✿ Wonder Lover อลวลวุ่นรัก...กลับชาติมาเกิด ✿ [ภาค1+2] 14/09/59
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ✿ Wonder Lover อลวลวุ่นรัก...กลับชาติมาเกิด ✿ [ภาค1+2] 14/09/59  (อ่าน 243242 ครั้ง)

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-12-2018 15:48:22 โดย โซ อึน »

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
ต้องชี้แจงไว้ก่อนว่านิยายเรื่องนี้ไม่ได้หวังจะต้องการให้ส่งผลกระทบต่อมรดกของชาติหรือสิ่งใดใด
เพียงแค่เกิดมาจากมโนเล็กๆของคนเขียนเท่านั้น
อาจจะมีดัดแปลงเอาส่วนหนึ่งมาอ้างอิง ไม่ได้หวังทำลายประวัติศาสตร์ของชาติแต่อย่างใด ยังไงก็ฝากเอาไว้ด้วยนะค่ะ


ปอลอ เรื่องนี้นายเอกท้องได้ค่ะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ผลงานที่จบแล้ว
# Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน #เรื่องราวของหนุ่มเพลบอยที่จู่ๆดันไปไข่ทิ้งไว้กับใครที่ไหนก็ไม่รู้
รู้ตัวอีกทีสาวเจ้าที่จำหน้าไม่ได้ก็เอาลูกมาทิ้งไว้ให้เลี้ยง
เป็นเหตุที่ทำให้เขาต้องรีบหาพี่เลี้ยงโดยด่วน
เรื่องราวสุดป่วนของหนุ่มพ่อลูกอ่อนสุดมึนกับคุณพ่อวัยใสสุดเฮี๊ยบจะเป็นยังไงต่อไป

Oh! No papa! ป๊าครับ.…อย่าคลุมถุงชน!! 01/11/58 [จบ]
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขาไม่อยากจะเเต่งงานแล้วดันไปโกหกพ่อตัวเองว่าเขาเป็นตุ๊ด ความรักวุ่นๆเกิดขึ้นแล้วกับลูกชายคนเล็กของเฮียเล้งที่แสนจะแสบ

[Mpreg] ----> อลวลวุ่นรัก....กลับชาติมาเกิด <----จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อจู่ๆก็มีใครคนหนึ่งเดินมาบอกเขาว่าเขาสร้างหนี้เอาไว้เมื่อชาติที่แล้ว
แล้วเขาคือพระอภัยมณีกลับชาติมาเกิดแล้วบอกว่าตัวเองเป็นพี่ชายของผีเสื้อสมุทร
นี่มันเรื่องบ้าอะไรไม่รู้ ทางเดียวที่จะล้างหนี้ได้ก็คือการมีลูกกับหมอนี่
แล้วเขาจะหลีกหนีการทวงหนี้ครั้งนี้ได้หรือไม่


@ สารบัญ @

ภาค 1 หนี้รัก...นายยักษ์ตัวร้าย

บทนำ 15/09/58
ครั้งที่ 1 โจรห้าร้อย 15/09/58
ครั้งที่ 2 ธาราสมุทร 15/09/58
ครั้งที่ 3 จุมพิต 16/09/58
ครั้งที่ 4 ยักษ์สมุทร 16/09/58
ครั้งที่ 5 มนตรา 17/09/58
ครั้งที่ 6 โน้ตเพลง 17/09/58
ครั้งที่ 7 ดอกไม้ปริศนา 18/09/58
ครั้งที่ 8 ดอกมะลิ 18/09/58
ครั้งที่ 9 นางในฝัน 19/09/58
ครั้งที่ 10 เสน่ห์นางลวง 20/09/58
ครั้งที่ 10 แสงจันทร์ (ครึ่งหลัง)03/10/58
ครั้งที่ 11 พลาด 03/10/58
ครั้งที่ 12 คืนเดือนมืด 08/10/58
ครั้งที่ 13 ใกล้อีกนิด 11/10/58
ครั้งที่ 13 ชะตา (ครึ่งหลัง) 16/10/58
ครั้งที่ 14 ความจริง 17/10/58
ครั้งที่ 15 บทกลอน 20/10/58
ครั้งที่ 15 ชลาสินธุ์ ครึ่งหลัง21/10/58
ครั้งที่ 1ุ6 จันทร์เต็มดวง 23/10/58
ครั้งที่ 1ุ7 คำสัญญา 18+ 24/10/58
ครั้งที่ 1ุ8 เหตุผล 18+ 05/11/58
ครั้งที่ 1ุ8 ของต่างหน้า 18+ 14/11/58
ครั้งที่ 1ุ9 กุหลาบสีน้ำเงิน 15/11/58
ครั้งที่ 20 ตามหาหมอ 17/11/58
ครั้งที่ 20 ตามหาหมอ2 (ครึ่งหลัง) 19/11/58
ครั้งที่ 21 ข้อเสนอ+ชีพจร 21/11/58
ครั้งที่ 22 ปรับตัว 01/12/58
ครั้งที่ 22 ลวนลาม (ครึ่งหลัง) 02/12/58
ครั้งที่ 23 ลักหลับ 03/12/58
ครั้งที่ 23 ความเดิม (ครึ่งหลัง) 04/12/58
ครั้งที่ 23 แผนร้าย (ครึ่งหลัง) 06/12/58
ครั้งที่ 24 ปิดฉากหัวขโมย 10/12/58
ครั้งที่ 25 ได้ด้วยเล่ห์ 16/12/58
ครั้งที่ 25 ท้อง (ครึ่งหลัง) 26/12/58
ครั้งที่ 26 สารภาพ  26/12/58
ครั้งที่ 26 นางสุดท้าย (ครึ่งกลาง)  26/12/58
ครั้งที่ 26 ตาฝาด (ครึ่งหลัง) 09/01/59
ครั้งที่ 27 ใส่ร้าย 10/01/59
ครั้งที่ 28 สูญเสีย 13/01/59
ครั้งที่ 29 ใส่ร้าย 28/01/59
ครั้งที่ 29 วุ้นน้ำหวาน  29/01/59
ครั้งที่ 30 ความว่างเปล่า [จบ]  30/01/59
พิเศษ ครั้งสุดท้าย 31/01/59

ภาค 2 ทวงรัก...นายยักษ์จอมหื่น

ทวงครั้งที่ 1 โจรปล้นน้ำ 06/02/59
ทวงครั้งที่ 2 หลุมพลาง 08/02/59
ทวงครั้งที่ 3 กลับบ้านเรา 12/02/59


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-02-2021 18:40:13 โดย โซ อึน »

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ




ธารา / ธาราสมุทร
สูง  185 หนัก 75
 สถานะ เป็นยักษ์ อายุ 180 ปี ผิวสีแทน ตาสีเขียวมรกตเวลาแปลงกาย
นิสัย สุภาพบุรุษ ขรึมนิดๆ เจ้าเล่ห์หน่อยๆ



มณี / อภัยมณี
สูง 175 หนัก 55
สถานะ มนุษย์ธรรมดา อายุ 18 ผิวขาว
นิสัย ขี้หงุดหงิด ขี้โวยวาย ชี้โมโห คิดเองเออเองตลอด

อลวนวุ่นรัก......กลับชาติมาเกิด


บทนำ

“อะไรกัน ผมไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน คุณจะบ้าเหรอผมจะเป็นหนี้คุณได้ยังไง”จู่จู่เขาก็เดินเข้ามาหาผมแล้วบอกว่าผมเป็นหนี้เขา
“ชาติที่แล้วยังไงเล่า เจ้าขโมยของสำคัญของข้าไป”เขายังคงยืนยัน

แต่ถึงยังไง คนที่ชอบคิดเองเออเองอย่างผมก็ไม่เข้าใจสักที ผมไปยืมอะไรของเขามาเมื่อไร เจอหน้ากันก็ไม่เคยเจอสักครั้ง แล้วยังมาพูดจากับผมเหมือนกับพวกลิเกอีก

ผมชักเริ่มคิดแล้วว่าคนคนนี้ต้องเป็นบ้าแน่ๆ เขาอาจจะหลุดออกมาจากโรงพยาบาลบ้าก็ได้ ผมเริ่มมองเขาด้วยท่าทีไม่ค่อยไว้ใจ ดวงตาของผมหรี่ลงจ้องมองคนตรงหน้าอย่างระวังตัว

 “ขโมยอะไร คุณอย่ามาขี้ตู่ ประสาทรึไง”ผมว่าออกไป พยายามมองซ้ายมองขวา แต่ดึกแบบนี้ แทบจะไม่มีใครผ่านมาแถวนี้เลย
“จะยอมชดใช้ข้าดีดี หรือจะต้องให้ข้าต้องบังคับขืนใจเจ้า”

“ไม่เอา คุณนี่ท่าจะบ้า สมองถูกกระทบกระเทือนรึยังไง ”มาหาว่าผมติดนี้เขา แล้วยังจะมาพูดจาแปลกๆ คิดว่าผมจะเชื่อรึยังไง ถ้าเชื่อก็บ้าแล้ว

คนอย่างไอ้มณี ไม่ได้เชื่อคนง่ายเหมือนหน้าตานะเว้ย อีกอย่าง ผมกับเขาก็เพิ่งจะเคยเจอหน้ากันครั้งแรกผมจะไปติดหนี้เขาได้ยังไง

“สมองข้าไม่ได้กระทบกระเทือน แต่ชาติที่แล้วเจ้าฆ่าผีเสื้อสมุทรน้องข้าด้วยความโหดเหี้ยมยิ่งนัก”

“อะไรนะ บ้ากันไปใหญ่ อย่าบอกนะว่าชาติที่แล้วผมเป็นพระอภัยมณี มั่วแล้วเหอะ โอ้ย เพี้ยนมาก นี่คุณอายุเท่าไรกันเนี่ย ดูท่าก็น่าจะรุ่นเดียวกับผม ผมว่าคุณคงจำคนผิดแล้วล่ะ”หรือว่าเขาจะรู้จักผมกัน แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าผมชื่ออภัยมณี หรือจะบังเอิญ แต่มันคงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง ไอ้ชื่อที่ทำเอาอายไปสามบ้านแปดบ้านแบบนี้ จะมีใครเหมือนกันล่ะ แล้วคนคนนี้เขารู้ได้ยังไงกันว่าผมชื่ออภัยมณี หรือเขารู้แล้วตั้งใจจะมาล้อผม

 “อีกยี่สิบปีข้าก็จะอายุสองร้อยปีพอดิบพอดี”อะไรนะ สองร้อยปี บ้ารึป่าว เขาเนี่ยนะ อายุสองร้อยปี ดูยังไงก็อายุไม่น่าจะแก่ไป
กว่าผมสักเท่าไร บวกลบอีกไม่เกินห้าปี นี่เขาคิดว่าผมเป็นเด็กรึไง ถึงจะได้เชื่อคนง่าย หรือว่าเขาเป็นโจรมาหลอกปล้นผมกันแน่ แต่ท่าทางของเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะคุคามผมเลย นอกจากไอ้คำพูดที่ฟังดูแล้วเพี้ยนๆของเขา ที่ยิ่งฟังก็ยิ่งอยากจะขำออกมา

 “โอ้ย ผมไม่คุยกับคุณแล้วนะ บ้ากันไปใหญ่ คุณคงจะจำคนผิด”ผมบอกเขาพลางหันหลังจะเดินหนี แต่ทว่าข้อมือของผมก็ถูกคว้าเอาไว้ แรงดึงที่มีมากจนผมตกใจทำให้ผมถอยหลังกลับไปตามแรงด้วยความตกใจ

“อย่าบังอาจหันหลังให้ข้า”เสียงของเขาดังทุ้มลึกคล้ายกับกำลังโกรธอยู่เล็กน้อยทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาผ่านแสงจันทร์ที่สาดลงมาให้พอได้เห็นเสี้ยวหน้าของเขาอยู่บ้าง

“เฮ้ย  คุณจะมาจับอะไรผม ปล่อยมือ”ผมสะบัดมือเขาออกแทบจะทันทีที่ตั้งสติได้ ชั่วครู่ผมเห็นดวงตาของเขาทอประกายสีเขียวอยู่วูบหนึ่งก่อนจะเลือนไป แต่นั่นมันก็แค่วูบเดียว

   ใครกันจะไปมีสีตาสีเขียว ผมคนจะตาฝาดไปเองล่ะมั้ง ผมคิดในใจ พลางถอยเพื่อเว้นระยะห่างออกจากตัวเขาอย่างระมัดระวังตัว
   สายตาของผมสอดส่อง มองเขาเพื่อที่จะดูว่าเขามีอาวุธอะไรที่พอจะทำร้ายผมได้บ้าง แต่ก็ไม่เห็นวี่แววว่าเขาจะมีอาวุธอะไร แต่ถึงอย่างไรผมก็ยังไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี

“ชดใช้มาเสียเถิด เผ่าพันธุ์ของข้าต้องอยู่บนโลกมนุษย์มาอย่างทรมาน นั่นก็เพราะสิ่งที่เจ้าได้ทำเมื่อชาติที่แล้ว”

“ชดใช้อะไรล่ะ ผมไม่มีหรอกนะ เงินน่ะ ตอนออกจากบ้านผมไม่ได้หยิบมา”

“ข้าไม่ได้ต้องการเงินทอง สิ่งที่ข้าต้องการคือสิ่งที่เสียไปเมื่อร้อยปีที่แล้ว”

“ร้อยปีอะไร ผมไม่เข้าใจ คุณคงจะเมา ผมว่าคุณอาจจะกำลังสับสน เราไม่เคยเจอกัน แล้วผมก็ไม่มีอะไรที่ติดค้างกับคุณ”

“เจ้าต้องมีลูกให้ข้า เมื่อใดที่เด็กเกิดมา หนี้ที่เคยติดค้างเอาไว้จะถูกชำระเเล้วสิ้น”

“ห่ะ จะบ้าเหรอ มีลูก นี่ผู้ชายด้วยกันนะ เผื่อคุณจะยังไม่รู้”

   อะไรกัน คนคนนี้ จู่จู่ก็เข้ามาคุยกับผมเหมือนกับคนบ้า บอกมาทวงหนี้ แล้วนี่อะไร บอกให้ผมมีลูกกับเขา นี่เข้าบ้ารึยังไง นี่ผมผู้ชายนะครับ เผื่อเขาจะยังไม่รู้ว่าผมเป็นผู้ชาย

   ผู้ชายบ้าอะไรจะมีลูกได้ นี่เขาเมารึยังไง พูดจาเป็นลิเกหลงโรง แล้วยังมาพูดเรื่องบ้าบออะไรอีก มีลูกเนี่ยนะยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้!!


***********************************************************************************


19/09/58
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-09-2015 14:57:12 โดย โซ อึน »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
เป็นใครได้มาเจอคนทวงหนี้(?)อย่างน้องมณีก็ต้องสติแตกค่าา :laugh:

ติดตามนะค้าา.. :L2:

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
เรื่องแปลกดีอ่ะ ชอบๆ 55555
ลงชื่อติดตาม :)

ออฟไลน์ ขนมโก๋

  • เป็ดหัวเน่า
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 699
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-0
อืม เป็นการชดใช้ที่เข้าท่าดี :o9:

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
ติดตามด้วยคนจ้า :mew1:

ออฟไลน์ littletwinstar.

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 15
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ติดตามตอนต่อไปค้า

ออฟไลน์ mimasopu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
น่าติดตามม
พระเอกเป็นยักษ์สินะ

ออฟไลน์ sirikanda28

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +117/-3
แปลกดี งานนี้สุนทรภู่
มีสะดุ้งแน่ :laugh:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ บูมเบส

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1740
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-4
เรื่องนี้เปิดทาก็ขำล่ะ

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ มะเขือม่วง

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 435
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
แปลกดี งานนี้สุนทรภู่
มีสะดุ้งแน่ :laugh:

อันนี้ต้องออกตัวแรง กราบขอขมาสุนทรภู่งามๆเสียสามที
ข้อหาเอาผลงานเขามาอ้างอิงเสียแบบนี้
แต่ยังไงก็จะพยายามทำออกมาให้ดีที่สุด
มิเช่นนั้นคงรุ้สึกผิดแย่

ออฟไลน์ white_destiny

  • รักไม่เคยมีจริง
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 873
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +378/-199
อภัยมณี???
กับยักษ์
แปลกดี
แค่เริ่มก็สนุกแล้ว

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
ชำระหนี้ครั้งที่ 1 โจร 500

   ผมเดินลัดเลาะพลางเขี่ยปลายเท้าไปมาลงไปบนผืนทรายขาวอย่างสบายอารมณ์ เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังก้องระงม ประสานกับสายลมที่หอมเอากลิ่นอายทะเลเข้าปอดทำให้รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกบอกไม่ถูก

   ค่ำคืนที่เหมือนกับความฝันท่ามกลางคลื่นลมในความมืดที่มีเพียงแสงจันทร์สาดลงมาทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกว่าผ่อนคลายจนแทบจะไม่มีความคิดอะไรอยู่ภายในหัวของผมเลยสักนิด

   ตาของผมทอดมองไปที่ผืนน้ำทะเลที่สะท้อนเงาของดวงดาวมากมาย ราวกับเป็นผืนฟ้าที่คู่ขนานกัน

   ดวงจันทร์กลมโตฉายแสงลงมาอาบพื้นให้พอเห็นรอบกายอยู่รำไร

   อีกไม่กี่วันแล้วสินะ ที่ผมจะต้องเข้าไปอยู่ในรั้วมหาลัย ก้าวเข้าสู่ชีวิตที่ต้องอยู่กับกฎเกณฑ์แห่งความรับผิดชอบที่มีเพิ่มมากขึ้น
   อุตส่าห์ได้แอบมาเที่ยวผ่อนคลายคนเดียวทั้งที แต่ยังไงผมก็ต้องคิดเรื่องปวดหัวอยู่ดี

   ผมส่ายหน้าให้กับความคิดของตัวเอง อุตส่าห์ขวนขวายพยายามที่จะสอบเข้ามหาลัยชื่อดังในเมืองหลวงเพื่อจะได้เปิดหูเปิดตากับเขาบ้าง แต่ที่ไหนได้ ถึงจะสอบได้ก็จริง แต่ทว่า พ่อกับแม่และคนอื่นอื่นในครอบครัวกลับไม่เห็นพ้องต้องตามกันเลยสักนิด   

   แต่กลับให้ผมเรียนมหาวิทยาลัยที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านอย่างมหาลัยที่อยู่ในตัวเมืองเพื่อที่ผมจะอยู่ในสายตาของพวกเขาตลอด

   มันน่าน้อยใจนักที่ชีวิตวัยรุ่นอย่างผมจะต้องมาอยู่บ้านกับครอบครัวอย่างนี้ แทนที่จะเจอโลกภายนอก และใช้ชีวิตวันรุ่นวัยรุ่นแบบคนอื่นเขาบ้าง แต่ผมก็เข้าใจดีว่าครอบครัวเขาห่วงผมแค่ไหน


   “แล้วโชคชะตาก็นำพาเจ้ามาพบข้าเสียที”

   เสียงทุ้มลึกดังขึ้นจากทางเบื้องหลังทำให้ผมหันไปมองอย่างตกใจ เพราะล่วงเลยเวลามาดึกพอสมควร ที่ชายหาดเวลาดึกแบบนี้ไม่น่าจะมีคนเดินผ่านไปผ่านมา แถมคำพูดคำจาที่ฟังแล้วกระดากหูทำให้ผมอดใจไม่ได้ที่จะต้องหันกลับไปมอง

   ร่างสูงใหญ่ผิดกับคนทั่วไปโผล่พ้นออกมาจากมุมมืดเผยให้เห็น ใบหน้าคมคายดุดันเรียกสายตาผมให้มองเขาอย่างอิจฉา เรียว
คิ้วเข้มหนารับกับดวงตาที่ดูแล้วดุดันอย่างลงตัว จมูกโด่งตอบรับกับรูปหน้า ดูแล้วราวกับหลุดออกมาจากนิตยสารยังไงยังงั้น

   ผมมองผู้ชายตรงหน้าด้วยท่าทีตกใจเล็กน้อย คิดว่าคนตรงหน้าคงจะเข้าใจอะไรผิดที่มาทักผมแบบนั้น ผมคิดว่าเขาทักผมนะ เพราะแถวนี้ก็ไม่มีใครอีกเลยนอกจากผม อีกอย่าง เขากำลังจ้องมองมาทางผมอยู่ด้วย

   “คุณทักคนผิดแล้วครับ”ผมยิ้ม พยายามที่จำไม่หัวเราะออกมาเพราะคำพูดเหมือนลิเกของเขา  สงสัยจะดูหนังจักรๆวงศ์ๆมากไปล่ะมั้ง ผมได้แต่คิดใจใจ 

   “ไม่ผิดเป็นแน่ ใบหน้าของเจ้าข้าจดจำมันได้เป็นอย่างดี ใบหน้าของผู้ที่ติดหนี้ข้าไว้แต่ชาติปางก่อน”หนี้อะไรของเขา แล้วจู่ๆมาพูดถึงเรื่องชาติก่อนแบบนี้ มันเริ่มไม่ธรรมดาแล้วคนคนนี้

   
   “นี่ คุณจำคนผิดแล้ว ผมไม่ได้เป็นหนี้อะไรกับคุณ เราเพิ่งเจอกันครั้งแรก”

   “ใช่ ถึงแม้ว่าชาตินี้เราจะพึ่งได้พบเจอกันคราแรก ทว่า ชาติก่อนเรากับเจ้ารู้จักกันอย่างดี”ร่างสูงของเขาเดินก้าวเข้ามาหาผมอย่างใจเย็น ใบหน้าคมดุจับจ้องมองผมไม่วางตาทำให้ผมเริ่มวิตกแล้วถอยหนีอย่างระวังตัว

   
   อะไรของคนคนนี้ เขาบ้ารึยังไงกัน ดูรูปร่างหน้าตาก็ดี ไม่น่าจะบ้า หรือว่าผมกับลังโดนอำ แต่นี่มันห้าทุ่มจะเที่ยวคืนแล้ว หรือว่าคนคนนี้จะเป็นโจร

   ไม่ได้การแล้ว โจรสมันนี้มันมาอ้างเอาง่ายๆเลยเหรอ ว่าผมติดหนี้มันเนี่ยนะ นี่มันคือการปล้นแบบใหม่ใช่ไหม จะง่ายเกินไปแล้วมั้ง

   “ถะถอยไปนะ ไม่งั้นจะร้องให้คนช่วย”ผมถอยหนีเขาที่ก้าวเข้าหาอย่างคุกคาม ถึงจะไม่มีอาวุธก็เถอะ แต่ผมก็ไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี ตัวใหญ่ขนาดนี้ ใครจะสู้ไหว

   “จงชดใช้หนี้ข้ามาเสียเถิด”

   “อะไรกัน ผมไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน จะบ้ารึไงผมจะเป็นหนี้คุณได้ยังไง”จู่จู่ก็เดินเข้ามาหาผมแล้วบอกว่าผมเป็นหนี้เขา มันง่ายเกินไปแล้ว โจรสมัยนี้

   “ชาติที่แล้วยังไงเล่า เจ้าขโมยของสำคัญของข้าไป”เขายังคงยืนยัน แต่ยังไง คนที่ชอบคิดเองเออเองอย่างผมก็ไม่เข้าใจสักที กับไอ้คำที่เขายืนยันว่าผมติดหนี้เขาผมไปยืมอะไรของเขามาเมื่อไร เจอหน้ากันก็ไม่เคยเจอสักครั้ง แล้วยังมาพูดจากับผมเหมือนกับพวกลิเกหลงยุค

   หรือไม่ก็พวกหนังจักรๆวงศ์ๆ จนผมชักเริ่มคิดแล้วว่าคนคนนี้ต้องเป็นบ้าแน่ๆ เขาอาจจะหลุดออกมาจากโรงพยาบาลบ้าก็ได้ ผมเริ่มมองเขาด้วยท่าทีไม่ค่อยไว้ใจ ดวงตาของผมหรี่ลงจ้องมองคนตรงหน้าอย่างระวังตัว

    “ขโมยอะไร คุณอย่ามาขี้ตู่ ประสาทรึไง”ผมว่าออกไป พยายามมองซ้ายมองขวา แต่ดึกแบบนี้ แทบจะไม่มีใครผ่านมาแถวนี้แล้ว
   “จงยอมชดใช้ข้าดีดี หรือจะต้องให้ข้าต้องบังคับขืนใจเจ้า”

   “ไม่เอา คุณนี่ท่าจะบ้า สมองถูกกระทบกระเทือนรึยังไง ”มาหาว่าผมติดนี้เขา แล้วยังจะมาพูดจาแปลกๆ คิดว่าผมจะเชื่อรึยังไง ถ้าเชื่อก็บ้าแล้ว คนอย่างไอ้มณี ไม่ได้เชื่อคนง่ายเหมือนหน้าตานะเว้ย อีกอย่าง ผมกับเขาก็เพิ่งจะเคยเจอหน้ากันครั้งแรกไม่ใช่รึไง

   “สมองข้าไม่ได้กระทบกระเทือน แต่ชาติที่แล้วเจ้าฆ่าผีเสื้อสมุทรน้องข้าด้วยความโหดเหี้ยมยิ่งนัก”

   “อะไรนะ บ้ากันไปใหญ่ อย่าบอกนะว่าชาติที่แล้วผมเป็นพระอภัยมณี มั่วแล้วเหอะ โอ้ย เพี้ยนมาก นี่คุณอายุเท่าไรกันเนี่ย ดูท่าก็น่าจะรุ่นเดียวกับผม ผมว่าคุณคงจำคนผิดแล้วล่ะ”หรือว่าเขาจะรู้จักผมกัน แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าผมชื่ออภัยมณี หรือจะบังเอิญ แต่มันคงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง ไอ้ชื่อที่ทำเอาอายไปสามบ้านแปดบ้านแบบนี้ จะมีใครเหมือนกันล่ะ แล้วคนคนนี้เขารู้ได้ยังไงกันว่าผมชื่ออภัยมณี หรือเขารู้แล้วตั้งใจจะมาล้อผม

    “อีกยี่สิบปีข้าก็จะอายุสองร้อยปีพอดิบพอดี”อะไรนะ สองร้อยปี บ้ารึป่าว เขาเนี่ยนะ อายุสองร้อยปี ดูยังไงก็อายุไม่น่าจะแก่ไป
กว่าผมสักเท่าไร บวกลบอีกไม่เกินห้าปี นี่เขาคิดว่าผมเป็นเด็กรึไง ถึงจะได้เชื่อคนง่าย หรือว่าเขาเป็นโจรมาหลอกปล้นผมกันแน่ แต่ท่าทางของเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะคุคามผมเลย นอกจากไอ้คำพูดที่ฟังดูแล้วเพี้ยนๆของเขา ที่ยิ่งฟังก็ยิ่งอยากจะขำออกมา

    “โอ้ย ผมไม่คุยกับคุณแล้วนะ บ้ากันไปใหญ่ คุณคงจะจำคนผิด”ผมบอกเขาพลางหันหลังจะเดินหนี แต่ทว่าข้อมือของผมก็ถูกคว้าเอาไว้ แรงดึงที่มีมากจนผมตกใจทำให้ผมถอยหลังกลับไปตามแรงด้วยความตกใจ

   “อย่าบังอาจหันหลังให้ข้า”เสียงของเขาดังทุ้มลึกคล้ายกับกำลังโกรธอยู่เล็กน้อยทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาผ่านแสงจันทร์ที่สาดลงมาให้พอได้เห็นเสี้ยวหน้าของเขาอยู่บ้าง

   “เฮ้ย  คุณจะมาจับอะไรผม ปล่อยมือ”ผมสะบัดมือเขาออกแทบจะทันทีที่ตั้งสติได้ ชั่วครู่ผมเห็นดวงตาของเขาทอประกายสีเขียวอยู่วูบหนึ่งก่อนจะเลือนไป แต่นั่นมันก็แค่วูบเดียว

   ใครกันจะไปมีสีตาสีเขียว ผมคนจะตาฝาดไปเองล่ะมั้ง ผมคิดในใจ พลางถอยเพื่อเว้นระยะห่างออกจากตัวเขาอย่างระมัดระวังตัว

   สายตาของผมสอดส่อง มองเขาเพื่อที่จะดูว่าเขามีอาวุธอะไรที่พอจะทำร้ายผมได้บ้าง แต่ก็ไม่เห็นวี่แววว่าเขาจะมีอาวุธอะไร แต่ถึงอย่างไรผมก็ยังไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี

   “ชดใช้มาเสียเถิด เผ่าพันธุ์ของข้าต้องอยู่บนโลกมนุษย์มาอย่างทรมาน นั่นก็เพราะสิ่งที่เจ้าได้ทำเมื่อชาติที่แล้ว”

   “ชดใช้อะไรล่ะ ผมไม่มีหรอกนะ เงินน่ะ ตอนออกจากบ้านผมไม่ได้หยิบมา”

   “ข้าไม่ได้ต้องการเงินทอง สิ่งที่ข้าต้องการคือสิ่งที่เสียไปเมื่อร้อยปีที่แล้ว”

   “ร้อยปีอะไร ผมไม่เข้าใจ คุณคงจะเมา ผมว่าคุณอาจจะกำลังสับสน เราไม่เคยเจอกัน แล้วผมก็ไม่มีอะไรที่ติดค้างกับคุณ”

   “เจ้าต้องมีลูกให้ข้า เมื่อใดที่เด็กเกิดมา หนี้ที่เคยติดค้างเอาไว้จะถูกชำระเเล้วสิ้น”

   “ห่ะ จะบ้าเหรอ มีลูก นี่ผู้ชายด้วยกันนะ เผื่อคุณจะยังไม่รู้”

   อะไรกัน คนคนนี้ จู่จู่ก็เข้ามาคุยกับผมเหมือนกับคนบ้า บอกมาทวงหนี้ แล้วนี่อะไร บอกให้ผมมีลูกกับเขา นี่เข้าบ้ารึยังไง นี่ผมผู้ชายนะครับ เผื่อเขาจะยังไม่รู้ว่าผมเป็นผู้ชาย

   ผู้ชายบ้าอะไรจะมีลูกได้ นี่เขาเมารึยังไง พูดจาเป็นลิเกหลงโรง แล้วยังมาพูดเรื่องบ้าบออะไรอีก มีลูกเนี่ยนะยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้!!



********************************************************************************************

15/09/58



   
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-09-2015 05:22:02 โดย โซ อึน »

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ใช่ค่ะน้องมณี~ หนูไม่น่าแอบที่บ้านมาเดินทะเลคนเดียวแบบนี้ให้โดนตามทวงหนี้เลยเนอะ :laugh: ตอนนี้หนีได้ แต่ก็ไม่แน่ว่าอาจจะได้เจอกันที่มหา'ลัยก็ได้นะคะเนี่ย ^^

ออฟไลน์ oilzaza001

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
ข้อหาชาติที่แล้วเจ้าชู้เกินไป พี่ยักษ์จับมาปล้ำ เอ้ย จับมาผลิตลูกเยยย  :hao6:  :hao7:

 :z13:  :z13:  :z13: จิ้มฉึกๆ

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ บูมเบส

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1740
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-4
จริงชาติทีแล้วปล่อยไข่ไปทั่วหนิสมน้ำหน้าชายนี้เลยโนเจาะไข่เลย 5555

ออฟไลน์ junpa

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 322
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
หนีไม่พ้นหรอกจะหนูมณี มาใช้หนี้ให้พี่ยักษ์โดนการมีลูกให้ซะดีๆ

ปูเสื่อนอนรอตอนต่อไป อิอิ :mew1:

ออฟไลน์ บุหลันรัศมี

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 11
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ชาตินี้น้องมณีจะมีเมียกี่คนดี
หรือจะมีสามีกันแน่ รอนับเจ้าค่ะ

 :laugh:

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
สนุกกก ตลกอ่ะ 555
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

ออฟไลน์ aaoo

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 97
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
รอตอนต่อไปจร้า    สนุกอ่ะ อิอิ

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
อ้างอิง::ชาติที่แล้ว พระอภัยมณี มีสหายพราหมณ์ 3 สามคน คือโมรา สานนท์ วิเชียร
ที่ติดตามกันจนพระอภัยมณีถูกนางผีเสื้อสมุทรจับตัวไป


** ชดใช้หนี้ครั้งที่ 2 ธาราสมุทร **




   “มณี นายหาพี่รหัสเจอยัง”เสียงโมเพื่อนใหม่ทักทำให้ผมหันไปมองพลางยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ฝืนยิ้มเต็มที่

   วันนี้เป็นวันรับน้องวันสุดท้ายที่แสนจะเหนื่อยกว่าการโดนซ่อมในทุกทุกวันที่ผ่านมาซะอีก ก็จะอะไรอีกนอกจากเรื่องพี่รหัสที่ทำเอาเฟรชชี่ปีหนึ่งหัวหมุนกันไปตามตามกัน

   วันนี้ทั้งวันพวกรุ่นพี่เปิดโอกาสให้รุ่นน้องได้ตามหาพี่รหัสของตัวเองโดย แบ่งเป็นรอบเช้ากับรอบบ่าย

   จะมีกระดาษคำให้ให้รอบละใบ รอบเช้าหนึ่งใบรอบบายหนึ่งใบ ซึ่งหากใครเจอพี่รหัสทันภายในรอบเช้าก็จะได้รับอภิสิทธิได้กลับบ้านทันทีหลังจากที่รายงานตัวพร้อมกับพี่รหัสของตัวเอง

   ซึ่งโชคร้ายก็ได้มาเยือนผมซะแล้ว เมื่อเวลามันได้ล่วงเลยเข้ามาสู่ช่วงบ่ายเรียบร้อยแล้ว

   ตอนนี้คำใบ้ทั้งรอบเช้าและรอบบ่ายกำลังอยู่ในมือผม ซึ่งผมกำลังกำมันจนยับยู่ยี่ด้วยแรงแค้นที่กำลังปะทุอย่างเพิ่มพูน

   เพราะถ้ารุ่นน้องคนไหนยังหาพี่รหัสของตัวเองไม่เจอล่ะก็ ทั้งพี่รหัสแล้วก็น้องเฟรชชี่จะต้องถูกซ่อมโดยการบำเพ็ญประโยชน์ให้กับคณะเป็นเวลาเจ็ดวันเต็ม ไม่มีขาดมีเกิน

   แล้วเวลานี้ คนอย่างไอ้มณีคนนี้ก็ยังไม่เห็นใครที่มีวี่แววพอจะเป็นพี่รหัสของตัวเองได้เลย ให้มันได้อย่างนี้สิ มันเหมือนกับโดนโกงกันเห็นเห็น

   ก็ไอ้คำใบบ้าบ้าที่กำลังยับยู่ยี่อยู่ในมือทั้งสองใบทำให้ผมต้องเดินกุมขมับไปสามรอบเจ็ดรอบ ท่ามกลางกลุ่มรุ่นพี่ที่อมยิ้มกันไปมาเหมือนกำลังเยาะเย้ยยังไงยังงั้น

   “ยังเลยว่ะโม นายละเจอยัง”ผมหันไปถามอย่างจนปัญญา

   “ยังเหมือนกัน อีกสองชั่วโมงก็หมดเวลาอีกแล้ว สงสัยคงต้องไปบำเพ็ญประโยชน์ด้วยล่ะมั้ง ว่าแต่คำใบ้นายว่าไงอะมณี”

   “นี่ไง!! คำใบ้บ้าบอ ใบ้มาได้ เจ้าหนี้  ใครจะไปติดหนี้ใครตอนไหนเราจะไปรู้ไหมวะ ทำอย่างกับจงใจให้ซ่อมกันตั้งแต่แรก”ผมตอบเสียงเบาอย่างระวัง กลัวว่าพวกรุ่นพี่จะได้ยิน แต่ก็ใส่น้ำเสียงไปเต็มที่อย่างไม่พอใจ เป็นใครใครก็ไม่พอใจ กับคำใบ้โลกแตกแบบนี้ ใครจะไปรู้ได้

   “หนักเลยดิเจอคำใบ้แบบนี้ อิจฉานนท์กับเชียร สงสัยกลับบ้านไปแล้วมั้ง”โมบ่นบ้างพลางส่ายหน้ามองกระดาษคำใบ้ใบที่สองพลางยกมือข้างที่ว่างดันแว่นที่กำลังลู่ลงขึ้นไปอย่างเคยชิน

   “งั้นเราไปหาต่อดีกว่า นายก็รีบหาล่ะโม อย่าอู้ เดี๋ยวได้โดนซ่อมกันทั้งคู่”ผมบอก พยายามให้กำลังใจเพื่อนใหม่เต็มที่ ทั้งที่ตัวเองก็ยังเอาตัวไม่รอด

   ผมพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้หงุดหงิดกับไอ้คำใบ้รอบบ่ายที่ไม่ได้ให้เพื่อนใหม่อย่างโมดู

   ไอ้คำใบ้ที่ผมอ่านซ้ำกี่รอบกี่รอบก็ไม่เข้าใจ กับไอ้คำใบ้บ้าบอ

   “ยักษา”

   ยักษาบ้าบออะไรของมัน ไม่เข้าใจว่าพวกรุ่นพี่เล่นอะไร ให้คำใบ้กันมายากขนาดนี้

   ผมเดินเกาหัวแกรกๆเดินวนไปวนมาใต้ตึกคณะ มองดูคนที่เริ่มเบาบางตาลงเพราะหลายคนต่างก็ได้พี่รหัสน้องรหัสแล้วเขาก็พากันกลับบ้านกัน เหลือกันแค่ไม่กี่คนพลางมองหาคนที่คิดว่าน่าจะตรงกับคำใบ้

   ใช่!!เหลือแค่ไม่กี่คน แต่ทำไมกัน ผมยังหาพี่รหัสของตัวเองไม่เจอ นี่มันเรื่องบ้าบออะไรในชีวิตของผมกันนะ กับไอ้คำใบ้ เจ้าหนี้ แล้วก็ ยักษา เนี่ย ให้ตายก็หาไม่เจอเถอะไอ้มณี

   จ้างอัลเบิร์ดไอสไตล์มาช่วยหา คงนั่งเกาหัวฟูแล้วฟูอีก ถามผมว่าทำไมเครื่องบินที่บินผ่านสามเหลี่ยมเมอบิวด้าทำไมต้องหายไปยังง่ายเสียกว่า

   ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดหัวสมองแทบจะระเบิดออกมานอนเล่นบนพื้นได้แต่เดินก้มหน้างุดๆเกาหัวตัวเองระบายอารมณ์ หลายคนบอกว่าคนยิ่งน้อยยิ่งหาง่าย แต่ว่าแต่ละคนก็ไม่ได้มีเค้าโครงว่าเป็นเจ้าหนี้หรือว่ายักษ์อะไรเลย ไม่ได้มีใครตัวใหญ่ หรือดูร่ำรวยเป็นเจ้าหนี้อะไรที่ว่าเลยสักนิด

   มองไปทางโมโมเพื่อนใหม่ที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วันเดินถามคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย จะให้ผมถามแบบโมมันบ้างก็กระดากอายกับคำใบ้ ไม่รู้จะไปถามเขาอีท่าไหน

   จะให้ไปถามว่าพี่เป็นเจ้าหนี้รึป่าว หรือว่าเป็นยักษ์รึป่าวเนี่ย ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าอาย พาลให้หงุดหงิดเข้าไปใหญ่ เหลือเวลาอีกแค่
ชั่วโมงกว่า ถ้าผมหาไม่เจอผมก็คงต้องไปบำเพ็ญประโยชน์เจ็ดวันเต็มเต็ม แต่นั่นก็ไม่เท่ากับอายเพื่อนอายรุ่นพี่หรอก

.   ชีวิตใสใสวัยรุ่นของไอ้มณีคงจะจบสิ้นแค่วันนี้ละมั้ง ถ้าหากว่ายังหาพี่รหัสไม่เจออยู่อย่างนี้

   จะว่าไปถ้าผมหาไม่เจอคนที่โดนซ่อมก็คงไม่ใช่มีผมแค่คนเดียว แต่ก็ดี สมน้ำหน้า อยากเขียนคำใบ้มายากดีนัก

   ให้โดนซ่อมมันพร้อมๆกันเนี่ยล่ะ มันน่านัก คำใบ้บ้าบอ หาให้ตายก็หาไม่เจอ


   ปึ๊ก!!

   “โอ๊ย”ผมร้องเสียงดังอย่างตกใจพลางยกมือขึ้นกุมหัว ไม่คิดว่าเดินก้มหน้าก้มตาแบบที่ทำอยู่นี่มันจะส่งผลทำให้เดินชนคนอื่นอย่างนี้

   ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ อะไรมันจะซวยปานนั้น พี่รหัสก็หาไม่เจอ แถมยังมาเดินชนคนอื่นอีก

   “ขะ ขอโทษครับ”ผมบอกเสียงเบาเงยหน้ามองคู่กรณีอย่างสำนึกผิด แต่ทว่า

   “เฮ้ย มาได้ไงวะ”ผมถามเสียงหลง ชี้หน้าคนตรงหน้าอย่างตกใจ คนคนนี้ช่างดูคุ้นหน้าคุ้นตาจนผมต้องหยุดคิดแล้วนึกแล้วนึกอีกว่าเหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน

   ใช่แล้ว!!

   ที่หาดทรายคืนนั้น คนที่เหมือนคนบ้าหลงยุคหลุดออกมา พูดจาเล่าเป็นเรื่องเป็นราวแล้วยังมาบอกให้มีลูกด้วยกัน

   จำได้แล้ว แต่ว่าหมอนี่เป็นนักศึกษามหาลัยเดียวกับผมอย่างงั้นเหรอ โลกมันจะกลมเกินไปแล้วไอ้มณี

   แล้วทำไมเขาต้องทำท่าทำทางจ้องมองเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อผมด้วยเป็นผมต่างหากที่ต้องโกรธที่เขาพูดจาเหมือนคนบ้ากับผมวันนั้น

   “หึ”เขาแค่นเสียง พลางยกยิ้มที่มุมปากคล้ายจะเยาะเย้ย ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องมองมาที่กระดาษคำใบ้ในมือของผมด้วยสายตาที่ดูยังไงก็เป็นการเย้ยกันอย่างเห็นได้ชัด

   นี่มันหมายความว่ายังไง!! ยอมไม่ได้เด็ดขาด จะให้ผมยอมได้ยังไง

   “อะ อะไร เดี๋ยวก็หาเจอน่า ไม่ต้องมาเยาะเย้ย”ผมรีบแก้ตัวพลางซ่อนกระดาษคำใบ้สองใบในมือหนีสายตาเยาะเย้ยจากเขา

   นี่มันหยามกันชัดๆกำลังจะเยาะเย้ยว่าเขาหาพี่รหัสไม่เจอสิท่า มันน่านักเชียว ไม่ได้การแล้ว ผมต้องหาพี่รหัสให้เจอ ไม่อย่างนั้น คนคนนี้ล้อผมตาย

   ว่าแต่เจอหน้ากันคราวนี้ไม่ยักจะขอมีลูกด้วย หรือว่าเขาลืมผมไปแล้ว แต่จะยังไงก็ช่างมัน ในเมื่อหมอนี่แขวนป้ายที่บอกว่าตัวเองเป็นรุ่นพี่ปีสอง นั่นก็หมายความว่าอายุมากกว่าผมแล้วก็เป็นรุ่นพี่น่ะสิ

   “เจ้าเด็ก งี่เง่า”เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้นทำเอาผมที่พยายามที่จะระงับอารมณ์ที่มีอยู่ทุนเดิมให้ปะทุขึ้นหนักเข้าไปใหญ่

   ไอ้คำว่างี่เง่ามันหมายความว่ายังไง ไอ้บ้านี่มันกำลังด่าผมว่างี่เง่าใช่ไหม หรือว่าผมหูฝาดกันแน่

   แล้วไอ้ริมฝีปากหยักที่ยกยิ้มอยู่นี่มันอะไร มันน่าหมั่นไส้แล้วก็กวนอารมณ์ได้ดีไม่น้อย มันน่านัก มันน่าต่อยกันสักยกให้รู้แล้วรู้รอด
   นี่คนคนนี้กำลังว่าผมไม่มีประสิทธิภาพในการหาพี่รหัสอยู่ใช่ไหม

   ก็แล้วใครจะไปหาเจอกันเล่า คำใบ้บ้าบออย่างนี้ แล้วถือดียังไง คิดว่าเป็นรุ่นพี่จะมาว่าคนอื่นงี่เง่าอย่างนี้ได้ไง ถึงหน้าตาผมจะดูเชื่อคนง่าย แต่ผมก็ใช่ว่าจะยอมง่ายง่ายนะ แค่เห็นว่าเป็นรุ่นพี่ วันนี้จะปล่อยไปแบบคืนนั้นก็แล้วกัน

   มันน่านักเชียว คนอารมณ์หงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ ไอ้บ้านี่ ถ้าไม่ติดว่าเป็นรุ่นพี่พ่อจะตบหัวให้ทิ่ม

   จบรับน้องเมื่อไรจะเอาเรื่องที่พูดจาเหมือนลิเกไปโพธนาให้ทั่วเลยคอยดู

   หน้าตาดีซะปล่าว มันน่าตบให้หัวทิ่มพื้น กวนโมโหชะมัด ไอ้ยักษ์หลงยุคเอ้ย

   ว่าแต่เหมือนผมจะหลงลืมอะไรไป

   แต่ก็ช่างมันเถอะ ผมส่ายหัวพยายามไล่ความคิดแล้วเดินหาพี่รหัสต่อไป ตราบใดที่ยังไม่หมดเวลาก็ยังคงมีความหวัง


****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****

   “อ่าว น้องมณียังหาพี่รหัสไม่เจอเหรอครับ เหลือเวลาอีกแค่สิบนาทีเอง นี่ก็เหลือปีหนึ่งอีกแค่สามคนที่ยังหาพี่รหัสไม่เจอ”

   “โห พี่ จะให้ผมหาเจอได้ไง คำใบ้อะไรของพวกพี่เนี่ย ลีโอนัลโดดาวินชียังงงอะ”ผมบอกด้วยท่าทางทีเล่นทีจริง เดินจนเริ่มจะรู้สึกว่าขามันล้าไปหมดถึงได้เดินกลับมาที่โต๊ะรับรายงานเผื่อจะได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมขึ้นมาบ้าง

   “เรื่องนี้พวกพี่ไม่เกี่ยวนะ พี่รหัสน้องคนเดียว อย่าเหมาพี่นะ”รุ่นพี่ปีสี่ว่าพลางหัวเราะ

   หัวเราะได้หัวเราะไป คงจะรวมหัวกันสิท่า มันน่าโมโหนักเชียว

   “รู้ครับ รู้”ผมว่าพลางยกมือโบกลมเข้าหน้าตัวเองเผื่ออารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่จะลดลงไปบ้าง สายตาผมมองไปรอบรอบอย่างสำรวจ เผื่อจะมีใครใจดีส่งซิกให้ผมบ้าง แต่ทว่า

   สายตาก็เหลือบไปเห็นโจทย์ที่ผมเพิ่งจะถูกเขาโจมตีทางคำพูดมาไม่นานนั่งอยู่รวมกับกลุ่มรุ่นพี่ปีสี่

   แต่นั่นก็ไม่เท่ากับไอ้สายตาที่จ้องมองมาราวกับกำลังจะบอกว่าผมมันไม่มีน้ำยาพอที่จะหาพี่รหัสของตัวเองเจอ

   แค่ว่าผมว่างี่เง่ามันก็น่าโมโหอยู่พอแรงแล้ว ยังจะมามองกันแบบนี้อีก แล้วอย่างนี้จะให้วัยรุ่นอย่างไอ้มณีปล่อยไปได้ยังไง

      บังอาจมากที่มานั่งทำหน้าทำตาลอยหน้าลอยตาแบบนั้นมันน่าหมั่นไส้จริงจริง

    สาธุ ขอให้มันได้น้องรหัสขี้เหล่ด้วยเถอะ จะคอยดู!!!ไอ้มณีคนนี้ขอสาปแช่ง

   “เหลือห้านาทีแล้วนะครับ ถ้าไม่รีบหาจะโดนซ่อมเอานะครับ”

   “ครับๆ รู้แล้ว เตรียมใจไว้แล้วล่ะครับ”ผมเดินออกมาจากโต๊ะรับรายงานตัวด้วยท่าทีห่อเหี่ยว

   หูก็แว่วเสียงหัวเราะของพวกพี่พี่ดังมาจากเบื้องหลัง หึ ยังไม่ทันก้าวออกมาพ้นดีก็โดนหัวเราะเยาะเอาซะแล้ว มันน่านักเชียว
   คอยดู โดนซ่อมละก็ พี่รหัสก็พี่รหัสเถอะ จะโกรธไปยาวยาวเลย จะไม่นับถือเลยคอยดู


   ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด


   เสียงนกหวีดดังมาจากโต๊ะรายงานตัวทำเอาผมสะดุ้งอย่างตกใจ ทั้งที่เตรียมใจเอาไว้แล้วเชียว แต่ใจมันก็แป้วอย่างบอกไม่ถูก ผมหันไปมองทางโต๊ะที่ตั้งไว้สำหรับรายงานตัวด้วยท่าทางเหนื่อยหน่ายเสียเต็มประดา

   หมดเวลาแล้วสินะ จะรอดูว่าไอ้เจ้าหนี้ กับไอ้ยักษาเนี่ย จะได้พี่รหัสแบบไหน

   โต๊ะรับรายงานตัวเริ่มมีรุ่นพี่มามุงกันจนแยกไม่ออกว่าใครอยู่ปีไหน

   “เหลือน้องมณีคนเดียวเลยนะเนี่ยที่หาพี่รหัสไม่เจอ”รุ่นพี่ปีสี่คนหนึ่งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกับดีใจ ทำเอาผมอดที่จะมุ่ยหน้าอย่างขัดใจไม่ได้

   “ไหนพี่ว่าเมื่อกี้เหลือสามคนไง”ผมถามตาโต

   เมื่อสิบนาทีก่อนยังมีสามคนเลยที่หาพี่รหัสไม่เจอ ตอนนี้กลับเหลือผมคนเดียว นี่มันจะเว่อเกินไปแล้ว ชีวิตอย่างไอ้มณีเนี่ย

   “ตอนนี้เหลือน้องมณีคนเดียวไง”

   “แล้วผมจะต้องไปทำไรอ่ะพี่”ผมถาม 

   หวังว่าไอ้บำเพ็ญประโยชน์ของคณะเนี่ย คงจะไม่ให้ไปล้างส้วมหรอกนะ

   “ตามจริงพวกพี่ก็กะจะให้ ทำความสะอาด หรือช่วยงานคณะอะไรเทือกนั้น แต่พวกพี่ได้เห็นพ้องกันแล้วว่า ไม่เหมาะกับมณีสักเท่าไร”

   “แล้วจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ บอกไว้ก่อนนะว่า ถ้าทำอะไรแปลกๆน่าอายผมไม่เอานะ”ผมตอบด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่ายเล็กน้อย พูดดักเอาไว้ก่อน เผื่อใช้ให้ไปทำอะไรที่มันน่าอายน่าอาย มีหวัง ชีวิตวันรุ่นของไอ้มณีคนนี้คงเหี่ยวเฉาไปอีกนาน

   “พวกพี่ไม่ใจร้ายกับน้องมณีขนาดนั้นหรอกน่า แค่จะให้ช่วยลงประกวดเดือนคณะก็แค่นั้น”

   “อะไรนะ ประกวดเดือนอะไร ผมไม่เอาหรอกพี่ ผมไม่ชอบเป็นจุดเด่น อีกอย่าง ผมไม่มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษด้วย”

   “มีสิ มณีเล่นไวโอลินเป็นไม่ใช่รึไงแล้วก็เห็นว่าเก่งนาฏศิลป์ ตกลงไหม ถ้าไม่ลงประกวดเดือน พวกพี่จะสั่งซ่อมให้ช่วยงานห้องสมุดคณะหนึ่งเดือนนะ เอาไง”

   “อะไร ไหนว่าอาทิตย์เดียวไงละพี่ โห เล่นงี้ผมก็แย่ดิ”ผมเถียง ให้ประกวดเดือนคณะ ผมไม่เอาด้วยหรอก ไม่ชอบเป็นจุดเด่นอยู่แล้ว ยิ่งไอ้เรื่องแข่งขันนี่ยิ่งไม่เอาไปใหญ่

   แต่ให้ช่วยงานห้องสมุดหนึ่งเดือนเนี่ย อันไหนมันจะดีกว่ากันนะ เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ

   “อันนี้พวกพี่เปลี่ยนกฎกันใหม่ ว่าไง จะยอมประกวดดีดี หรือว่าจะช่วยงานห้องสมุดหนึ่งเดือนเต็มว่ามา”พี่ปีสี่คนหนึ่งถามมาทำให้ผมต้องมุ่ยหน้าอย่างใช้ความคิด คิดไม่ตกเลยจริงๆว่าจะเลือกอะไร

   “ไม่เอา ผมไม่อยากประกวด ช่วยห้องสมุดก็ได้ หนึ่งเดือนก็หนึ่งเดือน ดีกว่าต้องขึ้นเวทีประกวด”ผมตอบ แต่สายตาดันเหลือบไปเห็นร่างสูงของคู่กรณียกยิ้มที่มุมปากอย่างกวนอารมณ์ เห็นแล้วมันก็ยิ่งหมั่นไส้

   ไอ้ลิเกหลังโรงเอ้ย!!

   “เฮ้ย ธารา น้องรหัสแกไม่ยอมประกวดเดือนให้พี่ว่ะมาคุยกับน้องรหัสแกให้พี่หน่อยสิ ถ้าน้องรหัสแกไม่ยอม แกก็ต้องช่วยงานห้องสมุดกับน้องนะเว้ย”รุ่นพี่ปีสี่พูด

   ทำให้ผมหันไปมองตามด้วยความอยากรู้อยากเห็นหน้าพี่รหัสตัวดีที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องมาเจอชะตากรรมแบบนี้ ถ้าเป็นผู้ชายพ่อจะเคืองไปยาวยาวเลย ถ้าเป็นผู้หญิงก็จะขอเบอร์ซะให้เข็ด

   ผมมองไปตามสายตารุ่นพี่คนนั้นก็เจอเข้ากับคนที่กำลังยิ้มเยาะอย่างกวนอารมณ์อยู่พอดิบพอดี

   หมายความว่าไง!!

   อย่าบอกนะว่า หมอนี่เป็นพี่รหัสเขา

   ไอ้คนหลงยุคเนี่ยคือพี่รหัสเขา ไม่จริงใช่ไหม

   แล้วทำไมเขาไม่บอกผมตั้งแต่ทีแรกที่เดินชน แถมเขายังมาหาว่าผมงี่เง่าอีก มันน่าไหม มันน่าตบหัวให้ทิ่มเลยไหม

   ไอ้ที่ว่าเจ้าหนี้เนี่ย นึกออกเลย ตอนที่เจอกันครั้งแรก หมอนี่ตั้งหน้าตั้งตาทวงหนี้ผมลูกเดียว บอกว่าเป็นหนี้กันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน
   ส่วนไอ้ยักษาเนี่ย เขาเคยบอกว่าน้องสาวตัวเองเป็นพี่เสื้อสมุทร แสดงว่าเขาคิดว่าตัวเองเป็นยักษ์อย่างนั้นเหรอ

   บ้ากันไปใหญ่ ถึงตัวจะใหญ่กว่าคนทั่วไป แต่ว่าไม่ได้หมายความว่าเป็นยักษ์สักหน่อย

   มันน่าตบให้หัวทิ่มสักสองที ทีแรกตบไอ้คนหลงยุคนี่ที่มันดันเอาคำใบ้โง่ๆมาให้ทำให้ต้องถูกซ่อม ทีที่สองต้องตบหัวตัวเองเรียกให้สมองทำงานซะบ้าง

   คำให้บ้าบอกับคนบ้าบอมาอยู่ตรงหน้าแล้วเชียว เป็นผมเองที่ดันนึกไม่ออก มิน่า ไอ้ลิเกหลงยุคนี่มันถึงได้ว่าเขางี่เง่า

   
   “น้องเขาไม่อยากประกวดก็ไม่ต้องไปบังคับ ไม่เหมาะหรอกที่จะให้น้องเขาโดดเด่น”เสียงทุ้มต่ำของคำตอบของเขาเรียกให้ผมหันไปมองด้วยความหงุดหงิดเข้าไปอีก

   ไม่เหมาะที่จะโดดเด่น มันหมายความว่าไง จะบอกให้ว่าไอ้มณีคนนี้หล่อแค่ไหน มีแต่คนชมว่าหน้าตาดี รูปงาม จะให้ประกวดก็
ทำได้ แค่ขี้เกียจขึ้นเวทีให้คนจ้องมองแค่นั้นเอง ไม่ชอบแข่งขันกับใครน่ะ เข้าใจไหม แล้วมีสิทธิอะไรมาว่าคนอื่นเขาไม่โดดเด่น นี่ตั้งใจจะหาเรื่องกันใช่ไหม

   ไอ้ยักษ์ลิเกหลงโรง ไอ้คนบ้าหลงยุค ทีตอนพูดกับคนอื่นล่ะพูดปกติได้ ทีกับผมละข้าข้าเจ้าเจ้า คอยดู!!จะเอาไปป่าวประกาศให้ทั่วเลย ว่าไอ้รุ่นพี่คนนี้มันเป็นพวกหลงยุค บ้าบอมาขอให้ผมมีลูกด้วย

   “เออ งั้นทั้งพี่รหัสน้องรหัสก็เตรียมไปช่วยทำงานที่ห้องสมุดกันเองละกัน”

   “ครับ/ครับ”

   ผมจ้องมองคนที่ตอบรับรุ่นพี่อย่างไม่ละสายตา รู้สึกหมั่นไส้คนตรงหน้าไม่น้อย ชื่อธาราอย่างนั้นเหรอ

   ทั้งน่าหมั่นไส้ ทั้งสมน้ำหน้าที่ทั้งตัวเองทั้งหมอนี่ต้องมานั่งทำงานให้ห้องสมุดฟรีๆเป็นเดือนๆ เพราะใคร เป็นเพราะใครกันที่ดันเขียนคำใบ้งี่เง่าแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห

   ไอ้พี่รหัสประสาทกิน ทีพูดกับคนอื่นก็พูดปกติได้ ทีพูดกับเผมละยังกับหลุดออกมาจากโรงลิเก

   คอยดู แค้นนี้คนอย่างไอ้อภัยมณีจะต้องชำระ
   
   รุ่นพี่หลายคนเริ่มเตรียมตัวกลับบ้านแยกย้ายกันไปคนละทิศละทางเหลือแต่ผมที่ยืนจ้องมองดวงตาสีดำสนิทของเขาอย่างแค้นเคือง

   “มันไม่เหมาะที่เจ้าจักต้องเป็นที่ดึงดูดสายตาของผู้คน ข้ามิอยากมีศัตรูคู่แข่งเช่นแม่เงือกที่เจ้าบรรเลงเพลงเกี้ยวเมื่อชาติที่แล้ว”

   เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน แต่นั่นมันก็ทำให้ผมงงเป็นไก่ตาแตก

   ก็จะอะไรซะอีกจู่ๆก็หันมาพูดข้าข้าเจ้าๆอีกแล้ว แล้วอะไรแม่เงือก บรรเลงเพลงอะไร นี่ไอ้มณีไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม

   ทำไมไอ้ลิเกหลังโรงนี่มันกลับมาพูดจาเพี้ยนๆกับผมอีกล่ะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรในชีวิตไอ้มณีอีกล่ะเนี่ย

   ไม่เข้าใจ!! ไม่เข้าใจจริงๆ กับไอ้ชีวิตวัยรุ่นแบบนี้ มณีไม่เข้าใจ
   
   



   ****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****-----****
   


16/09/58





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-09-2015 16:00:02 โดย โซ อึน »

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
จิ้มมม
เก็บมณีไว้ให้พี่ยักษ์คนเดียวเหอะ *O*
มาต่อไวมาก ชอบบบ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-08-2015 19:43:02 โดย boboman »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ให้พี่ธาราเก็บน้องมณีเอาไว้คนเดียวนั่นล่ะค่ะ ดีแล้ว~ ไหนๆ ก็อุตส่าห์ตามมาทวงหนี้กันเช้าถึงเย็นถึงขนาดนี้แล้วนี่เน้ออ..

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
มาไวมาก ชอบจัง อิอิ

แต่เราอยากให้มณีไปนะกวดนะ  จะได้มีหนุ่มๆสาวๆ มาเกี้ยวพาราสีมีเพิ่ม หุๆๆ :laugh:

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2665
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด