หัวข้อ: Re: Stolen Heart :รักนิดๆ จบ (P.25) 24/12/2014

[puppyluv]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


*********
*******
สารบัญ
INTRO p.1
ผมชื่อณิช...วาณิช ทองชมพูนุท ผู้ยิ่งใหญ่แห่งการค้าขาย นายห้างผู้ร่ำรวยและมั่งคั่งทว่าขณะนี้กำลังตกอับบ่จี้จนเจ็บจี๊ดอย่างที่สุด
ตอน 1 INTRO p.1
(Timing : เย็นวันที่ณิชจะอพยพไปอยู่หอกับเพื่อนของเพื่อนชื่อดิว กลับต้องตกกระไดพลอยโจนเข้าตึกเซาท์อย่างช่วยไม่ได้)
“เฮ้ย!”/ “โอ๊ะ! ขอโทษครับ” จังหวะผมหันหลังกลับมาปะทะแผ่นอก
ตอน 2 เด็กรับใช้ p.2
(Timing : เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากเมื่อคืนที่วาณิชจำต้องนอนห้อง S701 ตึกเซาท์ ตื่นเช้ามาเรียนจึงเพิ่งสังเกตว่ามีอะไรติดมาด้วยเอ่ย)
"ไม่มีอะไรหาย แต่ผมมี (...ด้ายแดงผูกไว้)" กระซิบท้ายประโยค ก้มใกล้เกิ๊น จมูกโด่งจะชมแก้ม
ตอน 3 ทาร์ตไข่ p.3
(timing : เหตุการณ์ต่อจากตอน 2 ช่วงหัวค่ำ ณิชกลับเข้าห้อง S701 หลังเรียนเสร็จ)
...วอชแฮปเพ้น? ...ทำไม? ...เกิดอะไรขึ้น?
“ทาร์ตไข่มึงทำพิษ...จ๊วบ!” ดูดนิ้ว ชี้หน้าคาดโทษวาณิช
ตอน 4 หลังคาบ้านลูกแกะ p.4
(Timing : ค่ำวันศุกร์ ณิชกลับบ้านฝั่งพระนคร หมาป่าทนพิษบาดแผลไม่ไหว ต้องบึ่งรถไปด้อมๆ มองหลังคาบ้านลูกแกะ)
"นอนแล้วเหรอ"
"จับกบอยู่ ได้ยินเปล่า" เสียงสายน้ำฉี่ฉ่าสะท้อนก้อง...เยี่ยวดังมาถึงนี่ เกรียนจริงเจ้าหนู
ตอน 5 นินจา&ฮาร์เลย์ p.5
(Timing : เช้าวันเสาร์ ณิชหอบของกลับมาที่ห้องคอนโดเรา และขอเชิญพบกับ...เจนยุทธxศาสตรา)
“มึงทำ Forty-Eight กูพังแล้วคิดจะหนีเหรอ” พี่แฮงค์เข้าเรื่อง
“นรก! นินจากูเละยังไม่คิดบัญชีเลยนะเว้ย” พี่ผมยาวจังก้าตอบโต้
ตอน 6 เดินห้าง p.5
(Timing : บ่ายวันนั้น ณิชกับกริชระเห็จจากบ้านเจน มาแวะหาอะไรกินที่ห้าง)
แย่แล้วเจ้าเด็กพิเศษทำพิษ ผมนิ่งอึ้ง ไม่ใช่แค่เข้าไปอยู่ในใจ แต่มันคือขโมยหัวใจทั้งดวง...Stolen Heart
ตอน 7 ฟิวชั่นบุฟเฟ่ต์ p.6
(Timing : เย็นวันเดียวกัน ณิชถูกลากไปงานเลี้ยงที่โรงแรม และขอเชิญพบกับ...อรชุนxมังกรกัณฐ์)
“พอดีเลย รู้จักกันยัง นี่...ณิช” พี่มังกรยื่นหน้ามาที่ผม
“ส่วนพี่ชื่อเอ๋ เป็นแฟนที่คุณมังกรอยากให้หึง” พี่เอ๋ (ที่ผมเพิ่งรู้ชื่อเล่น)
ตอน 7.5 ไส้ศึก p.7
ตัวกระตุ้นหมาป่าให้ริกินเด็กโผล่มาแล้ว
ตอน 8 ทิ้งดิ่ง p.8
ณิชไม่ได้มาวววววว เอิ๊ก!
ตอน 9 เจ้าหินอ่อน p.9
สาว สาว สาว มาเอาเจ้าหินอ่อนกลับแหละ T-T
ตอน 10 ห้องเรา p.10
ตอน 11 ดูหนัง p.11
ตอน 12 เมาขี้ตา p.12
Special เจนxแฮงค์...ส่งงาน p.14
ตอน 13 ดาน่า p.15
ตอน 14 คนแปลกหน้า p.16
ตอน 15 ตาม p.17
ตอน 16 ประกวด p.19
ตอน 17 กันและกัน p.21
ตอน 18 (ผู้)จัดการ p.22
ตอน 19 ทะเล p.24
ตอน 20 จบและลิงค์เปิดจอง p.25

------------------------

[puppyluv]

stolen heart
รักนิดๆ แต่รักนานๆ

INTRO








               ผมชื่อณิช...วาณิช ทองชมพูนุท ผู้ยิ่งใหญ่แห่งการค้าขาย นายห้างผู้ร่ำรวยและมั่งคั่งทว่าขณะนี้กำลังตกอับบ่จี๊จนเจ็บจี๊ดอย่างที่สุด

               สถานภาพคือนักศึกษาคนพันธุ์อาร์ที่กำลังจะกลายเป็นฟันเฟืองขับเคลื่อนวงการธุรกิจการให้บริการในอนาคตอันไม่ใกล้ไม่ไกล

                ปวช. ปี 2 คณะโภชนาการและเทคโนโลยีอาหาร วิทยาลัย D สถาบันดังด้านการจัดการโรงแรมและภัตตาคารแห่งหนึ่งแห่งกรุงเทพมหานคร สังกัดที่ตั้งวิทยาเขต ณ ฝั่งธนบุรี ติดรั้วทางซ้ายของมหาวิทยาลัย L นะครับกรุณาอย่าจำผิด

                ถ้ามาจากฝั่งนครจะเจอวิทยาลัยผมก่อน ถัดมาคือมหาวิทยาลัย L แล้วก็สุดถนนคือ อาชีวะ M ที่มีเซเว่นใหญ่ๆ ขนาดสามคูหา ไม่งงนะครับ ว่างๆ ก็แวะมาเยี่ยมได้


                เพิ่งสอบกลางภาคเทอมปลายมาได้ไม่นาน ตามจริงต้องไชโยโห่ฮิ้วเป็นไทตามประสา หากทว่าผมกลับต้องพบกับสภาพสลดหดหู่จนพ่นหายใจทิ้งไปหลายเฮือก

“ไงณิช ทำหน้าเมื่อยแต่เช้า ไม่ได้กินข้าวหรือตังค์หาย"
"ขี้ไม่ออก สอบตกได้ F ยกแผง?"
"เจริญพรแต่เช้าเชียว ดุหมาในปากไอ้เชียงหน่อยซิวะน้ำ" ผมทักกลับเพื่อนเซคเดียวกัน น้ำและเชียงคู่หูคู่ปาท่องโก๋
"เฮ้ยณิช! กูลืมหมวก เอามาก่อน"

                และก็อีกคน สนิทสนมอย่างยิ่งเพราะมีเรื่องให้มันมายุ่งด้วยมากที่สุด กล้วยรูปหล่อพ่อรวย ที่สำคัญมีแฟนสวยระดับดาวบัญชีอีกต่างหาก ไม่รู้ไปสอยน้องขวัญ ดอกฟ้าประจำวิทยาลัยมาได้อย่างไรยังเป็นความลับจนบัดนี้

"ส่งน้องขวัญขึ้นตึกแล้วเหรอวะ เหม่ๆ ตั้งแต่ได้กันแล้วไม่พามาโฉบแถวนี้เลยนะเว้ย"
"ได้กันเชรี่ย พูดดีหน่อยซิวะเชียง เฮ้ยน้ำ จัดไป!"
"จัดให้" / "เพียะ!"
"โอ๊ย! เชรี่ยน้ำ!"

                เสียงเพียะดังลั่นจากโต๊ะม้าหินที่ประจำ น้ำฟาดกลางหลังเพื่อนผิวหมึกอย่างแรงจนเพื่อนฟู้ดผ่านไปมาหันมาดูตาถลน

"เล่นกันแรงดีเนาะ น้ำตัวเล็กๆ เองแต่มือหนักเสียงดังไปโน่นแน่ะ" อรุณรุ่งทักทายอ่อนหวาน
“ดิว!"
"อ้าว ดิว!"
"ดิวมาด้วยเหรอ!"

                ผม น้ำ เชียงต้อนรับเพื่อนปีเดียวกันเรียนการตลาด ไม่กล้าสนิทสนมมากเท่าใดนัก เพื่อนของกล้วยอีกที


                'ดิว-อรุณรุ่ง' ฉายาเคะอันดับหนึ่งของวิทยาเขตเรา รูปทรัพย์นามทรัพย์และชาติตระกูลโปรดอย่าถาม ผู้ชายอะไรใบหน้าหวานหยดยิ่งกว่าผู้หญิง ท่าทางน่ารักผู้ชายด้วยกันยังอาย แต่ขอโทษ ลูกชายคนเล็กร้านค้าประดับยนต์ชื่อดังระดับประเทศ นามสกุลดังจนใครๆ ต้องร้องอ๋อ

                แค่เห็นก็ระทวย เดินกับผู้ชายแมนๆ คนไหน กระทั่งเพื่อนโรงเรียนเก่าอย่างกล้วยทีไรทุกคนใส่เพศให้คนข้างๆ ดิวเป็นเกย์ทุกที

----------------

"อยู่กันพร้อมหน้าเชียวนะพวกหล่อน" วิก้ากับเพื่อนกะเทยการตลาดอีก 2-3 คนจากคณะดิว ใจกล้าแต่งยูนิฟอร์มหญิงกระโปรงสั้นจู๋มาเรียน ทางสถาบันให้อภิสิทธิ์เด็กอย่างเยี่ยม รักที่นี่จัง (^^)
"วิก้าล่ะก้อ..." ดิวปรามเพื่อนตัวเอง
"หวัดดีครับ" พวกผมยิ้มๆ ทัก มีน้ำหุบยิ้มเพราะไม่ชอบเพื่อนของกล้วยเท่าใดนัก ดิวไม่เท่าไหร่ กลัวปากสว่างเกินเช่นวิทยามากกว่า
"บิซี่เนสยังไม่เข้าเรียนอีกเหรอ แถวนี้เด็กฟู้ดใช้แรงงานนะ" น้ำแขวะวิก้า
"ยังย่ะ ถ้าเพื่อนของเพื่อนหล่อนไม่มีธุระที่นี่ พวกชั้นไม่ถ่อมาให้เสียเวลาหรอก"

"เชียง! พารูมเมทมึงไปกินข้าว" กล้วยสั่งเชียงก่อนสองคนจะเปิดศึก
"โอเคได้ ไปก่อนนะ ลุกน้ำ" เชียงล็อกแขนน้ำลากจากไป ผมจะลุกด้วยแต่กล้วยเรียกไว้เสียก่อน


"ณิช...ดิวจะให้ไปอยู่คอนโดช่วง 2-3 วันนี้ก่อนรอหอกูว่าง"
"อ้อ" ผมบางอ้อ เพิ่งรู้กิจธุระของเดือนการตลาด
“กล้วยเล่าให้ดิวฟัง ณิชไปอยู่ห้องเราก่อนมั้ย มีปัญหาอะไรทำไมไม่โทรบอกจะได้ช่วยทัน” ดิวเข้าเรื่องเผือกร้อนของผมวาณิชไม่มีที่จะซุกหัวนอน
“กล้วยก็ว่าอยู่แต่เราเกรงใจดิว ว่าจะสิงหอเชียงกับน้ำก่อน อาทิตย์หน้าห้องกล้วยว่างถึงจะสิงมันต่อ รอแม่ส่งตังค์มาให้สิ้นเดือนถึงจะไปเช่าอยู่เอง” ผมเกรงใจจริงๆ

“ก็เพราะอย่างนี้แหละ กูบอกแล้วว่าอาทิตย์นี้ห้องกูอัดสี่ อาจจะยาวทั้งเดือน ญาติมาสมัครงานพอดี มึงมาก็ระเบียงเลยณิชคุณเพื่อนรัก” กล้วยจริงใจมากเพี่ยน
“โอ้ จิตใจท่านกล้วยช่างงดงามยิ่ง” ผมอวยพรแบบประชด
“พอดีช่วงนี้ป๊ะป๋าให้กลับนอนบ้านน่ะ คอนโดว่างไม่มีใครอยู่หรอก ณิชช่วยไปอยู่ทีเถอะนะ” ดิวคะยั้นคะยอทั้งที่ไม่ได้สนิทมากเท่าใดนัก
“จริงเหรอจ๊ะ อยู่ฟรีได๋เปล่า” ผมเล่นๆ
“ได้อยู่แล้ว ถึงมาบอกณิชเองนี่ไง” ดิวรูปงามแถมจิตใจก็งดงามตามไปด้วย

“จ่ายค่าน้ำค่าไฟด้วยซิยะหล่อน อยู่ฟรีได้ยังไง” วิก้าสอด
“ยุ่งจริงวิก้า ห้องตัวเองก็ไม่ใช่” กล้วย
“อ้าว ก็นี่ห้องเพื่อนกู ข้าวของแตกหักเสียหายจะว่ายังไง เพื่อนมึงมีปัญญาใช้คืนมั้ย”
“เอาซะทีดีมั้ย” กล้วยรื้อแขนเสื้อโชว์แมนจะต่อยกะเทย


                 ผมยิ้มแห้งๆ นี่เองที่ปฏิเสธดิวมาตลอด วิก้ากันท่าผมมากเกินพอดีจนกริ่งเกรงเส้นกั้นไม่อยากยุ่งด้วยตั้งแต่ต้น ถึงแม้กล้วยกับดิวจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมก็ตามที

“ไม่เป็นไรหรอก ณิชก็ไม่ได้อยู่เลยซะหน่อย แค่อาทิตย์สองอาทิตย์รอได้หอแค่นั้นนี่นา ยังไงเย็นนี้แวะไปดูก่อน คอนโดอยู่ถัดหอกล้วยซอยเดียวเอง พรุ่งนี้ค่อยเก็บของมาล่ะ จะให้ช่วยขนก็บอก” ดิวสรุป
“ขอบคุณคร้าบ ดิวใจดีจัง”

------------------

“ตกลงแม่ณิชจะอยู่ที่โน่นเลยเหรอ?” ดิวเปลี่ยนเรื่องที่เป็นสาเหตุ
“อืม...ชัวร์ ถูกทิ้งเลยงานนี้” ผมเศร้าเล็กๆ
“ป้าคงแค่ขอระยะเวลาทำใจหรอกมั้งณิช เดี๋ยวก็กลับมา ร้านก็ว่าจะทำอยู่ไม่ใช่เหรอ ไม่มีลูกมือไว้กูไปช่วยเอง” กล้วย
“ไม่หรอก ขนของไปหมดแล้ว ที่เหลือก็ขาย หม้อไหจานชาม โต๊ะเก้าอี้เลหลังให้ร้านข้าวแถวนั้นเกลี้ยง บ้านก็รอทางญาติพ่อมาโอนอาทิตย์หน้า” ผมบอกข้อสรุปเส้นทางชีวิต

                  พ่อบุญธรรมเพิ่งด่วนจากไปอย่างไม่ทันตั้งตัวด้วยโรคมะเร็ง แม่บุญธรรมทำใจไม่ได้ อีกทั้งญาติทางพ่อจะเอาบ้านที่เพิ่งซื้อ อ้างสิทธิ์ว่ายื่นกู้ชื่อพ่อคนเดียว ส่วนแม่คิดสะระตะไม่อยากยุ่งด้วยจึงตัดสินใจไปอยู่กับเพื่อนที่สถานปฎิบัติธรรมของวัดที่ชลบุรีเรียบร้อย

                  ว่ากันตามจริงพวกเราสามคนพ่อแม่ลูกเพิ่งย้ายเข้ามาจากพัทยาปีที่แล้วนี่เอง จังหวะผมเข้ามาเรียนที่นี่และพบกับกล้วย

“เอาน่า ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นไป” กล้วยตบบ่า
“อยู่ห้องหนูดิวก่อนละกัน ได้เรื่องยังไงค่อยย้าย” วิก้าอ่อนลง
“ตามนั้นนะ วิก้าเตือนให้โทรบอกที่บ้านเอากุญแจมาให้ณิช” ดิว
“จ้า คุณหนูของเดี๊ยน เอ๋อตลอด ไม่หน้าตาดีหม่ามี้ไม่ยอมนะฮ้า”
“ขอบคุณอีกครั้งครับ” ผมยิ้มกว้างจังหวะได้ฤกษ์แยกย้ายกันเข้าเรียนพอดี

-------------------
----------------------

          ทางเดินระหว่างไปตึกภาค...
“ดิวใจดีค่อดๆ เลยว่ะ มึงไปพูดยังไงเหรอวะกล้วย" ผม
"กูก็บ่นๆ ตามประสา เห็นฟังๆ แล้วก็ตามมานี่แหละ"
"แต่ไอ้น้ำใส่วิก้าตลอด เห็นกันไม่ได้ไม่รู้เป็นอะไร”
“ทุกทีแหละมัน อ้อ จะเอานี่ไปส่งธุรการก่อน บอกจารย์เชฟด้วย แล้วสตาฟงานสัมมนากูใส่ชื่อมึงเลยนะณิช”
“โอเชได้ แทงกิ้ว” ผมแยกกับกล้วยหน้าอาคารธุรการ

           'ดิว-อรุณรุ่ง' ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน น้องนุชสุดท้องของอาเสี่ยร้านตกแต่งประดับยนต์ระดับท็อปของเมืองไทย นิสัยดีเลิศพร้อมรูปทรัพย์นามทรัพย์ระดับพรีเมี่ยม ฉายาเคะอันดับหนึ่งของวิทยาลัย 

           ส่วน 'กล้วย-นิธิ' รูปหล่อเรียนเก่งระดับหัวกะทิ ที่บ้านเป็นนักวิชาการ แม่เป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัย พ่อเป็นเชฟโรงแรมชื่อดังและมีญาติสอนสถาบันศิลปะการทำอาหาร
           
            สามคนนี้เป็นเพื่อนเรียน ม.ต้น โรงเรียนเดียวกันก่อนตามมาเรียนสายอาชีพแห่งนี้ ดิวกับกล้วยเรียนประถมมาด้วยกัน

            ดิวกับวิก้าเรียนการตลาด กล้วยเรียนคณะเดียวกับผม คณะโภชนาการและเทคโนโลยีอาหารครับ แรกไม่รู้จักสนิทสนมกับสองคนนั้นเท่าใดนัก ทว่ามีกล้วยเป็นตัวเชื่อมอีกทั้งดิวแวะมาหากล้วยบ่อยจึงคุ้นเคยไปในตัว


            รับรู้กลายๆ ว่าดิวชอบกล้วยเกินเพื่อน หรือจะแค่โบรแมนซ์ไม่รู้ เรื่องของมันเถอะ ผมปล่อยไม่ยุ่ง

'โชคดีที่มีเพื่อนพอให้ได้อาศัยยามเดือดร้อน' ลอบถอนหายใจปลงดวงชงประกอบราหูอมลัคนา ช่วงวิกฤตสำหรับชีวิตวาณิช

------------

            อาจเป็นเวลาที่ฟ้ามักจะเล่นตลกกับเราก็ว่าได้ จังหวะเดินเลี้ยวมุมอาคาร...
“เฮ้ย!”/ “โอ๊ะ! ขอโทษครับ”

ปัง! โครม! ซ่า!

เอสเปรสโซ
กระดาษ
ข้าวของหล่นเกลื่อนกระจาย


****************************
edit: 9/8/2013 ช่วยอนุเคราะห์แก้คำผิดโดย i1_to*pp ขอบคุณมาก
บ่จี๊, สถานภาพ, โภชนาการ, เพียะ, เนาะ, สนิทสนม, กัน, ณิชคุณ

[MyTeaMeJive]

วู๊ววววว รีบเก็บเอสเปรสโซ่มาด่วน เรายังไม่ค่อยอยากตื่น
ชื่อกล้วยจริง ๆน่ะ
ส่วนณิช เราจะจับตาพ่อค้าโดนทิ้งอย่างนายต่อไป อาจห่างหายไปตามประสาคนอ่านแล้วลืมรี หรือไม่ก็งานพันตัว หัวทิ่มดิน แต่จะไม่ลืมแวะมาเยี่ยมแน่นอน
.ไจฟ์.

[Nus@nT@R@]

รอตอนต่อไปจ้ะ

[MiSS-U]

 

เย้เรื่องใหม่   ดีใจจังค่ะ

คราวนี้ฌิช(คุณ)เป็นนายเอก รึเปล่า

และรอเจ้าของเอสแก้วนั้น ว่าจะมาเป็นเจ้าชายช่วยนายนิชยามเดือดร้อนมัืย

รอตอนต่อไปค่ะ เอ๋ แล้วมาวันไหนบ้างคะ จะได้มารอถูก

บวกเป็ด

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
โดดกอด puppyluv ด้วยความคิดถึงสุดซึ้ง
เห็นเรื่องใหม่โชว์หราต้องรีบพุ่งตัวเข้ามาอ่านทันที
 

น้องณิชของเราเปิดเรื่องมาก็ตกยากเลยนะ
แต่เอสเปรซโซ่อาจจะพาใครบางคนมาหาใช่มั้ยละ
รอดูตอนหน้าว่าใครเอ่ยบุคคลปริศนา
 

โดดกอดอีกครั้งด้วยความคิดถึง
 
ปลล.ตอนแรกคิดว่าเรื่องต่อไปจะเป็นคิวของจิระทั้งสองซะอีก อิอิ
 

[tuckky]

เรื่องใหม่ รอๆๆ ตอนต่อไป 

[AfternoonTea]

 

ต้อนรับเรื่องใหม่ น่าสนุกจังค่ะ

หนุ่มเอสเปรซโซ่ คือบุคคลที่จะมาช่วยเหลือ ณิชรึป่าวน้าาา ><

[ΩPRESTOΩ]

รอลุ้นชีวิตพ่อค้าผู้ร่ำรวยแต่ตกอับ
แอบมโนนู่นนี่นั่นไปบ้างแล้วนิดหน่อย
ไว้ค่อยตามดูอีกที ว่าจะเป็นอย่างที่เดาไหมหนอ อิอิ

บวกและเป็ดแทนคำขอบคุณ
 

[TIKA_n]

วาณิช น่าสงสารจังเลยอ่ะ ถ้าเป็นเราก็คงเครียดน่าดู ดีที่มีแต่เพื่อนดีๆ นะเนี่ย
ดิว นิสัยดี มีน้ำใจจังทั้งที่ ณิช ไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่ช่วยเพราะเป็นเพื่อนกล้วยสินะ
กล้วย กับ ดิว น่าสนใจ ดิวชอบกล้วยใช่มั้ย จิ้นคู่เชียงกับน้ำด้วยล่ะ น่ารักดีคู่หู ๆ
ไปอยู่คอนโดดิว จะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่านะนั่น
ตอนท้ายชนกับใคร พระเอกรึเปล่าน้า เจอหนแรกท่าทางจะไม่ค่อยสวยแฮะ
รอตอนต่อไปนะจ้ะ 

[Gokusan]

โย่วววว ยังไม่ได้อ่าน
เข้ามากรี๊ดตามการมาเปิดเรื่องใหม่ ^^V
เรื่องใหม่ เริ่มใหม่ คนใหม่เยอะแยะ...และดีใจที่จะตามต่อไป

อินโทรยาวได้ใจ.....ขอเวลาตามแป๊บ อิอิ...........

เหมือนว่าคู่รองจะเปิดตัวมาก่อน ฮ่ะฮ่าาาา
แต่เอาล่ะหว่า...เอสเปรสโซ่มาพร้อมเสียงโครมคราม
แล้วใครจะขี่ม้าขาวมาช่วยคุณณิชได้อีกทีละหนอ...แอบสงสารที่เคว้ง ^^"

จะเจอกันอีกเมื่อไหร่...มีเวลาให้ตามแน่ๆ นิ
คิดถึงๆ ดีใจที่ได้ตาม ^^V

[วัวพันปี]

รันทดแต่มีเพื่อนดี  ชวนติดตามค่ะ

[taroni]

เข้ามาติดตามเรื่องใหม่ 

[gupalz]

ว้าวววว เรื่องใหม่ แต่อยากอ่านคู่รักตัวเจอยู่นะ

[nekko]

เรื่องไหม่มาแล้ว

 

[puppyluv]

stolen heart
รักนิดๆ แต่รักนานๆ
1 Nich's BEGIN









                  ว่ากันตามจริงก็ไม่คิดว่าจะราหูอมจันทร์จนไร้แสงสว่างเลยสักทีเดียว ด้วยผมกำลังริเริ่มแผนการไต่เต้าสู่การเป็นนายวาณิชผู้มั่งคั่งสมฉายา

                   ลานซักล้าง เพิงด้านหลังห้องปฎิบัติการครัว...
“มึงว่าในชีวิตคนเราจะมีวิธีที่จะได้เงินแบบเร็วๆ ควิกแคชก้อนใหญ่ๆ เป็นล้านแบบไม่ต้องลงแรงลำบากลำบนบ้างมั้ยวะกล้วย” ผมกับการปอกมันฝรั่ง 1 ใน 3 ของเข่งแรก
“ถูกหวยรางวัลที่หนึ่งซึ่งยากมาก แม่กูโดนแดกทุกงวด” กล้วยจะเริ่มเข่งที่สอง รวดเร็วงานเนี้ยบไม่รู้มีเทคนิคอะไรทั้งๆ นั่งถือมีดอยู่ด้วยกัน
“แล้วไงอีก”
“ส่งชิงโชคฝาขวดตามโฆษณาไง รวยเป็นล้าน แจกจริงๆ นะเว้ย คนเก็บขยะแถวบ้านกูเคยได้ เดือนที่แล้วบ้านเรอเป็นน้ำตาลหมดล่ะ”
“เหรอ 555 ” สงสัยว่าเป็นลูกบ้านนักวิชาการจริงหรือเปล่าวะ
“เออซิ ไม่ก็ตัดหัวแล้วก็ไปเกิดใหม่ กูสามารถช่วยได้ชิ้งเดียวอยู่ สนมั้ยณิช” กล้วยชูมีด
“ชิ้งเดียว โธ่! ท่านจอมยุทธมีดบินครับ เสี่ยวเอ้อขอแบบที่เป็นไปได้หน่อย แนะนำแต่ละอย่าง” ผมส่ายหัวจะลงทะเลตามกัน

“งั้นก็วิธีนี้เจ๋งสุด เอาเปล่า” กล้วยเริ่มเป็นงานเป็นการ
“ว่ามา”
“แต่งกับคนรวย รับรอง รวยไม่รู้เรื่อง”
“อืม...”
“แล้วปัญหาของมึงจะหมดในพริบตา ฟิ้ว!” กล้วยเป่าเปลือกมันฝรั่งแต่ดันตกแหมะอยู่แถวนั้นไม่ใกล้ไม่ไกล

‘จริงด้วยแฮะแต่เลิกหวัง คงมีแค่ในเทพนิยาย เจ้าชายที่ไหนจะตาถั่วมาตกหลุกรักซินเดอเรลล่าถึงก้นครัวกันเล่า’ ผมคิดในใจ ความเป็นได้ติดลบ คนรวยตาเซ่อที่ไหนมาแต่งกะกู อยู่แต่ในครัวง่วนล้างจานจนถุงมือพังไปหลายคู่ยังมองไม่เห็นทาง

-------------------

               เสียงโห่ร้องของเหล่าชะนีจากสนามบาสในร่มดังแทรกเข้ามา
(“กรี๊ดดดดด พี่แฮงค์ลงเล่นบาสล่ะ!”)
(“อร๊ายยยย พี่มังกรขา พี่มังกรรรรรรรรร!”)
(“ว้ายยยยยยย พี่กริช พี่กี๊ดดดดดดด!”)

                 ผมถอนหายใจกับวาระชื่นชมสามปริ๊นซ์แห่งวรรณะสูงสุด อยู่มาเป็นปียังไม่ชินสักที คณะบริหารมักจะเป็นชายหรือหญิงชั้นอีลิท เพียบพร้อมตั้งแต่ชาติตระกูลและรูปร่างหน้าตา ลำดับขั้นต่อมาคือพวกเรียนการตลาด สาวๆ อนาคตเลขาณุการิณีดอกไม้ของวิทยาลัย

                 สองคณะนี้เรียนอินเตอร์ภาษาอังกฤษล้วนๆ ถัดจากนั้นคือคณะอื่นๆ และท้ายสุดคือพวกเราระดับแรงงานล่างสุด โภชนาการและอาหาร
                  ป๊อปปูล่าร์โหวตมีคะแนนไม่เคยหล่นชาร์ตคือ 3 เจ้าชายที่ว่า พี่แฮงค์ พี่มังกรและพี่กริชแห่งเอ็กซ์เซคลูทีฟเกรดพรีเมี่ยม

“คนหล่ออยู่นี่คร้าบ นิธิอยู่ทางนี้ วู้!” กล้วย
“ต๊ายยยยย คุณหยวกกล้วยอยากหล่อ ไปเถอะดิว พวกพี่เขาจะลงเล่นแล้ว เร็วๆๆ”
“กล้วย! กำหนดการงานประชุมอยู่ตรงนี้นะ” ดิวร้องพลางยื่นกระดาษให้เพื่อนหน้าห้องปฎิบัติการครัว

“หล่อนจ๋าฝากให้อาจารย์เชฟด้วย อาจารย์ให้เอามาให้ ไปดิว เราต้องไปเชียร์หวานใจกันนะยะ ไปเร็วสาวๆ ปล่อยชนชั้นรากหญ้าทำงานไป โฮะๆ” วิก้าฝากฝังเพื่อนผู้หญิงหน้าห้องก่อนเฮโลกันไปหลายคน ถ้าอาจารย์เฮดเชฟอยู่ได้ตีตาย
(“กรี๊ด! ไปด้วยๆๆๆ”)
(เร็วๆ เข้า พี่เค้าถอดเสื้อด้วยแหละแก อร๊ายยยย!)

“นั่นปะไร กูว่าแล้ว อีวิก้า!” กล้วยขว้างเปลือกมันฝรั่งตามหลัง
“วู้! วิก้าขโมยกอมมีของเราครับจารย์” ผมป้องปากแซว
"นึกไว้ไม่ผิด ชวนเพื่อนกูไปแซวไอ้พวกเซเลปอีกแล้ว" กล้วยแค้น
"โอ้! ขณะเน้ ขอประกาศว่าสาวๆ ภาคฟู้ดยกคลาสไปเกาะขอบสนามบาสอีกแล้วครับท่าน” ผมจับหัวมันฝรั่งพากย์เมามัน

“กูเกลียดอีวิก้าก็ตรงมันชักจะยัดเยียดไอ้ดิวให้พี่ปริ๊นซ์พวกนั้นมากขึ้นทุกทีนี่ล่ะ” กล้วยเท้าสะเอวกับห้องปฏิบัติการครัวโล่งโจ้ง
“เล่นกันขำๆ หรอก”
“ขำ! ถ้าไอ้ดิวโดนไอ้ 3 เชรี่ยนั่นทำอะไรขึ้นมา กูจะโทษมึงคนเดียวเลย เป็นความผิดของมึง อ้-า-ย-ณิ-ช”
“อ้าว กูเพื่อนมึงนะเออ”
“ดิวมันหัวอ่อน วิก้าก็ชอบได้คืบจะเอาศอก จะประเคนเพื่อนให้ไอ้เชรี่ยพี่แฮงค์หรือเปล่าก็ไม่รู้” กล้วยกังวล

“ช่างเถอะน่า ดิวไม่สนพี่พวกนี้หรอก” ผมว่าตามความคิด
“อะไรวะณิช มีความลับแล้วไม่บอกกูเหรอ”
“ไม่มีเลยจริงๆ คิดอยู่ว่าถ้าหน้าตาอย่างดิวจะมีแฟน คงไม่เป็นโสดถึงวันนี้หรอก อย่างมึงไง ถูกจับคู่อยู่บ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ” ผมคุยล้อเล่นเรื่อยๆ
“ณิช...กูชอบผู้หญิง อกโตๆ มีเต้า มีนมมีจิ๋มให้จิ้ม ส่วนกูกับดิวน่ะมันแค่นิสัยขี้อ้อนตามปกติของมันเท่านั้น กูก็แค่ห่วงใยตามประสาเพื่อนเข้าใจมั้ย” กล้วยเป็นงานเป็นการทั้งที่ไม่จำเป็น
“เออๆ” ผมรับอรรถาธิบาย รู้มาบ้างกับเรื่องที่ดิวชอบกล้วยถึงขนาดตามมาเรียนด้วยกัน แต่ขณะนี้ดิวกำลังจะมีรักครั้งใหม่สดใสกว่าปั๊ปปี้เลิฟแรก ข่าวกอสซิปของเซเลปดังใครๆ ก็รู้กันทั่ว

“กูฝากความหวังไว้กับมึงเลย ถ้าไปอยู่นั่นก็ดูๆ ด้วย ไอ้เฒ่าหัวงูจะกินตับมันเมื่อไหร่ก็จับตอนได้เลย อนุญาต”
“อ้าว! ซะงั้น” ผมเหวอ เพื่อนกล้วยรู้วงในจริงๆ ด้วย
“อ้าวดูทำหน้า ไอ้ดิวเป็นใคร กูเป็นใคร กูรู้จักมันมาตั้งแต่ประถม เห็นไส้เห็นพุงมาก่อนวิก้าอีก เรื่องไอ้เฒ่าเอ็กซ์หรือใครมาก้อร่อก้อติกเพื่อนกูแค่นี้ทำไมจะไม่รู้”
“เชรี่ยเอ้ย! มิน่าคะยั้นคะยอให้กูไปนอน” ผมเซ็งจ๊อด
“เอ้ารีบปอกเข้า ไม่งั้นมันบดได้กินชาติหน้าแน่ๆ หึหึ” กล้วยยิ้มย่องผ่องใส

                 ผมชื่นชมเพื่อนไม่ใช่แค่หล่อเหลาหน้าตาดีแต่ชอบเพราะความเป็นสุภาพบุรุษ มีน้ำใจนี่ล่ะ รู้ว่าความสัมพันธ์เปลี่ยนแต่ยังวางตัวเช่นเดิมไม่เปลี่ยน ออกจะโบรแมนซ์ให้ความช่วยเหลือเกินจำเป็นด้วยซ้ำ ถึงเชื่อมั่นว่ากล้วยไม่ได้เป็นเกย์หรือเบี่ยงเบนแต่อย่างใด ส่วนแฟนสาวน่ะหรือ...

‘แฟนเหรอ พยายามอยู่ แต่กูไม่ค่อยมีเวลาไง เค้าเข้าใจดี' ฟังแล้วปลง มึงไปจีบน้องขวัญ ดาวเด่นคณะการตลาด สาวสวยระดับเข้ารอบสุดท้ายมิสทีนไทยแลนด์มาทำแป๊ะ

“พูดแล้วก็เซ็ง ทำไมกูไม่มีหญิงมาติดบ้างวะ” ผมเอพิโซดตัวเอง เราอยู่ข้างหลังห้องครัว มองเห็นฝูงชนแห่ไปล้อมสนามบาสเกตบอลทางโน้นให้คึ่ก เผลอใจลอยนึกถึงเอสเปรสโซแก้วนั้น
“เหอะ! หนังหน้าอย่างคุณชายวาณิชนี่นะมีหญิง พูดแมวๆ ไปได้”
“ดูถูกว่ะ”
“ดูถูกดีกว่าดูผิดละกัน”
“ห่ากล้วย ใช่ซี้ กูไม่หน้าหมึกกล้วยปิ้งถูกบี้จนแบนอย่างมึงนี่ กระผมน่ะหล่อลากไส้ขนาดมาริโอ้ยังชิดซ้าย” ผมประชด
“เหรอออออ...ไม่เจียม มาริโอ้ไม่เจียม” กล้วยเหล่
“เกลียดมึงจริงเลยว่ะ”
“555” กล้วยหัวเราะเสียงดัง


               ผมเป็นเด็กที่โตมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าในพัทยา แม่ผู้ให้กำเนิดน่าจะลูกครึ่งไทย-รัสเซีย ส่วนพ่อแว่วๆ ว่าเป็นนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นหรือเกาหลีสุดจะเดา

               แม่บุญธรรมที่ผมบอกตอนแรกคือสาวประเภทสองจากสถานบันเทิงจากพัทยาละแวกนั้น บาร์ปิดกิจการจึงมาเป็นแม่ครัวที่บ้านเด็กก่อนจะขอรับเป็นบุตรบุญธรรมในวันที่ผมเรียนจบชั้น ม. 3 จากที่นั่นพอดี
               และเนื่องจากแม่บุญธรรมพบรักกับชายสูงอายุ เราจึงย้ายจากพัทยาเข้าเมืองหลวง พ่อกับแม่ซื้อบ้านทำร้านขายข้าวแกง มีความสุขอยู่แค่ปีเดียวพ่อบุญธรรมก็ด่วนจากไปด้วยโรคมะเร็ง

                แรกก็น้อยใจที่อยู่ไหนก็เหมือนถูกทิ้งไม่เป็นที่ต้องการ แต่อีกมุมหนึ่งที่แม่บุญธรรมเลือกจะอยู่สถานปฎิบัติธรรมก็เป็นการดีที่สุดในขณะนี้

-------------

“ทำยังไงถึงจะมีหญิงมาติดเหมือนสามปริ๊นซ์นั่นได้วะ แค่แคะขี้มูกคนยังกรี๊ดซะ” ผมให้ความเห็นเชิงชวนคุยในเรื่องที่เราๆ รู้กันอยู่
“กูไม่เห็นจะชอบพวกนั้นเลย รวยแต่สารเลว”
“พูดไปเพื่อน พวกพี่เขาก็เรียนเก่ง บ้านรวยก็บริจาคให้ตั้งเยอะ เป็นประธานนักศึกษา แถมล่าสุดยังถ่ายแบบด้วยนะเว้ย เล่มที่วิก้าเอามาให้ดูน่ะ” ผมอะลุ้มอล่วย
“นั่นก็ถูก แต่กูหมายถึงความประพฤติใต้เข็มขัดต่างหากเล่า...พี่แฮงค์เป็นไบใช้ครั้งเดียวทิ้ง พี่มังกรก็สนุกฟันแล้วชิ่งพอกัน ส่วนพี่กริชก็...” กล้วยยั้ง

“พี่กริชเป็นยังไง?”
“เห็นหนุ่มแว่นเงียบๆ หงิมๆ มาดเนี้ยบอย่างนั้นแต่เพลย์บอลตัวพ่อ มีหญิงมากขนาดตั้งเป็นฮาเร็มได้เลยนะเว้ย น่ากลัวสุดล่ะกูว่า”
“อ้อเหรอ” ผมผ่านหู

“พี่แฮงค์กับพี่กริชอยู่ตึกเซาท์ ส่วนดิวกับมึงอยู่ตึกอีสต์ อย่าให้พี่แฮงค์มาลักหลับเพื่อนกูได้ แล้วก็...ระวังตัวด้วย” กล้วยย้อนกลับมาเรื่องที่ผมจะนกขมิ้นเหลืองอ่อนไปขออาศัยกับดิวชั่วคราว
“จ้า! สรุปยัดเยียดให้กระผมไปเป็นยามเฝ้าเพื่อนดิวผู้น่ารักนี่เองเนาะ” ผมยื่นหน้ากวนโอ๊ยคุณชายโบรแมนซ์
"กวนตีนล่ะไอ้ณิช" กล้วยยิ้ม ไม่หล่อพ่อจะเอามีดจิ้มพุงให้

-------------
-----------------


                และนั่นบันดาลให้ผมมายืนหัวโด่เด่อยู่ที่นี่...คอนโดหรูไม่ห่างจากวิทยาลัย กำลังเคว้งคว้างกลางคอร์ท ออกตกเหนือใต้คือตึกไหนหนอ ออกแบบเป๊ะเหมือนๆ กันหมด

“เฮ้! น้องฝรั่งน่ารักๆ นี่นา มาหาพี่เหรอครับ” พี่เกาหลี
“---that cat...อ้าว น้องหนูงามแต้ๆ คนนั้นนี่หว่า” พี่มาดเข้ม
“เฮ้ย!”/ “โอ๊ะ! ขอโทษครับ” จังหวะผมหันหลังกลับมาปะทะแผ่นอก

                รีเพลย์รอบเดิม...ข้าวของเกลื่อนกระจาย เปลี่ยนที่คราวนี้ไม่ใช่น้ำสีเข้มดำแต่เป็นสีแดงเถือกประกอบเสียงสาดซ่าโครมครามพองาม ตายละวา ชะงักกึกก่อนกวาดตามองคู่กรณี

“555 เมื่อเช้ากาแฟ เย็นนี้น้ำปั่น ฮิ้ว!” พี่มังกร
“555 ดวงมึงท่าจะรุ่งจริงๆ ว่ะเพื่อน” พี่แฮงค์
“...” ไร้เสียงใดๆ จากมนุษย์น้ำแดง
“แหะๆ ขอโทษอีกครั้งครับ”

                ผมลุกลี้ลุกลนเก็บของโดยมีคนยืนแข็งทื่อเป็นหุ่นยนต์กับน้ำหวานราดเต็มท้องเปียกลงถึงเป้า อุเหม่ ชุดบาสแนบเนื้อกับห่อหมกอันหย่าย กื๋ยๆ อุบาทว์ล่ะไอ้ณิช

“มาพี่ช่วย” พี่มังกรช่วยผม
“อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้จริงมั้ยวะกริช” พี่แฮงค์ตบบ่าผู้เสียหาย
“...” ท่านผู้นั้นยังคงเงียบ เหล่มองหน้าพี่แฮงค์แล้วก็เดินดุ่มเข้าลิฟต์อาคารทางขวามือฉิบ

                  ผมหลับตาปี๋อนาถตัวเอง โกรธกูชัวร์ เกิดกับใครไม่เกิด ดันซุ่มซ่ามกับเจ้าชายน้ำแข็งรองประธานสภานักศึกษา เมื่อเช้าทำกระดาษเอกสารชุ่มกาแฟพร้อมย้อมเสื้อเชิ้ตนักศึกษาให้อย่างดี เวลานี้ก็ชุดบาสเกตบอล...รู้ถึงไหนอายถึงนั่น

“That cat it too---” พี่แฮงค์ไม่สนใจ เดินดุ่ยๆ ตามเข้าไปในลิฟต์เฉย พล่ามเรื่องอะไรไม่รู้ทิ้งผมกับพี่มังกรตามเก็บเศษซาก “มังกร! เอาตัวขึ้นมาด้วย” ก่อนชะโงกมาเรียกให้ขึ้นไปด้วยกัน
“โอเคได้ ไปเร็วครับน้อง!” พี่มังกรรุนหลังผม
"เย้ย! พี่คร้าบ"

                 เอาวะ ตกบันไดพลอยโจน ก้มหน้างุดมองดูหยดน้ำหวานหยดติ๋งๆ กับพื้นจนหลุดเข้าห้องชั้น 7 ตึกเซาท์ไม่รู้ตัว
 
-------------
----------------

                  ห้องกว้างขวางและสวยมากน่าจะ 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ควรจะเลิศไร้ที่ติถ้าไม่รกซกมกขนาดนี้

“เอาไปวางโต๊ะครัวโน่น” พี่แฮงค์ชี้ที่ชุดผนังบานเฟี้ยมกระจกผืนใหญ่
“ครับ” ว้าว! ไฮโซแต้ ผมแทบกรี๊ด ดีที่อุดปากตัวเองไว้ทันเพราะมันคือชุดครัวสุดล้ำครับ เป็นบุญตาอนาคตเชฟมือชั่งทองเช่นนายวาณิชแท้ๆ
“เหนียวหมดเลยแฮะ โน้ตบุ้คเจ๊งหรือเปล่าไม่รู้” พี่มังกรตามมาล้างมือพลางเอ่ย
“ขอโทษจริงๆ ครับ”
“ไม่เป็นไร แค่นี้ขนหน้าแข้งมันไม่ร่วงหรอก”
“แหะๆ” ตอกย้ำอัตราแลกเปลี่ยนเงินตรา จะรีดเลือดกับปูนาทีนี้ได้ผูกคอตายแหงแซะ
 
“อ้อ! ลืมถาม มาที่นี่ได้ไงล่ะเรา?” พี่มังกรหาน้ำดื่มในตู้เย็น
“ผมมาหาเพื่อนครับ...ดิวตึกอีสต์ เรียนเลขาที่หล่อๆ ขาวๆ ตัวเล็กๆ หน่อย พี่คุ้นบ้างมั้ยว่าห้องไหน” เพิ่งได้โอกาสขอความช่วยเหลือ
“ใช่น้องผู้ชายหน้าสวยๆ การตลาดคนนั้นหรือเปล่า ที่ชื่อ เอ่อ...ลืมแฮะ เพิ่งเจอกันอยู่หยกๆ”
“ดิวครับ”
“ใช่แล้ว ดิว! เมื่อกี้เห็นไปเชียร์พวกพี่ที่---”

“ซัก!” ทอร์นาโดแทรกกลางระหว่างเรา

“อ่า...ครับ ซัก” ผมรับเสื้อบาสเกตบอลชุ่มเหงื่อและน้ำหวานอย่างงงๆ
“ไม่ผึ่งให้แห้งก่อนวะกริช อุ๊บส์!”/'ผลัวะ!'
“...” เงียบแต่เปิดตู้เย็นผึงชนไหล่พี่มังกรกระเด็น

                  ผมมองคนตัวสูงเปลือยท่อนบน นิ้วจิ้มแว่นมองเขม็งใส่เพื่อนแบบหาเรื่องเล็กๆ ก่อนเดินดุ่มเข้าห้องนอนใหญ่...พี่แฮงค์ตะโกนจากโซฟาหน้าทีวี

(“ไม่ถอดกางเกงด้วยวะกริช 555”) พี่หล่อร้ายหัวเราะชอบใจ
"..." ชูนิ้วกลางหมับ โอ้ววววว มายก๊อด!!!
“...อะไรของมัน” พี่หล่อเกาหลีพึมพำตามหลัง ใครว่าคนชื่อกริชผอมแห้งกูเถียงหัวชนฝา แพ็กกล้ามเนื้อสวยมากวาณิชคอนฟิร์ม

------------

                 อย่าคิดว่ารอดเพราะดวงเฮง อะไรก็ฉุดไม่อยู่

“คุ้นๆ ว่าเราเรียนฟู้ดใช่มั้ย?” พี่แฮงค์ตามมาถอดเสื้อชุ่มเหงื่อยื่นให้อีกคน
“ด้วย!” พี่มังกรถอดบ้าง เบ่งกล้ามปูโชว์อีก
“คะ...ครับ” กูลิ้นพันกันครับพี่น้อง ตูดติดซิงค์ กำลังถูกคร่อมด้วยสองหนุ่มรูปหล่อตัวสูงกล้ามล่ำหัวนมแหลมเปี๊ยบ ในมือมีเสื้อชุ่มเหงื่อโชยกลิ่นแมน
“แสดงว่าทำกับข้าวได้ ทำความสะอาดได้ด้วยหรือเปล่า?” พี่แฮงค์รุก
“คะ...ครับ ได้ครับ”

“แล้วแพ้ขนแมวอะไรเทือกนั้นมั้ย?” พี่แฮงค์ซ้ำอีก
“มะ...ไม่ครับ ไม่แพ้ครับ” ผมเป็นมิตรกับสัตว์โลก
"งั้นดีเลยซิ" พี่มังกรดีดนิ้วเปาะ
“เยี่ยม! เพราะพี่มีเรื่องให้น้องช่วย---”/ (โป๊กๆๆ)
“โอ๊ย! เชรี่ยกริช”
“เจี๊ยก! เจ็บนะโว้ย” พี่สองคนกุมหัวร้องลั่น ทรุดตัวงอหมดหล่อ

               ผมตาเหลือก เท็กซ์ปกแข็งเล่มเบ้อเริ่มอยู่ในมือหนุ่มแว่นกรอบเหลี่ยมสไตล์ชิคแอนด์ชิล กระจกวาววาบสะท้อนแสงมองไม่เห็นนัยน์ตาทว่าออร่าปีศาจลอยมาจนสัมผัสได้

               พร้อมคำสั่งจากปาก...
“หิว!”


****************************
edit: 9/8/2013 ช่วยแก้คำผิดโดย i1_to*pp ขอบคุณมาก
เนี้ยบ, ซินเดอเรลล่า, ปริ๊นซ์, ปั๊ปปี้, สารเลว, อะลุ้มอล่วย, เนาะ, ลุกลี้ลุกลน, อนาถ
11/8/2013 tuckky ไม่เคยหล่นชาร์ต ok ล่ะ

[tuckky]

ราศีพระเอกโผล่ล่ะ พี่กริช พูดน้อยต่อยหนัก   

[Gokusan]

เย้ยยยย จะพูดเป็นประโยคๆ ได้มั้ยนั่น
พูดเป็นคำๆ ได้แค่นั้นรึไง...อ่อ มีประโยคเดียวที่ให้หิ้วขึ้นลิฟท์ - -"

ท่าทางว่าหนูณิชจะได้สิทธิ์การอยู่อาศัยใกล้ตัวในเร็ววัน
มอบโชคโดยสามเจ้าชายที่ใครๆ ชื่นชม...จะดีจริงมั้ยน้ออออ

คู่เพื่อนที่โตด้วยกันมา...แน่เหรอว่าไม่คิดอะไร - -"
ห่วงกันมากเกินไปมั้งงงง เพื่อนโตแล้วน่า หุหุ
น้องณิชกลายเป็นกันชนส่วนตัวต่างหาก

แค่เริ่มเรื่องก็โดนราดทั้งกาแฟ ทั้งน้ำแดง ไปแล้ว
จะโดนอะไรต่ออีกหนอ...พ่อคนพูดน้อย ^^

[TIKA_n]

สามปริ๊นซ์แห่งวรรณะสูงสุด  น่าสนใจสุด ๆ ไปเลย  หนึ่งในนั้น พี่กริช หนุ่มเอสเปรสโซ่+น้ำแดงของน้องณิช
พี่กริซ ออร่าพระเอกกระแทกตามากเลยอ่ะ หนุ่มแว่น พูดน้อย ขรึม ๆ ดูแล้วไม่น่าจะเป็นอย่างข่าวลือของกล้วยเลยนะเนี่ย
เหมือนจะเป็นพรหมลิขิตให้ซินเดอเรลล่าอย่างน้องณิช ได้เจอเจ้าชายสุดหล่อ รวย อย่างพี่กริชซะแล้ว
วิชางานครัวที่ล่ำเรียนมาท่าทางจะเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ของทั้งคู่ได้ดีเลยนะเนี่ย
แหม อิจฉาน้องณิช ได้อยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อ ๆ เท่ห์ ๆ ทั้งนั้นเลย น้องณิชก็ซื่อ ๆ ดี น่ารักจัง
คิดเอาเองว่าพี่กริชสนใจน้องณิชอยู่รึเปล่า รู้สึกจะชอบมาขัดตอนพี่มังกร กับ พี่แฮงค์แทะเล็มน้องจัง รอลุ้น ๆ

คู่กล้วยกับดิว กล้วยน่าจะรู้ความรู้สึกของดิวสินะ แต่ตอนนี้ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อน แล้วก็ยังเป็นห่วงดิวเสมอ ๆ
เป็นเพื่อนที่ดีนะเนี่ย หวังว่าในสามหนุ่มนี่คงไม่มีใครคิดจะทำอะไรน้องดิวจริง ๆ อย่างที่กล้วยว่าหรอกนะ
รอตอนต่อไปนะจ้ะ ชอบมากเลยค่ะ 

[moredee]

น้องซินเดอร์แมวน้อย 

[Candy CAT]

ติดตามนะครับ

[KURATA]

พี่กริชๆๆๆ ชอบอ่ะ 
น้องณิชเรา โดนอมทั้งตัวแน่ อิอิ  (ราหูอมอ่ะนะ)

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
(อีกแล้ว)

พระเอกชั้นโผล่แล้วค่าคุณขา
แถมเป็นหนุ่มแว่นโมเอ้สุดๆอีกต่างหาก
น้องณิชของพี่จะตกถังข้าวสารแล้วจ้า
 

[ลูกหมีน้ำแดง]

เรื่องใหม่ กรี๊ดดดดดดดดดดดด

ตอนแรกนึกว่าเป็นเพื่อนในโปรไฟล์เดียวกับพวกลมเหนือกับพี่เหยี่ยว แต่ท่าทางไม่น่าใช่ เอ หรือใช่ 

รอเชียร์หนูนิช ละกัน สู้ สู้ ท่าทางจะได้อยู่ทำงานไถ่โทษซะละมั้ง 

[indy❣zaka]

ไม่รู้ทำไม ถึงชอบแฮงค์อ่ะ  เอะอะcat เอะอะแมว   
น้องนิด จัดการข่วนหน้าสักสองสามทีเลยลูก 

[CarToonMiZa]

สามหนุ่ม สามมุม
ประวัติดีดีทั้งนั้น 

น้องณิชก็ใช่ย่อยเจอกันทั้งที
ก็สร้างวีรกรรมซะแล้วหุหุ

[teatimes]

ว้าวว.  เรื่องใหม่

อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้~~~

เกิดแล้วได้ขึ้นห้องพระเอกเลยเนอะ

[MiSS-U]

พระเอกมาแล้ว น่าค้นหาที่สุด

พูดน้อยต่อยหนัก 

รอตอนต่อไปค่า

 

[taroni]

กริช กับ ณิช

[nekko]

ใครจิเป็นพระเอกของน้องซินณิชน้อ