หัวข้อ: { ร้านบาร์สุราลัย } {จบบริบูรณ์}

[Chiffon_cake]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

{ ร้านบาร์สุราลัย }

by...Chiffon_cake



สามารถสั่งซื้อได้แล้วที่ : http://www.jamsai.com/product/3865-ร้านบาร์สุราลัย

สุราลัย Bar & Restaurant
เปิดวันอาทิตย์ - วันเสาร์ เวลา 16.00 น. - 01.00 น. หยุดทุกวันจันทร์
ดนตรีสด อาหารรสเลิศ บริการประทับใจ เจ้าของร้านไฟแรง!
(จำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้กับลูกค้าที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไปเท่านั้น และจำหน่ายหลังเวลา 17.00 น.)



สุราลัยแปลว่าสรวงสวรรค์
ผมก็เพิ่งรู้นี่แหละ รู้มั้ย ผมตั้งชื่อร้านของตัวเองว่าสุราลัย เพราะคำว่า สุรา เฉยๆ น่ะ แหะๆ
บังเอิ๊น บังเอิญมันมีความหมายที่ดีแฝงไว้ด้วยแฮะ
เอาเป็นว่าขอให้ลูกค้าที่เข้ามาในร้านของผม มีความสุขตลอดที่อยู่ในร้านทุกวินาที
ราวกับทุกคนอยู่บนสรวงสวรรค์ก็แล้วกัน : )






สารบัญ ขอบคุณ คุณ PP_annann นะคะ

ตอนที่ 1 สิบสอง 
ตอนที่ 2 เจ้านาย
ตอนที่ 3 ซื้อของเข้าร้าน
ตอนที่ 4 ก่อนร้านปิด
ตอนที่ 5 โซดากับน้ำเปล่า
ตอนที่ 6 ชนกันไม่ชนแก้ว
ตอนที่ 7 ดอกไม้ประดับร้าน
ตอนที่ 8 วันเกิดลูกค้า
ตอนที่ 9 เจ้านายขอลาหยุด
ตอนที่ 10 บ้านลูกน้อง
ตอนที่ 11 เจ้าของร้านมีนัด
ตอนที่ 12 เจ้านายกับลูกน้อง 2 ต่อ 2
ตอนที่ 13 เพลงจากสิบสอง
ตอนที่ 14 เพื่อน VS สิบสอง

ขอบคุณคุณ Acacha นะคะ

ตอนพิเศษ [พาร์ตของกันต์] แรงบันดาลใจของผม
ตอนพิเศษ สงกรานต์กับบาร์สุราลัย
ตอนที่ 15 คบกันวันแรก
ตอนที่ 16 สังสรรค์กับลูกน้อง
ตอนที่ 17 ถึงคราวซวย
ตอนที่ 18 สิบสองคนดี



ตอนที่ 19 เดตที่ฟิตเนส
ตอนที่ 20 คู่รัก 114 : วิธีง้อของหนึ่ง
ตอนที่ 21 ความในใจจากเพื่อน
ตอนที่ 22 งานเลี้ยงรุ่นของสิบสอง
ตอนที่ 23 คู่รัก 114 : วิธีจีบของหนึ่ง
ตอนที่ 24 เมื่อร้านซ่อมเสร็จ
ตอนที่ 25 คู่รัก 114 : วิธีสารภาพรักของหนึ่ง
ตอนที่ 26 บ้านของเจ้านาย
ตอนที่ 27 สิบสองสู้ๆ
ตอนที่ 28 ทางของเรา
ตอนที่ 29 คู่รัก 114 : วิธีเขินของสิบสี่
ตอนที่ 30 พ่อของสิบสอง
ตอนที่ 31 อำลา
ตอนที่ 32 เดอะนิวสตาร์
ตอนที่ 33 คู่รัก 114 : วิธีเดตของ 114
ตอนที่ 34 สิ่งที่ชอบกลับไม่ใช่
ตอนที่ 35 คำขอของพ่อกับแม่
ตอนที่ 36 กันตพล
ตอนที่ 37 บทส่งท้าย กันต์ธร เกล้า และกันตพล

[Chiffon_cake]

ตอนที่ 1
สิบสอง






   ผมชื่อเกล้า ชื่อจริงชื่อเกล้า (บอกทำไมถ้าชื่อเดียวกัน) เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ และนอนว่างงานอยู่เกือบปี พ่อกับแม่ท่านทนไม่ไหวกับการใช้ชีวิตแบบไร้แก่นสารไปวันๆ ของผม จึงให้เงินก้อนหนึ่งมาทำธุรกิจอะไรก็ได้ที่มันถูกกฎหมาย ผมไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยว่าผมจะทำอะไร

   ร้านเหล้าไงครับ...

   โชคดีหน่อยที่เงินมันมีจำนวนมากพอจนไม่ต้องรอเพื่อนมาหุ้นด้วยให้เสียเวลา ผมหาซื้อที่และก็สร้างร้านขึ้นมาโดยใช้เวลาไม่ถึงสี่เดือน (แม้จะดูเร่งๆ แต่งานก่อสร้างก็เนี้ยบนะครับ) ใช้เวลาตกแต่งทำเรื่องให้ถูกกฎหมายโดยใช้เวลาอีกสองเดือน และในที่สุด ‘บาร์สุราลัย’ ของผมก็ได้ถือกำเนิดขึ้น โดยมีเจ้าของหนุ่มไฟแรงวัยเกือบ 26 ปีอย่างผมเป็นเจ้าของ

   ตอนนี้ร้านของผมเปิดมาเป็นเวลากว่าสองเดือนแล้ว กิจการนับว่าครึ่งๆ กลางๆ ไม่ได้ดังเวอร์วังแต่ทว่ามีเงินเข้ามาไม่ขาด ผมมีปัญหาเข้ามาให้แก้ทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องลูกค้าขี้เมา ลูกค้าเรื่องมาก พนักงานไม่เป็นงาน พ่อครัวท้องเสีย นักดนตรีทะเลาะกับเมีย ตลอดเวลาสองเดือนที่ผ่านมานับว่าสาหัสสากันต์กับผมมากเลยทีเดียว แต่ผมถือว่าผมฝีมือใช้ได้เลยนะเรื่องบริหาร ไม่งั้นล่ะก็เจ๊งตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้ว...

   เย็นวันหนึ่งตอนที่ร้านยังไม่ได้เปิด ผมค่อยๆ เอาป้ายเอสี่พิมพ์ตัวอักษรเด่นชัดว่า ‘รับสมัครนักดนตรี’ แปะเอาไว้หน้าร้าน ร้านของผมเป็นบาร์ มีทั้งอาหารและก็เครื่องดื่มแอลกฮอล์ เพราะฉะนั้นการที่มีดนตรีสดนับว่ากล่อมเกลาจิตใจแขกได้ดี และยิ่งนักดนตรีมีฝีมือในการเอนเตอร์เทนล่ะก็แม่งก็ไม่ได้ต่างอะไรจากผับ

   อย่างที่บอก ที่ผมต้องติดป้ายประกาศตามหานักดนตรี ก็เพราะนักดนตรีเก่าแม่งทะเลาะกับเมียของมันครับ มันดันไปมีกิ๊กที่เป็นลูกค้าของผม คราวนี้เมียมันก็เลยลงดาบฉับห้ามให้มันมาร้องเพลงที่บาร์สุราลัยของผมอีก ผมเสียดายมันอยู่นะครับ ไอ้นี่มันทั้งหน้าตาดีและก็ร้องเพลงเพราะ เสียดายก็ตรงที่มันเจ้าชู้นี่แหละ ทำให้มันไม่ได้ไปต่อกับร้านผมเพราะประกาศิตเมีย

   เฮ้อ...วันนี้จะมีคนมาสมัครมั้ยนะ...ถ้ามีและฝีมือใช้ได้ยิ่งดีใหญ่เลย ลูกค้ายิ่งชอบฟังดนตรีสดซะด้วย
   
   “พี่เกล้า” ไอ้หนึ่ง พนักงานร้านของผมเดินเข้ามาในร้านแต่หัววัน จริงๆ มันไม่ได้ชื่อหนึ่งครับ มันชื่อว่าอะไรนี่แหละ ผมเป็นคนตั้งกฎไว้กับตัวผมเองว่าผมจะไม่เรียกชื่อจริงพนักงาน แต่ผมจะเรียกเป็นตัวเลขตามลำดับของการเข้ามาเป็นพนักงานแทน อย่างไอ้หนึ่งมันเข้ามาเป็นพนักงานคนแรก มันก็เลยถูกเรียกว่าหนึ่ง ตอนนี้ตัวเลขมากที่สุดอยู่ที่สิบสองครับ จำง่ายดีน่ะ เวลาลูกค้าเรียกพนักงานก็เรียกตามตัวเลขเอา (ผมสกรีนเสื้อพนักงานตามตัวเลขให้ด้วย) ร้านผมจะได้มีเอกลักษณ์ไงครับ “หานักดนตรีเหรอพี่”

   “เออดิ มึงพอจะมีเพื่อนที่มึงรู้จักมั้ยวะ กูต้องการด่วนๆ เลย เล่นคืนนี้วันเดียวก็ได้”

   “อืม...ไม่รู้ดิพี่ ผมคิดแป๊บนะ” หนึ่งทำท่าคิด ผมจ้องหน้ามันอยู่นานจนในที่สุดมันก็ทำท่านึกออก “มีอยู่คนพี่...”

   “เห้ยยย จริงดิ โทรเรียกมันมาเลย”

   “แต่ประวัติมันไม่ค่อยดีนะ”

   “ยังไงวะ”

   “เล่นร้านไหน ร้านนั้นเจ๊งแม่งทุกร้าน”

   ทันทีที่ได้ยิน กูนี่ลมแทบจับ มึงเป็นนักดนตรีประสาอะไรวะทำไมทำร้านเขาเจ๊งอย่างนั้น

   “มันเป็นตัวซวยเหรอ” ผมถามอย่างหวาดๆ

   “ไม่หรอกพี่”

   “แล้วทำไมเป็นงั้นอ่ะ”

   “ถ้ามันมาเจอพี่วันนี้ เดี๋ยวพี่ก็รู้” ไอ้หนึ่งแม่งก็เสือกจะลีลาที่จะเล่าอีก กูอยากรู้ตายล่ะ

   “ตกลงมึงจะโทรเรียกมันมาใช่มั้ย”

   “ได้พี่ เดี๋ยวผมโทรให้ ขึ้นเงินเดือนให้นะ”

   “พ่องตาย” ผมด่าลูกน้อง “เร็วๆ รีบโทร ให้มันมาลองเล่นให้กูฟังก่อน”

   “ครับพี่”

   พอพูดกับหนึ่งจบ ผมก็ยืนมองมันเพื่อควบคุมให้มันโทรเรียกเพื่อนมันมาเล่นดนตรีให้ ไอ้นี่มันเป็นพนักงานคนแรกก็จริง แต่มันเป็นคนที่ชิลกับชีวิตเกินไป หลายครั้งที่ผมสั่งแต่มันไม่ทำในทันที มันไปทำเอาวันพรุ่งนี้ก็มี แต่มันรู้จักร้านบาร์สุราลัยพอๆ กับผม ผมก็เลยไม่ไล่มันออก แม้ว่าบางครั้งพฤติกรรมชิลๆ ของมันจะทำเอาผมปวดหัวมากก็ตาม

   “ไอ้กันต์เหรอ ช่วงนี้มึงเล่นดนตรีอยู่มั้ยวะ” หนึ่งพูดกับโทรศัพท์ รู้สึกโล่งใจที่แม่งโทรหาเพื่อนมันแล้ว “กูมีงานมาให้มึงเนี่ย ร้านที่กูทำงานอยู่ขาดนักดนตรีว่ะ เงินดีนะ เจ้านายใจดีด้วย” ผมอดภูมิใจไม่ได้ที่ได้ยินมันพูดแบบนั้น “อ้าว ทำไมวะ...ไอ้สัด เอาไว้เที่ยววันอื่น”

   ไอ้เชี่ยนี่...มันจะมีความรับผิดชอบมั้ยล่ะนั่นน่ะ...หากมันมีความลังเลระหว่างเรื่องเที่ยวกับเรื่องทำงาน

   “เออน่า เอาไว้ก่อน มาทำงานร้านกูนี่ ถือว่าเที่ยวไปทำงานไป อ้าว ไม่เหมือนกันเหรอ มึงก็ร้องเพลงไปแล้วก็จีบสาวไปไง ไอ้เหี้ยเอ๊ย”

   เจ้าชู้เหมือนกันกับไอ้นักดนตรีคนก่อนแน่ๆ ไม่รู้ล่ะ หนึ่งมึงต้องลากตัวมันมาก่อน กูต้องการอย่างเร่งด่วน

   “ตกลงจะมามั้ย”

   “...”

   “ไม่มาใช่ป่ะ”

   “...”

   “อ้าว มาเหรอ ไอ้สัด มึงนี่จะเอายังไงกันแน่ อ๋อ เหรอ ถ้าจะมาก็รีบมา เจ้านายกูชอบคนตรงต่อเวลา มาลองเล่นให้เจ้านายกูฟังก่อน เจ้านายกูสวยมั้ยเหรอ” ไอ้หนึ่งมันหันมาหาผมพร้อมกับมองอย่างแหยงๆ “เขาเป็นผู้ชายเว้ย ไม่ใช่ผู้หญิง มึงกะจะมาจีบเจ้านายหรือไงวะไอ้เชี่ยกันต์ รีบมา เร็วๆ”

   ในที่สุดหนึ่งก็วางสาย...

   “มันจะมาครับพี่เกล้า อีกสักพัก มันเพิ่งตื่นน่ะ” หนึ่งพูด ในขณะที่ผมหันไปดูนาฬิกา ไอ้สัด นี่สี่โมงจะห้าโมงเย็นแล้วนะ ถ้าตื่นตอนนี้แล้วแม่งนอนตอนไหน...

   ไม่ว่ามันจะเป็นคนยังไงก็ตาม ตอนนี้ผมฝากความหวังไว้ที่เพื่อนไอ้หนึ่งแล้วล่ะ ระหว่างที่รอคอยมันผมก็ทำงานเตรียมเปิดร้านอย่างปกติ เช็คข้าวของ เช็คพนักงาน ดูแลความเรียบร้อยของร้าน ในขณะเดียวกันลูกค้าที่แวะมารับประทานอาหารเย็นก็เข้ามาเรื่อยๆ บางคนนั่งยาวไปจนดึกเพื่อรอฟังดนตรีสดก็มี

   ตอนนี้เป็นเวลาเกือบทุ่มหนึ่งแล้ว...

   เพื่อนไอ้เชี่ยหนึ่งยังไม่มา...

   “มันอาบน้ำหรือมันตกน้ำตายวะ...ทำไมมันยังไม่มาอีกล่ะ” ผมหันไปถามไอ้หนึ่งอย่างเครียดๆ กลัวใจเพื่อนไอ้หนึ่งฉิบหาย กลัวมันจะยกเลิกและก็ไม่มาเอาดื้อๆ เนี่ยสิ

   “ใจเย็นๆ นะพี่ มันก็งี้ เป็นคนอาบน้ำช้า”

   “พ่องงงงง”

   อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้...ผมเริ่มคิดหาวิธีสำรองในการหานักดนตรีในคืนนี้ว่าควรจะโทรไปเรียกให้ใครมาเล่นให้ดี ระหว่างที่ผมคิดผมก็ดูแลร้านไปด้วย ผมทำหน้าที่เกือบทุกอย่างในร้าน บางวันก็เป็นเด็กเสิร์ฟเองก็มีอย่างเช่นวันนี้

   “เบลนด์285 ใช่มั้ยครับ โซดาสี่ น้ำเปล่าสี่ ได้ครับผม”

   ผมทำงานให้หนักเพื่อที่จะได้ลืมๆ ไปว่าวันนี้อาจไม่มีนักดนตรีเล่นสด...ผมรีบเดินไปหาพนักงานที่เคาเตอร์บอกว่าโต๊ะเจ็ดสั่งอะไรบ้าง และผมก็บอกพนักงานตรงนั้นว่าผมจะไปหยิบเบลนด์ 285 มาให้เองที่โกดังเก็บเครื่องดื่มหลังร้าน

   ผมขยันมั้ยล่ะครับ...ลืมภาพที่ผมนั่งกินนอนกินเป็นเวลาหลายเดือนตอนเรียนจบใหม่ๆ อยู่บ้านได้เลย ผมนี่แหละ อนาคตเศรษฐีของจริงล่ะ... #ยิ้มมุ่งมั่น

   ผมมาถึงโกดังหลังร้าน มองหาเบลนด์ 285 จริงๆ มันเป็นเครื่องดื่มที่ลูกค้าสั่งบ่อย แต่ทำไมผมไม่ยักกะเห็นลังของเบลนด์ในจุดที่ควรจะหาได้ง่ายๆ วะ

   รู้เลยว่าใครจัดของในห้องนี้ครั้งล่าสุด

   ไอ้เชี่ยหนึ่งแน่ๆ

   ผมต้องเหนื่อยหยิบลังเครื่องดื่มอื่นๆ ไปไว้อีกมุมเพราะต้องการหาเบลนด์ 285 กูจะบ้าตาย ไอ้หนึ่งนะไอ้หนึ่ง มึงดันเอาบลูเลเบิ้ลที่แปดชาติถึงจะมีลูกค้าสั่งทีหนึ่งเอามาไว้ข้างหน้า กูล่ะอยากจะบ้า

   ผมยกลังขึ้นลงกี่ลังไม่รู้ต่อกี่ลังในที่สุดผมก็เจอเครื่องดื่มที่ผมต้องการ อืม...อยู่เหนือหัวผมขึ้นไปประมาณเกือบหนึ่งฟุต ไอ้หนึ่งนะไอ้หนึ่ง...

   ผมเขย่งเท้าเพื่อที่จะเอื้อมมือให้ถึงลังที่ผมต้องการ ไม่ว่าจะเขย่งยังไงก็เขย่งไม่ถึง ผมกำลังจะหันหลังกลับไปตามไอ้หกที่ตัวสูงชะลูดเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบแล้วล่ะ ถ้าไม่มีมือใครคนหนึ่งมายกลังที่ผมต้องการลงมาให้ซะก่อน

   มึงก็รอให้กูออกไปก่อนเนอะ ทำไมต้องยกข้ามหัวข้ามหางกูแบบนี้ด้วยล่ะวะ

   กลิ่นน้ำหอมราคาแพงโชยเข้าจมูกผมในทันที ผมจำได้ว่าไม่มีพนักงานคนใดที่มันหาญกล้าใช้น้ำหอมราคาแพงขนาดนี้ ผมหันกลังกลับไปอย่างสงสัย พลางเดาในใจว่าพนักงานคนไหนแม่งนึกครึ้มอกครึ้มใจอยากฉีดน้ำหอมแพง

   ไม่ใช่พนักงาน...

   เป็นเด็กหนุ่มตัวสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบ ผมตั้งสีดำถูกเซ็ทมาอย่างดี อีกทั้งยังหน้าขาวราวกับวอกทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้ทาร้องพื้น ผมตกใจฉิบหายจนเอามือทาบอก ก็คนแปลกหน้าแม่งหล่อเกินไปจนน่าตกใจนี่ครับ

   “เอ่อ...” มันวางลังเบลนด์ลง ก่อนที่จะมองหน้าผมอย่างงงๆ ข้างหลังมันคือกระเป๋ากีต้าร์สีดำที่มันกำลังสะพายอยู่

   รู้เลยว่าคือเพื่อนไอ้หนึ่ง...

   “ผมมาหาคุณเกล้า เจ้าของร้านน่ะครับ”    

   แม้ว่าหน้าตาของมันจะได้สิบผ่านไปจากผมก็ตาม (ไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวนะครับ เรื่องคัดนักดนตรีมาทำงานที่ร้าน) แต่การที่มันมาสายขนาดนี้ผมก็อยากจะปั๊มตราสีแดงๆ ใส่หน้าผากของมันเหลือเกินว่า ไม่ผ่าน! ผมเอามือกอดอกวางมาดเป็นเจ้าของร้านสุดโหดทันที

   “มึงมาช้า”

   “อ้าว คุณน่ะเหรอคุณเกล้า”

   “เออดิ”

   “จริงง่ะ” มันทำหน้าไม่อยากเชื่อ

   “ทำไม กูไม่เหมือนเจ้าของร้านตรงไหน”

   “คุณหน้าเหมือนเด็กมอปลายเลย” มันพูดอย่างจริงจัง

   กูควรจะดีใจดีมั้ย...ผมชะงักเล็กน้อยเพราะนิสัยติดตัวมาตั้งแต่กำเนิดของผมคือ...บ้ายอ

   หรือไอ้หนึ่งจะบอกเพื่อนมันเรื่องนี้วะ อย่าให้รู้เชียวนะ...แกร่งไว้ไอ้เกล้า อย่าให้งานมันเพียงเพราะมันชมเด็ดขาด!

   “ตกลงผมทำงานร้านคุณได้แล้วใช่ม้า”

   “เดี๋ยว” ผมรีบปราม “มึงต้องเล่นดนตรีให้กูฟังก่อน”

   “ตอนนี้ก็สองทุ่มแล้ว...” ไอ้เด็กนักดนตรีมองดูนาฬิกาข้อมือ “...ยังจะต้องให้พี่ เอ่อ  ขออนุญาตเรียกพี่นะครับ ยังจะต้องให้พี่มาคัดเลือกอีกเหรอ ไม่ทันกินกันพอดี ตอนที่ผมเดินเข้าร้านมาผมได้ยินเสียงลูกค้าบ่นเรื่องไม่มีดนตรีสดด้วยล่ะ”

   “มึงโม้แล้ว” ผมผลักมันให้ออกไปจากประตู เพื่อดูสีหน้าและแววตาของลูกค้าในร้าน ไม่เห็นจะมีใครทำหน้าเครียดเลย

   “จริงๆ ครับพี่”

   “มึงจะไม่ยอมเล่นให้กูฟัง จะเล่นคืนนี้ให้ได้ เพราะอยากได้ค่าตัวคืนนี้ใช่มั้ยล่ะ กูรู้นะ” ผมพูด

   “ฉลาดเหมือนกันนี่ครับ”

   ถ้าผมรับไอ้เด็กนี่เข้าทำงาน...ผมจะต้องทนมันเหมือนกับที่ทนไอ้หนึ่งหรือเปล่า    

   “โห...” จู่ๆ ไอ้เด็กนั่นมันก็ก้มหน้าลงมาจ้องหน้าผมระยะโคลสอัพ

   “เชี่ย” ผมร้อง พร้อมผลักมันออกไป

   “หน้าใสกิ๊ง”

   “...”

   “เจ้าของร้านเหล้าอะไร ไม่เห็นโทรมเลย” มันยิ้มแฉ่ง แสดงให้ผมเห็นว่าฟันมันทั้งขาวทั้งเรียงตัวสวยขนาดไหน ไอ้เชี่ยนี่มีท่าไม้ตายคือรอยยิ้มพิฆาตแน่ๆ ตอนมันยิ้มคือตาของมันจะหยี และนั่นอาจจะทำให้ลูกค้าสาวๆ ในร้านหลงในเสน่ห์ของมันได้

   “มึงให้เกียรติกูบ้าง” ผมยกกล่องเบลนด์ขึ้นมาเตรียมออกไปเสิร์ฟ เพราะลูกค้าอาจจะรอนานมากแล้ว “เอางี้...”

   “ครับ?”

   “กูให้โอกาสมึงขึ้นไปร้องตอนนี้หนึ่งเพลง”

   “อ่าฮะ”

   “ถ้าไม่ทิปไม่ถึงหนึ่งพันจากลูกค้า มึงไม่ผ่าน”

   เด็กนั่นถึงกับยืนนิ่งให้ลมเย็นๆ พัดตีเข้าใบหน้า มันดูอึ้งไปเล็กน้อยเพราะบททดสอบของผมคราวนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยทีเดียว

   “เล่นเพลงอะไรก็ได้เหรอ”

   “ใช่”

   “จริงอ่ะ”

   “จริงดิ”

   “โอเค” มันยกนิ้วโป้งส่งให้ผม

   “เดี๋ยวนะ มึงห้ามเล่นเพลงอะไรพิเรนทร์ๆ นะโว้ย”

   “ครับ” มันยิ้มรับ “พี่จะไปฟังผมใช่มั้ย”

   “อ้าวไอ้นี่ กูก็ต้องไปดูอยู่แล้วดิ ว่าทิปที่มึงได้น่ะ ถึงหนึ่งพันหรือเปล่า”

   “เยี่ยม” มันยิ้มจนตาหยี ยิ้มที่ทำเอาคนรอบข้างละลายได้ “รอฟังผมด้วยนะครับ คุณเจ้าของร้าน”

   ผมมองตามหลังเด็กคนนั้นไป ก่อนที่จะถอนหายใจอย่างกลุ้มๆ จริงๆ แล้วไม่เคยมีใครทำสถิติได้ทริปหนึ่งพันในหนึ่งเพลงหรอก ไม่มี ถ้าไม่ใช่นักร้องสาวสวยๆ ที่มีชื่อเสียงอยู่แล้วอ่ะนะ ที่ผมท้ามันไปอย่างนั้นเพราะผมอยากรู้ว่าความสามารถมันจะถึงมั้ย อีกอย่างผมอยากแกล้งมันด้วย มันดูมีความมั่นใจมากมายจนน่าหมั่นไส้








   “พี่เกล้า...” ไอ้หนึ่งที่เพิ่งเสิร์ฟมาเดินมาอยู่ข้างๆ ผมตอนที่ไอ้นักดนตรีมันขึ้นไปเซ็ทกีต้าร์ ความหล่อของมันทำให้ลูกค้าหลายคนชะงักและก็มองมันอย่างสนอกสนใจกันเลยทีเดียว “...โอ๊ะ นั่น ไอ้กันต์เพื่อนผม!”

   “มันชื่อกันต์เหรอ”

   “ใช่พี่ กันต์ธร” หนึ่งยิ้มแฉ่ง “เท่มั้ยล่ะ”

   “เกล้าเท่กว่าเยอะ”

   “หึหึ ดูสิ แค่มันขึ้นเวทีนะ สาวๆ ก็พากันจ้องมันตาเป็นมันแล้ว ถ้าพี่ให้มันมาเป็นนักดนตรี รับรองลูกค้าเต็มทุกวัน สาวๆ แน่นร้าน เชื่อผม”

   “เหอะ หน้าตาดีแต่ร้องเพลงไม่เพราะกูก็ไม่เอานะ”

   “เชื่อใจเพื่อนผม”

   “...”

   “มันต้องเป็น ‘สิบสอง’ ของร้านเราได้แน่ๆ พี่”

   ถ้ามันผ่านการทดสอบและกลายเป็นนักดนตรีของร้าน มันจะกลายเป็นไอ้ ‘สิบสอง’ ของร้านแทนให้นักดนตรีกลัวเมียคนเก่าที่ออกไป

   อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะทำได้หรือเปล่า...

   “ฮัลโหล ฮัลโหล เอ่อ  เทสต์ เทสต์” ไอ้กันต์พูดใส่ไมค์เบาๆ แค่นั้นมันก็ทำให้ลูกค้าทุกคนหันมามองมันได้ แม้กระทั่งกับผู้ชาย “สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกท่านสู่บาร์สุราลัย บาร์ดี บาร์เด่น เน้นกิจกรรมมึนเมา”

   เชี่ยอะไรของมึง...บาร์กูไม่ได้มีสโลแกนเหมือนโรงเรียนที่มีกีฬาสีนะเว้ยยยย

   “ผมยังไม่ใช่นักร้องนักดนตรีของร้านนี้นะครับ ผมต้องได้รับการทดสอบจากคุณเจ้าของร้านก่อน มองไปทางนู้นครับ คนที่ยืนทำหน้าเข้มอยู่ข้างหน้าบาร์...” แทนทีที่ลูกค้าจะจ้องหน้าคนพูด ทุกคนกลับหันมามองผมตามคำเชิญชวนของไอ้กันต์ โอ้ย กูจะบ้า ผมรีบยิ้มแหยๆ โบกไม้โบกมือส่งให้ลูกค้า ให้ลูกค้ามองว่าเป็นเรื่องสนุกๆ แทนที่จะเป็นเรื่องเครียด

   มึงนี่มันขี้โม้ยิ่งนัก...รีบร้องเพลงเร็วๆ เข้า...

   “...น่ารักมั้ยล่ะครับ”

   หา...ผมมองหน้าไอ้กันต์ที่อยู่บนเวทีอย่างงงๆ

   “ผมว่าเขาน่ารักดีนะ...หน้าเด็กมาก...ไม่คิดว่าตัวเล็กๆ แบบนั้นจะเป็นเจ้าของร้านที่ใหญ่แบบนี้ได้”

   เดี๋ยวนะมึง...

   “พี่ ไอ้กันต์มันชมพี่ออกสื่อแน่ะ” ไอ้หนึ่งกระซิบ

   “มึงบอกมันใช่มั้ยว่ากูบ้ายอ” ผมถาม

   “ไม่ ผมเพิ่งเห็นมันเนี่ย ผมยังไม่ได้คุยกับมันเลย” หนึ่งพูดความจริง

   “เพราะงั้นผมมีเพลงๆ หนึ่งจะมอบให้คุณเจ้าของร้าน ผมอยากให้คุณเจ้าของร้านจำเพลงที่ผมร้องในวันนี้เอาไว้ให้ดี ได้ยินมั้ยครับคุณ...”

   ผมแทบจะชูนิ้วกลางใส่มันแล้ว ถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่าลูกค้ามองผมกับมันสลับกันไปมาอย่างนึกสนุก...

   “ผมเป็นคนชอบร้องเพลงตามความรู้สึกในวันนั้นน่ะครับ และเพลงนี้จะแทนความรู้สึกของผมในวันนี้ ลองฟังดูนะครับ...เพลงนี้ชื่อเพลงว่า...”

   “...น่ารัก *”

   (* เพลงน่ารัก : ดา เอ็นโดรฟิน )

   ผมทำตาโตตอนที่ไอ้กันต์มันพูดชื่อเพลง เพราะตอนที่มันพูดมันเจือกจะหันมามองหน้าผมพร้อมกับรอยยิ้มพิฆาตของมัน เดี๋ยวนะ ทำไมมึงต้องเล่นอะไรเบอร์นี้ด้วยวะ แค่สมัครงานเฉยๆ นะ

   “พี่” ไอ้หนึ่งกระซิบ ตอนที่ไอ้กันต์เริ่มเกลากีต้าร์เบาๆ “มันชมพี่อีกแล้ว”

   “มันประจบ จะเอางาน” ผมพูดในสิ่งที่ผมคิด

   “จริงอ่ะ...”

   “น่ารักเมื่อเธออยู่ใกล้ หวานๆละไมนี่แหละใจของเธอ” เสียงนุ่มๆ ของไอ้กันต์ดังขึ้น พร้อมกับเสียงปรบมือและเสียงกรีดร้องของลูกค้า เสียงของมันทำเอาผมอ้าปากค้างเลยทีเดียว เพราะไม่คิดว่าจะเพราะและก็นุ่มขนาดนี้ ”ซ่อนใจฉันไม่กล้าเสนอ เกรงว่าฉันจะเก้อเธอรักก่อนได้ไหม...”
         “หากรักบอกมาค่อยๆ ขวัญฉันจะลอยลิ่วไปไกลแสนไกล โธ่เอ๋ยขวัญนั้นคงหวั่นไหว ยามที่เห็นเธอใกล้ใจฉันสั่นละเมอ”

         โอเค...มันผ่านการทดสอบแล้ว แม้ว่ามันจะยังไม่ได้ทิปก็ตาม

        “ยิ่งคิดบางครั้งฉันก็ ท้อใจด้วยจนหนทาง รักเอ๋ยช่วยเผยอำพราง เปิดทางให้บ้าง สร้างสะพานรัก...”

   ผมมองดูท่าทางของลูกค้าว่าเป็นอย่างไรบ้างกับนักร้องและก็นักดนตรีคนใหม่คนนี้ ลูกค้าหลายคนชอบมาก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปและก็อัดวีดีโอคลิป สิ่งที่พวกเขาทำนั้นทำเอาผมใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง

   ไอ้กันต์ผ่าน...มันคือไอ้สิบสองของร้านผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

   “ทอดไว้ใหัใจฉันข้าม แล้วฉันจะตามติดเธอไปทุกทาง บ่ายเย็นเช้าสายยามรุ่งสาง มอบใจรักเคียงข้าง จะไม่สร่างรักเธอ...”






   ผมนั่งรอไอ้กันต์อยู่ชั้นบนของร้าน ชั้นบนของร้านเป็นส่วนห้องทำงานของผมและก็ห้องนอนพักผ่อนของผม ร้านนี้เป็นเหมือนทั้งบ้านและก็ที่ทำงาน ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงของผมผมก็อยู่ที่นี่แหละ

   กันต์ทำหน้าจ๋อยขึ้นมาบนร้าน ในมือของมันถือทิปมาด้วย ทิปที่ไม่น่าจะถึงหนึ่งพัน

   “ได้มาเท่าไหร่ล่ะ” ผมแกล้งถามน้ำเสียงโหด

   มันทำหน้าจ๋อย ก่อนที่จะค่อยๆ แย้มยิ้มออกมา “พันสี่...”

   “เห้ย” ผมทำตาโตเมื่อเห็นจำนวนเงินหนึ่งพันสี่ร้อยวางอยู่บนโต๊ะ

   โหดสัด...แม่งทำได้ไงวะ ร้องเพลงเดียวเนี่ยนะ...

   “มึงทำยังไง!” อดสงสัยไม่ได้ขอถามหน่อยเถอะ

   “ก็ตอนสาวๆ เขาให้ตังค์อ่ะ ผมก็ทำหน้าอ้อนใช่ม้า เขาควักแบงก์ร้อยอยู่ แต่พอเห็นตาอ้อนๆ ของผมเท่านั้นแหละ เขาก็ควักแบงก์ห้าร้อยเลย...” มันพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาที่มันทำทุกวัน หารู้ไม่ว่านั่นคือการเรียกลูกค้าวิธีหนึ่งที่เจ๋งชะมัด

   เพชรชัดๆ มึงมันเพชรชัดๆ ไอ้สิบสองของร้านผม!

   ผมมองหน้ามัน ปั้นหน้าว่าตัวเองโหดเสียเต็มประดา ก่อนที่จะคว้าเสื้อสกรีนของร้านที่มีตัวเลข 12 ส่งให้ไอ้กันต์

   “ขอต้อนรับสู่บาร์สุราลัย”

   “หา ผมได้งานแล้วเหรอ!”

   “ใช่”

   “โอ้ยยย ดีใจจัง” ตอนที่มันบอกว่ามันดีใจ มันคว้ามือผมไปเขย่า

   “เดี๋ยวๆๆ” ผมรีบสะบัดมือของผมออก “น้อยๆ หน่อย กูเป็นเจ้านายมึงนะ”

   “หึ ก็ผมดีใจ” มันยิ้มตาหยีอย่างมีเสน่ห์ ก่อนที่จะรับเสื้อของร้านไป จากนั้นมันก็ถอดเสื้อที่มันใส่อยู่ออก

   “ไอ้สัด!” ผมร้องออกมาเสียงดัง “มึงใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้น”

   ผมทันเห็นซิกส์แพ็คแน่นๆ ของมันแป๊บหนึ่งพอดี...ให้ตายสิ...แม้ว่ามันจะเป็นผู้ชายเหมือนผม แต่ผมก็ไม่ชอบให้มันเปลือยกายต่อหน้าผมตอนอยู่สองต่อสองนะ

   พนักงานมาเห็นจะคิดยังไงเนี่ย ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย

   “ผมจะทำให้ดีที่สุดเลยครับ”

   “...”

   “ตอนนี้ผมคือสิบสองใช่ม้า”

   “เออ รู้กฎของกูแล้วนี่”

   “แล้วผมควรจะเรียกพี่ด้วยเลขอะไรดี”

   “มึงไม่ต้องเรียก” มันต้องเป็นมนุษย์ที่จัดการยากคนที่สอง รองจากไอ้หนึ่งแน่นอน ผมฟันธง “กูเรียกพวกมึงเป็นตัวเลขได้คนเดียว”

   “ง่ะ...”

   “ลงไปเตรียมตัวเล่นเพลงต่อไปได้แล้ว คืนหนึ่งขึ้นสองถึงสามรอบ รอบละสี่ห้าเพลงก็ได้แล้วแต่มึง ค่าตัวคืนละสองพันห้า ส่วนทิปที่คนยื่นให้หน้าเวทีทั้งหมดเป็นของมึง”

   “ได้เลย”

   “...”

   “ผมมีเรื่องถามครับพี่”

   “ว่ามา” ผมเปิดแฟ้มตรวจรายรับรายจ่าย ตามองเอกสาร แต่หูนั้นฟังไอ้สิบสองมันพูด

   “ที่นี่มีกฎห้ามพนักงานจีบเจ้านายมั้ยครับ”

   ผมถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามันทันที

   “มึงต้องการอะไร”

   “คำตอบไง ผมถามอยู่นะ”

   “คิดว่ากูเป็นเพื่อนเล่นมึงหรือไง” ผมจริงจังมากขึ้น เพื่อให้มันหวาดกลัวผม แต่เชื่อเถอะครับ เด็กนี่มันไม่กลัวผมหรอก เพราะมันตัวโตกว่าผมเยอะ (แถมกล้ามเยอะกว่าผมอีกต่างหาก) “มึงอยากโดนไล่ออกตั้งแต่วันแรกเลยมั้ย”

   “ผมถามจริงนะครับ”

   “กูไม่ตอบ! ลงไปข้างล่างเลยไป”

   “ตอนไหนจะตอบได้อ่ะ”

   “ไม่ตอบ เพราะไม่มีกฎนี้ เข้าใจมั้ย!”

   “งั้นก็จีบได้ดิ”

   “ไอ้สิบสอง...”

   “...”

   “มึงจะลงไปมั้ย ไม่ลงกูหักเงิน”

   “ลงไปเดี๋ยวนี้แหละ” สิบสองยิ้ม ก่อนที่จะเดินลงไปข้างล่าง ก่อนมันปิดประตูมันไม่ลืมที่จะส่งยิ้มหวานสุดจิตสุดใจมาให้ผมด้วย

   ผมนึกว่ามันพูดเล่น ไม่มีทางที่พนักงานของร้านผมจะกล้ามาจีบเจ้านายอย่างผมแน่ๆ ไม่มีทางอย่างแน่นอน

   ใครจะรู้ว่าไอ้สิบสองมันเป็นกรณียกเว้น...






   “เต๊บ เอ๊ย อยู่ที่นี่ต้องเรียกว่าหนึ่งสินะ”
   “เออ เป็นไงบ้าง”
   “ได้งานแล้ว”
   “ฮ่าๆๆ ดีใจด้วยนะ”
   “ขอบคุณที่โทรมาชวนกูนะ”
   “ก็รู้ว่ามึงรออยู่ ไอ้สัดมึงนี่ก็นะ ไม่น่าทำเป็นลีลาเลย ทั้งๆ ที่อยากทำงานนี้ใจจะขาด”
   “ก็กูเป็นคนอย่างนี้นี่”
   “...”
   “เออมึง...”
   “ไรวะ”
   “...เขาน่ารักฉิบหาย”
   “หึ จะจีบยังไงล่ะวะไอ้บ้า เจ้านายกับลูกน้องเนี่ยนะ มึงจะไหวเหรอ”
   “...”
   “อีกอย่างนะเว้ย คุณเกล้าเขาก็มีหญิงเขามาหาเยอะนะ เขาจะชอบผู้ชายเหรอวะ”
   “เขาไม่ชอบ แต่กูชอบเขา แค่นั้นก็พอแล้วมั้งมึง”
   “โอ๊ย เสืออย่างไอ้กันต์ จู่ๆ กลายเป็นแมวเพราะเจ้านายกูได้ไง กูงง”
   “มึงไม่เข้าใจ...ความรักเดียวใจเดียวของกู”
   “ถุย เมื่อคืนยังฟันหญิงอยู่เลย”
   “เขาเสนอ ก็ต้องสนองดิ ความสุขทางกายกับทางใจน่ะต่างกันนะ”
   “เจ้านายกูเป็นความสุขทางใจมึงเหรอวะ”
   “ใช่ เขาเป็น”
   “...”

   “เป็นมาหลายปีแล้ว...”






TBC*


ขอต้อนรับสู่ร้านบาร์สุราลัยค่ะ
เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว T_T แต่จริงๆ พิมพ์ได้เยอะแล้วนะคะก็เลยกล้าเปิด
ตอนนี้คนเขียนกำลังพยายามพิมพ์นิยายให้ได้ทุกวันนะคะ คำว่าดองจงสลายมลายสิ้นไปเถอะ #สาธุ

นิยายเรื่องนี้โลเคชั่นหลักๆ จะอยู่ที่ร้านนะคะ
เต็มไปด้วยแอลกอฮอล์ (หนูๆ ที่อายุไม่ถึงอย่าคิดลองนะจ๊ะ) และก็เสียงเพลงค่ะ : )

[rhedyn]

จิ้ม
มารอนายสิบสองค่าาาา มีทิ้งท้ายให้สงสัยอีก พ่อสิบสองไปเจอคุณเจ้านายเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่น้ออ

เห็นชื่อแล้วนึกถึงนางสิบสอง 5555555 ขอเรียนนายสิบสองเลยแล้วกันนะคะ

[phana_qbz]

ติดตามมมม สิบสอง~

[akashita]

แหม ๆ สิบสอง ไม่ค่อยเลย มาถึงจีบ มาถึงหยอด
แบบนี้สบาย.. ยอไปลูก เดี๋ยวคุณเจ้านายก็ใจอ่อน 555555

[PharS]

นึกถึงนางสิบสองง 555555

[Ta_ii]

น่าสนุก ขอโต๊ะติดขอบเวทีเลยค่ะพี่เกล้า~

[MyLavenderLand]

แอร๊ยยยย เจิมค่าาา ตามชิฟฟอนเค้กมาเกาะอยู่หน้าเวทีร้านบาร์สุราลัยด้วยคน  สิบสองได้เสื้อแล้วเดินหน้าจีบเล้ยย จีบเลย จีบเลย แอบปิ๊งมาก่อนแล้วแบบนี้ เดินเครื่องลุยเลยจ้าา  ติดตามตอนต่อไป ขอบคุณน้าาา ชฟค.

โลเคชั่นเป็นร้านเหล้าแบบนี้ เขาจะอายุถึงเกณฑ์ควรอ่านได้ไหมน้า คิดคิด #โบก!

[Zelsy]

นั่ลล้าคคคค

[Ryoooo]

เรื่องใหม่ๆ สนุกมากกก
พี่เกล้าเตรียมตัวโดนพนักงานร้านจีบได้เลย

สิบสองหรือกันต์แอบรักพี่เกล้าอยู่แล้วเรอั ฟินอ่ะ

ลงมือจีบเลย อย่าได้พัก


บาร์สุราลัยหัวกะไดบ้านต้องไม่แห้งแน่ๆ
มีนักดนตรีหล่อขนาดนี้ แถมยังเสียงดีอีกต่างหาก

[PiiNaffe]

อยากไปนั่งที่ร้านนี้บ้าง ขอพิกัดค่ะ 

[::UsslaJlwaJ::]

ยอดชายนายสิบสอง ทำมเป็นลีลา โถ่~

[grayliette]

มาตาม มารอนายสิบสอง น่ารักมากก มีแอบชอบอยูาก่อนด้วย จีบเลยค่ะ ปล.ขอพิกัดร้านนน

[thunchanok1]

โอ้ยชอบมากกกก น่ารักสุดๆ แนวแอบชอบมาก่อนนานๆเนี่ย แอร้ยยย

[twinmonkey0311]

เปิดเรื่องมาก็น่าติดตามทันทีเลยนะคะ

[toou]

เห็นเปิดเรื่องใหม่มา เราก็กรีดร้องแล้วน๊ะ 
แต่พออ่านจบตอน1เท่านั้นแหล่ะค่าาาาาาาาา
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรีดร้องหนักกว่าเดิมมมมมมมมมมม
โคตรน่ารักเลยอ๊าาาาาาาาาาาาาาา สิบสองแกเจ้าเล่ห์มากกกกก ปากตรงกับใจมากกกกกก
ที่แท้แกก็แอบชอบเกล้าเค้ามานานแล้วสิน๊าาา  อร๊ายยยยยยย
เอาอีกกกกกกกกกกกกก  เกล้าแกเสร็จไอ่เด็กนี่แน่ๆ รอเลยค๊าาาาาาาา
เด็กมันยั่ววววววววววว ฮ่าๆๆๆๆ

[EoBen]

แอบปิ้งเค้ามาก่อนสินะ แล้วมาทำลีลา 55555

[=นีรนาคา=]

ตามเชียร์นายสิบสอง จีบคุณเจ้าของร้านจ้าาา
แอบชอบมานานแล้วหรอ?

#ทีมสิบสอง บอกเลย 55555

[lazyishappy]

จีบให้ติดนะลูก #ชูป้ายไฟเชียร์สิบสอง

[Mura_saki]

หรือสิบสองรู้จักพี่เกล้ามาก่อน!??

[nu-tarn]

รู้สึกละลายไปกับเพลงของ สิบสอง

เอาใจช่วยให้จีบคุณเจ้าของร้านติดเร็วๆนะคะ 

[Jibbubu]

เอาว่ะ สิบสองแม่งชอบพี่เกล้ามาก่อนตั้งนานแล้วแบบนี้ แสดงว่าน่าจะรู้จักกันมาก่อนล่ะซิ

[QueenPedGabGab]

น้องกันต์แลดูเจ้าชู้

[zisom]

เข้ามารอนายสิบสองง รอฟินนน แค่เริ่มก็น่าติดตามมากๆค่ะ

[QXanth139]

ติดตาม

[snack]

เบอร์12นี่ไม่ได้มาเล่นๆนะ5555กะมาจีบเจ้านายเลยว่างั้น

[ouioui]

รอค่ะชอบเนื้อเรื่องน่ารักดี

[boonpa]

เรื่องน่าสนใจ ไอ้ที่ว่าเป็นมาหลายปีแล้วนี่ยังไงอ่ะสิบสอง

[darinsaya]

 

[B52]

อัยย่ะๆ ชอบๆ