเวลาครางไปเรียกชื่อผมไปยิ่งน่ารัก มันทำให้อารมณ์พลุกพล่านขึ้นไปอีก
“อื้อ....เบา...อ๊า...” เบาอะไร...ผมเบาไม่ไหวแล้ว ผมกระแทกตัวเข้าไปหนักๆ เร็วขึ้น แรงขึ้น ตามอารมณ์ เล่นเอาคนเบื้องล่างทั้งครางทั้งสะอื้น นิ้วเรียวขย้ำไหล่ผมแรงขึ้นไม่รู้ว่าเจ็บหรือเสียว ผมยิ่งเพิ่มแรงขยับเอวซอยถี่ๆ ทำเอาเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องส่วนมือก็รูดโยน้อยที่หัวเริ่มเยิ้มขึ้นลงรัวๆ คนเบื้องล่างกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาแรงๆ จนเลอะไปยันอก ช่องทางข้างหลังรัดผมแน่นจนผมเองก็ไม่ไหวกระแทกแรงๆ ไป2-3 ทีก่อนจะปลดปล่อยออกมา มากกว่าครั้งไหนๆ มันมากจนทะลักออกมาเลอะต้นขาผม อาจเพราะผมไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนจึงรู้สึกมากว่าปกติ
ผมถอนแก่นกายออกมา มองของเหลวที่มีเลือดปนอยู่ซึ่งไหลเลอะต้นขาได้ในของโยอย่างหนักใจ บางทีผมอาจจะรุนแรงไป ผมก้มลงจูบหน้าผากคนข้างล่างที่ตอนนี้หลับไม่ได้สติไปแล้วก่อนจะลุกไปล้างตัวโดยไม่ลืมเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้คนบนเตียง เสร็จแล้วก็เอาไปเก็บ ผมล้มตัวลงนอนข้างๆ พร้อมดึงร่างเปลือยเปล่าเข้ามานอนกอดก่อนจะดึงผ้าขึ้นมาห่มเราทั้งคู่...พรุ่งนี้คงมีคนอาละวาดผมเละแน่...หึๆ
ฟังเพลงนี้ไปด้วยน่าจะเข้ากันนะ
Haunted-Evanescance
.................................................................................................
Yonah Say
ปวดหัว...อาจเพราะดื่มหนักเมื่อวานหรือไม่ก็เพราะเป็นไข้ รับรู้ได้จากลมหายใจร้อนๆของผมเอง ผมยันตัวขึ้นนั่งอย่างยากลำบากมันเจ็บมันร้าวไปทั้งตัวโดยเฉพาะข้างหลัง ไม่ใช่เพราะต่อยกับไอ้ธีรแต่เพราะผม...ให้ตายเหอะ ...ถึงผมจะเมาหนักมากแต่ผมก็จำทุกอย่างได้...กับไอ้รอท ภาพเมื่อคืนเหมือนรีรันเข้ามาในหัวเล่นเอาผมร้อนไปทั้งหน้า โถชีวิตโยนาห์ทำไมช่างอัปยศอดสูแบบนี้ โดนแฟนทิ้ง เพื่อนหักหลังแล้วยังมาโดนไอ้แวมไพร์เผด็จการนั่นปล้ำอีก เหลือบมองไปเจอไอ้ตัวการที่นั่งเล่นคอมอยู่ปลายเตียงยิ่งทำให้ผมอยากจะกัดลิ้นตายแม่งตรงนี้
ปิ้ว!...หมอนใบใหญ่ปลิวข้ามเตียงไปกระทบหัวรอท ผมเขวี้ยงเองละแม่ง โมโห หมั่นไส้ มันหันมามองแล้วยิ้มกวนๆใส่ก่อนจะหลบอีกใบที่ผมเขวี้ยงตามไป
“เมื่อคืนมึงทำอะไรกู!!!!!” ผมโวยวาย
“เอากับนายไง” มันตอบนิ่งๆ ยิ่งทำให้ผมอายขึ้นไปอีก “กะแล้ว ว่าตื่นมาต้องอาละวาด” เหอะ...ไม่อาละวาดจะให้ทำไงวะ ขอบคุณมึงงั้นหรอ
“ไอ้เชี่ยรอทท...โอ๊ย” ยังไม่ทันที่ผมจะลุกไปต่อยหน้าหล่อๆ นั่นก็ต้องทรุดลงไปนั่งที่ข้างเตียง เจ็บครับ เจ็บก้นจนน้ำตาซึมเลย ทำได้แต่หันไปมองไอ้ตัวต้นเหตุอย่างเคืองๆ
“โทษที พ่อให้มาเยอะ” รอทหัวเราะ ก่อนจะลุกจากคอมมาประคองผมกลับไปนั่งบนเตียง ผมไม่วายเอามือทึ้งหัวมันจนมันจับมือผมล็อคไว้ด้วยมือเดียว “ถ้าไม่หยุดจะช่วยทวนความจำให้...เอามั้ย” เชี่ย...ขู่ผมอีกแล้วครับ ไม่ได้ขู่ฆ่านะ มันขู่จะปล้ำ
“สัส!...” ไม่รู้จะด่าอะไรมันแล้วครับ อาย “ไม่คิดจะขอโทษกันหน่อยหรอ”
“ขอโทษทำไม...ผมตั้งใจทำ” รอทว่าพร้อมขโมยหอมแก้มผมไปที กูเขินครับ ผมหลบตาสีฟ้าคู่นั้น ไม่ไหวๆ มองแล้วอยากจะแทรกเผ่นดินหนี
“น่าจะเป็นแม่นาย เมื่อเช้าโทรมาผมบอกว่านายหลับอยู่ ” รอทเอื้อมมือไปหยิบไอโฟนที่กำลังสั่นหัวเตียงมาให้ผม
“ฮัลโลครับ...”
“โย เพิ่งตื่นหรอ ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น ไม่สบายหรือเปล่า บ่ายแล้วนะ วันนี้ไม่มีเรียนหรือไง” แม่ร่ายยาวเลย
“เหมือนจะเป็นไข้...อ๊ะ” ผมสะดุ้งเมื่อไอ้คนข้างๆ ดึงผมไปกอดเอาไว้หลวมพร้อมเอาคางเกยไหล่ผม
“ละเราไปนอนห้องใครเมื่อเช้าแม่โทรไป เห็นคนอื่นรับสาย”
“รุ่นพี่ที่มหาลัย...ชื่อพี่รอทครับแม่”
“หึๆ พี่รอท” ไอ้คนใกล้ๆ กระซิบข้างหูผมอย่าสงล้อเลียน ผมหันไปมองมันดุๆ เมื่อมือมันเลื้อย
“ก็โยไม่สบายไง เผื่อเป็นอะไรจะได้มีคนดูแล” แถครับแถ... “แล้วแม่เป็นไงบ้าง”
“ก็เรื่อยๆแหละจ้า อยุ่มหาลัยเป็นไง มีไรไม่สบายใจบอกแม่ได้นะ” เหอะๆ...ที่ไม่สบายใจนะ มีเพียบ ผมควรจะบอกเรื่องไหนก่อนละ เรื่องอมนุษย์ เรื่องข้อตกลงระหวังผมกับรอท เรื่องที่ฟากับธีรหักหลังผม หรือเรื่องเมื่อคืน (บอกแม่ไปสิว่าได้ลูกเขยแล้ว/me)
“ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก ผมสบายดี”
“ก็ดีแล้ว อ๊ะ...เดี๋ยวแม่ต้องไปทำงานละ อีก 2 อาทิตย์กลับ รักลูกน้า” เธอบอก ผมยิ้มรับต่อให้ผมรู้สึกแย่แค่ไหนเมื่อคุยกับแม่ผมเธอทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นได้ทุกครั้ง
“ผมก็รักแม่ครับ” แม่หัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะวางไป
ตึ๊ง!...เสียงไลน์ดังขึ้น เป็นชื่อคนที่ทำให้ผมเมาเหมือนหมาเมื่อวานนั่นละครับ
/ฟาอยากคุยกับโย มาเจอได้มั้ย/ ผมมองใบหน้าในดิสเพล์แล้วรู้สึกเฮิท ยังไม่ทันที่ผมจะได้พิมพ์ตอบรอทก็แย่งโทรศัพท์จากมือไปแล้วลบไลน์ของฟาทิ้ง
“อะไรของนายวะ” ผมถามแบบงงๆ
“ผมไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับของๆ ผม” มันตอบหน้าตาย ใครวะของของมึง...เหอะๆ
รอทอุ้มผมไปอาบน้ำ ตอนแรกก็ขัดขืนมันอยู่หรอกแต่แม่งแรงควายส่วนผมเองแค่เดินยังลำบากเลยยอมๆมันไป กว่าจะอาบน้ำเสร็จ ผมนี่ทั้งเขินทั้งอาย ถึงเมื่อคืนจะทำมากกว่านี้ก็เหอะ แต่นั่นผมเมาส่วนตอนนี้สติครบถ้วน มันลวมลามผมนิดหน่อยแต่โชคดีครับที่มันไม่ทำอะไรผมไปมากกว่านั้นเพราะสภาพผมก็ไม่ไหวเช่นกัน อาบน้ำแต่งตัวเสร็จรอทก็พาผมมานั่งเล่นที่โซฟาก่อนเปิดโทรทัศน์แล้วหยิบรีโมตให้ผม เอาใจกูจังนะ คิดว่าจะยกโทษให้หรอ
“รออยู่นี่ละ เดี๋ยวผมออกไปซื้ออะไรมาให้กิน” มันว่าก่อนจะขโมยหอมแก้มผมไปที...ผมว่าบรรยากาศมันเลี่ยนๆ แปลกๆ วะ
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรอทก็กลับมาพร้อมกับข้าวต้มกุ้งสองถุงและยาลดไข้ วันนี้มาแปลก มันนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนผมครับแถมล้างถ้วยล้างจานให้ด้วย ปกติโยนให้ผมล้างตลอด มันจัดแจงให้ผมกินยาพร้อมบังคับผมนอนห่มผ้าให้เสร็จสรรพก่อนจะกลับไปนั่งทำงานที่โต๊ะคอมต่อ ผมนอนมองมันที่นังหันหลังให้ผมอยู่นานจนผล็อยหลับไปในที่สุด
Talk Talk
-ประสบการณ์การเขียน nc ครั้งแรก พิมพ์ไปกรี๊ดไป จากปกติวาดเอา การวาดวาดมันยังเห็นภาพเลย จะภาพนู๊ดภาพอะไรเรายังเฉยๆ แต่การถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือนี่สิ ใช้จินตนาการหนักมากกก อยากจะลงแดงตาย
-ส่วนภาพปลากรอบใจจริงอยากวาดเยอะกว่านี้ กลัวมันจะเรทไปอิอิ
-ติชมเข้ามาได้น้า ท่านใดหลงทางเข้ามาอ่านก็เม้นทักทายกันได้ เราไม่กัดฉีดยาแล้ว ส่วนภาพวาด อยากให้วาดใครในเรื่องเป็นพิเศษรีเควสมาเลยจ้า
Answer
tiew93 : เนื่องจากระหว่างนั่งพิมพ์ตัวเราเองก็หมดไปหลายขวด(เยาวชนไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง) จึงไม่อาจอดทนต่อความง่วงพิมพ์ยาวๆ ได้ T^T
PaTtO&arij-iris: จัดให้แล้วนะอิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
