Just a Kiss a Day , then , Take my Heart away.ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 Just a Kiss a Day , then , Take my Heart away.
TOMMY PRICE
SHUN NAKATOMO
ทุกสิ่งทุกอย่างในเรื่องนี้ล้วนเป็นเรื่องสมมุติครับตอนที่ 1ทอมขยับเสื้อสูทให้เข้าที่ ถือกล่องของขวัญกล่องใหญ่เดินเข้าไปในงานวันเกิดของนักธุรกิจใหญ่ ที่จัดขึ้นที่บ้านพัก เป็นการจัดการแบบ “ภายใน” จากที่เมื่อวันก่อน ก็เพิ่งเป็นการจัดแบบ “เลี้ยงใหญ่” ไปที่โรงแรม และทอมในฐานะเพื่อนเก่าของชาร์ลลูกชายคนโต ก็ได้รับคำสั่งจากเพื่อนว่าให้มาทั้ง 2 งาน นัยว่า จะได้มีเพื่อนคุยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับธุรกิจบ้าง
ชาร์ลเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ยืนรับของขวัญแทนบิดาอยู่หน้าบ้าน แต่พอรับของขวัญจากเพื่อนไปวางที่โต๊ะ ก็กอดคอเดินเข้าไปในบ้านเสียเฉยๆ
“กูละคอยมึงเมื่อไหร่จะมา กูขี้เกียจยืนจะตายห่า”
“อ้าว แล้วปล่อยให้เมียรับของขวัญให้พ่อสามีเนี่ยนะ”
“เออ เขาชอบปล่อยให้ทำเหอะ”
ชาร์ลบอกผ่าน ไม่สนใจอะไรเหมือนที่ผ่านมา แต่จากหางตา ทอมกลับสะดุดตาที่เด็กหนุ่มหน้าใส ผมสีอ่อนในชุดเสื้อสีน้ำเงิน ไทค์ขาว กับกางเกงสีดำ หน้าตาเหมือนกำลังโกรธคนทั้งงาน ดวงตากลมๆ หันมามองคนที่เอาแต่จ้องมอง แล้วตวัดผ่าน หันไปรับโทรศัพท์ เดินแยกตัวไปทางอื่น
เมื่อถึงเวลาเลี้ยงอาหาร ทุกคนก็เข้าไปรวมอยู่ที่ห้องรับประทานอาหาร ทอมมองหาเด็กหนุ่มคนนั้น แต่ไม่อยู่แล้ว เก้าอี้ตัวหนึ่งว่างอยู่ เห็นเจ้าของบ้านพูดคุยกับพ่อบ้าน 2-3 คำแล้วส่ายหน้า
เมื่องานทางการผ่านไปคือเวลาของการสนทนาผ่อนคลาย ทุกคนลุกจากโต๊ะอาหาร แยกย้ายกันไปประชุมกลุ่มย่อย
ทอมอัดบุหรี่เข้าปอดลึกๆ ขณะที่เดินออกมาจากตัวบ้าน เพื่อหาที่สูบบุหรี่ ถึงจะบอกว่างานนี้คืองานภายใน แต่มากกว่าครึ่งโต๊ะ คือนักการเมืองใหญ่ และนักธุรกิจระดับมหาเศรษฐี ขณะที่เขามาในฐานะเพื่อนเก่าของลูกชายและคู่ค้าทางธุรกิจ
แน่นอนงานเลี้ยงวันเกิดภายในวันนี้ คือการเจรจาธุรกิจในอีกแบบหนึ่ง
โต๊ะรับประทานอาหารเต็มไปด้วยชั้นเชิงการต่อรอง ที่ชายหนุ่มไม่ได้แปลกใจเลยสักนิดว่าทำไมเจ้าของวันเกิดถึงได้เลือกที่จะจัดงานที่บ้านของตัวเอง
เพราะหนึ่งนี่คือการประกาศว่าใครใหญ่
และสองคือการประกาศว่าเขาพร้อมรับสำหรับการเจรจาเพื่อผลประโยชน์
ขายาวๆ ก้าวไปยืนพิงต้นไม้หันหน้าออกไปนอกบ้าน
แสงไฟประดับในสวนสวยช่วยซ่อนคนร่างสูงใหญ่ไว้ แม้ไม่ทั้งหมดแต่หากไม่ได้เพ่งตามองก็คงเห็นเป็นเพียงเงาของต้นไม้เท่านั้น
ชายหนุ่มพลิกดูบุหรี่ที่เกือบหมดมวนในมือแล้วจะขยี้ทิ้งก็ยินเสียงพูดเรียกของหญิงสาวดังขึ้นจนต้องหันมามอง
“เดี๋ยวสิชุน ฟังชั้นพูดก่อน” หญิงสาวรูปร่างผอมบาง เกล้าผมมวยสูงในชุดรัดรูปสีแดงเหมือนกำลังวิ่งตามเด็กหนุ่มผิวขาวจัดคนหนึ่ง ผ่านข้างหน้าไป
นั่นทำให้ชายหนุ่มเห็นเพียงใบหน้าของหญิงสาวที่วิ่งผ่านไป กับด้านหลังของเด็กหนุ่ม
แต่เมื่อเด็กหนุ่มหยุดยืนแล้วหันมา
ชายหนุ่มก็ต้องเป็นฝ่ายเลิกคิ้วสูง เพราะเมื่อมาเห็นใกล้ๆ ก็ยิ่งชัดเจนว่า เด็กคนนี้....เด็ก...จริงๆ จนน่าจะเป็นน้องชายคนเล็กของหญิงสาวด้วยซ้ำ
“มีอะไร!” น้ำเสียงห้วนสั้นขัดกับใบหน้าอย่างสิ้นเชิง
“ชั้นขอโทษชั้นจะไม่ทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว อย่าทำกับชั้นแบบนี้เลยนะ”
“คุณไม่มีสิทธ์ที่จะทำอย่างนั้นกับผมอยู่แล้ว เพราะคุณเป็นเมียพ่อผม อย่ามายุ่งกับผมอีก” ชุนตะคอกใส่หน้าแล้วหันหลังกลับ แต่หญิงสาวโผเข้ามากอดเอวไว้แน่น ทำให้เห็นชัดเจนว่าชุนสูงกว่าหญิงสาวเพียงนิดเดียวเท่านั้น
“แต่ชั้นรักชุน”
“อย่ามามักง่าย! ไปให้พ้น!” เด็กหนุ่มแกะมือของหญิงสาวออก แต่หญิงสาวยิ่งพยายามกอดไว้
“วะ! บอกให้ปล่อย อีบ้า!”
“อย่าทำกับชั้นอย่างนี้ชั้นรักชุน ชุนก็เคยบอกว่าชอบชั้น”
“นั่นมัน....” ชุนอึกอัก “ชั้นหมายความว่าเธอเป็นเมียพ่อชั้น ชั้นไม่อยากให้พ่อลำบากใจกับนิยายแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงต่างหาก!”
“ไม่จริงหรอก เพราะชุนชอบชั้น ถึงได้ดีกับชั้นมาก แล้วชั้นก็ชอบชุนจริงๆนะ”
“วะ! ยายคนนี้! พูดไม่รู้เรื่องวนไปวนมา จะให้ด่ายังไงถึงจะซึมลงไปในกะโหลกหนาๆของแกเนี่ยห๊า!” ยิ่งด่าชุนก็ยิ่งเสียงดัง จนกระทั่งดวงตากลมโต มองเลยไปเห็นคนตัวโตที่ยืนกอดอกมองอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่ในสวน
ดวงตาสีเข้ม กับสีหน้าท่าทางไม่ได้ปิดบังเลยสักนิดว่าได้ยินได้ฟังมาตั้งแต่ต้น
ชุนรู้สึกชาไปทั้งตัว
ท่าทางของคนที่อยู่ๆก็หยุดด่าทำให้หญิงสาวหันหลังกลับมามอง
“คุณทอม”
ทอมยิ้มกว้างขณะที่ค้อมตัวรับคำทักทาย
“เอ่อ...คือว่า...” หญิงสาวอึกอักหน้าซีดเผือด
ข้อมูลต่างๆกำลังวิ่งวนอยู่ในหัวนักธุรกิจหนุ่ม ขณะที่ก้าวขายาวๆ เข้ามาหา
สิ่งที่อยู่ในใจตอนนี้มีเพียงคำเดียว
.....”แก้เบื่อ”....
“ยังไงกัน” ดวงตาสีเข้มจ้องมองเด็กหนุ่มพร้อมกับอาการเลิกคิ้วขึ้นสูง จนเมื่อเข้าไปใกล้แขนแข็งแรงก็วาดรอบไหล่บางเขามาใกล้
“นัดให้พี่มารอที่นี่ แล้วทำไมคุณลินดาถึงมาด้วยล่ะ”
ถึงเวลาที่ทั้งชุนและลินดาจะงงหนักกว่าเดิม ยิ่งอาการยิ้มเย็นที่ทอมหันมาส่งให้กับลินดา
ดวงตาสวยภายใต้ตาปลอมยาวเป็นแผงจ้องมองมือสวยที่อยู่บนไหล่ของเด็กหนุ่ม กับศีรษะสวยที่เคลื่อนเข้าไปใกล้จนคล้ายกำลังถ่ายรูปลงเฟสบุ๊คยิ่งได้แต่อ้าปากค้าง
“คุณทอม ชุน”
“หือ...ว่าไง หรือพี่ก็เป็นของเล่นของชุนเหมือนกัน” ทอมหันมามองหน้าเด็กหนุ่มเต็มตา ตอนนี้ยิ่งดูเป็นคนละคนกับที่ยืนด่าแม่เลี้ยงเมื่อครู่
“มะ..ไม่ใช่นะฮะ ไม่ใช่” นี่คือสิ่งที่ชุนนึกออกแล้วพยายามพูดปฏิเสธ แต่ทำให้ลินดายิ่งรู้สึกหน้าชา
“นี่อย่าบอกนะว่า...พวกเธอสองคน...”
“บอกอะไร เขาก็บอกแล้วนี่ว่าผมไม่ใช่ของเล่น”
นิ้วมือเรียวของหญิงสาวแตะที่อก ท่าทางคล้ายจะเป็นลมในเสี้ยวนาที ทำให้ทอมส่งยิ้มเย็นกำกับไปอีกครั้ง
“คุณลินดาเข้าไปพักก่อนที่จะเป็นลมเถอะครับ ส่วนทางนี้ผมมีเรื่องคุยกับแฟนผมสักหน่อย”
-*--*-จบตอนที่ 1-*--*-ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6 ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9 ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12 ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15 ตอนที่ 16 ตอนที่ 17 ตอนที่ 18 ตอนที่ 19 ตอนที่ 20 ตอนที่ 21 ตอนที่ 22 ตอนที่ 23 ตอนที่ 24 ตอนที่ 25 ตอนที่ 26 ตอนที่ 27 ตอนที่ 28 ตอนที่ 29 ตอนที่ 30 ตอนที่ 31จบ ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษหลังตอนจบ
ตอนพิเศษนิทานนายชุน
ตอนพิเศษสุดท้าย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
