ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับ
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
*ผลงานที่ผ่านมา*
✉ CorrespondencE สื่อรักทางจดหมาย!✉ ◣♥◥ Precinct ►◄ อาณาเขตรักของหัวใจ ◣♥◥
✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก
❣Secret heart❣ หัวใจ แอบรัก
สามารถติดตามความเคลื่อนไหวของนิยายได้ในเพจนะคะ>>
nicedog<<
ขอบคุณทุกนที่ติดตามค่ะ
*นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคล สถาบันหรือสถานที่ใดทั้งสิ้น*
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
▪ ▫ปฐมบท▫ ▪
ยุคปัจจุบันนี้ไม่ใช่เพียงยุคของเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าเท่านั้นแต่ยังเป็นยุคของวิทยาศาสตร์ที่ก้าวหน้ายิ่งกว่าอีกด้วย...การทดลองที่มีมานานนับศตวรรษถูกทำให้ประสบความสำเร็จได้ในยุคนี้ด้วยฝีมือของบุคคลที่ได้ชื่อว่าบิดาแห่งการคืนชีพ ดร.ฟรานซิส เบนซ์ ฟงเซ่
ชื่อของบุคคลที่ไม่มีใครที่ไม่รู้จัก...คนที่สามารถชุบชีวิตไดโนเสาร์ที่สูญพันธ์ไปหลายร้อยล้านปีก่อนให้กลับมามีชีวิตได้อีกครั้งหนึ่งด้วยเทคโนโลยีอันล้ำสมัย...
แต่นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่ใครๆก็สามารถทำได้ในตอนนี้ขอเพียงแค่มีเงินและความสามารถที่มากพอ
การชุบชีวิตไดโนเสาร์ทำได้ง่ายขึ้นจึงไม่แปลกที่จะมีปัญหาตามมาเป็นทวีคูณเช่นเดียวกัน ซึ่งปัญหาหลักๆก็คือกาหลุดของไดโนเสาร์จากสถานที่ทดลองหรือกักขังทำให้เกิดปัญหาผู้คนล้มตายกันมากมาย
ในอดีตมีการใช้หน่วยควบคุมไดโนเสาร์หรือผู้ที่ถูกฝึกมาโดยเฉพาะแต่ในตอนนี้เมื่อมีไดโนเสาร์หลุดสิ่งที่ผู้คนจะตะโกนเรียกไม่ใช่หน่วยควบคุมแต่เป็น...
‘หน่วยปฏิบัติการพิเศษ’
หน่วยปฏิบัติการพิเศษเป็นหน่วยที่ได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการเมื่อหลายปีก่อนภายใต้การควบคุมของบุคคลที่มากความสามารถอย่าง ไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่ การมีความสามารถอย่างเดียวไม่สามารถทำให้หน่วยนี้เป็นที่รู้จักได้แต่ด้วยการทำงานเป็นทีมกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าอันตรายที่สุดทำให้หน่วยนี้ถูกกล่าวขานกันในวงกว้างทั้งที่ก่อตั้งมาได้เพียงไม่กี่ปี
ไดโนเสาร์กลายพันธุ์...ชื่อเรียกของไดโนเสาร์ที่มียีนของมนุษย์อยู่ในร่างทำให้สามารถกลายร่างได้ทั้งมนุษย์และไดโนเสาร์ ในยุคแรกของการก่อตั้งไดโนเสาร์กลายพันธุ์ตัวแรกถูกตั้งชื่อว่า ‘ยูทาร์’ เป็นไดโนเสาร์กลายพันธุ์ที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเพราะมีความดุร้ายจากยีนไดโนเสาร์นักล่าชั้นนำถึง4ชนิดแต่ด้วยความสามารถของหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษในตอนนี้ได้สร้างความเชื่อใจจนทั้งคู่กลายมาเป็นคู่หูกัน...
ไม่เพียงแค่เป็นคู่หูแต่ยังเป็นคนรักอีกด้วย
เมื่อเห็นว่าไดโนเสาร์กลายพันธุ์สามารถช่วยจัดการกับไดโนเสาร์ได้ทางองค์กรเลยยินยอมที่จะให้สร้างไดโนเสาร์กลายพันธุ์รุ่นต่อๆไปขึ้นมาโดยมีหัวหน้าหน่อยปฏิบัติการพิเศษหรือไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่เป็นคนดูแลและควบคุมควบคู่ไปกับดร.ฟรานซิส เบนซ์ ฟงเซ่ที่เป็นบิดาจนให้กำเนิดเหลาไดโนเสาร์กลายพันธุ์มาหลายต่อหลายรุ่น
ถึงจะมีการให้กำเนิดไดโนเสาร์กลายพันธุ์มามากมายแต่มีเพียงรุ่นที่3เพียงคนเดียวที่แตกต่างออกไปเพราะร่างไดโนเสาร์นั้นออกมามีรูปร่างคล้ายกับมังกรและสามารถบินได้ หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษพร้อมด้วยคนรักหรือคู่หูจึงรับเด็กคนนั้นมาเลี้ยงจนเติบใหญ่ด้วยความรักและเอาใจใส่อย่างดีโดยตั้งชื่อให้ว่า ‘อานโน่’
นั่นคือเรื่องราวทั้งหมดก่อนจะกลับมายังปัจจุบันที่ไดโนเสาร์กลายพันธุ์ขนาดใหญ่สยายปีกสีเงินออกกว้างอยู่บนท้องฟ้ายามรุ่งอรุณพร้อมกับเหล่าฝูงนกตัวน้อยใหญ่ด้วยความสงบ...
“อานโน่!!!”
ซะที่ไหน
เสียงเรียกนั้นทำให้ผมซึ่งเป็นเจ้าของชื่ออาคริว เบนซ์ ฟงเซ่หรือชื่อเล่นที่คนด้านล่างตั้งให้ว่าอานโน่ก้มลงไปมองยังพื้นดินด้านล่างที่มีร่างของไดโนเสาร์กลายพันธุ์สูงกว่า9เมตรที่ได้ชื่อว่าพ่อวิ่งตามมาด้วยความเร็วที่สูสีกันพร้อมกับชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าแม่เกาะอยู่ที่ส่วนหัวพร้อมจ้องมาทางนี้เขม็ง
‘อานโน่...รีบลงมาก่อนที่แม่จะโกรธดีกว่านะ’เสียงเตือนของไดโนเสาร์ด้านล่างดังขึ้นพร้อมกับเสียงแม่ที่ตะโกนเรียกไม่หยุด
“อานโน่!...ลงมาเดี๋ยวนี้นะ!”
จากที่ฟังน้ำเสียงก็พอรู้ว่าคงจะเริ่มโกรธแล้วถ้าปล่อยไว้คงไม่ดีแน่ เมื่อคิดได้ผมเลยค่อยๆลดความเร็วในการบินลงพร้อมกับค่อยๆเอาร่างลงสู่ผืนดิน...ไม่นานไดโนเสาร์กลายพันธุ์ตัวใหญ่ก็วิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าก่อนจะกลับร่างมนุษย์ตามเดิม
เส้นผมสีเทาปนส้มที่สยายออกกับใบหน้าหล่อคมนั่นทำให้ผู้หญิงมากมายเห็นเป็นต้องหลงแต่ด้วยความที่พ่อรักเดียวใจเดียวกับแม่เลยไม่มีท่าทีจะสนใจผู้หญิงคนไหนเลย
“อานโน่อย่าออกมาโดยไม่บอกสิ แม่เป็นห่วงนะ”ชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าแม่บอกพร้อมเดินมาหาด้วยแววตาโกรธๆ
“...ขอโทษครับแม่”ดวงตาสีเขียวอมฟ้าสีสวยนั่นดูขุ่นเคืองมากจนต้องรีบเอ่ยขอโทษ
“จะไปไหนเหรอ?”เขาถามต่อพรางมองไปยังทิศที่ผมบินไป
“ไม่มีที่ที่อยากไปหรอกครับ...ผมแค่อยากออกกำลังกายเท่านั้นเอง”
“แบบนั้นก็ควรจะบอกก่อนนะ...พอเข้าไปในห้องแล้วไม่เจอลูกรู้ไหมว่าแม่ตกใจแค่ไหน?!”
“ครับ...คราวหน้าไม่ทำแล้ว...ว่าแต่ครั้งนี้กลับเร็วจังเลยนะ”ผมถามทั้งคู่
ถือเป็นเรื่องแปลกมากที่ทำภารกิจเสร็จเร็วขนาดนี้...พวกเขาพึ่งไปเมื่อเย็นวานเองนะ
อ้อ...ผมยังไม่ได้แนะนำพ่อแม่ตัวเองเลยนี่นะ
ขอแนะนำสักหน่อยละกัน...
แม่ของผมเป็นหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษขององค์กรดอร์วู ไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่ ชายหนุ่มที่มีทั้งความฉลาดและความสามารถทางด้านการเพาะพันธุ์ไดโนเสาร์ ทันทีที่จบปริญญาเอกก็มาทำงานกับผู้เป็นบิดา ฟรานซิส เบนซ์ ฟงเซ่หรือคุณปู่ผมนั่นเอง
ในตอนแรกที่รู้จักกันแม่ไม่ยอมให้เรียกว่าแม่แต่พอผ่านไปสักพักเขาก็ยอมโดยดีจนตอนนี้แทนตัวเองว่าแม่เวลาพูดกับผมแล้ว
สำหรับพ่อ...เขาเป็นไดโนเสาร์กลายพันธุ์รุ่นทดลองที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้นอกจากแม่ของผม ดูภายนอกอาจเป็นคนเย็นชาและน่ากลัวแต่ในความเป็นจริงพ่อน่ะใจดีกว่าแม่อีก ตามใจผมสารพัดจนโดยบ่นไม่รู้ตั้งเท่าไหร่
อย่างที่บอกไปทั้งคู่นอกจากจะเป็นหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษแล้วยังเป็นบุคคลระดับสูงที่แทบไม่มีเวลาอยู่ติดห้อง...อย่างวันก่อนเห็นว่ามีไดโนเสาร์หลุดและเป็นเคสที่ยากจนถึงต้องเรียกทั้งพ่อและแม่ไป
ทั้งที่คิดว่าอีกสักพักกว่าจะกลับแต่ทำไมวันต่อมาก็มาซะแล้วก็ไม่รู้
อุตส่าห์จะบินออกไปไกลๆหน่อยเชียว
“งานที่ไปไม่ได้ยากอย่างที่คิดน่ะเลยเสร็จเร็ว...จริงสิ...พี่ลาเมียเธอบอกกับแม่ว่าลูกไม่ยอมรับคู่หูอีกแล้วใช่ไหม?”อีกเรื่องที่แม่ถามถึงทำให้ผมต้องถอนหายใจอย่างเซงๆ
พี่ลาเมียเป็นฝ่ายบุคคลากรที่มีหน้าที่จัดสรรคู่หู...ไดโนเสาร์กลายพันธุ์ที่ยังไม่มีคู่ก็จะถูกฝ่ายนี้คอยช่วยหาคู่ให้โดยดูจากความสามารถ ไม่ก็ความพอใจของทั้งคู่เป็นหลัก การจะหาคู่หูให้นั้นเป็นงานยากเพราะถ้าเลือกคนที่ไม่สามารถเข้ากันได้ก็จะเป็นปัญหา...สำหรับผมก็ถูกเรียกให้ไปเจอคนที่จะมาเป็นคู่หูหลายรอบแล้วแต่ทุกครั้งผมก็จะปฏิเสธไป
“ใช่ครับ”
“ทำไมล่ะ?...นี่กี่คนแล้วที่ลูกไม่ยอมรับให้พวกเขาเป็นคู่หู”
“...อาจจะ10คนแล้วมั้งครับ”ผมนับใจในก่อนตอบไป
“ไม่ใช่...13คนต่างหาก...คนที่ลูกปฏิเสธน่ะมีหลายคนที่มีความสามารถระดับแนวหน้าเลยนะ...ลูกจะไม่คิดดูใหม่หน่อยเหรอ?”
“...”คำถามของแม่ทำให้ผมก้มหน้าลงเพื่อคิดไตร่ตรองอีกรอบ
การที่ไม่ยอมรับคู่หูคนใหม่ไม่ใช่เพราะไม่อยากได้แต่ผมคิดว่าการที่จะเป็นคู่หูกันได้ก็ต้องมีความเข้ากันได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งแต่ทุกคนที่จะมาเป็นคู่หูนั้นกลับดูไม่ใช่เท่าที่ควร ไม่ว่าใครก็ตามที่จะเข้ามาเป็นคู่หูผมมักจะมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือต้องการจะขี่หลังผม
ด้วยความที่ร่างไดโนเสาร์นั้นคล้ายคลึงกับมังกรมากทำให้หลายคนต้องการให้ผมเป็นคู่หูเพื่อความอยากเด่นอยากดัง จริงอยู่ที่ระบบการรับคนนั้นคัดเลือกที่ความสามารถแต่นั่นก็เป็นตอนที่แม่เป็นคนดูแลด้วยตัวเองไม่เหมือนกับในตอนนี้ที่ใครๆก็เข้ามาได้ขอแค่ฝ่ายการทดสอบและไดโนเสาร์กลายพันธุ์อย่างพวกเรายอมรับก็พอ
ผมไม่ชอบให้ใครมาขี่หลังและที่ไม่ชอบกว่าคือมนุษย์ที่ชอบเสแสร้งและโกหกกันอยู่ตลอด...เวลาที่มนุษย์โกหกมันดูออกง่ายมากจนน่ากลัวเลยล่ะ
ถ้าแค่เจอหน้าแล้วเริ่มด้วยการโกหกต่อไปมันจะเหลือความจริงใจอะไรล่ะจริงไหม?
นั่นทำให้ผมไม่เลือกใครเป็นคู่หูสักที
เพราะไม่มีคู่หูเลยไม่ได้ออกไปปฏิบัติภารกิจเหมือนคู่อื่นๆ
“...พวกเขาทำให้ผมไว้ใจไม้ได้”นี่คือคำตอบเดียวที่คิดได้
เส้นผมสีเงินแซมน้ำเงินสะบัดไปตามแรงลมทำให้ผมต้องรวบเส้นผมของตัวเองไว้พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปสบกับดวงตาสีสวยตรงหน้าอย่างจริงจังเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าสิ่งที่พูดออกไปมันคือความจริง
“...เข้าใจแล้ว...ในเมื่อลูกยังไม่เจอใครงั้นแม่มีข้อเสนอ”
“อะไรครับ?”
“ลองไปเรียนที่มหาวิทยาลัยที่แม่จบมาไหม?”
“มหาวิทยาลัย?”หมายสถานที่ที่มีคนอายุน้อยไปศึกษาเล่าเรียนในสาขาที่ตนสนใจน่ะเหรอ?
ก็เคยได้ยินมาบ้างแต่ไม่เคยไปเห็นของจริงสักครั้ง
ตั้งแต่เกิดมาก็อยู่แค่บนเกาะนี้มาตลอด...แม่บอกว่าเมื่อถึงเวลาจะได้ออกไปเอง
“ใช่...ลองไปทำอะไรใหม่ๆและเรียนรู้ที่จะเข้าใจมนุษย์ดู”
“เข้าใจมนุษย์...”
“แม่พอจะรู้เหตุผลที่ลูกไม่ยอมรับคู่หูคนไหน...มนุษย์ทุกคนไม่ได้ดีไปหมดทุกอย่าง...ไม่มีใครที่จะเป็นคนในอุดมคติหรอกแม่เลยอยากให้อานโน่ลองไปพิสูจน์ด้วยตัวเองว่ามนุษย์เป็นยังไงกันแน่”
“แล้วทำไมต้องเป็นมหาวิทยาลัยด้วย?”ถ้าแค่ไปเรียนรู้เกี่ยวกับมนุษย์ไม่เห็นต้องไปที่นั่นเลย
“ที่นั่นปลอดภัยมากพอที่แม่จะให้อานโน่ไปได้...แม่ไม่ไว้ใจที่จะให้ลูกไปไหนคนเดียวนักและพวกเราก็ไม่มีเวลาไปรับส่งลูก...เลยคิดว่าถ้าให้อยู่หอพักในมหาวิทยาลัยคงไม่เป็นไร”แม่อธิบาย
“...อืม...ผมจะลองไปดูก็ได้”ผมใช้เวลาคิดสักพักก่อนจะตอบไป
“จริงเหรอ?”
“ครับ...อยากรู้ว่าในที่ที่แม่เคยอยู่มันจะเป็นยังไง”
“เดี๋ยวแม่จะไปจัดการพวกเอกสารให้นะ”แม่ทำหน้าดีใจมากจนผมต้องยิ้มตามแล้วหันไปมองพ่อที่จ้องมาด้วยรอยยิ้มเหมือนกัน
มนุษย์คนเดียวที่ผมกล้าใช้คำว่าไว้ใจคงมีแต่แม่เท่านั้น...
อาจมีพวกพี่โน่ว่าที่สนิทแต่ก็ไม่ได้ไว้ใจเท่ากับแม่...
ดังนั้นถ้าได้ไปยังสถานที่ที่แม่เคยอยู่ผมอาจจะได้เจอก็ได้นะ...
คู่หูน่ะ
...................................................................................
สวัสดีค่ะ
มาลงบทนำให้ก่อนเป็นการเรียกน้ำย่อย
จากที่อ่านหลายๆคนคงเดากันได้แล้วว่าเรื่องนี้สถานที่หลักจะอยู่ที่ไหน
อย่างที่บอกไปว่าภาคนี้จะให้อารมณ์ที่ต่างจากยูเซอยู่พอสมควร...เรียกว่าเนื้อเรื่องจะเด็กลงมานิดหน่อยค่ะ
ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมกอดของทุกคนด้วยนะคะ
มารอลุ้นกันได้เลยค่ะว่าใครกันหนอจะมาเป็นพระเอกของเรื่อง~
มีใครพอจะเดาเนื้อเรื่องกันออกไหมเอ่ย? 55+
ไว้เจอกันใหม่ในตอนต่อไปค่ะ^^
บ๊ายบายค่ะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
