LOVE HIGH STORY – 04 – Will You Wait for Me? | รอกันนิดนึงก่อน (ดิวะ)6:55
6:56
6:57
6:58
6:59
7:00 นาฬิกา
.
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง.
กริ๊ก.
ร่างสูงเอื่อมแขนไปปิดนาฬิกาปลุกที่ส่งเสียงเรียกให้ตื่นตอน 7 โมงก่อนจะค่อยๆ ยกตัวลุกขึ้นมานั่งทำหน้าง่วงงัวเงียแถมด้วยหาวปากกว้างโชว์ฟันขาวครบทั้ง 32 ผมดำยาวระต้นคอนั้นยุ่งฟู ดูไปก็คล้ายๆ สิงโตจ้าวป่าอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
หลังจากนั่งหลับตาอยู่บนเตียงสักพัก โบ๊ทก็สะบัดหัวและบิดขี้เกียจไล่ความง่วง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงมากดยิกๆ ก่อนจะลุกออกจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัว (แอบเห็นไอ้โบ๊ทมันเกาตูดด้วยอะ 5555 ) เอาเป็นว่า ปล่อยให้นายโบ๊ทเขาอาบน้ำไปละกันเนอะ ถ้าขืนตามเข้าไปดูว่าทำอะไรบ้าง ก็คงมิวายจะโดนถีบออกมา เพราะฉะนั้น เราแอบไปส่องนายต้าร์บ้างดีกว่า ว่าทำอะไรอยู่... ตามข้าพเจ้ามาเลย
.
.
.
ห้อง 706
.
ร่างเล็กนั่งทำหน้าง่วงอยู่บนเตียงขนาด 6 ฟุตที่ปูด้วยผ้าปูเตียงสีน้ำตาลลายทางสีขาว นั่งนิ่งมาก... มากจนเหมือนนั่งหลับ... รายนี้ไม่มีปัญหาหัวฟูอย่างคนห้องนุ้นหรอก เพราะว่าผมสั้น ถึงจะสั้นไม่ถึงขั้นเกรียนเหมือนนิสัย แต่ก็สั้นกว่านายโบ๊ทอยู่มาก... เอิ่ม ถึงรายนั้นจะผมยาวกว่าแต่นิสัยก็นะ สูสีกับผมของต้าร์เลยทีเดียว
แต่ก่อนที่เขาจะเผลอนั่งหลับไปนั้น โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้นสั้นๆ เหมือนได้รับ sms เขาพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะเอี้ยวตัวไปคว้าโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนกองหนังสือการ์ตูนบนโต๊ะข้างหัวเตียง
.
- 1 new message –
~ ตื่นยังเปี๊ยก.
เขานิ่วหน้า ขมวดคิ้ว พิมพ์ตอบกลับรุ่นพี่ห้องตรงข้ามด้วยความหมั่นไส้เล็กๆ... ตื่นแล้วครับพ่อ... เมื่อกดส่ง หน้าก็ดูอารมณ์ดีขึ้นนิดๆ พร้อมรอยยิ้มกวนประสาทที่เกิดขึ้นที่มุมปาก เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งลงบนเตียงแล้วลุกขึ้นไปที่ครัวเพื่อดื่มน้ำสักแก้ว เสียบปลั๊กกาต้มน้ำไว้ชงโอวัลติน แล้วเดินหาวกลับเข้าห้องไปจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำ
.
.
.
สี่สิบนาทีผ่านไป ร่างสูงในเสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์สีซีด และรองเท้าผ้าใบก็มายืนเคาะประตูห้อง 706 อยู่ปังๆ ทำให้ร่างเล็กต้องรีบกุลีกุจอใส่กางเกงแล้วมาเปิดประตู เพราะว่าไอ้คนเคาะเจือกเกรียนแต่เช้า เคาะมันอยู่นั่นละ ไม่เปิดก็ไม่หยุดเคาะสักที
“ยังไม่เสร็จอีกเหรอ” ร่างสูงเอ่ยถามทันทีที่ร่างเล็กมาเปิดประตูให้ นี่ถ้าทำเสียงให้แก่ๆ หน่อยก็เป็นพ่อคนได้เลยนะเนี่ย
“ใกล้แล้วน่า” ร่างเล็กหันมาตอบแล้วเดินหายเข้าห้องนอนไปพร้อมเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ
โบ๊ทนั่งลงบนโซฟาแล้วเปิดโทรทัศน์ดูข่าวเช้าได้สักพัก หางตาก็เห็นร่างเล็กออกมาจากห้องนอนแล้วตรงไปทำอะไรกุ๊กกั๊กๆ อยู่ที่ครัว... ไม่นานนักก็มีแก้วโอวัลตินมาส่งกลิ่นยั่วน้ำลายอยู่ใกล้ๆ เมื่อหันไปจึงเห็นร่างเล็กยืนถือแก้วโอวัลตินอยู่สองแก้ว โดยที่แก้วหนึ่งถูกยื่นมาให้เขาแบบแทบจะจ่อจมูก
“โอวัลติน เอาป่าว”
“ขอบใจนะน้อง” ร่างสูงพูดพร้อมรับแก้วมาจากต้าร์ แต่ก็ไม่พลาดที่จะยักคิ้วกวนประสาทไปสักดอกเป็นของแถมคำขอบคุณ
ทั้งคู่นั่งดูข่าวไปดื่มโอวัลตินไปแต่ก็ไม่วายจะมีเถียงกันบ้าง ถกกันบ้าง ก็เรื่องข่าวทั้งหลายที่ผู้สื่อข่าวเขานำเสนอนี่แหละ แต่ก็เหมือนเดิมอะนะ เถียงกันแบบ “กวนตีนไปงั้นอะ” ไม่ได้จริงจังอะไร ท่าทางจะพูดกันดีๆ ไม่ได้จริงๆ แหะ สองคนนี้
.
.
.
“เฮ้ย จะแปดโมงแล้ว รีบดื่มให้หมดดิ เดี๋ยวไปสายนะเว้ย” โบ๊ทเห็นว่าต้าร์ยังดื่มไปไม่ถึงครึ่งแก้ว จึงเร่งร่างเล็กให้ดื่มไวๆ
“หุยยยย เรียนซัมเมอร์ ชิวๆ ไม่ต้องรีบหรอก”
“ไม่รีบได้ไง ไปช้ารถติด แถมไปถึงจะหาที่จอดไม่ได้อีกอะดิ ไม่อยากจะไปจอดตากแดด”
“เดี๋ยวไปกางเต็นท์ให้เลยลูกพี่”
“เกรียนได้อีกนะครับ!!!”
“ฮ่า ฮ่า”
“ไม่รู้ละ แปดโมงออกนะเว้ย ไม่รอนะถ้าช้าอะ”
“โธ่ ทำเป็นขู่” ร่างเล็กหันมาเบ้ปากใส่พร้อมหน้ามึนๆ
“ไม่ได้ขู่ เอาจริง คอยดูนะ ถ้าช้าได้ไปแท๊กซี่แน่ หึหึหึ” ร่างสูงอดจะหมั่นไส้กับท่าทางของร่างเล็กไม่ได้ อยากตบหัวสักปาบสอง
ปาบ ต้าร์ไม่ได้ตอบอะไร มีเพียงเสียงจิ๊จ๊ะอยู่ในลำคอก่อนจะหันไปสนใจข่าวฆ่าข่มขืนในโทรทัศน์แทน
.
.
.
8:00 นาฬิกา
“เปี๊ยก แปดโมงแล้ว ไปเหอะ” แปดโมงตรง โบ๊ทก็ลุกขึ้นเอาแก้วไปวางไว้ที่อ่างล้างจานพลางออกปากชวนรุ่นน้องตัวเล็กที่ยังนั่งนิ่งไม่มีท่าทีว่าจะลุก
“แปบนึงๆ ขอรอฟังข่าวกีฬาก่อนดิ”
“ถ้าผลบอลเมื่อคืน ไว้ไปฟังวิทยุบนรถก็ได้”
“แปบเดียววววว”
“เดี๋ยวโทรถามไอ้เต็มให้เลยเอา ไอ้เชี่ยนี่มันคงไม่พลาดหรอกแมทช์เมื่อคืน”
“ต้าร์ขออออออ ขอแปบเดียวน๊าาาาา ผมขอออออออ”
“งั้นไม่รอแล้วนะ” อันที่จริงแค่ไม่กี่นาทีมันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกนะ ประเด็นคืออยากแกล้งไอ้เปี๊ยกนี่เฉยๆ หรอกนะ
“...” ต้าร์ไม่ได้ตอบอะไร ส่งมาเพียงสายตาเชิงถามว่า “จะไม่รอจริงๆ เหรอ”
“หึหึหึ” เสียงหัวเราะของโบ๊ทดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ก่อนจะพาร่างสูงของตัวเองเดินออกนอกห้องไป
.
.
.
ข่าวกีฬาที่รอคอยนำข่าวร้ายที่ทำร้ายจิตใจผู้ชายตัวน้อยๆ อย่างต้าร์อย่างแสนสาหัส... เชลซีแพ้คาบ้าน 0-1
“เซ็งสัส”
ต้าร์บ่นพึมพำพร้อมหน้าที่เซ็งโลกกับผลบอลของทีมในดวงใจ ก่อนจะเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่ทำให้ลืมอารมณ์เซ็งผลบอลเป็นปลิดทิ้ง... เข็มสั้นยังชี้อยู่ที่เลข 8 แต่เข็มยาวเนี่ยสิ จ่ออยู่ที่เลข 4 พอดิบพอดี
“เชี่ยแล้ว สายไป 20 นาทีแล้ว!!!”
ร่างเล็กกุลีกุจอออกจากห้อง เขาเคาะประตูห้อง 707 เพื่อเช็คว่าโบ๊ทอยู่ในห้องรึเปล่า แต่ว่าเขาเคาะเท่าไรก็ไม่มีวี่แววว่าประตูจะเปิดออก เอาหูแนบประตูก็แล้ว ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ในห้องด้วยซ้ำไป...
.
“หรือว่าไอ้คุณโบ๊ทจะไปแล้วจริงวะ”
.
“เชี่ยแล้ว ไม่รอจริงอะ???? ว้อยยยย ไอ้ลิงภูเขา!!!”
ต้าร์พึมพัมถามตัวเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออก... แต่ไอ้คุณโบ๊ทไม่รับสาย... ต้าร์เลยได้แต่พ่นลมออกจมูก หน้าบึ้ง ขมวดคิ้ว... ออกอาการงอนอย่างไม่เกรงใจใครเลยทีเดียว (ก็ยืนอยู่คนเดียวนี่นะ) ก่อนจะเดินตรงไปยังลิฟท์ด้วยอารมณ์เซ็งผลบอลผสมปนเปกับอาการน้อยใจ
.
.
.
~ปิ๊ง~เสียงสัญญาณลิฟท์ดังขึ้นก่อนจะเปิดประตูเมื่อลงมาถึงชั้น G ของคอนโดฯ
.
.
.
“ชักช้าอยู่นั่นอะ”
.
ทันทีที่ลิฟท์เปิดออก ต้าร์ก็เจอร่างสูงหน้าที่นั่งไขว่ห้างพาดแขนอยู่ที่โซฟาหน้ารีเซปชั่นคอนโดฯ พร้อมรอยยิ้มกวนประสาท
.
“อ้าว ไหนว่าจะไม่รอแล้วไง... โธ่ ไม่แน่ใจริงนี่หว่า” นั่น ยังจะปากดีอีกนะ ตะกี๊ยังหน้าเหวออย่างกับเห็นผีอยู่เลย... หึ ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่หน้านี่ยิ้มซะแก้มแตกเชียวนะไอ้เปี๊ยก เก็บอาการหน่อยเหอะ
“โห พูดงี้ไปเองเลยไป” ร่างสูงพูดด้วยสีหน้ายียวน + ท้าทายอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า
“ก็ว่าจะไปเองอยู่หรอก แต่เห็นว่าคุณโบ๊ทอุตส่าห์รอนะเนี่ย ไม่อยากให้เสียน้ำใจ” พูดเสียงอ่อนกลบอาการหน้าเจื่อน ลากเสียงประจบร่างสูง แถมยังปรี่เข้าไปนั่งข้างๆ แล้วลงมือนวดขาอย่างเอาอกเอาใจ... แหลได้โล่เลยละ
“หึหึหึ ไอ้เกรียนเปี๊ยก” ว่าแล้วก็อดใจไม่ไหว ต้องตบเกรียนสักครั้งให้หายคันมือ ร่างเล็กก็ได้แต่ลูบหัวป่อยๆ ก่อนจะโดนร่างสูงฉุดแขนให้ลุกขึ้นยืน กอดคอแล้วลากให้เดินไปพร้อมกัน และแน่นอน มีเสียงโวยวายของร่างเล็กดังมาให้ได้ยินเป็นระยะๆ จนทั้งคู่เดินหายเข้าไปที่ลานจอดรถนั่นแหละ... ทำไมอะเหรอ? ก็เพราะว่าร่างสูงเล่นยีหัวร่างเล็กที่เซทผมมาอย่างดีนะสิ จะไม่โวยวายก็แปลกแล้วละพ่อคุณ!!!...
.
.
.
ย้อนกลับไปที่โซฟาหน้ารีเซปชั่น โบ๊ททำกระดาษแผ่นเล็กตกไว้หนึ่งแผ่น เขียนว่า
“โปรดติดตามตอนต่อไป”.
.
.
-----------------------------------------------
[Bonus หลังไมค์]
ต้าร์: เฮ้ยยยยยยยยย!!!
โบ๊ท: อะไร อยู่ๆ ก็ร้องซะตกใจเลย
ต้าร์: ปาท่องโก๋!!! หาที่จอดก่อนได้ไหมอะคุณโบ๊ท
โบ๊ท: ไหน ตรงไหนปาท่องโก๋
ต้าร์: นั่นไง ร้านข้างถนนนั้นอะ ที่อาแป๊ะแก่ๆ ยืนขายอยู่นั่นอะ มีสังขยาด้วยอะ ฮึ่ยยยยย
โบ๊ท: หึหึหึ... ห ม ด – สิ ท ธิ์
ต้าร์: อ้าว ทำไมอะ !!!
โบ๊ท: ก็เพราะว่าไอ้เกรียนบางตัวมันชักช้า รถเลยติด แล้วตอนนี้เราอยู่เลนขวา รถก็ขยับได้ทีละนิด แบบนี้จะไปเบียดเข้าซ้ายสุดก็ลำบาก... แล้วต่อให้เบียดไปได้ จะไปหาที่จอดที่ไหนละ ริมฟุตบาทเหรอ... หึ ขืนไปจอดนะ โดนคันหลังบีบแตรด่าพ่อแน่ๆ...
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ยยย แล้วนั่นอะ จะทำอะไร
ต้าร์: หิวปาท่องโก๋อะ!!!
โบ๊ท: เฮ้ยยยย เอาหน้าออกมาจากกระจกเลยนะ น้ำลายจะเปื้อนกระจกหมดแล้ว
ต้าร์: แง่งงงงงงง
โบ๊ท: เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย!! ไอ้เปี๊ยก ปล่อยแขนเสื้อเดี๋ยวนี้นะ!!!! เปียกน้ำลายหมดแล้ว ปล่อยยยยยยยยยย!!!
-------------------------------------------------------------
FlapJack's Corner
@roseen 
@diFil เห็นคนอ่านมีความสุข ผมก็ดีใจแล้ว 
@woodong ดีใจที่ชอบครับ 
@tawan ขอบคุณที่ติดตามนะคร้าบบบ 
@TONG นั่นสินะ ซวยจริง แต่ก็นี่ละครับ โชคชะตา FlapJack กำหนด 55555 
ต้องขอบคุณทุกๆ คนอีกครั้งที่ติดตามนิยายมือใหม่อย่าง LOVE HIGH STORY นะครับ ยังไงผมก็หวังว่าทุกคนจะมีความสุขกับการอ่าน และนิยายเรื่องนี้จะได้รับรอยยิ้มจากทุกๆ คนนะครับ ^___^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
