หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[Seiki]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออก ไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

▲▼  กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ▲▼ 

***=================================================***

สารบัญ "นิยาย"

ตอนที่ 1   ตอนที่ 2   ตอนที่ 3   ตอนที่ 4  ตอนที่ 5 ตอนที่ 6  ตอนที่ 7  ตอนที่ 8  ตอนที่ 9  ตอนที่ 10

ตอนที่ 11  ตอนที่ 12  ตอนที่ 13  ตอนที่ 14   ตอนที่ 15  ตอนที่ 16   ตอนที่ 17

[Seiki]

ปัง ปังปัง ปังปังปัง ปังปังปังปังปัง!!






อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊ๆ





โว้ยยยยยยยย!!!


แม่งคิดว่าลั่นประตูห้องกูแทนกองชัยก่อนออกรบเลยเหรอวะ


ผ้าอ้อมที่ซึมซับไปด้วยฉี่ถูกอัดกระแทกฝาผนังพร้อมคู่มือดูแลเด็กทารกสำหรับคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ ต้นเหตุมาจากเสียงเคาะประตู ไม่ใช่สิ ระดับความแรงและจังหวะป่าเถื่อนไร้มารยาทแบบนั้นมันต้องใช้คำว่าทุบประตูถึงจะถูก ระดับความหงุดหงิดดูได้จากร่องรอยอารยธรรมแห่งศิลปะที่กระจายเป็นวงกว้างไปทั่วทั้งผนังลายการ์ตูนราคาแพงระยับของวอลล์ดิสนีย์สีชมพูได้เป็นอย่างดี

เสียงร่ำไห้ของเด็กน้อยบนเบาะสำหรับทารกขนาดใหญ่พอที่ผู้ใหญ่จะนอนได้ทำให้ลังเล แต่เสียงทุบประตูระรัวก็ไม่ได้หยุดลงไปเลยเหมือนกัน
เสียงปังแรกยังคิดว่าไม่ใช่ห้องตัวเอง แต่หลายๆปังต่อมาที่ดังร่วมกับเสียงร้องไห้จ้าของทารกตัวน้อยที่เพิ่งกล่อมให้หลับไปได้ไม่นานดังขึ้นมาพร้อมกันนี่สิถึงได้มั่นใจว่าประตูที่กระแทกเสียดสีทดสอบความแข็งแกร่งของวงกบประตูนั้นเป็นห้องตัวเองชัดๆ

เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าสถานที่ที่ตัวเองเพิ่งย้ายเข้ามาไม่กี่วันนี่เรียกว่าคอนโดหรือ แฟลต ทำไมบรรยากาศมันช่างเหมือนอย่างหลังที่ว่ามาขนาดนี้

“หนูมีนของลุง เพี๊ย!! อู๊ย แม่งตบปากตัวเองก็เจ็บเหมือนกันนี่หว่า”

“แอ๊ แอ๊”

“โอ๋ๆ หนูมีนของป๊า ป๊าไปดูก่อนนะลูกว่าใครมารบกวน เดี๋ยวป๊าจะเตะปากลงโทษที่มันทำลูกสาวลุง เอ๊ย ป๊า ร้องไห้นะคะ”

ใบหน้าแดงจัดที่ยังคงแผดเสียงร้องของทารกบนเบาะยิ่งกระพืออารมณ์ขุ่นมัวให้พุ่งสูง ก็พอจะอ่านเจอในหนังสืออยู่บ้างว่าการร้องไห้เป็นการขยายกล้ามเนื้อปอดของเด็ก แต่นี่มันนานเกินไปแล้วเว้ย นานพอที่จะทำให้ระดับความแรงของการเปิดประตูไม่ต่างอะไรกับการกระชาก

“มาผิดห้องแล้วครับ”

ประตูที่เปิดออกกำลังจะถูกผลักให้กลับไปเหมือนเดิมเมื่อเห็นหน้าผู้มาเยือนแต่มันก็ยังช้ากว่าคนที่ยืนรออยู่ข้างนอกเพราะทันทีที่ผลักประตูปิดแรงต้านของคนอีกฝั่งประตูก็ผลักกลับมาทันที

“เดี๋ยวก่อน”
ไหนว่า 30 ยังแจ๋วไงวะ ไม่เห็นจะแจ๋วจริงเหมือนที่เพลงว่าไว้เลย มันยังช้ากว่าไอ้หัวตั้งหน้าห้องอยู่ดี

“มีอะไรครับ ผมเพิ่งมาอยู่ใหม่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอกครับ”
ผลักประตูหวังจะปิดอีกครั้งหลังตัดบทสนทนาที่คิดว่าน่าจะอธิบายทุกอย่างชัดเจนอยู่ในคำพูดแล้ว

“เดี๋ยวก่อนสิคุณ”
ก็ยังเร็วน้อยกว่ามันอยู่ดี...ก็ได้วะ

“มีอะไรครับคุณ”

“คุณชื่อสิงหาใช่มั้ย”

“ใช่ครับ”
อ่า...น่าจะเป็นลูกค้าที่มาติดต่องาน แต่จำได้ว่ายังไม่เคยบอกที่อยู่ใหม่กับลูกค้าคนไหนนี่หว่า ถึงตั้งใจจะให้คอนโดแห่งนี้ทำงานไปด้วยอาศัยไปด้วย แต่ไม่คิดจะติดต่องานกับใครในสถานที่ส่วนตัวเกินไปขนาดนี้แน่ๆ

“ผมชื่อกุมภา”

ไม่ฟ้าเล่นตลกก็ไอ้หมอนี่กำลังกวนตีนเขาให้แล้ว ถึงการเอาชื่อเดือนมาตั้งเป็นชื่อคนในเมืองไทยเป็นเรื่องที่ฮิตกันพอสมควร แต่มันบังเอิญไปหน่อยมั้ย อยากจะขำใส่หน้านะแต่ขำไม่ออกเว้ย

“อ่าฮะ แล้วไงครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณกุมภาถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว”

“ผมเป็นพ่อของหลานคุณ”

“ห๊ะ อะไรนะ”

เมื่อกี้หูแว่วไปใช่มั้ยเนี่ย โอเคๆต่อไปนี้นายสิงหาขอสัญญาว่าจะไม่ขี้เกียจแคะหูอีกแล้ว

“ผมเป็นพ่อของเด็กที่กำลังร้องไห้อยู่น่ะ”

“โกหกน่า...น้องผมจะมีลูกกับตุ๊ดได้ยังไงวะ”

พลั่ก!!

หมัดลุ่นๆที่มีความเร็วเหนือแสงและเสียงเสยเต็มปลายคางระดับความรุนแรงส่งผลให้เห็นแสงวิ๊งๆคล้ายๆดาวลอยไปลอยมาอยู่ตรงหน้า


“ต่อยผมทำไมเนี่ยคุณ”

“คำว่าตุ๊ดไม่ควรออกมาจากปากของคนมีการศึกษา”

เออ...ครับ แม่ง!! ถ้าตุ๊ดคือคำด่าไอ้ที่พูดมาเมื่อกี้มันก็ความหมายเดียวกันละวะ นี่มันบาปกรรมอะไรวะเนี่ย อยู่ดีๆก็มีคนมาส่งหมัดแบบเดลิเวอรี่ให้ถึงห้อง ก็คนที่ยืนประจันหน้ากันอยู่นี้ มองยังไงมันก็อยู่ในข่ายหนุ่มสำอางค์ หัวถูกเซตมาอย่างดี ปากแดง ยืนหนีบขาและกลิ่นหอมลอยมากระทบจมูกในระยะใกล้ๆ ไอ้โจ้เด็กเขียนแบบก็เคยชี้ให้ดูบ่อยๆว่าลักษณะแบบนี้เรียกว่าเกย์แต่ถ้ามี จริตจะก้านวี๊ดว้ายคล้ายจะสาวแตกให้เรียกว่าตุ๊ดได้เลย แล้วนี่กูเรียกผิดตรงไหนวะ

“โอเค ผมขอโทษแต่ผมไม่มีเวลาเล่นนะ หลานผมร้องไห้อยู่แกเพิ่งจะนอนก่อนคุณมาทุบประตูไปเนี่ยแหละ”

“ก็หลีกทางสิครับ ผมจะไปดูลูกผมเหมือนกัน”

อา...มอง ถี่ถ้วนดูแล้วหลังของไอ้หนุ่มคนนี้ก็ไม่ได้มีกล้องถ่ายอยู่แต่อย่างใด จะว่าเป็นรายการทีวีรายการไหนสักรายการที่กำลังจะเล่นตลกบนความลำบากของคนอื่นก็ไม่น่าจะใช่ แต่มันก็ยากจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง

“นี่นายพูดจริงใช่มั้ย ไม่ใช่รายการสาระแนนะ”

“ถ้าน้องสาวคุณชื่อมีมี่ ผมก็มั่นใจว่าเป็นคนทำให้เธอตั้งท้อง”
โอย...อยากจะเป็นลมสักสามล้านรอบ

“น้องสาวผมชื่อมิ ไม่ใช่มีมี่อย่างที่นายบอกมาหรอก”

“แต่ถ้าน้องสาวคุณชื่อจริงว่ามิถุนาผมก็มั่นใจว่าคือคนๆเดียวกัน”

จำได้ว่ายัยน้องสาวตัวดีมันเคยบอกว่าชื่อ ‘มิ’ ออกเสียงแล้วน่าเกลียด มันจะไม่ใช้ชื่อนี้ในสังคมเด็ดขาด แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะแนะนำกับใครๆว่าชื่อมีมี่ ถ้ามันมาปรึกษาพี่ชายคนนี้สักนิด จะได้ค้านหัวชนฝาว่ามีมี่นั้นมันชื่อซ้ำกับหมาครึ่งค่อนโลกเลยนะเว้ย

“แต่น้องผมไม่เคยให้รายละเอียดเกี่ยวกับพ่อหลานผมเอาไว้ ผมคิดว่าแค่ลมปากมันเชื่อถือได้ยากนะครับ”

จะว่าไปยัยน้องบ้ามันก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่าบอกว่าตัวเองท้องเลยนี่นะ โกรธก็โกรธแต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเรามีอยู่กันสองคนพี่น้องแค่นี้ ถ้ายัยมิผิด ตัวเองก็มีความผิดที่ไม่ดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวให้ดีกว่านี้ การที่พี่น้องสองคนขาดเสาหลักของครอบครัวไปอย่างกระทันหันและเพราะอีโก้สูงเกินกว่าที่จะไปพึ่งพาญาติมิตรคนไหน เพราะเป็นพี่ชายเลยอยากจะผันตัวเองเป็นหัวหน้าครอบครัวให้น้อง แล้วยังไง

ปลายทางของนักศึกษาม.ปลายที่กำลังจะไปเรียนต่อในระดับมหาลัยเดินมาบอกพี่ชายทั้งน้ำตาว่าท้อง มันเป็นความพลาดที่ไม่ควรจะต้องซ้ำเติมกัน อนาคตของน้องก็สำคัญ แต่เด็กน้อยในท้องก็ไม่ได้มีความผิดอะไรเหมือนกัน เขาถึงได้ให้น้องสาวชะลอที่จะเดินทางไปเรียนต่อเอาไว้จนกว่าจะคลอด หลังจากนั้นเขาจะเป็นคนดูแลหลานจนกว่าน้องสาวจะเรียนจบกลับมา บริษัทออกแบบเล็กๆที่มีอยู่และมรดกที่พ่อกับแม่ทิ้งเอาไว้ก็ไม่ได้ลำบากอะไร ถ้าจะมีใครสักคนเพิ่มเข้ามาในครอบครัว

ตั้งแต่วันที่ยัยตัวดีบอกว่าท้อง เราลืมผู้ผลิตอีกคนไปเสียสนิท ไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าพ่อของเด็กเป็นใคร คิดเพียงอย่างเดียวว่าคงเป็นความสนุกของวัยรุ่นที่ไม่ได้ป้องกัน หลานไม่มีพ่อลุงก็จะเป็นพ่อให้เอง

แล้วอยู่ๆดันมีผู้ชายหน้าใสปากแดงในชุดนักศึกษาที่ไม่บอกชื่อสถาบันมายืนยันว่าตัวเองเป็นพ่อ ถ้าไม่แข็งแกร่งจริงอย่างนายสิงหาคนนี้คงช็อคตายไปนานแล้วมั้ย

“คุณจะให้ผมยืนมองคุณยืนอึ้งอยู่อีกนานมั้ย เวลามีแขกมาเค้าควรจะเชิญเข้าไปคุยข้างใน คอนโดใหญ่และหรูขนาดนี้น่าจะมีห้องรับแขกนะ”

“อะ เชิญครับ”

“ขอบคุณ”

เพนเฮาท์แบบอิงลิชสไตล์ขนาดชั้นครึ่งถูกสำรวจจากแขกผู้มาเยือนไม่ต่างจากบ้านตัวเอง ชั้ยลอยที่ทางเดินสามารถมองลงมาสู่ชั้นล่างถูกจัดให้เป็นห้องนอนสไตล์ห้องใต้หลังคา บับเบิ้ลโคมไฟตามสมัยนิยมยึดติดอยู่กับเพดานห้องตรงโถงนั่งเล่นที่เป็นห้องรับแขกไปในคราวเดียวกัน ผนังอิฐโชว์แนวทาสีขาวฝั่งที่เป็นขั้นบันไดลอยตัวแบบยื่นออกมาจากผนังและไม่มีราวจับได้รับความสนใจเป็นพิเศษ ผนังขาวโพลนถูกประดับไปด้วยรูปถ่ายของครอบครัวในโทนขาวดำและสีเปียในกรอบรูปหลากหลายขนาดถูกคนแปลกหน้าที่มาเยือนจับจ้องอยู่นาน

“ห้องคุณตกแต่งสวยดีนะ”

“ผมเป็นสถาปนิก”

“อ่อ จะบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดาใช่ป่ะ”

“เปล่า ผมแค่บอกน่ะ”

“ที่นี่มีห้องนอนกี่ห้อง”

“มี สองห้องนอน มาสเตอร์เบดรูมเป็นของยัยมิ แต่ตอนนี้ผมยึดมาแล้วเพราะเจ้าตัวไม่อยู่ อีกห้องเป็นห้องนอนเล็กผมยัดเยียดให้เป็นของยัยมิไปแล้ว ว่าแต่ทำไมต้องรายงานด้วย”

“งั้นผมจะอยู่ห้องมีมี่นะ”

“หาาาาาาาาาาา”

“ผมอยากจะอยู่ดูแลลูกผมนี่ แต่คุณคงไม่ยอมแน่ๆใช่มั้ยล่ะ ผมเลยคิดว่าถ้าผมมาอยู่ที่นี่ซะ ลูกผมก็ยังได้อยู่กับคุณและผมก็ได้ดูแลลูกด้วย ทำไมคุณมีปัญหาอะไร”

“แต่เราไม่รู้จักกันนะ แล้วนายเป็นพ่อหลานผมจริงหรือเปล่ายังไม่รู้ บางทีอาจจะเป็นพวกสิบแปดมงกุฎมาแอบอ้างก็ได้”

“ผม ชื่อนายกุมภา เวชสัมพันวงศ์ ชื่อเล่นชื่อกุม เรียนปีสามคณะศิลปกรรม สาขาคอมพิวเตอร์กราฟฟิค มหาลัยxxxx นี่บัตรนักศึกษาแล้วนี่ก็บัตรประชาชนผม สะดวกที่สุดคือคุณโทรไปถามน้องคุณว่ารู้จักผมมั้ยหรือไม่ก็ไปตรวจ DNA”

เป็นนักศึกษาจริงๆด้วย โอ๊ย จะบ้าตายพ่อของหลานกูเป็นนักศึกษาชายตัวขาวปากแดงจริงๆเหรอเนี่ย ตอนแรกคิดว่าเป็นแฟชั่นสมัยนี้ที่เค้านิยมใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวกับกางเกงขาเดฟรัดติ้วสีดำเสียอีก

“ลูกผมเป็นยังไงบ้าง”

“ไม่ได้ยินเสียงร้องแล้ว คงจะเหนื่อยจนหลับไปละมั้ง”

“อย่ามั้งสิคุณ อยู่ๆลูกผมเงียบไปแบบนี้ถ้าลูกผมเป็นอะไรไปจะว่ายังไง”

นี่ตกลงกูเป็นพี่เลี้ยงเด็กหรือเป็นลุงวะ แล้วไอ้เด็กเมื่อวานซืนนี่เป็นเจ้านายกูตั้งแต่เมื่อไหร่
ยัยมิถ้าพี่หายมึนเมื่อไหร่เราต้องมีเรื่องเคลียร์กันยาวแน่ๆ

“ลูกผมอยู่ห้องไหน”

“กลางวันเค้าอยู่ในห้องทำงานผม ส่วนกลางคืนก็นอนห้องผม”

“อือหึ๊ ที่บ้านผมให้ใช้เงินเดือนละสามหมื่น ผมเช่าหออยู่เดือนละแปดพัน ผมจะยกให้คุณเป็นค่าเลี้ยงดูลูกผมครึ่งหนึ่ง”

“มะไม่เป็นไรมั้ง หลานคนเดียวผมเลี้ยงของผมได้ เงินที่นายจะเอามาให้มันเป็นเงินที่พ่อแม่ส่งให้เรียนไม่ใช่เหรอ”

เงินสามหมื่นไม่ใช่น้อยๆนะ เทียบกับเงินเดือนเด็กเขียนแบบที่ออฟฟิตสองคนเลยทีเดียว ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าการส่งเสียให้ใครสักคนหนึ่งเรียนต้องใช้เงินมหาศาลขนาดไหน เพราะที่ส่งน้องสาวตัวดีไปชุบตัวที่ต่างประเทศนี่ก็หมดไปเป็นล้าน ไหนจะค่าปลอบขวัญที่มันต้องห่างลูกอีก ขนหน้าแข้งร่วงกราวเลยทีเดียว

“เอาไปเถอะ ผมมาอยู่ที่นี่ก็ไม่ต้องจ่ายค่าหออยู่แล้ว ปกติก็ไม่ค่อยฟุ่มเฟือยอะไรมากหรอกนอกจากชอปปิ้งกับกินแล้วก็เติมน้ำมันรถ แล้วก็ไม่มีอะไร”
ไม่มีอะไรที่ว่ามานั้นยังต้องคิดหนักเลย สามหมื่นที่บอกมานั้นมันจะพอใช้แน่เหรอ เพราะดูจากบุคลิกคุณหนูและการแต่งตัวแล้วก็จัดได้ว่า ‘เยอะ’ นะ

“ทำไมอยู่ๆถึงอยากจะมารับผิดชอบเอาตอนนี้ล่ะ”
นับดูแล้วจากที่ยัยมิท้องจนคลอดและหลานสาวอายุได้เดือนกว่าๆแบบนี้มันก็กินเวลาเกือบปีเข้าไปแล้วนะ ทำไมถึงเพิ่งมา

“ผมเพิ่งรู้เรื่อง มีมี่ไม่เคยบอกเลยว่าท้อง ถ้าผมไม่เจอเพื่อนของน้องสาวก็คงไม่รู้ว่าเค้าท้องหรอก”

“แล้วนายแน่ใจได้ยังไงว่ายัยมิท้องกับนาย”

“ก็ช่วงเวลามันได้ แล้วตอนนั้นผมก็ไม่ได้ใช้ถุงยาง ต่างคนต่างก็เมาน่ะ”
หลานรักของลุง หนูเกิดมาจากความพลาดพลั้งจริงๆด้วย แต่ไม่เป็นไรนะลูกนะลุงรักหนูสุดหัวใจเลย ลุงจะเติมความรักให้หนูจนพอ จนล้นเลยนะลูก

“ความจริงผมก็ไม่รู้หรอกว่าพ่อของหลานเป็นใคร นายเองไม่จำเป็นต้องยื่นอกรับผิดชอบเสียด้วยซ้ำ”

“คุณจะบ้าเหรอ เป็นลูกผู้ชายจริงหรือเปล่าเนี่ย ลูกใครๆก็รัก ทำให้เค้าเกิดมาแล้วก็ต้องรับผิดชอบสิ เค้ามีเลือดของผมอยู่ครึ่งหนึ่งนะ คุณเคยเป็นพ่อคนมั้ยเนี่ย”
นี่ถ้าไม่พิสูจน์ไปเมื่อกี้ว่าไอ้เด็กนี่มันหมัดหนักแค่ไหนนะก็จะคิดว่าอยู่ดีๆก็โดนตุ๊ดด่าแน่ๆ

“ก็เพิ่งหัดเป็นไปเดือนกว่าๆเนี่ยแหละ”
ตั้งแต่ต้องเลี้ยงดูหลานตัวน้อยจริงจังควบคู่ไปกับหน้าที่การงาน เวลาที่มีน้อยนิดอยู่แล้วก็กลายเป็นไม่มีเลย ผู้หญิงที่คบกันมาหลายปีตั้งแต่เข้ามหาลัยปีสี่ก็ทิ้งกันไปแบบไม่ใยดี อกหักและโสดโดยสมบูรณ์แบบตั้งแต่บัดนั้นจนถึงบัดนี้ นมนารีไม่เคยจ่อปากเลยได้แต่จับขวดนมใส่ปากให้หลานแทน

“คุณไม่มีแม่บ้านเหรอ”

“มีแม่บ้านของคอนโด เค้าจะมาทำความสะอาดให้วันเว้นวัน ทำไมเหรอ”

“ผมทำงานบ้านไม่เป็น ทำกับข้าวไม่ได้ และไม่เคยซักรีดเสื้อผ้านะ บอกเอาไว้ก่อน”

เป็นความตรงไปตรงมาที่อยากจะบ้าตาย นี่นอกจากเลี้ยงหลานแล้วยังต้องรับภาระเลี้ยงนักศึกษาชายที่ทำอะไรไม่เป็นอีกคนนึงเหรอเนี่ย ถามพี่สักคำมั้ยไอ้น้องว่าพี่เต็มใจหรือเปล่า

“อือๆ ไอ้ที่ว่ามามีคนทำให้หมดแหละ จะมาอยู่เมื่อไหร่ล่ะ”

“พรุ่งนี้ ช่วงนี้มหาลัยผมมีงานกีฬาน่ะ เลยว่าง ผมจะไม่หัดในสิ่งที่ทำไม่เป็นนะ นอกจากเลี้ยงลูกอันนี้ผมทำได้”

“หนูมีนเลี้ยงง่าย กิน นอนเป็นเวลา ร่าเริงแจ่มใจและไม่งอแง”

“คุณว่าลูกผมชื่ออะไรนะ”

“หนูมีน เด็กหญิงมีนาคม”

“เข้าคอนเซปเดียวกันกับชื่อผมเลย”

มันก็เข้าคอนเซปเดียวกันทั้งหมดนั่นแหละ โลกกลมจริงๆเหรอวะ หรือว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่มันเป็นความบังเอิญที่จะมหัศจรรย์ไปไหนเนี่ย

“ลูกผมไม่งอแงเหรอ”

“อือ”

“แล้วเมื่อกี้ทำไมลูกผมร้องไห้ล่ะ”

“มันก็เพราะนายนั่นแหละ ทุบประตูได้ป่าเถื่อนจนแกตกใจ”

“มันผิดที่คุณไม่ยอมเปิดสัญญาณของกริ่งต่างหาก บ้านคุณไม่เคยมีแขกเลยเหรอ”

“ไม่มี”

“ประหลาด ไม่มีเพื่อนฝูงบ้างหรือไงหรือว่าไม่มีใครคบ”

“เพื่อนฝูงน่ะมี แต่เวลาเค้าจะมาเค้าจะบอกล่วงหน้าน่ะ แล้วจะโทรเข้ามาให้เปิดประตูไม่ใช่ทุบเหมือนแจ้งเหตุเพลิงไหม้อย่างนาย”

“ก็ผมไม่มีเบอร์คุณนี่ ผมสืบจนรู้แค่นี้ก็เก่งแล้วมั้ย กว่าจะรู้ว่าลูกผมอยู่ที่ไหน เกือบตาย”

“จะไปดูหนูมีนมั้ย”

“แน่นอน ผมไม่ได้มาเพื่อจะดูว่าลุงของลูกผมหน้าตายังไงแน่ๆ ผมมาที่นี่เพราะลูก”

แม่ง ตอกย้ำกูจริงๆ ทำไมวะหน้าอย่างกูมันเป็นยังไงถึงจะอกหักแต่ไม่ใช่เพราะหน้าตาไม่ดีนะเว้ย เพราะอยู่ดีๆมีลูกติดหรอกถึงได้ถูกทิ้ง ที่จริงคนอย่างพี่สิงหาป๊อบจะต่ายห่า ดังไกลไปถึงกลุ่มกระเทยแถวรัชวิภาเลยเถอะไม่อยากจะคุย

ห้องอเนกประสงค์ ของโครงการที่ถูกกั้นเป็นสัดส่วนถัดไปจากห้องนั่งเล่นถูกตกแต่งให้เป็นห้องทำงาน พื้นที่ถูกจำกัดเป็นสองโซนส่วนหนึ่งถูกตกแต่งให้เป็นสถานที่สำหรับเลี้ยงเด็กอ่อน อีกส่วนเป็นมุมสำหรับใช้ทำงาน ถ้ามีใครที่ออฟฟิตเข้ามาเพื่อคุยงานก็จะเคลื่อนย้านไปคุยที่ห้องนั่งเล่น หรือไม่ก็โต๊ะกินข้าว ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ทำลายบรรกาศพักผ่อนของหลานสาวตัวน้อย

เด็กทารกตัวเล็ก ผิวสีขาวอมชมพูเรียบเนียนกำลังหลับสบายอยู่จริงๆ บนแก้มใสยังมีร่องรอยของคราบน้ำตาเปื้อนอยู่ ทุกอย่างถูกคลุมโทนให้อยู่ในสีชมพูตามคำสั่งของแม่ที่บินลัดฟ้าไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ ห้องทำงานของสถาปนิกอย่างเขาจึงคอนทราสกันเพราะเหตุนี้แหละ ห้องโทนเรียบขรึมแบบผู้ชายถูกตัดด้วยความสดใสของสีชมพู

“น่ารักจัง”

“ขอบคุณครับ”

“ผมไม่ได้หมายถึงคุณ ผมหมายถึงลูกสาวผมเนี่ยน่ารักมากเหมือนตุ๊กตาเลย หน้าเหมือนผมไม่มีผิด”

“เอ่อ เดี๋ยวนะ ยัยหนูเพิ่งจะเดือนกว่าๆยังดูไม่ออกหรอกว่าหน้าเหมือนใคร”
ถึงก่อนหน้านี้จะเถียงกับน้องสาวตัวดีจนลั่นห้องคลอดว่ายัยหนูคนนี้ถอดแบบออกมาจากลุงเปี๊ยบเลยก็เถอะ

“ช่างผมเถอะ ผมดูออกของผมก็แล้วกันน่ะ ว่าแต่คุณมีชื่อเล่นมั้ย”

“ไม่ถามตอนลูกเข้ามหาลัยเลยล่ะ”

“งั้นรอก่อนก็ได้ ไม่ได้ซีเรียสอะไร”

โว้ยยยย!!! อะไรพ่อคุณจะรับมุขขนาดนี้ แย้งบ้างง้อบ้างอะไรบ้าง ต่อให้เป็นพ่อของหลานจริงๆแต่พี่สิงห์เป็นเจ้าของบ้านนะโว้ย

“ชื่อสิงห์”

“อืม จริงๆผมก็พอจะรู้อยู่แล้วล่ะ”


เย็นไว้ก่อนนะพี่สิงห์ ท่องไว้ๆไอ้เด็กกวนประสาทนี่เป็นพ่อของหลานนะ มันอ้างว่ามันเป็นพ่อของหลาน คงไม่อยากให้หลานเป็นเด็กไม่มีพ่อหรอกใช่มั้ย?




แล้วก่อนหน้านี้ไอ้วัวแก่ตัวไหนมันบอกว่ามันเป็นพ่อของหลานได้สบายมากวะ!!!!



๐ สวัสดีคะ อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่าแอบแต่งเรื่องใหม่ไว้ได้ 1 ตอน ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ก็ยังคงเป็นหนึ่งตอนอยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน เซกิเลยบอกว่ามึงเอาลงเล้าเถอะค่ะ ไม่มีแรงกดดันก็ไม่กระเตื้อง กระตุ้นอะไรใดๆทั้งสิ้น เซกิคิดว่าคนเขียนว่างงงงงงงงมากหรือไงวะ!!!

๐ เรื่องนี้มีที่มาคือพี่สาวที่รักและเคารพของคนเขียนซึ่งเวิ่นเว้อและคลั่งไคล้นิยาย Akame หลายคนที่อยู่ในวงการฟิควายคงรู้ดีว่า ฟิคคู่นี้ถือเป็นฟิควายแห่งตำนานคู่หนึ่งเลยทีเดียว พี่สาวคนนี้ไม่ขอเปิดเผยแต่คนเขียนขอเรียกว่าพี่หนึ่งแล้วกันนะคะ  เจ้แกชอบฟิคที่คาเมนาชิที่รักของคนเขียนท้องได้และมีลูกมากๆ ในขณะที่คนเขียนไม่ค่อยได้ตามแนวนี้เท่าไหร่ เนื่องจากออกแนวแฟนตาซีไม่สมเหตุสมผลที่ผู้ชายท้องได้ แต่ถ้าเป็นลูกติดพระเอกนายเอกก็ว่ากันไปอีกเรื่อง หลังๆมานี้คนเขียนแนวนี้ไม่ค่อยมี เจ้ก็เลยมากำกับคนเขียนว่าช่วยแต่งมาให้อ่านหน่อย เลยเป็นที่มาที่ไปของนิยายเรื่องนี้

๐ ส่วนเรื่องเด็กป๋า ดึกๆน่าจะได้เจอกันนะคะ

๐ คนเขียนขี้เกียจอัพรูปคนที่จองนิยายมากเลยอ่ะ ทำยังไงดี เอาแบบนี้ได้มั้ยค่ะ ใครที่ได้รับเมลล์ตอบกลับเป็น Code โอนเงิน ก็ถือว่าจองสำเร็จแล้วเนอะ เซกิบอกขี้เกียจากรูป  ไว้คนเขียนจะอัพรายชื่อให้อีกที ตอนใกล้ๆปิดโอนเงินเนอะ ส่วนใครที่เมลล์มาจองแล้วยังไม่ได้รับ Code พีเอ็มหา เซกิ ได้นะคะ คนเขียนเป็นแผนกอยู่แต่หน้าเมลล์ค่ะ

๐ ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

๐ TRomance (ผู้ซึ่งหาเรื่องใส่ตัวเอง  ) ถ้าดองทั้งเด็กป๋าเรื่องนี้ จะมีใครเอาระเบิดมาปาบ้านมั้ยอ่ะ

[krappom]

^
^
ตอบให้ว่า...ปาแน่นอน
 

[hahn]

+1 รับเรื่องใหม่แต่ว่ามาต่ออีกนะ อ่านตอนแรกก็เห็นแววสนุกแล้วล่ะ

[THIP]

หุหุ ลงได้ลงไป ไม่อ่านซะอย่าง รอรวมเล่มอย่างเดียว 555   

[Seiki]

^
^
ตอบให้ว่า...ปาแน่นอน
 

ผู้หญิงทึนทึกคนนี้ คือต้นเหตุของความรุนแรง....น่ากลัวที่สุด

[kokikung]

+1ให้เรื่องใหม่ๆๆๆๆๆ
ชื่อแต่ละคนแอบจะฮาเบาๆๆน่ารักนนั่นนะ
มาตามติดอีก

[wing]

ลุงสิงห์นี่ดูมึนๆดีแฮะ กุมภาก็กวนได้กวนดี
สนุกคร้าบ

[nunamicky]

มีนิยายให้ตามอ่านเพิ่มอีกเรื่องแล้ว
 

[ployyunho]

เดี๋ยวนี้วัยรุ่นไทยดูลักษณะการแต่งกายภายนอกไม่ได้จริงๆ
บางคนแต่งธรรมดา ดูๆก็เหมือนผู้ชายทั่วไปแต่เป็นเกย์ก็มี
บางคนตัวเล็ก แต่งตัวเยอะ ปากแดง แต่แมนเต็มร้อย
อย่างเรื่องนี้ นายเอกของเรา ลักษณะจัดว่าเป็นเคะ แต่มีอะไรกับผู้หญิงได้
เอิ่ม บ่นพอแระ เอาเป็นว่า เรื่องน่าติดตามดีค่ะ ดีใจกับเรื่องใหม่ด้วยค่ะ

[Poes]

  ตบทำไมก็เค้าชอบอ่านแนวนี้นิ
คนอารมณ์อยากมีลูกเว้ย   

[โจ๊กกุ้ง]

 
ลุงสิงห์แลดูเป็นผู้ชายอบอุ่นนะอิอิ คงได้เลี้ยงทั้งหลานทั้งน้องเขยซะล่ะมั้ง

[@StaR@]

มาตอนแรกก็น่าสนใจและน่าติดตามเป็นที่สุดเลย
ชื่อแต่ละคนเป็นชื่อเดือนกันทั้งนั้นเลยน่ารักดี
คงต้องมาลุ้นกันต่อไปว่าจะเป็นยังไงต่อไปเนี้ยแหละ
 

[Maimai]

ตามอีกเรื่องจ้ะ

[aim]

พี่สิงห์ จะมีลูกเพิ่มอีกคนหรอ 555

[EunJin]

ว้าวววววววววววววเรื่องใหม่ ^^
เชื่อเลยค่ะว่าเรื่องนี้ก็ทำให้ติดงอมแงมแน่นอนนนนน
ต๊ายยยย ป๊ะป๋าหน้าหวาน...อยากได้บ้างอะไรบ้างจริงๆค่ะ อิอิ

[lazewcielo]

ถ้าลงเล้าแล้ว ได้มีแรงกดดันกระตุ้นจนจะไม่หยุดแค่ตอนเดียวแน่ๆ 555555555
ตายละ มีลูกตั้งแต่ยังไม่ได้รักกัน ครอบครัวสุขสัน ก๊ากกกกกกกก

[donutnoi]

   :L2:เรื่องใหม่ค่ะเรื่องใหม่ ติดตามเหมือนเดิมค่ะ   

[miniz]

มารอติดตามค้า 

[flawless]

อยากรู้คุณพ่อของนู๋มีนจะหน้าตาสวย เอ๊ย! หล่อแค่ไหน เพราะจิ้นได้แค่ว่าตัวบางๆ ผิวขาว ปากแดงๆ
แต่ยังไม่ชัดในหน้าตาที่แท้จริง อยากให้สวยจัดๆ ไปเลย กรี๊ดดดดดด น่ารักอ่ะ คุณพ่อคนสวย

ชอบคุณลุงสิงห์ แต่พี่คะไอ่เรื่องพ่อเด็กนี่พี่ควรต้องถามน้องมิมี่ตั้งแต่ทราบเรื่องว่าน้องตั้งท้องไม่ใช่รึคะ?
หรือว่าบ้านพี่สิงห์สมัยใหม่มากจนไม่แคร์ถึงเรื่องนี้แล้ว เอิ๊ก...จะเป็นลม 555+

เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ติดตามค่ะ สนุกดี

[JJHJJH]

เจิมเรื่องใหม่ ^^

[aorpp]

+1 เรื่องใหม่ ครอบครัวเดือน  

[PandP]

น่าติดตามมากเลยค่ะ

จะช่วยกดดันเพื่อตอนต่อไปนะคะ 5555

[zabzebra]

โดนอีกแล้ว เรื่องนี้ ยิ่งเปง อคาเมะ แฟน ยิ่งคลั่ง ฮ่าาาาาาาาาาาา

เหมือน คาเมนาชิ จิงๆเน้ น้องกุมภา ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา

[knightofbabylon]

มารายงานตัวและมาช่วยกดดันเมื่อนิยายขาดตอน 

น่าสนุกมากค่ะ รอตอนต่อไป

[NASS.NET]

นายเอก มีลูก...หลานของพระเอก
แล้วคุณน้องสาวล่ะคะ
แค่ผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่ได้รักกันใช่มั้ยคะ???

[aehJTS]

เข้ามานั่งรอติดตามเรื่องนี้ด้วยคนคะ
แค่ตอนแรกก็น่าสนใจมากแล้วคะ คงได้ฮาอีกแล้วงานนี้

  คะ

[i1_to*pp]

+1ติดตามเรื่องใหม่ค่ะ
 

[ZuuZuu]

แค่ตอนแรกก็ไม่ไหวแล้วค่ะ 555
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ^^

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ชอบแนวนี้เป็นที่สุด! ไอเลิฟเบบี้ (แต่ไม่คิดจะมีเอง) อิอิ

ว่าแต่นายกุมภานี่จะเถียงมากไปไหม ขอให้น้อยลงหน่อยได้ไหม ไอแอบไม่ชอบใจจริงๆ 

ถ้าคนไม่เคยรู้จักมาก่อนมาพร่ามกวนตีนกวนประสาทขนาดนี้มีวี๊ดแล้วอาจแถมตบต่อยไปแล้วเหอะ

  ต้อนรับเรื่องใหม่ ...อย่าดองนานนะ ขอร้องเถอะ!!