46. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับสิงคโปร์
กระต่ายน้อยต่อคิวยืนรอพี่ชายอย่างงงๆ ท่ามกลางผู้คนที่พูดภาษาที่แตกต่าง เชื่อในสิ่งที่แตกต่าง คุณลุงข้างหน้าหน้าตาออกแขก ตัวดำ ผมหยิก ไว้หนวด พี่สาวด้านหลังตัวอวบอ้วน ผิวขาวจัด ใส่แว่นตาโฉบเฉี่ยวกับสัมภาระกองโต
เด็กน้อยกระสับกระส่าย พี่เสือบอกว่าไปแลกเงินมาแป๊บเดียว ตอนนี้อยู่ไหนแล้ว ?
รถเข็นด้านหน้ามีกระเป๋าขนาดกลางสองใบ เป้หนึ่งใบ พี่เสือบอกกระต่ายว่าตรงนี้เป็นคิวรถแท๊กซี่
ที่นี่... สนามบินชางฮี ประเทศสิงคโปร์
ก่อนมา สองพี่น้องช่วยกันอ่านข้อมูลมาว่า ประเทศสิงคโปร์เป็นประเทศเล็กๆ ที่ไม่มีทรัพยากรอะไรนัก ขนาดน้ำยังต้องนำเข้าจากมาเลเซีย แต่ประเทศนี้กลับร่ำรวยจากการค้าขาย
นอกจากนั้น ที่โดดเด่นมากคือกฏหมายที่เข้มงวด จนได้ฉายาว่าเป็นประเทศแห่งการปรับ
ทุกๆ คนเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ มีเจ้าหน้าที่สนามบินคอยเรียกผู้โดยสารตลอด แม้ข้างนอกจะมืดมากแล้วก็ตาม
กระต่ายผลักรถเข็นไปด้านหน้า คุณลุงรับโทรศัพท์แล้วยกกระเป๋านำหน้าไป กระต่ายได้ยินภาษาอะไรสักอย่างที่รัวเร็วเกินกว่าจะฟังทัน ส่วนด้านหลัง พี่สาวคนนั้นก็พูดภาษาจีนเสียงดังขโมงโฉงเฉงกับญาติที่อยู่ด้านหลัง
เด็กน้อยมึนงงกับสถานที่ใหม่ ความรู้สึกแปลกใหม่ ที่นี่แตกต่างจากประเทศไทยสุดกู่ ที่นี่ผู้คนมากมายหลากหลายภาษา เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์รวมตัวกันและใช้ชีวิตอย่างเป็นระเบียบ
ดวงตากลมมองรอบข้างอย่างมีความหวังว่าพี่ชายจะโผล่มาเสียที...
...รอจนเกือบจะได้คิวแล้วนั่นแหละ พี่ชายจึงวิ่งตามมา เป้ที่คล้องไว้หลวมๆ แกว่งไกว พี่เสือมายืนข้างๆ กระต่ายน้อย รีบถามรัวเร็วตามประสาพี่ชายขี้ห่วง
"ต่ายน้อย พาสปอร์ตล่ะ ?"
เด็กชายตัวขาว ตาโตล้วงพาสปอร์ตออกจากเป้แล้วยื่นให้ดู พี่ชายพยักหน้าอย่างพอใจ "เก็บไว้ดีๆ นะครับ จำที่พี่บอกได้ไหม ว่าถ้าพาสปอร์ตหายต้องไปไหน ?"
"ไทย เอมบาสซี ออร์ชาร์ด โร้ด" กระต่ายตอบอย่างคล่องแคล่ว
"ดีมากครับ ถึงคิวเราแล้ว"
รถแท๊กซี่ของสิงคโปร์มีความปลอดภัยสูง ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหนก็มั่นใจได้ว่าสามารถไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัยแน่นอน และด้วยราคาตามมิเตอร์ด้วย
คุณพ่อจองโรงแรมให้สองพี่น้องอยู่แถวๆ Tanjong Pagar ใกล้กับสถานี MRT พี่เสือเป็นคนเข้าไปเช็คอิน ไม่นานนัก พนักงานของโรงแรมก็มาช่วยเด็กๆ ยกของขึ้นห้อง
กระต่ายเคยไปเที่ยวกับคุณพ่อคุณแม่บ้าง แต่ไม่เคยมาไกลขนาดนี้ จึงทั้งตื่นเต้นและกลัว หลังจากเช็คอินเรียบร้อย พี่เสือก็ชวนน้องไปเดินเล่นที่ China Town
พี่เสือตัวโต ใส่กางเกงยีนส์ขายาวกับเสื้อเชิร์ตปล่อยชายตามสบาย ผิวคมเข้ม ดวงตาดุดันจูงมือน้องน้อยที่สูงแค่ใต้อก ผิวขาวสะอาด หน้าตาจิ้มลิ้มหน้าตาเฉย กระต่ายไม่รู้ว่าคนสิงคโปร์มีนิสัยไม่สนใจใครอยู่แล้วเลยได้แต่พยายามดึงมือออกด้วยใบหน้าร้อนฉ่า แต่พี่เสือกลับไม่ยอมปล่อย ยังคงทำตัวเป็นปลาหมึกจับมือเล็กแน่นหนึบ จนกระต่ายน้อยต้องกระซิบบอก
"พี่เสือ หนูอายนะ"
พี่ชายหัวเราะ "อายทำไม ดูนั่นสิ" กระต่ายมองตาม คู่รักวัยรุ่นสองคนกำลังพลอดรักกันอย่างโจ่งแจ้งตรงกำแพงสถานี MRT กระต่ายหน้าแดงจัดยิ่งกว่าเดิม พึมพำ
"ฮื้อออ ทำไมประเจิดประเจ้อจัง แต่เค้าเป็นแฟนกันนี่นา"
สัมผัสร้อนผ่าวจากฝ่ามือเล็กยิ่งทำให้คนตัวโตได้ใจ กระชับฝ่ามือให้แน่นเข้า "เราไม่ใช่เหรอ ?"
กระต่ายน้อยตาโต อ้าปากค้าง "ฮื้อ! ไม่ใช่นะ!"
"ยังไม่ใช่ต่างหาก" พี่ชายยิ้มด้วยรอยยิ้มดูดีเหลือร้าย "พี่จะทำให้ใช่เอง"
กระต่ายไม่ตอบ เบือนหน้าหนี เพราะรู้ดีว่ายิ่งตอบยิ่งเข้าตัว...
พี่เสือบ้า กระต่ายเขินจนจะมุดโพรงหนีแล้วนะ!
ไชน่าทาวน์ของสิงคโปร์กว้างกำลังดี พี่เสือเปิดแผนที่พากระต่ายไปนั่งกินผัดบะหมี่จานเบอเริ่มกับน้ำแข็งไสหนึ่งถ้วย ถึงจะยังไม่ดึกมาก แต่ร้านค้าก็เริ่มเก็บข้าวของกันแล้ว
"นี่เท่าไหร่เหรอ ?" กระต่ายขมวดคิ้ว ชี้ผัดบะหมี่ในจาน เส้นสีน้ำตาล ผัดกับซีอิ๊วรสชาติประหลาดๆ ออกจืดๆ พิกลๆ
"เอ น่าจะ 8 เหรียญ"
กระต่ายขมุบขมิบ คำนวนในใจแล้วอุทาน "โอ้โห แพงจังเลย แค่นี้น่ะเหรอ ?"
"อืม ที่นี่ของกินแพง" พี่เสือลิ้นจระเข้ กินได้ทุกอย่างอยู่แล้ว กระต่ายตักชิมแค่สองสามคำแล้วก็วาง เดือดร้อนพี่ชายต้องปะเหลาะน้อง
"กระต่าย กินซักหน่อยสิ"
ปากอิ่มเบะลงอย่างเอาแต่ใจ "ก็ไม่อร่อยนี่นา..."
"อย่าดื้อสิครับ ไม่อิ่มก็ต้องกิน"
"ฮื้อ ไม่เอาอ่ะ กลับบ้านไปหนูผัดให้พี่เสือกินก็ได้ อร่อยกว่านี้อีก ใส่เครื่องหนักๆ เลย"
พี่ชายถอนหายใจ เลยคว้าตะเกียบของน้องมาคีบเส้น วางบนช้อนแล้วป้อน เล่นเอากระต่ายรีบตีแขนแข็งแรง
"ทำอะไรน่ะ!"
"ก็ป้อนเราไง"
"พี่เสือ! อายเค้า!"
"ไม่มีใครสนใจหรอก อายก็รีบกินสิครับ" ช้อนถูกยื่นมาให้ถึงปาก กระต่ายอยากร้องไห้ ถึงตอนนี้จะมืดแล้ว หลายๆ โต๊ะที่รายล้อมก็ไม่มีใครสนใจเด็กผู้ชายสองคนหรอก แต่กระต่ายก็อายอยู่ดี
"ฮื้อ..." ในที่สุดความอายก็ชนะ ปากอิ่มจิ้มลิ้มงับช้อนจนได้ กระต่ายได้แต่เคี้ยวอย่างจำยอม น้องเล็กคิดว่าพี่ชายคงยอมถอยแล้ว แต่ที่ไหนได้ คำถัดมาก็ถูกป้อนถึงปาก!
กระต่ายอยากร้องไห้!
ฮือ! ทั้งอายทั้งไม่อร่อย!
อากาศตอนกลางคืนที่สิงคโปร์ไม่ได้ร้อนจัด กระต่ายจึงชวนพี่ชายเดินกลับ จริงๆ พี่เสืออยากให้น้องกลับไปพักไวๆ มากกว่า แต่เมื่อกระต่ายต้องการพี่เสือก็จัดให้ เพราะที่นี่ถนนหนทางเป็นระเบียบ ทางเดินสว่างปลอดภัย กฏหมายเข้มงวดรุนแรง พี่เสือเลยวางใจ
ระหว่างทางกลับอากาศกำลังสบาย สองพี่น้องชี้ชวนกันดูร้านรวงริมข้างทาง เดินผ่านคลับเล็กๆ ที่มีคนยืนรอต่อคิวเข้า ดูไม่มืดสลัว น่ากลัวเหมือนเมืองไทย หากมีใครผ่านไปแถวๆ นั้น ตอนช่วงนั้น คงจะเห็นภาพแสนน่ารักที่พี่ชายตัวโตจูงมือน้องน้อยเดินแน่นอน
พี่เสือความจำดี กระต่ายเลยเดินตามพี่ชายอย่างสบายใจ ไม่กังวลว่าจะหลง คุยกันกระหนิงกระหนิงได้ไม่นานนักก็ถึงโรงแรม พนักงานเช็คอินยิ้มให้แล้วทักเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงสิงคโปร์ว่า
"How about Singapore today?"
คนตัวโตนึกไปถึงมือน้อยที่อยู่ในอุ้งมือ ที่นี่ที่ไม่มีใครรู้จัก เขาสามารถจับจูงมือน้อยได้ทุกที่ ทุกเวลาที่ต้องการแล้วจึงตอบไป
"Great!"
เท้าของกระต่ายน้อยอุ่นสบาย พี่เสืออาบน้ำให้น้องจนสะอาดสะอ้าน แล้วจับเจ้าตัวเล็กที่เดินมาทั้งวันนั่งขอบอ่าง แช่เท้าในน้ำอุ่นข้างๆ กัน กระต่ายมองไปยังตรงกันข้าม กระจกที่ติดอ่างสะท้อนภาพตัวเองนั่งแนบชิดกับต้นขาแกร่งแล้วเผลอใจเต้นแรง
พี่เสือสวมผ้าขนหนูตัวเดียว กระต่ายใส่ชุดนอนตัวหลวมยาวนั่งติดกันแทบเป็นเนื้อเดียว ร่างกายแข็งแกร่งดูผ่อนคลายขึ้น กระต่ายน้อยเงยหน้าถาม
"พี่เสือสนุกมั๊ย ?"
มือใหญ่โอบเอวบางอย่างระมัดระวังไม่ให้ตกขอบอ่าง "สนุกสิครับ"
น้องน้อยถอนลมหายใจพรู หลับตาพริ้ม "ดีจังเลย"
สองพี่น้องไม่มีบทสนทนาใดๆ อีก...
แต่เสียงหัวใจสองดวงดังตึ้กตักดังก้องห้องน้ำ ใบหน้าเล็กน่ารักก้มงุดๆ พวงแก้มขึ้นสีแดงจัด...
...พี่เสือเรียนรู้แล้วว่า ความรักนั้นไม่ใช่เพื่อบำบัดความใคร่...
...แม้เจ้าตัวน้อยจะน่ารักสักเพียงใด แต่เวลานี้ เขาอยากมีคนคนนี้อิงแอบแนบชิด ฟังเสียงหัวใจเงียบๆ ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดชีวิต...
เช้าตรูวันใหม่ พี่เสือจูงมือน้องไปทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารของโรงแรม กระต่ายเพิ่งเคยเห็นไลน์บุฟเฟ่ต์ยาวเหยียดขนาดนี้ พี่เสือเอาใจใส่ตักออมเล็ตกับครัวซองชิ้นเล็กๆ อย่างละนิดอย่างละหน่อยให้กระต่ายชิม
"อย่ากินอิ่มมากนะครับ ตอนบ่ายๆ พี่จะพาไปกินบุฟเฟ่ต์ติ่มซำ"
กระต่ายน้อยกระโดดหยองแหยงถือจานเซรามิกใบใหญ่ ชิมบราวนี่ชิ้นเล็กแล้วเดินป้วนเปี้ยนแถวๆ ไลน์โจ๊กแบบจีน กระต่ายชี้นิ้วที่ป้ายพลางเงยหน้าถาม
"พี่เสือ นี่ข้าวต้มอะไรเหรอ ?"
"Frog" เสียงทุ้มที่ตอบกลับไม่ใช่พี่ชายที่คุ้นเคย เจ้าตัวน้อยสะดุ้งโหยง เงยหน้ามองคนที่ตอบแทนพี่ชายแล้วหัวเราะแหะๆ อย่างไม่รู้ควรจะทำอย่างไรดี
"So Yummy, should try it" คนตรงหน้าร่างสูงใหญ่กว่าพี่เสืออีก เขาสวมสูทเต็มยศดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า ไว้เคราจางๆ เส้นผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีเขียว กระต่ายน้อยหน้าร้อนฉ่าอย่างไม่มีเหตุผล
ไม่รู้ทำไม กระต่ายน้อยชอบผู้ชายตัวโตๆ มีหนวดจัง...
ผู้ใหญ่ตัวสูงตรงหน้าตักโจ๊กขากบใส่ถ้วยเซรามิกใบเล็กให้หนูน้อย เขาสำทับอีกด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงบริติชแท้ "This is for you, little girl."
กระต่ายได้แต่ยิ้มเขิน ผงกศีรษะรับ ตะกุกตะกักตอบ "แต้ง... กิ้ว"
"My pleasure" เขายิ้มตอบอย่างเป็นสุภาพบุรุษ แล้วเดินเลี่ยงไป พอดีกับพี่เสือที่เดินมาสมทบ ร่างสูงมองดูในถ้วยใบเล็ก แล้วมองป้าย
"กระต่าย นั่นใคร ?"
น้องเล็กหน้าแดงตอบ "หนูก็ไม่รู้ พี่เสือนั่นแหละไปไหนมา!"
"พี่ไปต่อคิวปิ้งขนมปังให้ไง" พี่ชายชูจานใส่ขนมปังปิ้งให้ดู ดวงตาคมวาววับ อาการลุกลี้ลุกลน หน้าแดงแบบนี้ช่างน่าสงสัยเหลือเกิน! "แล้วนั่นอะไร ?"
"ไม่รู้เหมือนกัน เค้าตักให้"
"โจ๊กขากบ"
น้องเล็กร้องจ๊าก รีบวางถ้วยคืนให้พี่ชาย
วันนี้อากาศร้อนจัด พี่เสือให้กระต่ายใส่เสื้อกล้ามสีหวานกับสเว๊ตเตอร์ผ้าเนื้อบาง กันผิวบางๆ โดนแดด หลังจากดูแลน้องจนทาครีมกันแดดเสร็จเรียบร้อย พี่เสือก็กางแผนที่ พาน้องนั่ง MRT ไป China Town เป็นที่แรก
หลังจากจัดการเติมเงินในการ์ด MRT เรียบร้อยแล้ว พี่เสือก็เปิดคู่มือ จูงน้องนั่งไปยังสถานี Outram Park เพื่อเปลี่ยนสาย กระต่ายถึงกับหอบหายใจแฮ่กๆ เดินตามพี่ชาย เพราะช่วงเวลาเช้าๆ แบบนี้ ชาวสิงคโปร์จะไปทำงานกัน ส่วนเด็กๆ ก็ต้องไปโรงเรียน คนจึงหนาแน่นเป็นพิเศษ ทางออกก็มีหลายทางเหลือเกิน ดีที่มีป้ายติดเป็นระยะๆ พี่เสือจึงนำหน้าน้องไปโดยไม่กลัวหลง หลังจากนั้นก็เปลี่ยนสายเป็นสีม่วง นั่งอีกอึดใจเดียวก็ถึง China Town แล้ว
กระต่ายน้อยตาละห้อยมองดูรอบๆ ตัว เงยหน้าขึ้นก็พบกันโคมไฟสีแดงห้อยระโยงระยาง ที่นี่คงเป็นที่เดียวกับเมื่อคืนที่กระต่ายมาทานข้าว ตอนกลางวันแบบนี้คึกคักดีเหลือเกิน ทั้งนักท่องเที่ยว ทั้งคนค้าขายส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวน่าสนุก
แต่กระต่ายน่ะ...
"พี่เสือ หนูเหนื่อยแล้ว" ยังไม่ทันเริ่มต้นทริปกระต่ายน้อยของพี่เสือก็ลิ้นห้อยแล้ว พี่เสือหัวเราะ จึงพาน้องเข้าเซเว่น ซื้อน้ำดื่ม แล้วยืนพักพิงกับเสา
กระต่ายรู้สึกดีขึ้นบ้าง พี่เสือจึงพาน้องเดินเที่ยวตลาด มีน้ำปั่นแปลกๆ มากมาย รสชาติประหลาดๆ ไม่อร่อยเหมือนที่ประเทศไทยเลย ทั้งคู่ลองเดินบนสะพานลอยที่ประดับประดาด้วยมังกรจีนสีแดงเพลิง เนื่องด้วยเพิ่งผ่านช่วงตรุษจีนไป จึงยังมีไฟประดับอยู่ หลังจากนั้นสองพี่น้องก็เดินอ้อมไปตรงช่วงบาร์ซาร์ หรือตลาดขายของ ที่นี่มีของฝากมากมาย แต่ละร้านก็คล้ายๆ กัน
ตลอดทางนั้น... พี่เสือกุมมือน้องตลอดเวลา
และไม่มีใครหันกลับมาดูอย่างแปลกประหลาดเลย...
กระต่ายน้อยจึงไม่เกร็งหรือเขินอายอีกต่อไป เขาควงแขนพี่ชายเดินชอปปิ้งอย่างมีความสุข ซื้อของฝากเล็กๆ น้อยๆ ให้คนที่ไทยจนสองมือพะรุงพะรัง
ราคาของที่นี่เท่าๆ กันหมดทุกร้าน คือสามชิ้นสิบเหรียญ ไม่มีการต่อราคาให้ยุ่งยาก คนซื่ออย่างกระต่ายน้อยเลยไม่ต้องกลัวโดนเอาเปรียบ เดินวนไปวนมาจนชักหิว กระต่ายน้อยถึงจะเหนื่อยแต่ก็ยังคึก พี่ชายมองภาพเหงื่ออาบแก้มนวลอย่างพึงพอใจ
"กระต่ายน้อย มานี่ก่อน" พี่ชายจูงน้องเข้าพิพิธภัณฑ์ความเป็นมาของไชน่า ทาวน์เพื่อหลบแดด เขามองหาที่นั่งแล้วพากระต่ายน้อยนั่งพัก ซับเหงื่อให้เบาๆ
"ที่นี่ที่ไหนเหรอ ?"
พี่เสืออ่านป้ายแล้วตอบ กระต่ายน้อยก็กระโดดขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น "เข้าไปดูกันไหม ?"
พี่เสือดูราคาบัตรแล้วยิ้มน้อยๆ เอาเถอะ... "ไปกันเถอะครับ"
ในพิพิธภัณฑ์ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก มีเพียงประวัติของชาวจีนรุ่นบุกเบิกที่มาอาศัยที่สิงคโปร์คร่าวๆ พร้อมข้าวของเครื่องใช้ยุคเก่าเท่านั้นเอง แต่สำหรับกระต่ายก็ตื่นเต้นมากแล้ว
พี่เสือเลยพาน้องเข้าวัดพระเขี้ยวแก้ว ทำบุญด้วยกันก่อนจะชมพุทธศิลปะแบบพุทธมหายาน กระต่ายติดอกติดใจสวนที่ชั้นบนมากเป็นพิเศษ สองพี่น้องได้พักดื่มน้ำ เช็ดเหงื่อและเข้าห้องน้ำ
พอบ่ายได้ที่ กระต่ายก็ชวนพี่เสือไปกินข้าว
"พี่เสือ ไหนว่าจะพาหนูไปกินติ่มซำ ?"
"ครับ" พี่เสือว่านอนสอนง่าย เปิดคู่มือพร้อมแผนที่ จูงมือน้องเดินผ่านสี่แยกมาสองรอบแล้ว
แต่... ในหนังสือบอกว่าอยู่ตรงนี้นี่
กระต่ายกระตุกชายเสื้อ "หลงเหรอ ?"
พี่เสือถอนหายใจ "ครับ"
"ลองถามเค้าดูไหม ?" กระต่ายชี้ไปยังคุณยายนั่งเฝ้าแผงขายของ พี่เสือเดินเข้าไปถามสองสามคำแล้วก็ได้คำตอบเป็นภาษาจีนสำเนียงแปร่งๆ
กระต่ายน้อยหัวเราะคิก ท่าทางงุนงงของพี่ชายใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆ หน้าตาพี่เสือดูตลก ทั้งเหนื่อย ร้อนและสับสน แต่ใช่ว่าจะโดนอาม่าล้งเล้งใส่อย่างเดียว อาม่าจูงมือพี่เสือไปหน้าร้าน และทำไม้ทำมืออยู่นานสองนาน จนกระทั่งพี่เสือร้องอ๋อ
"พี่เสือ ?" กระต่ายน้อยยื่นน้ำดื่มให้อย่างมีน้ำใจ พร้อมใช้ผ้าเช็ดหน้าช่วยเช็ดเหงื่อ
ได้เห็นหน้าตาหวานๆ กับน้ำดื่มเย็นๆ แล้วค่อยยังชั่ว พี่เสือจึงบอกว่า "เราเดินเลยมาแล้ว ร้าน Yumcha อยู่ชั้นสองของร้านขายของฝาก มีป้ายเล็กๆ น่ะ"
"พี่เสือคุยกับอาม่ารู้เรื่องเหรอ ?" ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าพี่เสือพูดภาษาจีนได้ด้วย
หน้าคมๆ เหยเก "เดาเอาน่ะ"
โธ่! ก็เห็นคุยกันตั้งนาน กระต่ายเลยหัวเราะอีกรอบ
ในที่สุด 'เสือทัวร์' ก็พาลูกทัวร์เพียงคนเดียวมาถึงร้านโดยปลอดภัย พี่เสือพาน้องกินจนอิ่มหนำแล้ว จึงพานั่ง MRT กลับไปที่โรงแรมเพื่อเก็บข้าวของ หลังจากนั้นตั้งต้นใหม่อีกครั้ง คราวนี้ไปยัง Orchard Road
กระต่ายคอยสังเกตท่าทางพี่เสือขึ้นรถไฟแล้ว คงจะง่ายมากจริงๆ แค่บัตรใบเดียว แตะๆ บนเครื่อง แล้วนั่งรถไฟไปจนถึงสถานีที่ต้องการ คราวนี้มีเปลี่ยนสายอีกครั้งที่ Outram Park เพื่อเปลี่ยนเป็นสายสีม่วง แล้วนั่งอีกครู่จนไปถึง Dhobu Gauth เพื่อเปลี่ยนเป็นสายสีแดง ทีนี้ก็นั่งอีกแค่อึดใจเดียวไปถึง Orchard แล้ว
สถานี Orchard อยู่ในห้าง Ion หนึ่งในห้างใหญ่ของสิงคโปร์ พี่เสือชวนกระต่ายน้อยเดินดูของเสียส่วนใหญ่ เพราะของในนั้นแพงจนซื้อไม่ลง และส่วนใหญ่เป็นร้านขายของผู้หญิง แต่แล้วพี่เสือก็มาหยุดอยู่ที่ร้านขายรองเท้า กระเป๋าสตรี
"อะไรเหรอ ?"
พี่เสือไม่ตอบว่าอะไร เพียงแค่เดินเข้าไปซื้อรองเท้าแตะคู่ละ 20 เหรียญคู่เล็กออกมา แล้วลากน้องเล็กไปห้องน้ำ
"กระต่ายรองเท้ากัดใช่ไหม ?" รองเท้าผ้าใบสีฟ้าของกระต่ายสีหม่นแล้ว
น้องเล็กยิ้มเบาๆ "ไม่เป็นไรจ้ะ" จริงนั่นแหละที่รองเท้ากัด... แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น พี่เสือยังอุตส่าห์สังเกตเห็นได้...
พี่ชายไม่ฟังคำ ก้มลงคุกเข่าแก้ปมเชือกให้ ดึงเท้าเล็กๆ ออก ให้กระต่ายเกาะบ่าตัวเองแทน
"ไม่ได้หรอก ดูสิ แดงหมด" ถุงเท้าของกระต่ายเสียดสีเนื้อนุ่มจนเป็นปื้น กระต่ายหน้าแดงจัด
"ไม่เป็นไร... พี่เสือ หนูทำเองได้"
"กระต่ายเกาะไว้ก่อน แป๊บนึงนะครับ" พี่เสือเปลี่ยนมาให้เท้าเล็กๆ ขาวบางใส่รองเท้าแตะสีม่วงเข้มอย่างคล่องแคล่ว กระต่ายได้แต่กัดริมฝีปาก ยอมรับการปรนนิบัตรแต่โดยดี
พี่เสือทำราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ...ทุกครั้งที่มือใหญ่โดนข้อเท้าตัวเอง กระต่ายจะสัมผัสได้ถึงทุกความรัก ความเอาใจใส่ผ่านมา จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย พี่ชายจึงหัวเราะ
"แก้มแดงเชียว ? เหนื่อยหรือ ? กลับกันไหม ?"
แก้มกระต่ายแดงยิ่งกว่าตอนที่คุณอาตักโจ๊กขากบให้เมื่อเช้าอีก เรื่องความหล่อคุณอาคนนั้นชนะขาดลอย แต่เรื่องหัวใจ... กระต่ายให้พี่เสือหมดหน้าตัก!
พี่เสือพาน้องไปกินไอศกรีมฝั่งตรงข้ามกับห้าง Ion ตามด้วยขนมเค้กแสนอร่อยจากร้านใกล้ๆ กระต่ายค่อยอารมณ์กลับมาเป็นปกติ
"พี่เสืออร่อยจังเลย" น้องเล็กจิ้มขนมเข้าปาก พี่เสือแค่จิบกาแฟเบาๆ ตาเหลือบไปยังบิลแล้วถอนหายใจ
ร้านอาหารที่นี่นอกจากจะแพงมากแล้ว ค่าภาษี ค่าเซอร์วิสชาร์จกับอีกมากมายจิปาถะยังแพงกว่าอาหารอีก!
กระต่ายคึกทั้งวัน แม้กระทั่งถึงโรงแรมแล้ว กระต่ายยังเจื้อยแจ้วถึงของอร่อยที่ไปกินมาทั้งวันไม่หยุด
"เสี่ยวหลงเปาอร่อยจังเล้ยยย อยากไปกินอีกจัง" กระต่ายเดินตามพี่ชายเข้าโรงแรม พี่เสือหัวเราะ
"ไหนว่าพรุ่งนี้จะไปกินอาหารอินเดีย?"
"จริงด้วยๆ!" น้องเล็กคิดสักครู่แล้วกระโดดกอดพี่ชายจากด้านหลัง
"ฮ่าๆ พี่เสือให้หนูขี่หลังไปจนถึงห้องเลยนะ!" กระต่ายตอบเองเออเองแล้วหัวเราะชอบใจ เกาะเอวพี่ชายแน่นเหมือนลูกลิง เสือร้ายแอบยิ้มกริ่มแล้วช้อนตัวคนด้านหลังขึ้น
"ยอมแล้วครับๆ ป่ะ กระต่ายเป็นเจ้านายละกันวันนี้"
"ช่าย" กระต่ายน้อยเตะขาอย่างอารมณ์ดี พี่เสือถอดรองเท้าแตะให้ กระต่ายเด็กดีก็รับมาถือเอง "พรุ่งนี้กินอาหารอินเดีย แล้วไปไหนต่อ ?"
"ไหว้พระไง ดีไหม ? แล้วไปยูนิเวอร์แซล"
"ไปยูนิเวอร์แซล!" กระต่ายร้อง "หนูอยากไปเล่น"
"งั้นก็ได้" พี่เสือตอบง่ายๆ พลางกดลิฟต์ "ไหนบอกพี่ซิ วันนี้อาหารเย็นอร่อยไหม ?"
กระต่ายขมวดคิ้วคิด "อื้มม ที่ Food Republic เหรอ ?" เมื่อเย็น สองพี่น้องไปฝากท้องไว้ที่ฟู๊ด คอร์ทชั้นล่างสุดของห้าง Ion "ก๋วยเตี๋ยวอร่อยนะ แปลกๆ ดี"
"อ้อ Laksa"
"ใช่ๆ ใส่กุ้งด้วย!"
"ขนมล่ะ ?"
ชั้นใต้ดินของห้างยังขายขนม น้ำชาอีกมากมาย กระต่ายกินนั่นนิดนี่หน่อยจนจำไม่ได้แล้ว "อื้ม อร่อย"
"ดีแล้วครับ ต่ายน้อยของพี่จะได้อ้วนๆ"
กระต่ายหัวเราะ แล้วซบลงกับบ่ากว้าง หัวสมองเริ่มงุนงง สัมผัสอบอุ่นจากร่างสูงใหญ่บวกกับความเหนื่อยล้าทั้งวันทำให้เจ้าตัวน้อยหยุดจ้อชั่วครู่
"กระต่ายน้อย ?"
ยิ้มหวานปรากฏแนบไหล่แข็งแรง ริมฝีปากอิ่มกระซิบอย่างง่วงๆ ข้างหูพี่ชาย "หนูรักพี่เสือจัง"
แล้วดวงตากลมโตก็ค่อยๆ ปิดลง เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดาย
....
มาแล้วฮว๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ทำงานจนดองสักระยะ ในที่สุดก็ออกจากไหแล้ววว 555
ตอนนี้ไม่มีอะไรมากค่ะ ฮันนีมูนหวานๆ ของสองพี่น้อง ไปเที่ยวแบบไม่มีอะไรนัก สิงคโปร์เป็นเกาะเล็กๆ ค่ะ เที่ยวสองวันก็หมดแล้ว
ส่วนใหญ่ข้อมูลในนี้เป็นข้อมูลที่เราพบเจอด้วยตัวเอง อาหารอะไรที่ว่าอร่อยก็ลิ้นตัวเองค่ะ ไม่ได้เกาะไกด์บุ๊ก 555 เจ็บจริงอะไรจริง ไม่ใช่สแตนอิน
ข้อมูลทั้งหมดเลยอาจจะเก่านิดนึงนะคะ เราไม่ได้ไปสิงคโปร์นานแล้วค่ะ คิดถึงเหมือนกันนะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามานะค้าา
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1178726 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก