บทที่2. ตอน. อย่านะครับ...ตรงนั้นมัน...
ภาค ได้โปรดรักผมด้วย ( เอมิยะ - รีเอะ )
อย่างที่ทุกคนรู้ ผมกำลังเสี่ยงต่อการเป็นเกย์ แต่ผมจะทำไงดีล่ะครับก็พอเห็นรีเอะร้องแล้วมันรู้เจ็บที่หน้าอก ไม่อยากให้เขาร้องไห้เลย รีเอะหยุดมือแล้วเปิดฝักบัว ล้างฟองสบู่ออกจากหลังผม
"เสร็จแล้วครับ ต่อไปก็ข้างหน้า"
"มะ...ไม่เป็นไร ข้างหน้าฉันทำเองได้"
" ...ฮึก "
อ่าาาาา จะร้องอีกแล้ว แต่พอดูหน้าตอนนี้แล้วทำไหมมันน่ารักอย่างนี้นะ หน้าแดงๆนำ้ตาคล่อ อึก...สักนิดคงไม่เป็นไรมัง
ผมค่อยๆก้มลงไป จูบลงไปที่ปากของรีเอะ แล้วผละออกนิ่มจัง ขออีกนิดล่ะกัน โดยที่ผมไม่รู้สึกตัวผมบดปากเข้ากับปากของเขาส่งลิ้นเข้าไป ควานหาความหวานลำ้ ที่ผมไม่เคยลิมลองที่ไหนมาก่อน มือผมไม่สามารถหยุดอยู่ที่บ่านิ่มอีกได้ต่อไป อืม...หลังเนียนจัง
พอผละมาที่คอก็หอม หอมอ่อนๆเหมือนกลิ่นผลไม้ ผลไม้ที่ออกรสหวานจนถ้าได้ลิมลองเพียงเล็กน้อยจะไม่สามารถหยุดได้ เหมือนกับผมตอนนี้ที่ไม่สามารถหยุดได้อีกต่อไป สายตาผมมาหยุดที่เชอรี่สีสวยทั้งสอง แล้วค่อยลองชิม
"อ๊ะ...เอมิ..ยะซังตรงนั้น..อ๊า มัน...รู้สึกแปลกๆ"
หวานทั้งตัว หางของรีเอะส่ายไปมา เขามองผมเหมือนจะร้องขอบ้างอย่าง จนเมื่อผมมองไปที่ด้านล่างที่บ่งบอกถึงความต้องการ มือของผมค่อยๆสัมผัส กอบกุมส่วนนั้นเอาไว้ลูบไล้ไปมา
"อย่านะครับ...ตรงนั้นมัน...ฮา อืม..ผมจะ..จะ"
"จะอะไรครับ ถ้าไม่บอกก็ไม่ทำให้หรอกนะ"
"ไม่รู้...ผมไม่รู้ แต่มัน... อ๊า เหมือนมีบ้าง...อย่างจะออก..อืม...มา"
ช่างไร้เดียงสา เหมือนผ้าขาวที่ยังไม่ถูกย้อมดูสีสันต่างๆ แม้แต่การช่วยตัวเองเขายังไม่รู้จัก ผมค่อยๆชักนำเขาไปตามบทบาทที่ผมเป็นผู้กำหนด รีเอะกอดคอผมแน่น เมื่อไรไม่รู้เขามาอยู่บนตักผม กลิ่นหอมฟุ่งกระจายไปทั่ว จนผมอดไม่ได้ที่จะลิมลองมันอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง
"เอมิยะ...ซัง ผมจะ...จะออก ผมอยากจะ....อืม อืม"
"ไม่ได้ เด็กดื้อต้องถูกลงโทษ"
"แต่ผม...ทนไม่ไหวมันทร..ทรมาณ"
"งั้นร้องขอสิ"
"ได้โปรดช่วย...ผมด้วยนะครับ"
เมื่อถึงตอนนี้แมวน้อย ได้ร้องขอสิ่งที่ปราถนา หลับตาแน่น ครวนครางออกมาอย่างอ่อนหวาน
"เอมิยะ..ฮะ เมี้ยว เมี้ยว อ๊า!!!!!!!!!!"
เสียงหอบกระเส่าของแมวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดผม ผมมองไปที่มือตัวเอง....นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย
แต่ผมก็ไม่สามรถปฎิเสษได้เลยว่าตอนนี้ผมก็รู้สึกปราถนาเขาแล้วเมือนกัน
*********************************************
มองไปรอบด้าน ผมเห็นแต่เงาเลือนลาง ที่แอบมาดูแล้วหายไป

อืม....ผมแต่งไม่ถูกใจหรือป่าวอ๊ะครับ บอกซักนิดก็ดีผมจะได้รู้ว่าจะแต่งต่อดีไหม คือจริงๆแล้วทุกคนคงอาจจะคิดว่าเรานี้ มาม่า แต่รับลองได้ครับว่าไม่ มาม่า แน่นอนครับ เพราะส่วนตัวก็ไม่ชอบเท่าไรอยู่แล้ว