กลายรักครั้งที่❧1
ช่วงเช้าวันแรกของการเรียนจบเป็นวันที่ว่างที่สุดในรอบ8ปีตั้งแต่เรียนมหาลัยยันจบปริณญาเอกในคณะวิทยาศาสตร์ซึ่งผมเป็นคนเดียวในรุ่นที่จบมาด้วยคะแนนเกียรตินิยม อาจเพราะได้ดีเอ็นเอมาจากพ่อและแม่ที่เป็นนักวิทยาศาสตร์และนักชีวะวิทยาชั้นนำของโลก...
ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวยิ่งทำให้ถูกคาดหวังจากคนรอบข้างแต่พ่อแม่ผมไม่ได้กดดันว่าต้องเรียนที่ไหนจบอะไร ทุกอย่างสามารถเลือกตามที่ตัวเองต้องการได้โดยไม่โดนว่าหรือโดนบ่น...ที่ผมเลือกเรียนทางสายวิทย์เพราะรู้สึกสนใจในเรื่องการปลูกถ่ายดีเอ็นเอและการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อของไดโนเสาร์ สัตว์ที่สูญพันธุ์ไปหลายร้อยล้านปีมาแล้ว
วันนี้ผม ไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่ ลูกครึ่งอังกฤษ-ฝรั่งเศสจะได้ไปหาพ่อที่แล็บลับบนเกาะลับทางตอนใต้ของโลกที่มีการเพาะเลี้ยงไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ในปัจจุบันแม้แต่สวนสัตว์เล็กๆในรัฐต่างๆก็ต้องมีไดโนเสาร์อยู่สักตัวหรือสองตัว สวนสัตว์บางแห่งมีไดโนเสาร์อยู่ประมาณ14ชนิดเรียกได้ว่าเป็นศูนย์รวมของไดโนเสาร์แต่ที่เกาะที่ผมกำลังไปเป็นเกาะที่มีสายพันธุ์ของไดโนเสาร์ที่ถูกทำให้กลับมามีชีวิตใหม่มากที่สุดในโลก...
เป็นแล็บเดียวที่ได้รับการอนุมัติให้เป็นพื้นที่พิเศษที่มีทุกอย่างที่ต้องการไม่ว่าจะขออะไรก็สามารถหาของที่ต้องการมาได้ไม่ยาก บุคลากรที่ทำงานอยู่ภายในองค์กรถือเป็นระดับหัวกะทิในวงการณ์ทั้งนั้นและส่วนมากผมก็รู้จักพวกเขาดีเพราะเคยไปช่วยพ่อทำแล็บที่นั่นบ่อยๆแต่ผมไม่ได้ไปมา4ปีแล้วไม่รู้ว่าจะมีไดโนเสาร์สายพันธุ์ใหม่ออกมาบ้างไหม
ความต้องการของมนุษย์นั้นไม่มีจุดสิ้นสุดเมื่อไดโนเสาร์ตัวแรกถูกทำให้มีชีวิตทั้งโลกต่างก็ตื่นตะลึงและยกย่องพ่อผมให้เป็นบิดาแห่งการคืนชีพ...แต่พอเวลาผ่านไปผู้คนก็เริ่มหมดความสนใจเพราะไดโนเสาร์เป็นสัตว์ที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไป
ในแต่ละปีภายในแล็บจะมีสายพันธุ์ที่ถูกเพาะเลี้ยงเพิ่มขึ้นอย่างน้อย1สายพันธุ์ต่อปีเพื่อให้ผู้คนยังตื่นตัวกับไดโนเสาร์อย่างต่อเนื่องแต่ถึงจะมีผลดีแต่ผลเสียของมันก็มีเพราะความประมาทและเลินเล่อของมนุษย์ทำให้เกิดไดโนเสาร์หลุดออกมาจากกงไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
ทางแล็บหรือองค์กรของพ่อภายใต้ชื่อ Dinosaur World Organization หรือตัวย่อคือ DWO ถ้าจะออกเสียงง่ายๆก็ ดอร์วู ได้มีการตั้งข้อตกลงในการแลกเปลี่ยนไดโนเสาร์หรือสั่งซื้อให้ทำตามข้อตกลงในเรื่องของระบบรักษาความปลอดภัยให้มีความเข้มงวดสูงและต้องตรวจอยู่สม่ำเสมอรวมทั้งต้องมีผู้เชี่ยวชาญ1คนต่อไดโนเสาร์1สายพันธุ์และยังมีหน่วยที่ถูกฝึกเป็นพิเศษเพื่อออกจับไดโนเสาร์ในกรณีที่มีเหตุฉุกเฉินจะได้จัดการได้ทันที
แต่ท้ายที่สุดของข้อตกลงคือไดโนเสาร์ต้องถูกดูแลเป็นอย่างดีถึงเหล่าไดโนเสาร์จะมีสัณชาตญาณดิบอยู่ในตัวทำให้รู้จักแต่การล่าและการกินแต่พวกพ่อก็รักไดโนเสาร์ทุกตัวที่เกิดมาเหมือนลูกแท้ๆ...มีหลายคนบอกว่าสิ่งที่ดอร์วูทำเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นแต่พวกพ่อก็ไม่สนการคัดค้านเหล่านั้นแล้วตั้งหน้าตั้งตาทดลองต่อไป
ผมเองก็ไม่ใช่จะเห็นด้วยทั้งหมดแต่ผมไม่คิดว่าการคืนชีพให้เหล่าไดโนเสาร์กลับมาจะเป็นสิ่งที่ไม่สมควรถึงจะมีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและปรับปรุงดีเอ็นเอแต่เราก็ยังไม่รู้แน่ชัดว่าสีที่เราเห็นในปัจจุบันจะเป็นสีเดียวกับในอดีตหรือไม่...วิทยาศาสตร์จึงไม่มีจุดสิ้นสุดไงล่ะ
ไทรแอสซิกนั่งเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวข้ามทะเลและมหาสมุทรกว่า3ชั่วโมงกว่าจะถึงยังเกาะที่เป็นเป้าหมายที่มีพื้นที่ถึง100,000ไร่โดยที่มีทะเลล้อมรอบเกาะเพื่อในกรณีฉุกเฉินที่ไม่สามารถควบคุมได้ไดโนเสาร์ต่างๆที่อยู่นี่จะได้ไม่ไปก่อความวุ่นวายบนพื้นทวีปที่มนุษย์อาศัยอยู่
พื้นที่สีเขียวขจีที่หาอยากในยุคปัจจุบันกลับหาได้ง่ายๆที่เกาะแห่งนี้...ถึงจะเรียกว่าเกาะแต่ด้วยพื้นที่ที่กว้างมากบางคนก็บอกว่ามันเป็นประเทศหนึ่งในโลกเลยล่ะแต่ยังไงก็เป็นเกาะลับนี่นะ
เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวถูกลงจอดที่ลานบนยอดตึกแห่งหนึ่ง...บนเกาะนี้มีบริเวณที่เป็นฐานไว้สำหรับทดลองและเพาะไข่อยู่ทั้งหมด3ฐานบนเกาะซึ่งจะมีการวางระบบรักษาความปลอดภัยไว้ตลอด24ชั่วโมงตัวโครงสร้างของตึกถูกทำขึ้นอย่างพิเศษเพื่อใช้ต้านทานกับไดโนเสาร์ได้และยังมีรั้วล้อมรอบอยู่ถึง3ชั้นเพราะพวกพ่อปล่อยไดโนเสาร์ให้เติบโตตามธรรมชาติในบางสายพันธุ์เช่น แบรคิโอซอรัส หรือ กิ้งก่าท่อนแขน เป็นซอโรพอดขนาดใหญ่ ลำตัวยาว 30 เมตร สูง 13-14 เมตร หนัก 78 ตัน อาศัยอยู่ในยุคจูแรสซิก 200-130 ล้านปีก่อนเป็นไดโนเสาร์กินพืชสายพันธุ์คอยาวที่มีนิสัยค่อนข้างเป็นมิตรและอยู่รวมกันเป็นฝูง
ส่วนไดโนเสาร์กินเนื้อจะแยกไว้เป็นโซนๆขนาดย่อมเพื่อให้มีพื้นที่วิ่งเล่นจะได้ไม่เครียดมากเกินไปอย่างไทแรนโนเซารัส เร็กซ์ หรือที่คนทั่วไปรู้จักกันในชื่อที-เร็กซ์ ไดโนเสาร์กินเนื้อขนาดใหญ่ที่มีหนังหลายเรื่องให้มันเป็นตัวร้ายหรือพระเอกแต่จากที่ทำการทดลองอย่างต่อเนื่องทำให้ค้นพบความจริงว่าไทแรนโนเซารัส เร็กซ์เป็นไดโนเสาร์กินซากก็จริงอยู่ที่มีขากรรไกรที่กว้างและมีฟันที่คมมากจนสามารถล่าไดโนเสาร์ได้อย่างง่ายดายแต่ด้วยแขนที่มีขนาดเล็กกว่าสายพันธุ์นักล่าอื่นและกระดูกขาที่เล็กทำให้มีแรงวิ่งได้ไม่เร็วเท่าที่ในหนังทำขึ้นทำให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญคิดว่าที-เร็กซ์เป็นสัตว์กินซาก
เมื่อลงจากเฮลิคอปเตอร์ผมก็ลงลิฟท์ไปที่ชั้น2 ตึกที่ผมอยู่เป็นฐานที่1ของทั้ง3ฐานที่แยกกันอยู่ในบริเวณเกาะซึ่งมีทั้งหมด5ชั้นและชั้นใต้ดินอีก2รวมเป็น7ชั้นโดยจะมีตึกด้านข้างไว้เป็นที่พักของแต่ละคนแม้ว่าส่วนมากทุกคนจะกินนอนกันที่แล็บเลยก็ตาม
“พ่อครับ”ผมเดินเข้าไปภายในห้องทดลองที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ทางวิทยศาสตร์สารพัดก่อนจะส่งเสียงเรียกชายหนุ่มวัยกลางคนสวมชุดขาวที่ออกเหลืองกำลังส่องกล้องดูอะไรสักอย่างอยู่
“เซโคร!”พอชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นผมยืนส่งยิ้มไปให้เขาก็รีบวิ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับโผลเข้ากอดเต็มแรง
“...หนักครับพ่อ”ผมบอกแล้วพยายามผลักพ่อที่กอดผมแน่นออกไปกลิ่นเปรี้ยวๆที่ลอยมาทำให้รู้ได้ในทันทีว่าครั้งสุดท้ายที่ชายคนนี้ได้เข้าห้องน้ำคงเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน
“โทษทีพ่อดีใจที่ลูกมามากไปหน่อย...ลูกโตขึ้นเยอะเลยนะเซโคร”พ่อบอกพร้อมกับมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
เซโคร คือชื่อเล่นของผมเองชื่อภาษาฝรั่งเศสที่แม่เป็นคนตั้งให้ซึ่งผมชอบมันมาก...เป็นชื่อที่เท่สุดๆเลยว่าไหมไม่ว่าจะเสียงรวมเซโครหรือเรียกแยกเป็น เซกับโครก็ยังเพราะ
“พ่อทำอะไรอยู่เหรอ?”ผมหันไปถามอย่างสนใจ
“กำลังส่องกล้องดูดีเอ็นเอขอไดโนเสาร์พันธุ์ใหม่ว่าสามารถนำไปเพาะได้รึยังน่ะ”
“ผมขอดูได้ไหมครับ?”
“ได้สิ”เมื่อได้รับคำอนุญาตผมก็เดินเข้าไปส่องกล้องตัวที่พ่อส่องค้างไว้ ภาพของโครโมโซมถูกฉายขึ้นมาพร้อมกับชื่อของดีเอ็นเอที่ใช้ในการดัดแปลงพันธุกรรมอันนี้...ด้วยเทคโนโลยีสุดไฮเทคทำให้ไม่ต้องไปนั่งเปิดหนังสือว่ายีนส์นี้เป็นของสัตว์ชนิดใด
“นี่เป็นสายพันธุ์ใหม่ใช่ไหม?”ผมละสายตาออกมาแล้วหันไปถามพ่อ
“ใช่เลย...ไดโนเสาร์ตัวนี้คือดิปโพลโดคัส”
“ดิปโพลโดคัส?...ไดโนเสาร์กินพืชพันธุ์คอยาวที่มีความยาวขนาดตัวโตเต็มที่ยาว 25-27 เมตรแต่หนักแค่ 10-12 ตัน ถือว่าเป็นซอโรพอดที่เบาที่สุดอาศัยอยู่กลางถึงปลายยุคจูแรสซิก150 - 147 ล้านปีก่อน...ตัวนั้นเหรอครับ?”ผมพูดออกไปด้วยความดีใจ ไดโนเสาร์ที่ได้ชื่อว่า กิ้งก่าสันคู่ ที่มีลักษณะที่โดดเด่นคือเงี่ยงกระดูกเป็นคู่ที่ยื่นโผล่ออกมาจากกระดูกสันหลังตั้งแต่หลังคอเรียงรายไปถึงหาง
เป็นหนึ่งในไดโนเสาร์สายพันธุ์คอยาวที่ผมอยากเห็นมากที่สุดแต่ยังไม่มีการเพาะพันธุ์มันขึ้นมาก่อนแต่ตอนนี้พ่อกำลังจะเพาะพันธุ์มันแล้ว
“ถูกต้องเลย...ที่ลูกมานี่แปลว่าตกลงที่จะมาทำงานกับพ่อแล้วสินะ”พ่อพูดรอยๆด้วยรอยยิ้ม จะว่าไปผมยังไม่ได้แนะนำพ่อเลยนี่นา ฟรานชิส เบนซ์ ฟงเซ่ หรือฟรานที่ใครๆต่างรู้จักกันในชื่อบิดาแห่งการคืนชีพ ด้วยรูปร่างที่สูงสมส่วน ใบหน้าหล่อเหลาพร้อมทั้งดวงตาสีเขียวและเส้นผมสีบอร์นซอยสั้นทำให้พ่อเป็นหนุ่มอันดับต้นๆที่สาวๆอยากออกเดทด้วยมากที่สุดและเป็นผู้ชายที่สาวๆลงความเห็นว่าเสียดายที่สุดที่แต่งงาน...
ส่วนแม่ผมเป็นนักชีวะวิทยาชั้นแนวหน้าของประเทศฝรั่งเศสที่ตอนนี้กำลังไปสำรวจที่เกาะทางตอนใต้ของโลกที่มีกีค้นพบว่ามีพืชที่สูญพันธุ์ไปแล้วอยู่กว่า30ชนิด แม่เป็นผู้หญิงรูปร่างเพียวเหมือนนางแบบใบหน้างดงามราวกับนางเอกในละครสักเรื่องทั้งที่ถ้าเอาดีด้านวงการบันเทิงคงจะรุ่งไปแล้วแต่แม่ก็ชอบที่จะไปสำรวจในป่ามากกว่าอยู่ท่ามกลางแสงแฟลช...
และตัวผมที่เป็นลูกชายของทั้งคู่ถึงจะได้เชื้อพ่อมามากถึงได้เกิดมาเป็นผู้ชายแต่เพราะได้หน้าตาที่ค่อนข้างเหมือนแม่ทำให้มีหลายคนบอกว่าหน้าผมสวยแต่ก็ไม่ได้มากอะไรเหมือนกับผู้ชายหน้าหวานตัวเล็กๆ อาจเพราะมีเชื้อพ่ออยู่บ้างทำให้หน้าผมสามารถมองได้ทั้งหล่อและสวยทำให้ผมมักถูกจีบจากผู้หญิงและผู้ชายอยู่เสมอ...
ถึงยังไงตอนนี้ผมก็ยังโสดอยู่ละนะ
“อืม...ผมสนใจงานนี้มากเลยจะได้มาขอความรู้จากพ่อด้วยไง”
“จัดไปเลยลูกชาย...อ้อ...พ่อมีความลับอะไรจะบอกด้วยล่ะลูกอยากรู้ไหม?”พ่อถามผมด้วยเสียงเจ้าเล่ห์แปลว่าเรื่องที่เป็นความลับนั่นต้องเกี่ยวกับไดโนเสาร์แน่นอน
“อยากรู้ครับ”ผมตอบเสียงดังแล้วพยักหน้าไปมาด้วยความอยากรู้
“งั้นตามพ่อมาทางนี้เลย”
เซโครเดินตามพ่อไปที่ลิฟท์แล้วกดไปที่ชั้นB2หรือใต้ดิน2...พอมาถึงชั้นใต้ดิน2ผมก็เดินตามพ่อออกมาสองข้างทางเป็นทางเดินสีขาวที่ทอดยาวไปโดยที่สองข้างทางเป็นห้องแล็บย่อยที่ภายในมีกลุ่มคนกำลังทำการทดลงหลายๆอย่างทั้งฟักไข่หรือเพาะเนื้อเยื่อในหลอดแก้ว
“ลูกรู้ไหมว่าเราสามารตัดต่อยีนส์ของหลายสายพันธุ์เข้าไปอยู่ในสัตว์ตัวเดียวกันได้”ระหว่างที่เดินตามทางพ่อก็พูดขึ้น
“ครับ...GMO…ในปัจจุบันนิยมตัดต่อยีนส์ในพืชและสัตว์เพื่อให้ได้ผลผลิตที่มากขึ้นและคุณภาพดี”
“แล้วถ้าเราเอามาใช้กับไดโนเสาร์ล่ะ”
“ตอนนี้ก็ใช้อยู่เป็นเรื่องปกตินี่”ผมเริ่มงงกับสิ่งที่พ่อบอกแล้วการตัดต่อยีนส์ในไดโนเสาร์เป็นสิ่งที่ทำอยู่เป็นปกติเพราะจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่รู้ถึงวิธีผสมพันธ์ของไดโนเสาร์เราเลยต้องการโคโมโซมที่ตัดต่อยีนส์แล้วไปเพาะในไข่หรือหลอดแก้วและเลี้ยงจนกว่าไดโนเสาร์ตัวนั้นจะโตพอที่จะออกมาบนโลกนี้
“ก็ใช่...แต่พ่อหมายถึงว่าถ้าเราผสมยีนส์ของไดโนเสาร์สัก2ตัวลงไปในโคโมโซมและเลี้ยงมันจนเจริญเติบโต”
“...จะได้ไดโนเสาร์สายพันธุ์ใหม่?”ผมพึมพำออกมาด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้รู้จริงอยู่ที่การตัดต่อยีนส์ในพืชหรือสัตว์เป็นเรื่องปกติจนแทบไม่น่าสนใจแต่การที่ผสมไดโนเสาร์สายพันธุ์ใหม่ออกมาได้เนี่ย...
มันช่างสุดยอด!
“นั่นแหละที่บอกจะบอก...แล้วถ้าไม่ได้ใส่ไปแค่ยีนส์ของไดโนเสาร์ล่ะ?”พ่อยังคงตั้งคำถามตอนในขณะที่พวกเราเดินมาถึงประตูสีขาวที่ดูท่าจะมีความหนาและทนทานสูงมาก พ่อเอามือทาบสแกนลงไปที่เครื่องด้านข้างก่อนประตูสีขาวจะเปิดอ้าออกทำให้เห็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่ด้านในมีกระจกใสขนาดใหญ่และหนากั้นไว้อยู่...ภายในห้องกระจกเต็มไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์เหมือนเป็นที่อยู่ของอะไรสักอย่าง...
ที่อยู่งั้นเหรอ?
“พ่ออย่าบอกนะว่า...”ผมหันไปหาพ่ออย่างไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่กำลังคิดอยู่จะเป็นความจริง
“ในนั้นมีไดโนเสาร์พันธุ์ผสมที่ถูกดัดแปลงพันธุกรรมอยู่”
สิ้นสียงพ่อผมก็วิ่งเข้าไปเกาะกระจกตรงหน้าแล้วหันซ้ายขวาเพื่อมองหาไดโนเสารที่ว่านั่นแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา
“พ่อแน่ใจว่าอยู่ในนี้?”ผมถามพ่อในขณะที่สายตายังคงไม่ละออกจากตู้กระจกตรงหน้า
“แน่สิ...คงจะหาอยากหน่อยเพราะเขาอายุแค่2ปีเท่านั้น”คำพูดของพ่อทำให้ผมขมวดคิ้วด้วยความงงงวยปนสงสัย
เขา?
จะบอกว่าเป็นไดโนเสาร์ตัวผู้สินะ
“2ปี?...แล้วสายพันธุ์ของไดโนเสาร์ที่ผสมลงไปล่ะมีอะไรบ้าง?”ผมถามต่อเพราะอายุ2ปีก็ถือว่าโตในระดับนึงต้องรู้ว่าเป็นไดโนเสาร์พันธุ์อะไรจะได้คำนวณว่าส่วนสูงเท่าไหร่
“ก็มี...อ๊ะ...มานั่นแล้วไง”ก่อนที่พ่อจะบอกก็ชี้ไปยังฝั่งซ้ายของกระจกที่ต้นไม้สูงเริ่มสั่นไหวเพราะมีบางอย่างกำลังเคลื่อนที่อยู่ ผมรีบหันไปมองทางนั้นอย่างรวดเร็วก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อไดโนเสาร์ตัวนั้นออกมาจากต้นไม้ที่เป็นเกาะกำบังจนสามารถมองเห็นรูปร่างได้อย่างชัดเจน
กระโหลกขนาดใหญ่ที่มีฟันอันแสนคมกริบกว่า80ซี่ทำให้ผมรู้ได้ในทันทีว่าเป็นไดโนเสาร์กินเนื้อส่วนปลายหัวมีมีกระดูกงอกออกมาสองแฉกเรียบไปกับส่วนหัวคลายหงอนหรือเขา ลำตัวขนาดใหญ่สีเทาเข้มที่ยืนด้วยสองขาหลังและสองขาหน้าเป็นมือที่มีกลงเล็บใหญ่อยู่ข้างละ5นิ้ว ตรงกลางแผ่นหลังมีกระดูกงอกขึ้นมาจนเหมือนหนามแหลมคมยาวตั้งแต่ช่วงกลางหลังไปจนถึงปลายหางรวมทั้งแผ่นหลังนั่นยังมีลวดลายสีส้มลากผ่านเหมือนเสือลายพาดกอนตั้งแต่ช่วงคอยาวไปจนถึงปลายหางเช่นกัน
ผมยืนอึ้งกับสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้าจนไม่รู้ตัวว่าไดโนเสาร์ตัวนั้นค่อยๆเดินมาและหยุดอยู่ตรงหน้า ดวงตาสีเหลืองอำพันสวยราวกับอัญมณีมีชีวิตกำลังสะท้อนภาพใบหน้าผมอยู่ ด้วยขนาดที่ใหญ่โตทำให้ดวงแค่ดวงตาสีอำพันนั่นก็มีขนาดใหญ่กว่าหัวผมแล้วตอนนี้คงจะสูงราวๆ7เมตรและคงสูงกว่านี้อีกแน่
ไดโนเสาร์ตรงหน้าเป็นไดโนเสาร์ที่งดงามที่สุดที่ผมเคยเห็น แต่เพียงผมวางมือทาบลงกับกระจกหรือตรงดวงตาสีอำพันนั่นเสียงขู่คำรามก็ดังกึกก้องจนผมได้สติแล้วหงายหลังก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้นด้วยความกลัวปนตกใจ
“เป็นไงล่ะ?...เป็นไดโนเสาร์ที่งดงามมากเลยใช่ไหม?”พ่อที่ยืนอยู่ไม่ไกลเข้ามาช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้นยืนส่วนไดโนเสาร์ตัวนั้นก็เดินไปอีกทางแล้ว
“ครับ...สุดยอดเลย”จนถึงตอนนี้ผมก็ยังเอาสติกลับมาทั้งหมดไม่ได้เหมือนกับถูกดวงตาสีอำพันนั่นดูดกลืนไป
“ลองทายไหมว่ามีสายพันธุ์อะไรอยู่บ้าง?”พ่อลองถามเล่นๆแต่นั่นก็ทำให้สติผมกลับมาพร้อมกับเริ่มนึกชื่อของไดโนเสาร์ที่คาดว่าน่าจะใช่
“สไปโนซอรัสแน่ๆฟันซี่เล็กๆแต่แหลมคมไดโนเสาร์กินเนื้อที่ได้ชื่อว่าตัวใหญ่ที่สุด...”
“ถูกต้องแล้วต่อมาล่ะ?”พ่อดูจะตื่นเต้นมากที่ผมทายถูก
“...ไม่แน่ใจว่าที-เรกซ์หรือแรพเตอร์...แต่ผมว่าน่าจะเป็นยูทาร์แรพเตอร์เพราะมีส่วนที่คล้ายคลึงกันอยู่มาก”ผมลังเลก่อนจะตอบออกไป
“ถูกอีกแล้ว...แล้วอย่างอื่นล่ะ?”
“นี่พ่อไม่ได้ผสมแค่2สายพันธุ์เหรอ?”ผมถามกลับอย่างตกใจ...การทดลองแรกใครเขาให้ผสมสายพันธุ์เยอะๆเล่าถ้าเกิดอะไรขึ้นมามันคุมลำบากนะ
“แหะๆ...แค่5อย่างเอง”คำตอบของพ่อทำให้ผมอยากเอาหัวโขกกำแพงจริงๆ...
ไม่ใช่แค่3แต่ถึง5!!
“พ่อไม่ควรผสมมั่วแบบนั้นนะ!”
“ก็รู้แต่มันหยุดไม่ได้นี่”
“ไม่ต้องมาอ้างเลย...ดีแค่ไหนแล้วที่เขาเกิดมาได้น่ะถ้าอายุสั้นหรือเป็นโรคอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”ผมบ่นพ่อยาวอย่างเหลืออด
“พ่อขอโทษ”
“ไปขอโทษเขา....พ่อตั้งชื่อสายพันธุ์ไว้รึยัง?”พอนึกได้ก็เลยถามออกไป สายพันธุ์ใหม่ที่ไม่เคยมีคนที่ค้นพบหรือเพาะเลี้ยงเท่านั้นที่สามารถตั้งชื่อได้
“ตั้งแล้ว”
“อะไรล่ะ?”ผมถามอย่างสนใจ
“โทรโอ ทาห์แรพ โซนอร์ ซอรัส”
“...”ชื่อสายพันธุ์ที่ได้ยินทำให้ผมกรอกสายตาขึ้นบนเพดานอย่างปลงๆก็รู้ว่าพ่อตั้งชื่อได้ห่วยมากแต่ไม่คิดว่าจะสิ้นคิดถึงขนาดเอาชื่อของแต่ละสายพันธุ์มาตั้งแบบนี้...ไม่จำเป็นต้องทายต่อก็รู้ได้เลยว่ามีพันธุ์อะไรบ้าง
มีโทรโอดอน ไดโนเสาร์ที่ว่กันว่ามีสมองใหญ่และฉลาดที่สุด ต่อด้วยยูทาห์แรพเตอร์ไดโนเสาร์ที่มีประสาทรับกลิ่นเยี่ยมและชอบล่ารวมกันเป็นฝูง ตามมาด้วยโซนอร์นิโตซอรัส ไดโนเสาร์สองขาที่มีเคียวพิษเหมือนงูและมีปีกแต่บินไม่ได้ สุดท้ายก็สไปโนซอรัส มีกระโหลกศีรษะคล้ายจระเข้ และมีความยาวจากหัวจรดหางกว่า 15 เมตรและหนักราว 9 ตัน แขนของมันมีขนาดใหญ่กว่าพวกนักล่าร่างยักษ์อื่น ๆ ทั้งยังมีกรงเล็บแหลมคมสำหรับใช้จับเหยื่อเป็นไดโนเสาร์กินเนื้อที่ได้ชื่อว่าตัวใหญ่ที่สุด
“เดี๋ยวนะ...”ผมเอะใจแล้วลองทวนดูอีกรอบ
หนึ่ง โทรโอดอน
สอง ยูทาห์แรพเตอร์
สาม โซนอร์นิโตซอรัส
สี่ สไปโนซอรัส
“หื้อ?...”จำได้ว่าพ่อบอกว่ามี5นี่นา
“อะไรเหรอเซโคร?”
“พ่อบอกว่าผสมไป5สายพันธุ์ใช่ไหม?”ผมถามพ่อกลับ
“ใช่แล้ว”
“แต่ชื่อที่พ่อตั้งบอกไว้แค่4เองแล้วอีกสายพันธุ์นึงล่ะ?”
เซโครมีถามต่อด้วยความสงสัย...จากการที่ดูลักษณะของผิวหนังและโครงสร้างคร่าวๆคงมีส่วนผสมของสายพันธุ์ที่กินเนื้อและดุร้ายแปลว่าอีกสายพันธุ์นึงก็คงเหมือนกันแต่เท่าที่คาดเดาไม่น่าใช่ที-เร็กหรือจะเป็นไดโลโฟเซารัส ไดโดเสาร์ที่จะมีหงอนเฉพาะตัวผู้และเป็นไดโนเสาร์ที่ก้าวร้าวและมีความเร็วมาก
“ที่ลูกรู้มียูทาห์แรพเตอร์กับสไปโนซอรัส...แล้วอีก2สายพันธุ์ที่ลูกรู้คืออะไรล่ะ?”พ่ออมยิ้มแล้วไม่ยอมบอกผม
“โซนอร์นิโตซอรัสกับโทรโอดอน”ผมตอบพ่อกลับไปโดยที่ในหัวยังคงพยายามคิดว่าสายพันธุ์อย่างสุดท้ายนั่นคืออะไร
“สมแล้วที่เป็นลูกชายพ่อบอกได้ถูกหมดเลย”ชายตรงหน้าถึงกับยิ้มหน้าบานเมื่อลูกชายตัวเองตอบได้หมด
ถ้าอยากให้ทายยากขึ้นก็อย่าเอาชื่อมาต่อกันหมดสิ
“เหลืออย่างสุดท้ายนะพ่อ”
“อ้อ...จริงด้วย...แต่ถึงลูกเดาไม่ถูกก็ไม่แปลกหรอกเพราะไม่ได้มีลักษณะของสายพันธุ์ที่ว่าปรากฏออกมาเลย...”
“หมายความว่าไง?”ผมรีบพูดแทรกด้วยความสงสัย...หมายความว่าเป็นแค่ยีนส์แฝง?
“ฟังให้จบก่อนสิลูก”พ่อเอามือเท้าเอวแล้วมองผมอย่างงอนๆ
“ครับๆ...เชิญต่อเลย”
“สายพันธุ์ที่ว่ายังไม่ลักษณะปรากฏขึ้นมา...ในตอนนี้น่ะนะ”
“...หื้อ?”สิ่งที่พ่อพูดยิ่งทำให้ผมงงงวยมากกว่าเดิม
ที่ว่ายังไม่ปรากฏในตอนนี้หมายความว่าลักษณะนั้นจะปรากฏออกมาแค่บ้างช่วง? ซึ่งก็คือเป็นเหมือนลักษณะพิเศษเหมือนไดโนเสาร์บางสายพันธุ์ที่สามารถหุบหนามตัวเองเอาไว้รอจนถึงคราวคับขันแล้วค่อยเอาออกมาแบบนั้นใช่ไหม?
“ถ้าลูกรู้ลูกต้องตกใจแน่ๆเลย”
“พ่อก็บอกมาสิ”ผมแทบรอที่จะรู้ไม่ไหวแล้ว
“สายพันธุ์นั้นเป็นสิ่งที่หาได้ง่ายมากในยุคปัจจุบัน”ประโยคที่บอกออกมาเหมือนเป็นคำใบ้ให้ผมคิดตาม...
สายพันธุ์ที่หาได้ง่าย?
“สุนัข”ผมพูดขึ้นแทบจะทันเพราะถ้าพูดถึงหาง่ายในปัจจุบันคงไม่พ้นสัตว์สี่เท้าที่ผู้คนทั่วโลกนิยมเลี้ยงซึ่งก็คือสุนัข ไม่ก็แมว
“จุ๊ๆๆ...ไม่ใช่...เป็นสัตว์เดินด้วยสองเท้า”
“นก?”คำใบ้ต่อไปทำให้ผมตอบแทบจะทันที...ถ้าพูดถึงใช้สองเท้าในการเดินก็มีเพียงนก เป็ด ไก่หรือก็คือตระกูลสัตว์ปีกนั่นเอง
“ไม่ใช่ๆ”พ่อส่ายหน้ากับคำตอบที่ได้ไป
ถ้าไม่ใช่นกหรือว่าจะเป็น...
“ลิง?”ผมยังคงพูดต่อโดยคิดถึงหลักความน่าจะเป็น...ยืนด้วยสองเท้าถ้าไม่ใช่นกก็คงเป็นตะกูลลิง
“ไม่ใช่ๆๆๆๆ”พ่อส่ายหัวไปมอย่างเร็วเหมือนจะบอกว่าสิ่งที่ตอบออกมานั้นไม่ใช่เลยสักนิด
“แล้วอะไรละพ่อ?”
ยืนด้วยสองเท้า....แต่ไม่ใช่พวกสัตว์ปีกหรือลิง
ตอนนี้ในหัวสมองมืดแปดด้านจริงๆ
“นี่ลูกคิดไม่ออกจริงๆเหรอ?...ทั้งที่ลูกเจอทุกวันเนี่ยนะ?”
“พ่อก็อย่ามัวอมพะนำไว้น่าบอกมาเร็วๆเลย”ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวอันนั้นก็ไม่ใช่อันนี้ก็ไม่ถูก
“ก็ได้...สายพันธุ์นั้นก็คือ...”
กรร!!
เสียงคำรามดังกึกก้องขัดคำพูดของพ่อที่กำลังจะตอบคำถามแต่ตอนนี้เรื่องคำถามนั่นเอาไว้ที่หลังเถอะ เสียงคำรามดังมาจากในตู้กระจกแปลว่าเป็นเสียงของ...อ่อ...โทรโอ ทาร์แรพ โซนอร์ ซอรัส
เซโครรีบวิ่งไปที่กระจกแล้วมองเข้าไปด้านในอย่างร้อนรน...เสียงร้องที่ดูเหมือนกำลังเจ็บปวดนั่นหรือว่ากำลังป่วยอยู่กัน?
ดวงตาสีเขียวอมฟ้าของผมกวาดมองไปทั่วก่อนจะหยุดอยู่ที่ด้านซ้ายของตู้กระจกบริเวณพื้นหญ้าที่ตอนนี้มีไดโนเสาร์นอนล้มอยู่ก่อนที่ทั้งร่างของไดโนเสาร์นั้นจะค่อยๆหดลง ส่วนหางที่ยาวและมีหนามตรงส่วนปลายค่อยๆหดลงจนแทบหายไปเช่นเดียวกับช่วงขาที่ขนาดค่อยลดลงผิวหนังสีเทาค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแทน ตรงส่วนหัวเองก็เริ่มหดลงและมีขนงอกออกที่ส่วนปลายยาวขึ้นคล้ายเส้นผม เล็บมือยาวแหลมคมก็ค่อยเปลี่ยนเป็นนิ้วมือสีแทนทั้งสองข้าง
ภาพตรงหน้าทำให้ผมเบิกตากว้างด้วยความอึ้ง...อีกสายพันธุ์นึงที่พ่อบอกไว้ว่ายังไม่ปรากฏตอนนี้ปรากฏออกมาแล้วและยังเป็นสายพันธุ์ที่ไม่น่าเชื่อจริงๆ
จริงอย่างที่พ่อบอกว่าเป็นสัตว์เดินสองเท้า...
และก็จริงที่ผมเจอกับสายพันธุ์นี้ทุกวัน...
แต่ใครจะไปคิดว่าจะมีคนบ้าตัดต่อพันธุกรรมของสายพันธุ์นี้รวมกับไดโนเสาร์...
สายพันธุ์ที่มีประชากรเรียกได้ว่าเกือบมากที่สุดในโลก...
'มนุษย์'
“นี่พ่อ...ตัดต่อยีนส์ของมนุษย์ลงไปในไดโนเสาร์?!!”
...
มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์
ไดพลอโดคัส (ชื่อวิทยาศาสตร์: Diplodocus ) หรือ กิ้งก่าสันคู่ วงศ์ ดิพโพลโดซิเด อันดับแยกย่อย ซอโรโพดา อันดับย่อย ซอโรโพโดมอพา อันดับ ซอริสเชีย เป็นไดโนเสาร์ ตระกูลซอโรพอดเช่นเดียวกับ อะแพทโตซอรัสและ มีชื่อเสียงพอๆกัน ในด้านความยาวขนาดตัว ขนาดใหญ่โตเต็มที่ยาว 25-27 เมตร David Gillete คำนวณขนาดมันว่า ใหญ่ได้มากที่สุด 33 เมตร แต่หนักแค่ 10-12 ตัน ถือว่าเป็นซอโรพอดที่เบาที่สุด อาศัยอยู่กลางถึงปลายยุคจูแรสซิก 150 - 147 ล้านปีก่อน
ไดพลอโดคัส เป็นสายพันธุ์ที่แยกประเภทได้ง่าย เนื่องจาก ลักษณะตามแบบไดโนเสาร์ ศีรษะขนาดเล็ก เตี้ย และเอียงลาด ตาลึก รูจมูกอยู่เหนือตา จมูกกว้าง คอและหางยาว ปลายแส้ที่หางยาวมากกว่า อะแพทโตซอรัส ขา 4 ข้างที่ใหญ่โตเหมือนเสา ลักษณะที่โดดเด่นคือ เงี่ยงกระดูกเป็นคู่ที่ยื่นโผล่ออกมาจากกระดูกสันหลังตั้งแต่หลังคอเรียงรายไปถึงหาง
หลายปีก่อน ไดพลอโดคัส เคยเป็น ไดโนเสาร์ที่ตัวยาวที่สุด ขนาดตัวมหึมาของมัน เป็นอุปสรรคระดับหนึ่งต่อนักล่า อย่าง อัลโลซอรัส พบที่อเมริกาเหนือ อยู่ในยุคจูราสสิคตอนปลาย
ขอขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก :
https://th.wikipedia.org/wiki/ดิปโพลโดคัส
...........................................................................................
สวัสดีคะ
ในที่สุดตอนก็เอาตอนแรกมาลงให้อ่านกันแล้วนะคะ
ไม่รู้ว่าเนื้อเนื้อจะเป็นไปตามที่ใครหลายๆคนอยากให้เป็นไหม?
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่ยากมากเพราะต้องไปหาความรู้เสริมเยอะและด้วยความที่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรพวกนี้เลยทำได้แค่จินตนาการว่ามันน่าจะเป็นแบบนี้แบบนั้นจนได้ออกมาตามที่ทุกท่านนี่แหละคะ
ตอนนี้เป็นแค่ภาพรวมคร่าวๆที่คงจะทำให้เพื่อนเห็นภาพได้กว้างขึ้นว่าเนื้อเรื่องเราจะดำเนินไปในทิศทางไหนนะคะ
ขอบคุณทุกๆคนเม้นท์ทั้งคนที่คุ้นชื่อและคนใหม่ๆที่เข้ามาให้กำลังใจนะ
จะพยายามแต่งเรื่องนี้ให้ได้ความรู้สึกแบบตื่นเต้นเหมือนตอนดูหนังนะ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
