หัวข้อ: มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าตาดีกับเขาบ้าง

[SweetSacrifice]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[SweetSacrifice]

“มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าตาดีกับเขาบ้าง” จากเพลง Baby,You’re a rich man โดย จอห์น เลนนอน และ พอล แมคคาร์นีย์

ตอนที่ 1 (part 1)

ตอนที่ 1 (part 2)

ตอนที่ 2 (part 1)

ตอนที่ 2 (part 2) 

ตอนที่ 3

  ตอนที่ 4 (part 1)

ตอนที่ 4 (part 2)

ตอนที่ 5

ตอนที่ 6

ตอนที่ 7

ตอนที่ 8

ตอนที่ 9

ตอนที่ 10

ตอนที่ 11

ตอนที่ 12

ตอนที่ 13

ตอนที่ 14

ตอนที่ 15

ตอนที่ 16

ตอนที่ 17

ตอนที่ 18

  ตอนที่ 19

ตอนที่ 20

ตอนที่ 21

ตอนที่ 22

ตอนที่ 23

ตอนที่ 24 (part 1)

ตอนที่ 24 (part 2)

ตอนพิเศษ 1

ตอนที่ 25

ตอนที่ 26

ตอนที่ 27 (part 1)

ตอนที่ 27 (part 2)

ตอนที่ 28

ตอนที่ 29

  ตอนที่ 30

ตอนที่ 31

ตอนพิเศษ 2

ตอนพิเศษ 3

ตอนพิเศษ 4

   โอย วันอังคารที่แสนเฉอะแฉะ วันอังคารที่ฝนตกตลอดบ่ายจนถึงตอนนี้ ผมพยายามลากตัวเองออกมาจากร้านมิลลิงตันตรงหัวมุมถนนสายที่สี่ตัดกับถนนหมายเลขแปด  ผมรอคิวเข้าร้านนั่นเกือบชั่วโมงและเถียงกับไอปึกคนเฝ้าประตูอีกครึ่งชั่วโมง ไอบึกนั่นไม่ยอมยกเชือกสีแดงที่ผมสามารถตัดมันด้วยกรรไกรตัดหญ้าได้ ใช่!นั่นยังไม่รวมเวลาอีกครึ่งชั่วโมงที่ผมติดอยู่ในรถแท็กซี่สีเหลืองคันโต ผมพลาดงานปาร์ตี้ฉลองหมั้นของไมเคิลเพื่อนพึ่งพายามยากของผม




   หน้าจอโทรศัพท์โชว์เบอร์ของไมเคิลผมต้องจำใจรับสายนั้นเพราะตัดสินได้ว่าคงไม่เข้าท่าแน่ถ้าต้องตัดการสื่อสารครั้งนี้ และถ้าผมจำไม่ผิดนี่คงเป็นสายที่หก
ภายในเวลาสองวัน

“ไง ไมเคิล” ผมพยายามควบคุมเสียงให้ปกติที่สุดแม้ว่าตอนนี้ผมจะรู้สึกว่ามันช่างเป็นบ่ายวันเสาร์ที่หดหู่เหลือเกิน

“เฮ้ เนทฉันมีข่าวใหญ่! ” ไมเคิลตะโกนใส่โทรศัพท์เสียงลั่น

“ใหญ่กว่าผ้าห่มที่รอฉัน ยังงั้นเหรอ” เหมือนไมเคิลไม่ได้ฟังผมด้วยซ้ำ

“ฉันขอลิ้บบี้แต่งงานละ! ” โอยไม่นะ แม่ลิบบี้ สเซจจ๊วตที่หนุ่มๆนักฟุตบอลของโรงเรียนได้นอนกับเธอครบทีม-ระบบปฎิบัติการอัตโนมัติของผมเริ่มทำงานเตือนว่าไอที่คิดอยู่น่ะไม่ควรพูดออกมาอย่างยิ่ง

“โอวพระเจ้า! นายมันสุดยอดไปเลยวะเพื่อน ยินดีด้วยนะ ยินดีกับนายจริงๆ” ผมยังคงควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้เวอร์เกินไปเพราะไมเคิลน่ะรู้ว่าผมไม่ใช่พวกเวอร์

“มันเยี่ยมที่สุดละ เราจะมีปาร์ตี้ฉลองหมั้นกันที่มิลลิงตัน...”ไมเคิลเงียบสายไปพักนึง

“เนท ดูเหมือนว่าเอบิเกลโทรเข้ามาละ นายจะว่าอะไรไหมถ้าเราจะประชุมสายกัน”

“นั่นน่ะเยี่ยม” ใช่เยี่ยมมากจริงๆ

“ไงไมเคิล ไงเนท” เอบิเกลพูดเสียงเหนื่อย

“สาวน้อย ฉันหมั้นแล้วนะ!” โอวนายสวมแหวนให้เธอแล้วงั้นเหรอ ไม่นะ!

   ผมคิดว่าเอบิเกลมีอาการลังเลนิดนึง ว่าแล้วเหมือนผมเลย เธอคงไม่ได้แปลกใจหรอกแต่เธอกำลังพยายามอย่างแรงเพื่อหาคำตอบที่ฟังดูกระตือรือร้นออกมาต่างหาก

“โอว ไมเคิลนั่นน่ะข่าวดีมากๆ” เธอกรี้ดใส่โทรศัพท์จนทดแทนความตื่นเต้นในน้ำเสียงที่หาไม่เจอได้สนิท ผมรีบจำทันทีหวังว่าคราวหน้าต้องเก็บไปใช้บ้าง เราคุยกันถึงเรื่องแหวนเพชรที่ไม่เคิลให้ลิบบี้และรายละเอียดของร้าน อืมร้านอะไรนะ?ก่อนจะวางสายกันไป


   ไมเคิลเป็นพวกอนุรักษ์นิยม แน่นอนนั่นคือเหตุผลที่เขาเข้ามาทักผมตอนเราเรียนที่มัธยมคอนสแตนในอัพเปอร์อีสไซส์เขาให้เหตุผลว่าผมไม่รู้จักร้านมิลลิงตัน ผมไม่รู้จักร้านหรูๆอีกหลายร้านในแมนแฮตตัน และผมดูไม่แคร์ฐานะครอบครัวของใครเลย ผมลืมบอกไปว่านั่นน่ะเพราะผมเป็นพวกไม่สนใจอะไรต่างๆ

[SweetSacrifice]

      ทันทีที่ถึงคิวผมเข้าไปร้านมิลลิงตันก็พบว่าไมเคิล ลิบบี้ครอบครัวของพวกเขารวมถึงเอบิเกลได้เดินออกมาจากร้านแล้ว ผมหันไปมองไอคนกั้นประตูด้วยหางตาแล้วรีบจ้ำไปหาพวกเขาทันที

“ไมค์ ฉันขอโทษจริงๆ ไอเฮงซวยนั่นไม่ยอมเปิดเชือกบ้าๆนั่นให้ฉันผ่านเข้าไป”

“โถ่ หนุ่มน้อย นายไม่ต้องเสียใจหรอกน่า เราจะมีปาร์ตี้อีกทีที่ร้านเฟลิต 60 วันเสาร์นี้ ถ้านายว่าง” ไมเคิลยิ้มดูอบอุ่นให้ผมและลูบหัวผมเบาๆ ผมได้แต่ยิ้มรับและใช่รวมถึงอ้อมกอดของลิ้บบี้ ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกอบอุ่นไม่น้อย อุ่นจนลืมโค้ทที่เปียกแฉะกับรองเท้าหนังที่ผมคิดว่ามันน่าจะส่งกลิ่นไม่น้อยตอนถอดมันออกมา  ผมผละจากอกลิ้บบี้และหันไปมองหน้าไมเคิล เขายิ้มให้ผมอีกครั้งและหันไปยิ้มหวานให้ลิ้บบี้ โอว ไมเคิลตอนนี้นายเหมือนชาวเสต็ปฟอร์ดไปแล้วละ  ผมส่งสายตาอ้อนวอนไปหาเอบิเกลให้ดึงผมหลุดออกจากคู่รักชาวสเต็ปฟอร์ดนี่ออกเสียที

“โค้ทสวยมาก” เธอใช้มือปักหยดน้ำบนบ่าออก และดึงกระชับโค้ทให้ผม ผมรู้สึกว่ามันไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกหายหนาวขึ้นมาเท่าไหร่แต่ก็ยิ้มขอบคุณเธอไป รวมถึงยิ้มลาเธอด้วยเพราะตอนนี้ผมอยากกลับไปนอนซุกตัวในผ้าห่มเหลือเกิน

“เอ็บ ฉันคงต้องไปแล้วละ”

“ได้เลยที่รัก ให้ฉันไปส่งนายไหม”

“ขอบคุณมาก แต่ไม่ละ อ้อเธอจะบอกได้ไหมฉันจะหาแท็กซี่ได้ที่ไหน”

“นายน่าจะย้อนกลับไปหน้าร้านอีกครั้งนะ” ไมเคิลสอดเข้ามาก่อนที่เอบิเกลจะประมวลผลซะอีก ผมพอเข้าใจความชำนาญทางในแมนฮัตตันของผมกับเอบิเกลที่ใกล้ศูนย์พอๆกัน

“ขอบใจมากไมค์ ฉันไปละเจอกันวันเสาร์ที่ร้านเฟลิต60”


มีแท็กซี่ผ่านมาหน้าร้านแค่สามคันและใช่ผมถูกแย่งไปทั้งสามคัน ผมเดินย้อนกลับไปที่เดิมเผื่อว่าพวกเขายังไม่ไปแต่ก็พบกับความว่างเปล่าผมจึงต้องเดินย้อนกลับไปหน้าร้านมิลลิงตันอีกครั้ง

“ไม่มีรถหรอกครับ” เขาพูดพร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจากโค้ท มีชายชุดดำร่างบึ้กยกไฟแช็กขึ้นมาจุดสูบให้เขา ชายร่างบึ้กอีกคนกางร่มคันสีดำคันโตให้เขา ผมไล่สายตาและพบว่าเขาเหมือนพวกแก้งคาโปนแฟมิลี่ในอิตาลีซะจริงๆ ผมเรียบแปล้รับกับหน้าที่อืมเรียกได้ว่าหล่อ แต่ดูโหดไม่เบา โอวแต่ที่เด็ดคงเป็นสูทวาเลนติโน่ที่เขาใส่อยู่ นั่นคงพอค่าเช่าแมนชั่นของผมซักสองหรือสามเดือนหรืออาจจะมากกว่านั้น ผมเบนสายตาไปหาถนนอีกครั้ง ผมยิ้มเวทนากับชีวิตตัวเองแล้วก็ต้องเอะใจเมื่อเขาส่งร่มมาให้ผม ผมหันกลับไปเหลือบเขาด้วยหางตาอีกครั้งพบว่ามันยากที่จะมองหน้าเขาเพราะผมต้องเงยหน้ามองเขาแบบจริงจัง ไม่ใช่เพราะผมสูงห้าฟุตกับอีกสี่นิ้วแต่เพราะเขาสูงราวๆหกฟุตกับอีกห้าหรือหกนิ้วต่างหาก และแน่นอนคนของเขาก็ดูสูงราวๆเขา ผมมองร่มที่เขาส่งมาและรับมันไว้—ร่มที่มีตราร้านมิลลิงตัน ร้านที่ผมต้องยืนรอเป็นชั่วโมงๆ ร้านที่ทำให้ผมพลาดปาร์ตี้ฉลองหมั้นของเพื่อน

“ใช่ ไม่มีรถซักคัน” ผมนึกโมโหตัวเองที่ตอนนี้ควบคุมอารมณ์ผมไว้ไม่ได้ เขายื่นบุหรี่มาให้ผมและจุดไฟต่อบุหรี่ให้ มือของผมและของเขาที่ประคองไฟแช็กสัมผัสกัน ผมรู้สึกใจเต้นตึกตัก หน้าผมคงร้อนผ่าวแต่ผมก็ไม่กล้าเงยหน้ามองเขาอยู่ดี

“คุณต้องเดินไปจนสุดถนนสายที่แปดครับ ถ้ายังเรียกรถไม่ได้ผมจะช่วยคุณเองครับ”

[Classical]

 


เรื่องใหม่เหรอครับ มาให้กำลังใจ


ว่าแต่ชื่อเรื่องแปล่งๆ อ่ะคับ  หุหุ

[SweetSacrifice]

คั่นด้วยรูปนายเอกกับพระเอกก่อนนะคะ
เริ่มด้วยนายเอกก่อนละกันคะ


พระเอก
 

[┗◎┗◎]

ป้า

มาลงนิยายแล้ว ขอเจิมหน่อย 

แปลกดีอ่ะ เหมือนอ่านนิยายแปล 

เว้นบรรทัดให้หน่อยน้าา มึนๆ ติดกันเป็นตับเลย 

[SweetSacrifice]

“สงสัยวันนี้คงไม่ใช่วันของฉันจริงๆ” ผมบ่นกับตัวเองเบาๆและก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีใครมาสะกิดข้างหลัง ผมรีบหัวกลับไปมองแล้วก็พบเจ้าพ่อคาโปนนั่นอีกครั้ง

“ครับ” ผมหันไปมองหน้าเขาตรงๆเพราะเริ่มรู้สึกรำคาญการก่อกวนนี่เล็กน้อย

“ผมเป็นคนขับแท็กซี่ให้คุณได้นะ” ผมลังเลอยู่ครู่นึงแต่ก็ตอบรับเขาไป

 เขาค้อมตัวเล็กน้อยเชื้อเชิญให้ผมขึ้นลีมูซีนของเขา ผมพยายามปรับสีหน้าไม่ให้เขารู้ว่านี่น่ะมันน่าตื่นเต้นกว่าการไปสวนสนุกครั้งแรกของผม

“คุณบอกผมว่าคุณจะเป็นคนขับแท็กซี่ให้ผม” เขาไม่ตอบแต่ยิ้มที่ผมคิดว่ากำลังกวนผมอยู่

“หรือคุณจะให้ผมขับจริงๆ” ผมไม่ตอบและยิ้มกวนๆคืน

   ผมบอกที่อยู่กับคนขับแล้วนั่งพิงเบาะอย่างหมดแรงเวลาแบบนี้คงจะเหมาะกับการฟัดกับใครซักคนหรือแค่นั่งจิบแชมเปญเงียบๆ แต่สองอย่างนั่นคงไม่ใช่ทางเลือกของผม ผมจึงทำได้แค่พิงเบาะและหลับตาลง แต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะเขา

“เวลาแบบนี้น่าจะเหมาะกับการฟัดกับใครซักคนหรือไม่ก็จิบแชมเปญ คุณว่าไหมครับ”

“ไม่ทั้งสอง ผมเหนื่อย มันแฉะไปทั้งตัว คุณไม่เข้าใจหรอกคุณคาโปน”

“คุณว่าไงนะ” เขาเลิกคิ้วถาม ผมว่าเขาเริ่มฉุนเล็กน้อยแล้วละ

“คุณชื่ออะไร”

“โอลิเวอร์ครับ โอลิเวอร์ สเนซ แล้วคุณละหนุ่มน้อยเปียกแฉะ” สเนซเหรอ...ผมคุ้นแต่ก็นึกไม่ออกอยู่ดี

“คุณว่าไงนะ นั่นน่ะไม่ตลกเลย....”

“ใช่ นั่นน่ะไม่ตลกเลย” เขายิ้มกวนผมอีกแล้ว

“โอเคผมเริ่มก่อน ผมขอโทษ” ผมชักเริ่มฉุนเฉียวแล้วสิ

“คุณชื่ออะไรครับ” เขาเปลี่ยนท่าทีมายิ้มอบอุ่น ผมชักงงกับท่าทีของเขาแล้วสิ

“โอเคฉันยอมนายแล้วล่ะ ฉันไม่รู้ว่านายจะมาไม้ไหน นายจะจีบฉันงั้นเหรอ”

“........”
“โอเค ฉันชื่อเนท แมคเทอร์เนอ” ผมยกมือกอดอกและตั้งตาจะหลับอีกครั้ง

“ใช่ผมจะจีบคุณ คุณคงอนุญาตนะครับ” เขาทำผมสะดุ้งอีกแล้ว


“ถึงแล้วละครับ” ผู้ช่วยของเขาลงมาเปิดประตูทางผมและเขาคงไม่ทำผมสะดุ้งอีกแน่ถ้าเขาไม่ลงมาอีกฝั่ง

“คุณคงไม่ว่าอะไรนะครับ ถ้าผมรู้สึกอยากดื่มกาแฟ” สายตาเขากลับบอกออกมาว่า ‘ผมมาส่งคุณท่ามกลางฝนตก คุณน่าจะตอบแทนผมบ้าง’ แต่ผมไม่สน
สายตานั่นหรอก ผมไม่สนอะไรทั้งนั้น ผมสนแค่น้ำอุ่นๆที่ผมจะลงไปแช่ ผมรีบจ้ำออกมาทันที


ผมกำลังเอื้อมมือไปกดลิฟท์แต่กลับถูกอีกคนเอื้อมไปกดแทน ถ้าผมไม่หลงตัวเองเกินไปผมคิดว่าน่าจะเป็นโอลิเวอร์ ผมรีบหันกลับไปมองทันทีแต่ก็พบว่าไม่ใช่ คนที่กดลิฟท์กลับเป็นผู้ช่วยของเขาแทน

“เนท คุณกำลังมองหาผมอยู่รึเปล่า” ผมรีบหันไปอีกทาง

“โอเค! คุณสเนซเชิญคุณมาลิ้มรสกาแฟห้องผมเลยครับ ผมยินดีอย่างยิ่ง”

“ผมว่าผมเข้าใจคำประชดประชันคุณนะ แต่ผมขอลืมมันซะแล้วกัน เชิญคุณก่อนครับ” ผมรีบก้าวยาวๆขึ้นลิฟท์ทันที

“ผมไม่มีเวลามาดูแลคุณ คุณชงกาแฟไป ผมจะจัดการเรื่องของผมให้เสร็จ แล้วผมก็คิดว่าคุณคงจะลิ้มรสกาแฟคุณเสร็จเหมือนกัน”

“ว้า คุณดูโหดร้ายผิดกับที่ผมคิดไปเยอะนะ”

“ โอเค! คุณจะลิ้มรสกาแฟถึงเช้าก็ได้ ” ผมชักหมดความอดทนกับไอหน้ามาเฟียงี่เง่านี่แล้ว ใช่!ผมมันก็งี่เง่าพอกัน

[SweetSacrifice]

ผมเดินเข้าห้องไม่สนใจแขกที่เดินตามมา ผมรุดเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว ผมไม่มีอารมณ์แช่น้ำอุ่นๆหรืออะไรทั้งนั้น ผมออกมาจากห้องน้ำกับเสื้อยืดเก่าๆและกางเกงนอนที่มีรูสองหรือสามรูตรงปลายขา ผมที่เปียกลู่ถูกผมเช็ดหมาดๆ ผมรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาก อาจจะจากการได้อาบน้ำสวมชุดอุ่นๆและสลิปเปอร์เน่าๆแต่ทำให้เท้าผมรู้สึกดีอย่างเหลือเชื่อ


ผมฮัมเพลงครายมีอะริเวอร์ของจัสติน ทิมเบอร์เลค ตั้งใจจะหาชาอุ่นๆซักแก้วนั่งจิบไปดูซีรี่ย์เรื่องลอสที่อัดไว้ไป แต่ก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง วันนี้เขาทำผมสะดุ้งบ่อยซะจริงๆ

“นายชงกาแฟไม่เป็นเหรอ” ผมประหลาดใจไม่น้อยเลยที่เห็นเขาง่วนอยู่กับเครื่องชงกาแฟ ตอนนี้เขาถอดสูทวาเลนติโน่ออกเหลือแค่เสื้อเชิ้ตที่ถูกพับแขนไว้อย่างลวก

“เป็นสิ ผมแค่งงกับเครื่องนี่นิดหน่อย เพนเฮ้าส์ผมไม่ใช้รุ่นนี้คุณคงเข้าใจ กาแฟไหมครับ” ผมไม่ตอบแต่แทรกตัวเขาออกมาแล้วจัดการซะแทน

“เดี๋ยวผมชงให้”

“ใส่นมสดพร่องมันเนยหนึ่งถ้วย น้ำตาลไม่ฟอกขาวสองช้อน” ผมหันไปมองโอลิเวอร์เล็กน้อยแต่ก็จัดการหยิบนมในตู้เย็นออกมาและชงให้เขา รวมทั้งของผมด้วย

“ดูเหมือนลิ้นเราน่าจะเข้ากันได้นะครับ ผมหมายถึงรสชาดเดียวกันนะครับและคุณทำผมตกใจนะครับ” ผมว่าเขาทำผมสะดุ้งมากกว่าที่ผมทำ ผมยกถ้วยกาแฟแล้ววางมันลงหน้าโทรทัศน์ ตกสินใจเดินไปยกแลปทอปออกมา ผมเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมาก ตอนนี้นึกอยากเล่นเกมส์ออนไลน์ยุคโคนันมากกว่าดูลอสซะแล้ว

“ผมดูโทรทัศน์ได้ใช่ไหมครับ” ผมจัดการกดเปิดโทรทัศน์ให้เขาและส่งรีโมทให้

“ช่วงเวลายาวนาน ฉี่เรียบร้อย อา!กาแฟอีกอึก เบาะพิงพร้อม โอเค นาธานออนไลน์” ผมพูดรัวกับเพื่อนออนไลน์ในเกมส์

“นั่นอะไร” ไม่นะ ผมเพิ่งบอกไปว่าออนไลน์แต่ถ้าไม่ตอบเขาคงกวนผมไม่เลิกแน่

“นาธานเอเอฟเค” ผมจัดการดึงชุดไมโครโฟนและหูฟังออก

“เกมส์ออนไลน์ยุคโคนัน โอเคนายดูโทรทัศน์ไปซะ” ผมจัดการสวมชุดหูฟังอีกครั้ง

“นาธานคัมแบคออนไลน์” ผมยิ้มร่า

“อะไรคือเอเอฟเค” ผมแกล้งไม่สนใจสิ่งที่เขาถามนั่งเล่นเกมส์ต่อ

“อะไรคือเอเอฟเคครับเนท”

“นาธานเอเอฟเค เอเอฟเค” ความรู้สึกอยากเล่นเกมส์ลดลงทันที

“อะเวย์ฟรอมคีบอร์ด”(*)

“โอ้ไอซี” (*2)

“ห้ะ! อะไรคือโอไอซี”

“มันก็คือโอ้ไอซี” เขาหันมาตอบผมจริงจัง แต่ผมกลับรู้สึกฉุน และฉุนอีกเท่าตัวเมื่อเขาหันมายิ้มแบบ..อืมทับถม



          66666666666666666666666666666666666666666666666666
(*) ไม่ได้อยู่หน้าคอมพิวเตอร์
(*2) oh I see เข้าใจละ
ยุคโคนันเปรียบง่ายๆเป็นยุคโบราณน่ะคะ

[SweetSacrifice]

‘ดูเหมือนหนุ่มเพลย์บอยนักฟัดอย่างโอลิเวอร์ สเนซจะเจอคู่ฟัดคนใหม่แล้วละ—ดูเนิร์ดไม่หยอกเลยนะหนุ่มน้อยแต่เร้าร้อนใช่เล่น อย่ามองที่รูปลักษณ์ภายนอกเห็นจะจริงแหะ เช็คบัตรประชาชนด่วนคู่ฟัดด่วนเลยนะจ้ะพ่อหนุ่มเพลย์บอย’ เคที่กับสวนกลางทุ่ง


“เนท นายมันเจ๋งจริงๆเลยได้ลงกอสซิบหน้าหกโดยที่ไม่ต้องควงกับบริทนีย์ สเปียร์” ผมชักงงกับการมาอย่างเร่งรีบของเอบิเกล และอะไรนะ? เธอเพ้ออะไร!

“หน้าหก? แล้วนั่นเธอรีบมาหาฉันทำไมน่ะเอ็บ”

“โอวพระเจ้า นายไม่รู้จักหน้าหกรึไง หน้าหกนิวยอร์คไทม์ไงละ ดูนี่สิเนท” เธอส่งหนังสือพิมพ์มาให้ผม ผมอ่านข้อความกรอบเล็กๆนั่นทวนมันสามรอบและนี่กำลังจะเป็นรอบที่สี่ ไม่นับรวมถึงภาพที่ผมคิดว่าลูกตาผมคงหลุดออกมาแล้วละ—ผมเผ้ายุ่งเหยิง สายตาคลั่งไคล้ที่ผมมองเขา ขาของผมกำลังเกี่ยวกระหวัดรอบเอวเขาอยู่นั่นเหมือนเรากำลังฟัดกันอยู่ในลิฟท์แต่จริงๆแล้วเขาแค่จูบผม

“นายนอนกับโอลิเวอร์งั้นเหรอ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขา อืม..ฉันหมายถึงนายเป็น..”

“เกย์? โอวไม่เอ็บ จู่ๆเขาก็ดึงผมไปจูบ โอเคเขานอนที่ห้องผม แต่เรานอนกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น และไม่คิดจะมี” ผมรีบชิงตอบก่อนที่เธอจะซักผมมากกว่านี้

“ไม่น่าที่รัก เอ็บ เธอเป็นคนฉลาด เธอน่าจะรู้ว่าฉันไม่ทำอย่างนั้นแน่”

“เนท นายต้องลดระดับไอคิวฉัน 80 นายถึงจะจัดฉันอยู่ในกลุ่มฉลาด”(*)

“อ่า..เธอรู้ดีน่าเอ็บ ฉันไม่โกหกเธอหรอก”

“อ้อ แล้วทำไมต้องเช็คบัตรฉันด้วย” ผมชักงงกับเคที่จริงๆ

“เนทของฉัน นายมันเด็กจริงๆ เช็คอายุไงจ้ะ” ไปตายซะเคที่

“เอาล่ะ ทีนี้เธอช่วยบอกฉันที ทำไมโอลิเวอร์ได้ลงหน้าหก” เอบิเกลยิ้มรับ ยิ้มแบบที่ผมและทุกคนรู้ว่าเธอยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อให้เธอได้ปริปากพูดทุกอย่างที่เธออยากพูด และใช่ตอนนี้เธอทิ้งงานที่มหาลัยของเธอขับรถโฟล์คสีแดงของเธอเพื่อมาหาผมด้วยเหตุผลที่ผมได้ขึ้นหน้าหก...หน้าหกมันเป็นยังไงกันแน่




66666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666
(*)เผื่อไม่เกทมุขนะค่ะ ปกติระดับไปคิวที่เรียกว่าฉลาดหรือเรียนรู้ไวน่าจะประมาณ 130-180 คะ แต่เอบิเกลเธอฉลาดกว่านั้นแล้วเธอก็มั่นใจมากด้วยคะ

[getto]

เจิมป้า อิอิ
ฝั่งอเมริกา  น่าสนใจดี
ไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้เลย 
รอติดตามค้าบบบ เนทกับโอลิเวอร์ อิอิ

[SweetSacrifice]

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นและคำปรึกษาของเกตกับโล่
ขอบคุณโล่ที่ย่อรูปให้
 

[sadness]

 

ต้อนรับ รับขวัญป้า อิอิ

[SweetSacrifice]

ต้อนรับ รับขวัญป้า อิอิ

ขอบคุณคะลุง

[tawada_j]

มาเจิมเรื่องใหม่ และให้กำลังใจจ้า

ว่าแต่อ่านลายมือตัวเองออกแล้วเหรอจ๊ะ

สู้ ๆ รอตอนต่อไปจ้า

 

[keerin]

น่าติดตามค่าา
แอบงงเล็กๆ แต่ก็เข้าใจอะ ๕๕๕๕๕ 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[anajulia]

เข้ามาติดตามด้วยคนค่ะ

บทสนทนาในเรื่องบางช่วงเหมือนคนเขียนคิดเป็นภาษาอังกฤษก่อนแล้วค่อยแปลเป็นภาษาไทยเลยค่ะ
ดีจัง อ่านแล้วอินเหมือนอ่านนิยายแปล ที่ตัวละครเป็นคนแถบนั้นจริงๆ

ขอบคุณนะคะ ^o^

[KM]

แนวดี เอาอีก

[little_munoi]

โฮก
หน้า 6 นี่มันอะไรเนี่ย
เป็นหน้า่สังคมไฮโซอ่ะป่าว

ไม่ได้อ่านแนวนี้นานมาก
น่าติดตามค่ะ

[N.T.❁]

เห็นเม้นบอกว่าออกแนวคล้ายๆอ่านหนังสือแปล...อิอิ เราชอบค่ะ
ขอแปะไว้ก่อนนะคะ จะรีบหาเวลามาอ่านค่ะ (ตอนนี้ทั้งหนังสือเรียนทั้งนิยายกองท่วมหัว 555)
กำลังใจค่าา 

[NiNETEENTH™]

คิดเหมือนกันครับ เหมือนกำลังอ่านนิยายเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษเลย (อ่านไปแล้วต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษไปด้วย)
โดยรวมถือว่าดีครับ.....ผมชอบนะ

ขอบอกว่าเขียนดีกว่าคนที่เอาทไวไลท์มาแปลเป็นภาษาไทยอีกอ่ะ............รายนั้นแปลได้ง่วงมั่กๆ
จะติดตามต่อๆ ไปครับ!! 

[salemon]

ชอบนิยายแบบนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฝั่งอังกฤษ อ่านแล้วเหมือน
ตัวเองอยู่เมืองนั้นเลย
555+

[TaNWa]

มึงเคยปรึกษาใครมั้ย



อิสัน



เขื่อน



คิดถึงพวกเพื่อนมึงบ้าง


ที่ต้องมาช่วยมึงทำมาหากิน


ใครไม่อ่าน


ลำบากพวกกู


อีกอิป้า


แม่งทำไรไม่เคยปรึกษา


สัดดอก

[TaNWa]

นิยายไร ฝรั่งเย สสสสสสสสสกัน กุไม่อาว


ยี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



สกปรก

[┗◎┗◎]

มึงเคยปรึกษาใครมั้ย
อิสัน
เขื่อน
คิดถึงพวกเพื่อนมึงบ้าง
ที่ต้องมาช่วยมึงทำมาหากิน
ใครไม่อ่าน
ลำบากพวกกู
อีกอิป้า
แม่งทำไรไม่เคยปรึกษา
สัดดอก

โอ้ยยยยย ขำ 55555555
ช่วยป้าแกหน่อย ป้าแกแก่แล้ว อย่าทำร้ายคนแก่ 

ก็สนุกดีนี่นา 

[getto]

รอป้ามาจัดการ
ลงต่อด้วย ด้วย ด้วย ด้วย.........
รอติดตาม

[ლїЯдςLΣϛlθTtεR]

รอด้วยดิเกต
พี่แคนแวร๊ง

...


พี่ปุ๋ย สนุกอะ
คิคิ
แบบว่าเหมือนอ่านนิยายแปล
ชอบอ้ะ
โอเนท~
คริคริ

กอดป้า 17 ที

[getto]

^
^
^
เตอร์ อ่านชื่อคู่นี้ย่อๆแล้วให้ความรู้สึกหมือน O-net เลยอ่ะ

[Classical]

 


เรื่องสนุกดีครับ 

+1 ให้เป็นกำลังใจครับผม


รอตอนหน้าอนู่นะครับผม

[Nichdia]

เจ๋งอ่ะ เรื่องนี้

นึกถึงนิยายแปลที่เคยคลั่งไคล้

[uknowvry]

หนุกดีคับ...