หัวข้อ: Love Me Love My Dog ~PART 14 (End)~ 21/02/54 อัพแล้วค่ะ หน้า18

[-Otto-]

น่ารักก ยาวได้ใจจริงๆ

[Sunako]

 

คืนดีกันได้แล้วเน้อ มีพุดดิ้งเป็นกามเทพ อิอุ

 

จะจบแล้ว ไม่อยากให้จบเลยอ่า

[mutoo]

คิดถึงพุดดิ้งแล้วอ่ะ
มาช้าจังงงงงง

[LadyMurasaki]

PART 1
PART 2
PART 3
PART 4
PART 5
PART 6
PART 7
PART 8
PART 9.1
PART 9.2
PART 10
PART 11
PART 12
PART 13 - 50%
PART 13 - 100%

Part 14 (Final)

เป็นครั้งแรกในรอบหลายสัปดาห์ที่นายแบบหนุ่มยิ้มออกมาได้ เขาอยากให้รถติดไม่ขยับ หรือเส้นทางที่รถวิ่งอยู่นั้นยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ ก็เพราะว่าหนุ่มน้อยหน้ามนที่นั่งอยู่ข้างๆ นี่เอง บนตักมีกรงใส่เจ้าลูกหมาที่หมดฤทธิ์นอนหลับอยู่ ส่วนตัวเจ้าของเองเพราะไม่รู้จะเปิดบทสนทนาอะไรกับคนที่ทำให้เขาร้องไห้มาหลายคืน เลยปิดดวงตาเรียวคมเอนหัวไปพิงกระจกหน้าต่างแล้วหลับไปทั้งอย่างนั้น เหนือดินหรี่แอร์ในรถให้กำลังพอเหมาะ ถึงวันนี้ประสิทธิภาพของเจ้ารถสปอร์ตจะไม่ได้ใช้เพราะเขาจงใจขับไปช้าๆ แต่ในใจนั้นมีความสุขอย่างเปี่ยมล้น เขาจะไม่ปล่อยให้นิสัยเก่าๆที่เคยเป็นมา กลับมาทำให้สีน้ำเสียใจอีก

“ให้โอกาสพี่อีกครั้งนะสีน้ำ พี่จะเป็นคนใหม่ เป็นคนดีของสีน้ำคนเดียว”

ริมฝีปากหนาพึมพำเบาๆ ดวงหน้าเรียวที่ดูซูบไป ริมฝีปากแดงที่ดูแห้ง บ่งบอกว่าเจ้าของนั้นตรอมใจแค่ไหน ถ้าเป็นไปได้เหนือดินก็อยากเป็นซะเองมากกว่า

“สีน้ำ สีน้ำ ถึงโรงพยาบาลแล้วล่ะ สีน้ำ”

เสียงทุ้มเรียกชื่อคนรักเบาๆ แล้วขยับเข้าไปใกล้ทีละนิด จนตอนนี้ห่างเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่น่าหลงใหล กลิ่นของความไร้เดียงสา กลิ่นที่ทำให้เขาหลงใหล กลิ่นของสีน้ำ

“สีน้ำ ตื่นเถอะ ไม่ตื่นพี่จะหอมละนะ”

เมื่อเรียกแล้วยังไม่ตื่น จะขอใช้วิธีการปลุกแบบพิเศษก็คงไม่ผิดใช่ไหม ก่อนที่ริมฝีปากจะได้ประทับลงแนบแก้มขาวของคนรัก

“งี๊ด งี๊ด งี๊ด งี๊ด งี๊ด”

เจ้าลูกหมาที่นอนนิ่งในกรงก็ส่งเสียงร้องออกมาเสียดังลั่นรถ เล่นเอาเด็กหนุ่มเปิดตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย ไม่ตื่นคงไม่ได้ละทีนี้

“พุดดิ้งร้องทำไม ปวดแผลหรอ”
“งี๊ด งี๊ด”
“อ๊ะ ถึงแล้วหรอครับ”
“อืม ถึงแล้วล่ะ พี่กำลังพยายามปลุกสีน้ำอยู่ นอนหลับสนิทเลยนะเรา”
“ขอโทษครับ สงสัยจะเหนื่อยสะสม”
“ถ้าอย่างนั้นต้องยิ่งนอนเยอะๆ เดี๋ยวไม่สบายไปจะแย่นะ พี่เป็นห่วง”

[LadyMurasaki]

สีน้ำเหลือบมองคนพูด เมื่อเห็นแววตาจริงใจ แววตาที่นายแบบหนุ่มเคยมอบให้เขามาตลอดก็ส่งยิ้มน้อยๆ กลับไป เหนือดินเห็นแบบนั้นก็ยิ่งดีใจ เขารับรู้ได้ว่าสายใยรักระหว่างกันนั้นยังไม่ขาดสะบั้น แต่คงต้องใช้เวลาในการเยียวยาให้กลับมาแข็งแรง

“ไปหาหมอกันเถอะ ท่าทางเจ้าพุดดิ้งจะปวดแผล เดี๋ยวพี่ถือกรงพุดดิ้งไปเอง”
“เอางั้นหรอฮะ”
“อืม”

เมื่อลงรถแล้วสีน้ำก็ส่งกรงของพุดดิ้งให้เหนือดิน ส่วนเหนือดินก็ยื่นบัตรต่างๆ ของเจ้าพุดดิ้งที่เขาได้มาจากการพามารักษาให้สีน้ำไปติดต่อแทน เมื่อเด็กหนุ่มขอตัวไปติดต่อประชาสัมพันธ์แล้ว เหนือดินก็ยกกรงเจ้าหมาน้อยให้มาอยู่ในระดับสายตา

“นี่ไอ้ตัวเล็ก ขัดขวางฉันอย่างนั้นหรอ ไหนเราอยู่ทีมเดียวกันแล้วไง ทำไมยังมาแกล้งฉันอีก”

แค่คิดก็แสนจะเสียดายแก้มขาวๆ เมื่อครู่ แต่ยังดีที่ได้กำไรมาจากตอนที่สีน้ำหลับที่บ้านมาหลายฟอดแล้ว

“คราวหน้าถ้ายังไม่ยอมร่วมมือกับฉันอีกนะพุดดิ้ง เจอดีแน่ๆ”
“งี๊ด งี๊ด”
“พุดดิ้ง เจ็บแผลหรอ รออีกนิดนะ”

ตากลมโตของนายแบบหนุ่มจ้องเจ้าลูกหมาที่พอได้ยินเสียงฝีเท้าเจ้าของก็ทำเป็นส่งเสียงร้องออกมา มันเป็นหมาจอมสำออยแล้วละมั้งเนี่ย

“ไปห้องตรวจเลยไหม สีน้ำ”
“ดีครับ ไม่ให้ผมหิ้วกรงจริงๆ หรอ”
“อืม พี่หิ้วดีแล้ว ก็ตอนตรวจยังไงสีน้ำก็ต้องเข้าไปดูมันอยู่ดี จะได้เก็บแรงไว้ก่อน”
“ขอบคุณฮะ”

เมื่อส่งสีน้ำและพุดดิ้งเข้าไปในห้องตรวจแล้ว เหนือดินก็เลี่ยงออกมาด้านนอก เขาไม่พิสมัยที่จะเห็นแผลที่น่ากลัวแบบนั้นเป็นครั้งที่สองหรอก แค่พามาแล้วต้องอยู่ด้วยตลอดเวลาที่พุดดิ้งทำแผลในวันก่อนเขายังสยองไม่หาย มือหนาล้วงลงไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์เมื่อมันสั่นไม่หยุด

“ครับ?”
“ถ่ายซ่อม? แต่ว่าผม...กี่โมงครับ....ผมอยู่ข้างนอกแล้วก็อยู่กับ....แฟน ถ้าพาไปด้วยได้หรือเปล่าล่ะครับ งั้นก็โอเค เดี๋ยวจะแวะไปครับ”

เหนือดินเก็บโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกงตามเดิม ผู้จัดการของเขาโทรมาแจ้งว่าเกิดปัญหากับฟิล์มที่ถ่ายภาพคราวที่แล้ว ทางนิตยสารจึงขอให้เขาไปถ่ายซ่อมให้วันนี้ ไม่อย่างนั้นจะไม่ทันกำหนดวางขาย เมื่อทางผู้จัดการเขาไฟเขียวในการพาสีน้ำไปด้วย ก็เหลือแต่คนรักที่หลังๆ ดูจะใจแข็งขึ้นเยอะ ไม่รู้จะยอมไปกับเขาไหม เดินกลับไปนั่งรอแถวหน้าห้องตรวจโรคไม่นานสีน้ำก็ถือกรงเจ้าพุดดิ้งกลับออกมา

[LadyMurasaki]

“เสร็จแล้วหรอสีน้ำ เป็นไงมั่ง”

พอเดินเข้ามาใกล้ๆ จึงเห็นว่าดวงตาเรียวแดงเรื่อและมีร่องรอยชื้น

“ทำไมหรอสีน้ำ”
“ผมสงสารพุดดิ้งฮะ มันตัวแค่นี้เองแท้ๆ”
“พุดดิ้งไม่เป็นไรหรอก แข็งแรงออกขนาดนี้ อีกไม่กี่วันคงวิ่งไล่ขู่ไล่กัดพี่เหมือนเดิมแล้วล่ะ จริงไหมพุดดิ้ง”

มือหนาลูบกลุ่มผมน้ำตาลที่เริ่มยาวระคอของเด็กหนุ่มเบาๆ มือหนาสอดเข้าไปรับกรงพุดดิ้งมาถือไว้แทน ส่วนมืออีกข้างก็กระชับมือนุ่มของเด็กหนุ่มเอาไว้แล้วพาเดินไปยังส่วนชำระเงินและรอรับยาด้วยกัน

“เรามานั่งรอตรงนี้แล้วกันเนอะ”
“ฮะ”

เหนือดินวางกรงพุดดิ้งลงที่พื้นแล้วนั่งข้างเด็กหนุ่ม ดวงตากลมโตมักจะวนเวียนกลับมามองหน้าเรียวของคนข้างๆ อยู่เป็นระยะจนสีน้ำเริ่มสงสัย

“จะมองอะไรหนักหนาฮะ”
“ก็มองคนรัก ไม่ได้เจอนาน คิดถึง”

เหนือดินยิ้มอย่างพึงใจที่เห็นริ้วแดงพาดผ่านที่แก้มขาว จะเปลี่ยนไปบ้างยังไงสีน้ำก็ยังเป็นสีน้ำ และความไร้เดียงสาแบบนี้แหละที่กำลังผูกมัดเขาจนไม่อาจไปไหนได้อีกแล้ว

“เขาเรียกแล้ว สีน้ำนั่งรอนี่เถอะ”

เหนือดินเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์ชำระเงินและรอรับยา เขาจัดแจงทุกอย่างให้เสร็จสรรพแล้วก็ถือถุงยากลับมาหาสีน้ำ

“เรื่องค่ายาเดี๋ยว...”
“ไม่ต้องหรอก น้องหมาของสีน้ำก็เหมือนหมาของพี่ ใครจ่ายก็เหมือนกัน เราเป็นคนคนเดียวกันไม่ใช่หรอสีน้ำ”
“....”

ริมฝีปากหนายิ่งแย้มยิ้มกว้างเมื่อเห็นคนรักหน้าแดงเรื่อขึ้นมาอีกครั้ง ต่อให้สีน้ำได้เทรนเนอร์ดีขนาดไหนก็ไม่มีทางสร้างภูมิต้านทานความรักของเขาได้หรอก

“เออนี่สีน้ำ วันนี้จะไปไหนต่อหรือเปล่า”

[LadyMurasaki]

“ไม่มีนี่ฮะ”
“งั้นไปที่นึงเป็นเพื่อนพี่ได้ไหม”
“ไปไหนหรอฮะ”
“คือพี่ต้องไปถ่ายรูปให้กับนิยสารเล่มนึงน่ะ แล้วมันก็ด่วนมาก คงต้องแวะไปเลย ยังไงไปด้วยกันนะ”
“จะดีหรอฮะ ผมกลับเองก็ได้นะฮะ”
“ได้ที่ไหนล่ะ จะกลับเองได้ยังไง ไปกับพี่เถอะนะ พี่อยากให้สีน้ำไปด้วย อยากให้สีน้ำไปดูการทำงานของพี่นะ”
“แล้วพาคนนอกไปเขาจะไม่ว่าหรอฮะ”
“ใครคนนอก สีน้ำเป็นแฟนพี่มีสิทธิ์ไปเต็มที่เลย ไม่มีใครว่าหรอก ไปเหอะ”

เหนือดินหิ้วกรงพุดดิ้งขึ้นมาแล้วจับมือนิ่มนั้นดึงคนรักให้ไปที่รถด้วยกัน  สีน้ำมองแผ่นหลังหนาจากด้านหลัง แผ่นหลังที่เขารู้ว่าเคยอบอุ่นแค่ไหนยามที่กอดเขาเอาไว้ แต่ความกลัว กลัวที่จะต้องเสียใจหากได้ยินคำพูดตัดรอนแบบนั้นอีก ถ้าไปเจอคนอื่นๆ เหนือดินจะทำแบบที่เคยทำหรือเปล่า เขากลัวจริงๆ

**************************************

สตูดิโอถ่ายภาพแบบนี้สีน้ำเพิ่งเคยได้เหยียบย่างเข้ามาเป็นครั้งแรก เห็นคนมากหน้าหลายตาเดินไปเดินมาดูสับสนวุ่นวายดีแท้ ร่างเพรียวเดินตามนายแบบหนุ่มเข้ามาด้านในก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อเชิ้ตทำงานดูเป็นทางการเดินตรงเข้ามา

“เหนือดิน กว่าจะมาได้นะ”
“อ๊ะ ทำไมพี่มาที่นี่ละครับ”

เหนือดินทักผู้จัดการส่วนตัวของเขาที่ไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้

“พอดีคุณเมย์ฝากเอกสารมาให้นะ เป็นตัวอย่างงานที่จะใช้โปรโมต เอามาให้นายดูก่อน”
“อ๋อ ขอบคุณมากครับ”
“แล้วคนนั้นคือ?”

สายตาของผู้จัดการส่วนตัวมองไปยังด้านหลังของเหนือดินที่เห็นเด็กหนุ่มร่างบางใส่แว่นหนาเตอะและยังผมที่ดูฟูฟ่องนั่นอีก มิหนำซ้ำยังมีกรงสัตว์เลี้ยงติดมาด้วย

“สีน้ำครับ คนรักของผมเอง”
“คนนี้นะหรอ ที่ทำให้นายเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ รสนิยมแปลกไปนะเหนือดิน”
“รสนิยมดีขึ้นมากกว่าครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”

เหนือดินคว้าข้อมือเรียวมาจับแล้วพาสีน้ำเดินตรงไปยังด้านในต่อ เมื่อสีน้ำเดินผ่านผู้ชายที่ยืนอยู่ก็ค้อมศรีษะลงทักทาย ก่อนจะโดนแรงนายแบบหนุ่มดึงให้รีบเดินตามไปยังห้องแต่งตัว เมื่อเข้ามาสีน้ำก็เห็นห้องที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าอยู่ในราวต่างๆ อัดแน่นไปหมด

[LadyMurasaki]

“ขอโทษทีนะเหนือดิน ให้ลำบากมาอีกรอบ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็แต่งหน้าเลยดีกว่านะจะได้ไม่เสียเวลา”
“ครับ...เอ่อ”

เหนือดินหันไปมองยังเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โซฟาในห้อง เขากลัวสีน้ำจะรู้สึกไม่ดีที่มาถึงก็โดนทิ้งให้นั่งอยู่คนเดียวแบบนี้ เลยหันไปหาช่างภาพที่เขาพอจะสนิทด้วยแล้วบอกไปว่า

“เอ่อ พี่โจ้ครับ ผมฝาก...สีน้ำหน่อยได้ไหมครับ กลัวจะเขาเหงาตอนผมไปเตรียมตัว”
“เอ....หรือว่าเด็กคนนี้คือ....”

ช่างภาพหนุ่มหันไปมองสีน้ำที่นั่งก้มหน้าอยู่

“ครับ สีน้ำเป็นคนรักผมเอง สีน้ำ นี่พี่โจ้นะ เป็นช่างภาพที่เก่งมากๆ เลยล่ะ ยังไงสีน้ำอยู่คุยกับพี่เขาไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมตัวถ่ายแบบแป๊บนึง”
“ฮะ”

เหนือดินยิ้มน้อยๆ แล้วเดินไปยังอีกห้องที่อยู่ติดกันพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าที่จะใช้ในการถ่ายแบบติดไปด้วย ปล่อยให้สีน้ำนั่งก้มหน้าน้อยๆ อยู่ในห้อง

“เป็นครั้งแรกเลยนะที่เหนือดินพาคนที่คบอยู่มาที่สตูดิโอด้วย ฉันถ่ายภาพหมอนั่นมาหลายปีแล้ว ไอ้จะพาใครมาแนะนำแบบนี้ไม่คิดเลยว่าจะเกิดขึ้นได้ โชคดีจังเลยนะ”
“โชคดี? ทำไมหรอครับ”
“โชคดีที่เป็นที่รักถึงขนาดนี้น่ะสิ เหนือดินน่ะใครๆ ก็รู้ว่าไม่รักใครจริงสักที ควงคนไม่เคยซ้ำหน้า แต่กลับจริงจังถึงขนาดพาไปไหนมาไหนแล้วแนะนำแบบนี้ ฉันตกใจเหมือนกันนะเนี่ย”

สีน้ำคิดตามที่ช่างภาพหนุ่มใหญ่เล่าให้ฟัง ข้อมูลเหมือนที่รุ่นพี่สมาร์ทเคยเล่าทั้งนั้น เขามั่นใจได้ใช่ไหมว่าพี่ดินจริงใจกับเขาจริงๆ ไม่ได้หลอกเขา

เหนือดินรีบเปลี่ยนเสื้อให้เร็วที่สุดแล้วรีบออกมา เขาไม่อยากปล่อยสีน้ำให้รอนานและไม่อยากให้สีน้ำอยู่กับใครนานๆ ด้วย แถมคนที่เขาฝากสีน้ำไว้นั้นยังรู้จักเขาดีเสียเหลือเกิน ไม่รู้จะเผาอะไรหรือเล่าอะไรให้สีน้ำฟังไปถึงไหนแล้ว พอจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาในชุดสูทสุดเนี๊ยบ เหนือดินก็เห็นว่าช่างภาพหนุ่มใหญ่กำลังให้สีน้ำดูอะไรบางอย่างอยู่

“เสร็จแล้วครับ ทำอะไรกันอยู่ครับเนี่ย ท่าทางสนุก”
“เปลี่ยนชุดไวจริงๆ นะวันนี้ งั้นฉันออกไปเตรียมงานข้างนอก จะให้ช่างแต่งหน้ามาซับหน้าให้นะ”
“ครับ”

[LadyMurasaki]

พอพี่โจ้เดินออกไปแล้ว เหนือดินก็ยืนพิงมุมตู้มองคนรักที่เหมือนจะอารมณ์ดีมากกว่าตอนที่เดินเข้ามา เมื่อสีน้ำเงยหน้าขึ้นมามองก็แทบจะหลบตาลงไปไม่ทันเมื่อสบตากลมโตของคนรักโดยบังเอิญ

“ดูอะไรหรอสีน้ำ เมื่อกี้นี้”
“ไม่มีอะไรหรอกฮะ”
“ไม่มีได้ไง เห็นอยู่ พี่เขาให้สีน้ำดูอะไร”
“...”
“สีน้ำ”

เดี๋ยวนี้เด็กน้อยของเขากลายเป็นเด็กดื้อไปตั้งแต่เมื่อไรกันนะ ถามยังไงก็ไม่ยอมตอบ ก้มหน้าหนีท่าเดียว นี่ถ้าอยู่ที่บ้านเขาคงไม่ยืนถามอยู่เฉยๆ แบบนี้หรอก

“เหนือดิน มาซับหน้าหน่อยนะฮ้า หล่อไม่ยั้งเลยนะเนี่ย ทำไมวันนี้ดูหล่อกว่าทุกวันน้า”

ช่างแต่งหน้าหนุ่มร่างบางเดินเข้ามาด้านในพร้อมอุปกรณ์แต่งหน้าพร้อม แค่ซับตรงนั้น เติมตรงนี้ สีน้ำก็เห็นว่าหน้าตาของพี่ดินยิ่งดูดีขึ้นไปอีก นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าคนข้างหน้าเป็นนายแบบจริงๆ

“นี่หนีบน้องชายมาด้วยหรอจ๊ะ”

เหนือดินหันไปสบตาเรียวคมของสีน้ำที่มองเขาอยู่แล้ว ริมฝีปากหนาแย้มยิ้มให้คนรัก ก่อนหันไปตอบคำถาม

“ไม่ใช่น้องชาย แฟนผมเอง”

*********************

“นี่คีย์ จะหัวเราะอีกนานไหม”
“ก็มันขำนี่หว่า แสดงว่าตลอดทั้งวัน เวลามีใครถามคุณเหนือดินเขาก็แนะนำแกไปแบบนั้นทุกครั้งเลยใช่ไหม”
“อืม อายจะตาย ตอนนั่งดูถ่ายแบบนะ ใครเดินไปเดินมาก็มองฉัน  กันหมด กระซิบบอกกันไปหมดสตูดิโอแล้วมั้ง”
“คุณเหนือดินเอาเรื่องจริงๆ เขาแก้ตัวไง เล่นแนะนำแบบนี้ให้มันรู้ๆ ไปเลยว่าจริงใจไม่ได้หลอก สุดยอดแห่งความบ้า แล้วนี่หลบมาคุยที่ไหน”

คีย์พูดเหมือนตาเห็นว่าสีน้ำหลบนายแบบหนุ่มอยู่จริงๆ

“อยู่ที่ห้องฉันเอง ก็ขอกลับมาเอาเสื้อผ้า พี่ดินบอกว่าให้เลือกเอาถ้าจะกลับมานอนที่นี่เขาก็จะมาด้วย”
“แล้วแกตอบไปว่าไง”
“ก็เลยคงนอนค้างบ้านเขานั่นแหละ เห็นซื้อของใช้ให้พุดดิ้งเอาไว้เต็มบ้านเลย ไม่อยากให้พี่เขาเสียน้ำใจ”

[LadyMurasaki]

สีน้ำคิดถึงคนรักที่กลังจากกลับมาจากทำงานแล้ว ก็แทบจะตัวติดกับเขาอยู่ตลอดเวลา พยายามชวนคุยทุกเรื่อง จะเดินไปไหนก็เดินตาม คีย์ที่ยังอยู่  จันทบุรียิ้มบางๆ เพื่อนรักของเขาท่าทางจะหมดโปรโมชั่นการงอนแต่เพียงแค่นี้แล้วล่ะ

“ก็รักเขาไม่ใช่หรอสีน้ำ ทำตามใจของตัวเองเถอะ”
“ฉันกลัว กลัวจะต้องเสียใจอีก”
“ถ้าคิดจะรักก็อย่ากลัวรู้ไหม เขากล้าแนะนำขนาดนี้แล้ว แสดงให้รู้ไงว่าเขาจริงใจ ไม่ได้คิดเล่นๆ”
“แต่...”
“สีน้ำ ฉันรู้ว่าความเจ็บตอนที่ได้ยินประโยคนั้นกับหูตัวเองมันคงยังฝังใจอยู่ แต่คนเราต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง ปล่อยเรื่องร้ายๆ ไปแล้วเริ่มต้นใหม่ อย่าปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับเรื่องเลวร้ายตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีความสุขหรอกนะ”
“จะพยายามนะ”
“สีน้ำ เสร็จหรือยัง”

เสียงคนรักดังมาจากชั้นล่างของบ้านทำให้สีน้ำรู้ว่าคนรักใจร้อนของเขาคงมาตามเพราะเห็นว่าหายไปนาน

“โดนตามหรอ”
“อืม แล้วคุยกันนะ กลับมะรืนใช่ไหม”
“ใช่ แล้วเจอกัน”

สีน้ำวางสายเพื่อนแล้วคว้ากระเป๋าใบเล็กที่ใส่สิ่งของจำเป็นในการ   ค้างคืนขึ้นมา เด็กหนุ่มเดินออกไปนอกห้องก็เจอกับเหนือดินที่กำลังจะเดินขึ้นมาพอดี

“เห็นหายไปนาน ก็เลยเป็นห่วง”

สีน้ำเพิ่งรู้ว่าคนรักของเขาก็มีสีหน้าเหมือนเด็กที่โดนจับได้ว่ากำลัง   ทำผิดแบบนี้ด้วย

“แค่มาเอาของเองฮะ”
“เสร็จแล้วใช่ไหม ไปกันเหอะ”

เหนือดินยื่นมือออกไปหาคนรัก รอคอยให้สีน้ำวางมือลงมาที่มือของเขา ดวงตาเรียวจับจ้องที่มือหนาอยู่ชั่วครู่ แต่ก็ไม่มีทีท่าจะยื่นมือของตัวเองออกไป เหนือดินยิ้มขื่นๆ ให้กับตัวเองแล้วกำลังจะเอามือลง แต่สัมผัสนุ่มที่กำลังกระชับมือหนาของเขาอยู่ก็ทำให้เหนือดินหันกลับไปมองหน้าคนรักอย่างไม่เชื่อสายตา

“ไปกันหรือยังฮะ เดี๋ยวพุดดิ้งรอ”
“ไปสิ สีน้ำ”

มือหนาบีบฝ่ามือเรียวไว้แน่น เขาจะไม่ยอมปล่อยมือนี้ไปอีกแล้วไม่ว่าเมื่อไร โอกาสที่หยิบยื่นมาให้อีกครั้งจะไม่มีวันเปล่าประโยชน์โดยเด็ดขาดเหนือดินคิดในใจ

**************************************

[LadyMurasaki]

แวะมาลงแบบ 1/3 ค่ะ ให้หายคิดถึงกันหน่อย 

ตอนที่ 14 2/3 น่าจะมาหลังวันที่ 20 นะคะ คนแต่งขอหนีไปเที่ยวก่อนนะคะแล้วจะกลับมาลงค่ะ ฝากน้องสีน้ำและพี่เหนือดินด้วยนะคะ 

[roseen]

 :L1:ทำดีมากเหนือดิน

[iforgive]

แล้วเมื่อไหร่สีน้ำจะเปลี่ยนลุคซะที

[tawan]

น่ารักจังเลย

 

[dolphins]

อ่านกี่ครั้งก็ยังรู้สึกว่านิยายเรื่องนี้ อบอุ่น  คงเป็นเพราะสีน้ำที่ด้วยแหล่ะ  เลยทำให้ทุกตัวละครดูอบอุ่นกันหมด โดยเฉพาะเหนือดิน
รอตอนต่อไปนะ

ปล.มาเร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอไรท์เตอร์ อยากอ่านต่ออ่ะ

[Yunatsu]

หวังว่าคงไม่มีอะไรแล้วนะ

ทุกอย่างกำลังไปได้สวยเลย

[PEENAT1972]

เยี่ยมมากนายดิน 555

[w1234]

เยี่ยมเลยเหนือดิน บอกให้รู้กันไปเลย

[JJHJJH]

เย่ๆ บวกให้จ้า รออ่านต่อ
จริงๆ ไม่อยากให้จบเลย อิอิ

[roseen]

 

[YouandMe]

LM หนีไปเที่ยวไกลหล่ะซิ อิจฉาจัง
นี่กำลังวางแผนจะไปเที่ยวตอนเดือน 7 อยู่ LM จะไปไหม???

ปล. พอจะเดาได้หรือยังว่าพี่เป็นใคร ใบ้ให้ว่ายูสประจำคือ f_p 

[indy❣zaka]

มาแว้ววววว  
จุดประทัดเลียนแบบข้างบ้านให้เลย

รออ่านตอนหน้านะคะ อีกตั้งหลายวันแน่ะ แงๆๆๆ  

[j4c9y]

ตอนนี้ดูอบอุ่น และ เข้มแข็งดีจังเลนครับ

ละมุนละไม

[hahn]

ขอให้หวานกันจนจบนะ หวังว่าคงไม่มีเรื่องร้าย ๆ แล้วนะ

[mumoo]

ตกใจหมดเลยนึกว่ามาไม่ทันตอนจบ (เพราะปกติมักเป็นอย่างนั้น555)
ตอนนี้น่ารักจังอะ เหนือดินกะพุดดิ้งเนี่ยน้า......สามัคคีกันได้แป๊บๆ
พอสีน้ำกลับมาจริงๆล่ะ รีบแย่งกันเรียกร้องความสนใจน่าดู ทีมเวิร์คแตกซะละ หึๆ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ^^

[LalaBam]

พี่ดินเท่ห์และอบอุ่นที่สุดในโลก

อยากได้แบบพี่ดินสักคนจัง

[samsoon@doll]

มารอด้วยโคนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[the_pupae]

รออย่างใจจดจ่อ

[BeeRY]

อ๊ากกก วันที่ 20 เลยอ๊า
แต่ก็เข้ามารอด้วยคน 

[-Otto-]

จะรออ่านจ้า