หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[Zitraphat]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด
 เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


****************************************************************************************

กาลกิระตี                                   พื้นปฐพีแห่งแสงวัน
กระแสสินธุ์ อุดมอัน                      เป็นมารดา แลบิดร
ทั้งข้าและปวงเจ้า                     ต่างร่วมเผ่าใต้นภาภรณ์
สถิตคู่ทินกร                                 ลืมหรือ...ข้ายังรัตติกาล
ลางโผผินกลางแสงจันทร์            ลางหลับฝันใต้พงไพร
ลางซ่อนร่างในรูปเหยื่อ                    ลางเผยเนื้อล่อให้หาย(นะ)
ลางบางคืนคืบคลานคลาย            ขย้อนหยอกแล้วกัด(กิน)กลืน

สารบัญ

*ลิงค์ตอนไหนเปิดไม่ได้บอกได้เลยค่า *

[บทเริ่ม]
[บทที่ 2]
[บทที่ 3]
[บทที่ 4]
[บทที่ 5]
[บทที่ 6]
[บทที่ 7]
[บทที่ 8]
[บทที่ 9]
[บทที่ 10]
[บทที่ 11]
[บทที่ 12]
[บทที่ 13]
[บทที่ 14]
[บทที่ 15]
[บทที่ 16]
[บทที่ 17]
[บทที่ 18]
[บทที่ 19]
[บทที่ 20]
[บทที่ 21]
[บทที่ 22]
[บทที่ 23]
[บทที่ 24]
[ว่าด้วยฝันเรื่อง ‘งู’]
[บทที่ 25]
[บทที่ 26]
[บทที่ 27]
[ตอบปัญหา...สิ่งคาใจ...เกี่ยวกับ 'ภัทรเจ้า' ]
[บทที่ 28]
[บทที่ 29]
[บทที่ 30]
[บทที่ 31]
[บทที่ 32]
[ว่าด้วยเรื่อง 'ศุภะ']
[บทที่ 33]
[บทที่ 34]
[บทที่ 34 <ช่วงแถมแบบอึนๆ>]
[<ปีกแห่งสายลม-แด่ FC.คุณราม>]
[บทที่ 35]
[บทที่ 36]
[บทที่ 37]
[[ตอนพิเศษ] Taste of the secrets. นมข้นเผ็ด พริกหวาม  แฟนฉันเป็นสัตว์ประหลาด? I]
[[ตอนพิเศษ] Taste of the secrets. นมข้นเผ็ด พริกหวาม  แฟนฉันเป็นสัตว์ประหลาด? II]
[[ตอนพิเศษ] Taste of the secrets. นมข้นเผ็ด พริกหวาม  แฟนฉันเป็นสัตว์ประหลาด? III]
[[ตอนพิเศษ] Taste of the secrets. นมข้นเผ็ด พริกหวาม  แฟนฉันเป็นสัตว์ประหลาด? IV]
[<แถมอีกนิด…มันค้าง>]
[บทที่ 38 I]
[[บทพิเศษ] ตะบองพลำ <ยุติธรรม?>]
[บทที่ 38 II]
[บทที่ 38 III]
[บทที่ 39]
[บทที่ 40]
[บทที่ 41] [บทที่ 42] [บทที่ 43 I] [บทที่ 43 II]
[บทที่ 43 <แถม>]
[บทที่ 44]
[บทที่ 45]
[บทที่ 46]
[บทที่ 47]
[บทที่ 48]
[บทที่ 49]
[บทที่ 50]
[บทที่ 51]
[บทที่ 51 <แถมนิดนึง>]
[บทที่ 52 พิเศษสมนาคุณคนอ่าน-I Dear Thai Food #1]
[บทที่ 53]
[บทที่ 54]
[บทที่ 55]
[บทที่ 56]
[สั้นเฉพาะกิจ ‘กลิ่น’]
[บทที่ 57]
[บทที่ 58]
[สั้นเฉพาะกิจ ‘ไอเดียร์-ไอเดียว’]
[บทที่ 59]
[บทที่ 60]
[บทที่ 61]
[บทที่ 62]
[บทที่ 63]
[บทที่ 64 เรื่องของคนข้างๆ #1 3P]
[บทที่ 64 เรื่องของคนข้างๆ #2 3P]
[บทที่ 65]
[[ตอนพิเศษ] รักผม..?]
[บทที่ 66]
[บทที่ 67]
[บทที่ 68]
[บทที่ 69]
[บทที่ 70]
[บทที่ 71]
[บทที่ 72]
[บทที่ 73]
[บทที่ 74]
[บทที่ 75]
[บทที่ 76]

[SungMinKRu]

จะออกมาแนวไหนนร๊าา

ติดตามค่ะ


 

[Zitraphat]

บทเริ่ม

...
ความกลัวมันก็เหมือนกับต้นไม้ ....
เมื่อกิ่งก้านใบเริ่มเติบโต รากแก้วกับรากฝอยก็ยิ่งฝังลึก ถึงจะโค่นต้นลงได้ แต่รากที่ฝังอยู่มันไม่มีทางขุดออกได้หมด ว่ากันว่าความกลัวของเรามาจากความไม่รู้ เรากลัวสิ่งที่ตัวเองไม่รู้จัก

...แต่ถ้าเรารู้จักสิ่งนั้นดีล่ะ ?? ความกลัวจะยังมีอยู่ไหม? แน่นอนมันยังมีอยู่และอาจจะมากยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ...

***

...ผมชื่อ ‘ไอดิภัทร’ เรียกผมว่า "ไอเดียร์"
ก็ได้ผมมีเชื้อชาติไทย สัญชาติไทย แม้จะมีทวดเป็นจีนก็เถอะผมเกิดบนความแตกต่างเชื้อสายทางก๋งเป็นจีน คริสตัง แต่ทางตา กลับเป็นหมอเขมร นี้ยังไม่นับฟากยายที่เป็นมอญนะ แต่ถึงยังไงผมก็ยังได้ชื่อว่า เป็นคนไทย เชื้อชาติไทย สัญชาติไทย ...
มันก็เหมือนกับเรื่องความรักของผมนั้นแหล่ะ ‘เรารักกัน’ แม้มันจะมีอุปสรรคไปบ้าง ...

...อย่างแรก...
คนรักผมเป็นชาวต่างชาติ เราต่างกันทั้งภาษาและวัฒธรรม นั้นไม่เด็ดไปกว่า คนรักผมเป็นผู้ชาย... ใช่... ผู้ชายชาวอิตาลี แน่นอน เรื่องนี้ทางบ้านรู้ไม่ได้เด็ดขาด เรื่องที่เรารักกันอาจฟังดูแปลกๆสำหรับผมบอกตามตรงเรื่องเซ็กส์เราเข้ากัน ได้ดี ออกจะร้อนแรงด้วยซ้ำ แต่เรื่อง ‘รัก’ ผมชักไม่ค่อยแน่ใจ ....

'อเล็กซ์ซานโดร' มาเมืองไทยได้ซักระยะหนึ่งแล้วผมออกจะดีใจนิดหน่อยที่หมอนี้มาในฐานะนักธุรกิจ ยังไงก็ดีกว่ามาเป็นครูสอนภาษา ไม่ได้รังเกียจหรอกนะ แค่เบื่อเท่านั้นล่ะ ผมมีเพื่อนเป็นพวก แบล็กแพ็ค  หลายคนเกือบ 80% ลงท้ายด้วยการเป็นครูสอนภาษาเพราะหลงเมืองไทย สาวไทยขี้อ้อนและเอาใจเก่ง หนุ่มไทยก็ปากหวาน อารมณ์ดี (ไม่ต้องมองหรอก ผมอยู่นอกประเด็น ปากร้ายแถมยังขี้หงุดหงิด ) ไอ้ที่ว่าดีแล้วที่ เอล เป็นนักธุรกิจ (ผมขอเรียกชื่อเฉพาะเวลาที่ผมใช้เรียกแฟนแล้วกันนะ เรียกอเล็กซ์เหมือนคนอื่นมันไม่ชินปาก) ไม่ได้เป็นครูสอนภาษาเพราะคิดดูสิ ถ้าออกไปเที่ยวกันแล้วเจอเพื่อน คุณจะโดนแยกออกมาจากกลุ่ม... เมื่อ...พวกครูต่างคุยกันถูกคอเรื่องกับเรื่องในห้องเรียน...น่าเบื่อ 

และการที่เราคบกัน(เรียกว่า ‘คบ’ กันดีกว่า ‘รัก’กันฟังดูทะแม่งๆ) ทำให้ผมหวั่นๆอยู่เหมือนกัน มีหลายเรื่องที่ผมทำใจไว้ล่วงหน้า เรื่องรั้ง เอล เอาไว้กับตัว ผมไม่คิดจะรั้งถ้า เอล จะไป...ไม่ใช่ไม่รัก แต่รักมากจน ทำให้ผมคิดว่าถ้ามีคนที่ดีกว่าผม ผมก็พร้อมให้เอลไป จะไม่รั้งไว้เพราะคนไทยอื่นที่ดีกว่าผม...มันมีอยู่แล้ว...และแน่นอนผู้หญิงไทยที่ดีกว่าผมมีมากสุดๆ..

มีอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับ เอล ที่ผมค่อยๆรู้ทีละนิด เอล เป็นพุทธ ตอนแรกผมยังตกใจ อิตาเลี่ยนตาสีมรกต พูดไทยได้แค่คำสองคำ (ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว จากความช่วยเหลือของ ดิชฯ และอากู๋ ) แต่หมอนี้เป็นพุทธ เป็นพุทธนิกายมหายาน (ผมเองยังแยกไม่ค่อยจะถูกเลยไหนมหายานไหนหินยาน ตอนแรกแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพุทธเราก็มีนิกายกับเขาด้วย) แล้วก็ยิ่งกว่านั้น เอล ไม่ได้เป็นเกย์  ไบฯ ก็ไม่ใช่ ....

แต่หมอนี้รักผม มีเซ็กส์กับผมตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน (ผมเพิ่งเริ่มเป็นไบฯ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์และโดนเอลล่อลวงด้วยสายตา เลย 'อยากลอง' ไม่งั้นก็คงไม่เกินเลยถึงขั้น ‘คบ’กัน) เรื่องราวของ เอล ยิ่งวันยิ่งทำให้ผมอึ้งยิ่งไว้ใจกัน ยิ่งรักกันทำให้ เอล แสดงทุกๆอย่างบอกทุกๆเรื่องที่เกี่ยวกับ เอล ....

ทุกครั้งผมก็พอรับได้.... แต่ครั้งนี้   'ไม่'

...มันไม่เหมือนกัน.... มันเป็นครั้งแรกที่คนอะไรก็ได้อย่างผมเริ่มจะรับไม่ได้...

เริ่มจากอยู่ๆ เอล ก็โผล่เข้ามาที่ห้อง เราจูบกันโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำทุกอย่างเหมือนจะไปได้สวย....

ถ้าตอนจบ.... หมอนั้นไม่กลายเป็น 'งู'  ไปซะก่อน!

ครับ...ผมไม่ได้พูดผิดหรือมีนัยอะไรแฝง.....
หลังจากเราจบทุกอย่างบนโซฟา หมอนั้นก็เริ่มกลายเป็นงูสีทองทาบอยู่บนตัวผม!!!
ดวงตานั้นยังคงเดิม ดวงตาสีมรกต ผมเห็นแค่นั้นล่ะ ก่อนทุกอย่างมันจะมืดดำ...


...
“ ไอเป็นผู้ชายยูยังรับได้ ! ไอมีเซ็กส์กับยู ยูรับได้ ! ไอเป็นฝรั่งยูรับได้! ทำไม?! เรามีเซ็กส์กันเราจูบกัน ...ทำไมแค่ไอเป็น' Python' ยูยอมรับไม่ได้ !? ”

...ซึ้งไหมล่ะครับ กับแฟนผม...     

นั้นเป็นประโยคที่ผมพอแปลได้หลังจากตื่นขึ้นมา...
ตอนแรกนึกว่าฝันไป แต่พอเจอไอ้เอลบ้านั้นแหกปากโวยวายในเรื่องที่ผมประสบกับตัวเองก่อนหน้านั้น... ผมถึงรู้ว่าทุกอย่างมันเป็นความจริงตัวจริงๆไม่ใช้งูแสตนท์ เอลเป็นงูตัวใหญ่... ผมไม่รู้หรือว่าเป็น พวกไหนระหว่าง 'Naga' หรือ 'Python' ช่างแม่งมัน!!  เพราะไม่ว่าจะเป็นอะไรมันก็ยากที่จะยอมรับ...

“อย่าเงียบ ภัทร! ...ยู กำลังทำให้ ไอ กลัวนะ”

ยัง...ไอ้เอลมันยังไม่หยุดบ้า ...แม่ง...ตวาดผมแบบไม่ดูเลยนะ ...

‘เชี่ย! ใครต้องกลัวใครกันแน่!’

เซ็งฉิบหาย...สมองผมหมุนติวไปหมดอากาศเหมือนจะน้อยลงทุกที ท่า migraine จะขึ้น เอ่อ...เอาเข้าไป เอล ยังบ่นไม่หยุดเหมือนทุกอย่างเป็นความผิดของผมที่ไม่ยอมรับ... ยอมรับไม่ได้...

‘เฮ้ย! แมร่งเป็นงูนะ!!  ยู เป็น 'Python' นะ ยูไม่ได้เป็นมนุษย์นะ ยูไม่ได้เป็นแค่ตาปลานะเฟ้ย! กู จะได้ยอมรับได้ง่ายๆ!!!’

และก่อนที่ผมจะเพ้อเจ้อกับตัวเองไปมากกว่านี้ประโยคหนึ่งก็ทำให้ทุกอย่างเงียบลง....

“Ti amo นะ ยู know ? Ti amo ....  ผม... รัก ภัทร นะ... ”

....เสียงทุ้มปนเศร้านั้นเหมือนสะกดผมอยู่... มันก็เหมือนกับทุกอย่างที่มายำรวมๆกัน.......
สุดท้ายผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ....


‘เรารักกัน’



TBC.


..........................................................................................

[SungMinKRu]

จะงง หรือ ขำดีล่ะเนี่ย ? = =

อ่านแล้วขำอะ เป็นเราตกใจแย่ๆ 555

พระเอกชื่อไรอ่า เอเล ? - - มันมาไทยผสมกับอัง คนเก่งภาษาอย่างเราเลย งง แดรก

แต่ชอบอะตอนแรกๆคิดว่า นายเอกของเราจะเลิกกับหนุ่มอิตาลีคนนี้ ที่ไหนได้

ติดตามค่ะ + 1 ชอบอะ แปลกๆแหวกๆดี 

[Horizon]

รับเรื่องใหม่
+1

[กาลณัฐ]

จะงง หรือ ขำดีล่ะเนี่ย ? = =

อ่านแล้วขำอะ เป็นเราตกใจแย่ๆ 555

พระเอกชื่อไรอ่า เอเล ? - - มันมาไทยผสมกับอัง คนเก่งภาษาอย่างเราเลย งง แดรก

แต่ชอบอะตอนแรกๆคิดว่า นายเอกของเราจะเลิกกับหนุ่มอิตาลีคนนี้ ที่ไหนได้

ติดตามค่ะ + 1 ชอบอะ แปลกๆแหวกๆดี 

  เห็นด้วยๆ คนเก่งภาษาเลยงงแดรก
แต่ก็ชอบนะจะ อย่าเพิ่งหายไปไหนละ

[Rafael]

แหวกแนวแบบได้ใจ
รอติดตามต่อค่ะ

[Yuthaiz2]

เรื่องน่าสนใจมากค่ะ

[kakashiget]

งง

[Panny]

ภัทรเป็นเมียงูเหรอจ๊ะ อิอิ

ชอบพลอตค่า บวกเป็ดรออ่านๆ

[Lemon_Tea]

เรารักกัน
ต่างเผ่าพันธ์ก็ไม่อาจแยกเราจากกันได้

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 2 

[เรื่องราวเมื่อ สาม อาทิตย์ที่ แล้ว ]


   โบราณเขาว่ามาว่า....


 "ถ้าฝันว่างูรัด จะได้คู่ ถ้าฝันว่างูเห่ากัด จะได้แฟน"

..................................................
.................................



'แต่ไอ้ที่ผมเจออยู่ตอนนี้ แมร่ง อนาคอนด้าเลยมั้ง !!!  ไอ้สาด!!! ออกไปน้า!!!!! แมร่ง! ไอ้งูไม่มีมารยาท !! ฝันก็ฝันของกู พื้นที่ก็พื้นที่ในสมองกู แล้วมึงมาอยู่ในสมองกูได้ไง ?! ออกไป !! ถ้ามึงไม่ออก.....
.........................ถ้ามึงไม่ออกไป ...
กูจะ...
...
จะ..
.
......กูจะร้องไห้แล้วนะ สาด !!! กูบอกให้ออกไป !!!!....'

   
          ฝัน!!  ฝัน....ชัดๆ!!  ผมพยายามบอกกับตัวเองอย่างนั้น แม้ความเย็นที่สัมผัสได้จากผิวเนื้อลื่นนี้จะชัดเจนแบบสุดๆ แต่การที่ผมยังทั้งผลักทั้งดัน ไอ้หัวโตๆเขี้ยวโง้งๆ นี้ได้โดยยังไม่ตายหรือโดนไอ้งูยักษ์นี้เขมือบเสียก่อน มันก็พอบอกใบ้ได้ลางๆ ผมกำลังฝัน ...ความฝันที่ซ้ำซาก ....ไอ้งูเหี้ยตัวเดิมที่กำลังรัดผมอยู่นี้ สักวัน ! สักวันผมจะชนะมันให้ได้ !! สักวัน !!
..................................................
.................................


"เป็นอะไรว๊ะไอ้เดียร์ หน้าตายังกะปลาบู่ชนเขื่อน "

"เหมือนเดิม...ฝันร้าย..."

"ฝันถึงไอ้งูตัวนั้นอะนะ ...แมร่ง มึงฝันอย่างนี้มาเป็นชาติแล้ว ยังไม่ชินอีกหรือว๊ะ? "

"ชินเหี้ยอะไร มึงลองมาเป็นกูไหม ? งูหรือหมาก็ไม่รู้ ทั้ง รัดทั้งเลีย ...แมร่ง! คิดแล้วยังขยะแขยงไม่หาย ..."

"เขาว่าฝันถึงงู จะเจอเนื้อคู่นะโว้ย ...."

"จะเนื้อคู่ปลาคู่แมร่งก็มาเถอะ เจอแต่ในฝัน สักวันกูคงประสาทแดก! ใครมันคิดวะ ฝันถึงงูจะเจอเนื้อคู่ แมร่งเปลี่ยนเป็น กระตงกระต่าย บ้างไม่ได้หรือไง ? คนคิดมันจะรู้ไหม กูกลัว สัตว์เลื้อยคลาน เหี้ยเฮ้ย!"

"เกลียดไปเหอะมึง ไอ้เดียร์...เขาว่ายิ่งเกลียด จะยิ่งเจอ"

"เหรออออออออออ....มีเพื่อนอย่างมึงนี้ เป็นบุญกูจริงๆ ซึ้งใจสัดๆ มึงโคตรรักกูเลยหว๊ะ ฝิ่น เย็นนี้เลี้ยงเหล้าด้วยนะ..."

"อ้าว? ไหงจบอย่างนี้อะ เหี้ยเดียร์ "

"ไม่รู้อะ คืนนี้กูจะเมา เมาให้หลับไปเลย ไม่ไหว...ฝันร้ายทุกคืน บันทอนสุขภาพจิตมาก... "

"แล้วคิดยังว่าจะเมาร้านไหน ....เลือกร้านดีๆนะเว้ย เผื่อคืนนี้มึงอาจได้เจอเนื้อคู่ "

"งั้นก็ดี ....เจอเนื้อคู่ซะทีเถอะ กูไม่อยากเปลื้องตัวให้ไอ้งูบ้านั้นมันลวนลาม "
..................................................
.................................

"I'm Dear ...I Dear ....ไอ้เดียร์...เชี่ยเอ้ย! ...แมร่ง ลิ้นพันกันหมดแล้ว...สัดฝิ่น! เจอฝรั่งแล้วทิ้งกูเลยนะ...มึงเรียกไอ้มังคุดนี้มา มึงรับผิดชอบสิ...เล่นหนีกูงี้เลยนะมึง เหี้ยฝิ่น !!"

   ครับผมเองครับ ไอดิภัทร สุดหล่อ ตอนนี้ผมกำลังเผชิญปัญหาระดับชาติ อาจเป็นเรื่องของความสัมพันธุ์ระดับประเทศกันเลยก็ว่าได้ เรื่องมันเริ่มมาจาก ไอ้คุณฝิ่นเพื่อนผมมันเมาแล้ว ต่อมความรู้มันแตก นั่งแดกเหล้ากันอยู่ดีๆ มันเสือกอยากสปีคอิงลิส กับฝรั่ง ผมนั่งมึนๆมันเลยไปดึงไอ้มังคุดนี่มา แล้วไง? ตอนนี้ความซวยมันมาตกอยู่ที่ผม ก็ไอ้มังคุดตรงหน้าผม มันเสือกไม่คุย ภาษาอังกฤษ .....

หึ...หึ ...หันไปหาไอ้ตัวสอยมังคุดมา มันก็หายไปกับสายลมแล้ว สงสัยสะดุดหัวพ่อใครเข้า น่าจะแดกตีนอยู่ในห้องน้ำ ....ทีนี้เอาไงอะ ? ตาโตๆ สีแปลกที่จ้องมา ก็พอแปลออกว่ามันถามชื่อผม แต่พอผมจะแนะนำตัว มันก็แปลกๆ ไม่คุ้นปาก ผมชื่อเล่นว่า 'ไอ-เดียร์' ถ้าบอกมันว่า ชื่อ ไอ-เดียร์ เดี๋ยวก็เรื่องยาวอีกถ้ามันเสือกถามนู้นถามนี้จะทำไง แค่แนะนำตัวประโยค อนุบาล สมองผมยังผสมคำมั่วซะ เอางี้แล้วกัน....

"Phat ,I'm Phat "

ตัดปัญหาไปเลย กู ชื่อ ภัทร แล้วกันสั้นดี .... แล้วไอ้มังคุดนี้ชื่ออะไร อะ? หัวหูกูมึนสัด!! ภาษาไทย ตอนนี้ยังฟังไม่ชัด แล้ว นั้น ปากมันพ่น ภาษา เหี้ยอะไร ออกมาอ่ะ? อืมส์ แล้ว มาจ้องหน้าทำไมอะ?

เร็วกว่าความคิดครับ มือไม้ผมไปไกลกว่าสมองแล้วตอนนี้  สัมผัสเย็นที่ได้ จาก โครงหน้าใหญ่ มันคุ้นๆ แถม ดวงตาที่มองมาก็เหมือนเคยเห็นที่ไหน ไอ้มังคุดตรงหน้าผมหน้าโหลหรือไงนะ นั่นสินะ ฝรั่งมันก็หน้าเหมือนๆกันหมดนั่นหล่ะ
แต่แค่ดวงตาคู่นี้เท่านั้น.....ที่เหมือนมีมนต์ สะกด
ไม่รู้ว่าตั้งแต่ เมื่อไหร่ ที่มือใหญ่คู่นั้น จับกุมมือผมไว้แล้วดึงให้ เข้าไปใกล้ริมฝีปาก หนา
"............."

ประโยคนั้นเหมือนการแนะนำตัว แต่สมองผมตอนนี้ไม่รับรู้อะไรแล้ว นอกจากคำแรกของชื่อนั้น

"Ale..."

"Si , Mi Chiamo Ale"
 
..................................................
.................................

[Horizon]

หากันจนเจอ
เวลาอัพตอนใหม่ รบกวนใส่วันที่ เลขหน้า ด้วยครับ
เพื่อความสะดวกในการติดตามอ่าน

[bulldog17]

ดูเหมือนได้สามีแปลกๆมาอย่างเมาๆ

[YenOh]

ตามมาค่ะ ๕๕

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 3 


"E..nough.... enough.... อื้ออออ! Enough!! ปล่อย ...ปล่อย ...บอกให้ ปล่อย นะ ไอ้สัด!! เหี้ยเอ้ย!!กูบอกให้หยุด บอกให้หยุดยังไงเล่า!! ปล่อยสิ !! ปล่อย !! "

   ร้องตะโกนจนคอแสบไปหมดแล้ว เรียวแรงก็แทบจะหมดไปกับเสียงเหมือนกัน ผมทั้งร้องทั้งผลักทั้งถีบ แต่ ไอ้ควายมังคุดนี้ก็ไม่ยอมปล่อย ถึงมันจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่ไอ้ภาษาร่างกายที่ผมพยายามแสดงให้มันรู้มันก็น่าจะเดาได้ ไม่ยาก ว่า

'ช่วยปล่อยกูสักที ไอ้เหี้ย!!'

...กูจะร้องไห้แล้วนะ....

   ย้อนกลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ...ถึงผมจะเมาแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีสติ ผมไม่ได้ดื่มขนาดอาบ แค่ผมดื่มผสมกันจนมั่ว สมองมันเลยสั่งงานช้ากว่าปกติก็เท่านั้น…
 
....ผมไม่ผิดนะ ที่พอมันยื่นหน้ามาแล้ว ผม ดันเสือกโน้มตัวไปจูบปากมันกลับ ก็ใครให้ไอ้มังคุดนี้มัน จ้องตาผม จนผมมึนอะ….
....ผมไม่ผิดนะที่ พอมันกุมมือแล้ว ผมดันเดินตาม ก็ตัวมันใหญ่ขนาดนั้น แค่มัน จูงเบาๆก็เหมือนลากผมแล้ว  …..
....และผมก็ไม่ผิดนะ....ที่เดินตามมันมาถึงห้องพัก....ก็ห้องไอ้ฝิ่นกับห้องคนอื่น ผมก็เคยค้างด้วยออกบ่อย ....ทำไมอะ?! มันผิดตรงไหนอ่ะ? 

   เข้ามาในห้องกว้างสีน้ำเงินนี้ได้  พอไอ้มังคุดมันปล่อยมือ  ผมก็ตรงดิ่งไปที่เตียงเลย ง่วงสุดๆ ทิ้งดิ่งลงเตียงนิ่ม ได้ ไม่เท่าไหร่
แมร่งก็เอาแล้ว... ผมมึนหนิ แล้วก็ง่วงด้วย อึก! อื้ออออ...ฮือออ... แล้ว ไง มัน จบอย่างนี้ อะ ?! ไอ้สัด! จะถอดเสื้อกูทำไมเล่า? ปล่อย สิ! ไอ้เหี้ยนี้...ปล่อย !! เหมือนฝันร้ายกลายเป็นจริงในวันศุกร์ 13 เลย  ตอนแรกนึกว่าไอ้งูบ้าในฝันมันตามข้ามพรมแดน แห่งความเป็นจริงมาได้ แทบสร่าง!! ก็สัมผัสมันใช่ซะขนาดนั้น ในฝัน ผมคุยกับไอ้งูนั้นไม่รู้เรื่อง ในความเป็นจริง ผมก็ยังพูดกับไอ้มังคุดนี้ ไม่ถูกอีกศัพท์ ในสมอง มันวิ่งวุ่นไปหมด Yes, No, Ok  แล้ว แมร่ง!! มีเหี้ยอะไรวิ่งวนไปหมดหว๊ะ!!! พินาศแล้ว ไอ้เดียร์ !! แล้ว ไอ้สัดนี่ ! มึงจะหยุดให้กูคิดศัพท์ อนุบาลหน่อยไม่ได้ หรือไงว๊ะ !!?

“พอ...พอแล้ว ไม่เล่นแล้ว ...เขาพูดกันว่ายังไงนะ ...แมร่ง ! หยุดลูบสักทีสิไอ้เหี้ยเอ้ย!!”

สัด! ไม่เอาแล้ว ....เรื่องเหี้ยอะไรเนี้ย!? ตอนนี้ทั้งมือทั้งตีนแล้วครับ ทั้งผลักทั้งยัน แต่ไอ้มังคุดมันยังไม่ยอมปล่อยผม ....ไม่เอาแล้ว กลัว ชิบหายเลย ถึงแรกๆจะอยากลองของแปลกก็เถอะ แต่นั่นก็เพราะสมองมัน กึ่มๆเคลิ้มๆ ตอนจูบก็ยอมรับนะว่า เต็มใจ แต่ตอนกอดมันชักเริ่ม ทะแม่งๆ คุ้นกับสัมผัสแบบนี้เกินไปหล่ะ พอลืมตามาเห็นตาสีมรกต ที่จ้องตอบมา หัวใจแทบวาย หน้าผมชาไปหมดแล้ว หัวใจมันเต้นแรง ในขณะที่ ตัวผมเอง...ลืมหายใจ  น้ำตามันไหล พรากเลย เมื่อสมองมันตื้อ หัวก็ปวดจี๊ด เอาแล้ว ไมแกรนขึ้นอีกแล้ว ผมหยุดทุกอย่างลงแล้วไม่ผลักไม่ดันอะไรทั้งนั้น น้ำตามันไหลออกมาเอง ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดด้วย ผมกลัวมากๆ กลัวที่สุดกับสัมผัสแบบนี้ ....

“Phat …”

เสียงทุ้มเบากระซิบข้างหู แล้ววงแขนใหญ่ก็โอบกอดผมไว้  น่าทุเรศตัวเองชิบหาย ผมสั่นไปหมดแล้ว ช็อกไปอย่างสมบูรณ์ แบบ ผมกลัวสัมผัสของไอ้มังคุดนี่ มันเหมือนกับความรู้สึกตอนอยู่ในฝันกับไอ้งูนั้นเลย

“Phat …”

มันพูดพร่ำอะไรบ้างไม่รู้ แต่น้ำเสียงที่เรียกชื่อผมกลับเป็นพยางค์ชัดเจน วงแขนใหญ่ โอบผมไว้แล้ว รั้งตัวเข้าไปกอด มือใหญ่ที่ลูบแผ่นหลัง เบาๆซ้ำๆ เหมือนปลอบ น้ำเสียงทุ้มเบาที่เฝ้าเรียกชื่อผมซ้ำๆ  บวกกับสมองมึนๆ จากส่วนผสมของเหล้าและไมแกรน  ทำเอาผมซุก จมูกเข้ากับแผงอกมันตอนไหน ไม่รู้ ไหนจะลิ้นร้อนที่ไล้เลียซ้ำๆที่ซอกคออีก เป็นการปลอบที่เปลืองตัวมากสำหรับผม .... ไอ้มังคุดมันกอดผมไว้ในวงแขนแล้ว หลับลงไปแล้ว ผมไม่ต้องกังวลอะไรแล้วใช่ไหม ? หวังว่าคืนนี้ผมคงจะเหนื่อยจนหลับได้ อย่างสบายนะ ...ไม่อยากฝันอะไรอีกแล้ว ไม่เอาแล้ว ....     

..................................................
.................................

[bulldog17]

หรือจะผูกพันมาแต่ชาติปางก่อน??

[กาลณัฐ]

เอาละเว้ยยย จะเป็นไงต่อว๊า
 

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 4

[ จะเกี่ยวเก็บกระดิ่งกังสดาล      มาหลอมหล่อเป็นล้อเกวียน   จะกี่กงกี่กำเกวียน      พี่จึ่งจะเวียนตามเจ้าทัน...        ]


   ไม่ทันหรอก .....ไม่ทันแล้ว...ผมหยุดตัวเองไม่ได้ .... สมองแทบไม่สั่งการณ์แล้ว  ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องฝันร้าย ...เมื่อคืนนี้ผมไม่ได้ ฝันถึงไอ้งูบ้าตัวนั้นหรอก ...จะฝันได้ ยังไง ก็แทบไม่ได้ นอน....

ตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว ก็ไม่รู้ รู้แต่ไม่อยากลืมตาแล้วก็ไม่อยากให้ ไอ้คนข้างบนนี่มันหยุดจูบ หยุดขยับ... แอร์ในห้องมันเย็นแค่ไหน ผมไม่รู้ รู้ แต่ส่วนที่มันทาบติดกันมันร้อน  มือไม้ผมตอนนี้ คว้าสะเปะสะปะไปหมดเรียกว่าแทบจะตะกายจิกแผ่นหลังกว้างนั่นเลยก็ว่าได้  ผมเจ็บมันก็ต้องเจ็บด้วยดิ ชายไทยใจกล้าอย่างผมไม่ยอมเสียดุลการค้าง่ายๆ แน่ ทั้งๆทีตอนนี้ระบมไปทั้งสะโพกแล้ว แต่มันก็ยากที่จะหยุด... ลิ้นชื้นจากริมฝีปากหนา ส่งมาดึงอารมณ์ผมใหม่ เมื่อเสียงครางของผม เริ่มกลายเป็นเสียง สะอื้น...จะไม่ให้ สะอื้นได้ไง เจ็บสัดๆ! ตอนดูหนังเอ็กส์ ไม่เห็น มันบอกเลยว่า จะเจ็บโคตรอย่างนี้ แมร่งหลอกลวงผู้บริโภคชิบหาย !!  ไอ้ที่มันส่งเสียงครางหน้าระรื่นนั้น หลอกกูชัดๆ  ช่วงเอวที่ทิ้งทาบน้ำหนักลงมาไม่ได้ ปราณีเหี้ยอะไรเลย ...แมร่ง ...ไอ้มังคุดครับ ถนอมกูบ้างเถอะครับ นี้ครั้งแรกของผมที่มีอะไรกับผู้ชาย เลยนะเนี้ย เสียจิ้น ฟรียังไม่ว่า...แมร่งเสือกเสียดุลการค้าให้ ต่างชาติอีก ...

ผมเป็นไบฯก็จริงอะนะ ไม่ได้รังเกียจหรอกเรื่องแบบนี้ อย่างน้อยมันก็แค่  one night only จบแล้วมันก็ไม่มีอะไร มาก เกิดมาชาติหนึ่งก็ต้องลองให้คุ้ม ...แต่...มีอยู่อย่างที่ผมไม่เข้าใจ ...ใครมันตั้งกฎ...’ใหญ่กว่าต้องเป็นฝ่ายรุก’  สัดมันเจ็บนะ ทำไมไม่ให้ รุกไซต์เล็กอย่างผมมีโอกาสบ้างหล่ะ !!! แรงโถมจากสะโพกของไอ้คนข้างบน ทำเอาผมเก็บเสียงไม่อยู่แล้ว คิดแล้วก็ยิ่งเคือง ไอ้มังคุดบ้านี่มันเอาแรงมาจากไหน มึงไม่คิดจะหยุดบ้างเลยหรือไง  พรุ่งนี้มึงจะเป็นหมันแล้วหรือไงว๊ะ !!??

"E..nough.... enough.... อื้ออออ! Enough...”
เสียงผมเริ่มกระชากคว้าศัพท์บางคำมาได้บ้างแล้วตอนนี้  ทั้งครางทั้ง ขอแล้วหล่ะ ไม่ได้ สะดิ้ง ผมยังแมนอยู่ แต่ให้ รับ อยู่อย่างนี้ทั้งคืน มีหวังตาย

“Why…... enough....Hum..Why … Enough…”

เสียงทุ้มเบามันกล่อมผมอีกแล้ว แถมยัง ไล้จูบหนักๆมาที่ขมับผมด้วย เหมือนจะอ่อนโยนนะ แต่ขอโทษเถอะ จะก้มเลยลงมางับคอกูทำส้นเตี่ยอะไร ฟันคมๆที่กัดเข้าที่ลำคอมันเป็นการ ตรึงผมไว้มากกว่าการผ่อนอารมณ์  เจ็บ...แต่ก็ชอบนะ ...อ๊ะ ...เพิ่งรู้ว่าตัวเองมาโซฯ หว่ะ

...เซ็กส์ที่ได้ มาตลอดคืนจนเลยไปช่วงบ่าย  เหมือนไอ้มังคุดนี่เห็นผมเป็น โอเอซิส ในทะเลทรายทั้งตะกละทั้งตักตวง ...แต่ก็เข้ากันได้ดีอันนี้ไม่มีเถียง... เสียดายนิดหน่อย ที่ มันเป็น   ‘One night only’

   ขนตาสีน้ำตาล ยาวงอนกว่าที่เคยคิด พอจะเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าคนหลับ ผมแทบต้องกัดฟัน.. ช่วงคอผมมันแสบจนอธิบายไม่ถูก  ลองเอามือคลำดูถึงรู้ว่ามันเป็นรอยนูน ของคมฟัน เมื่อคืนเล่นกันแรงไปไหม ?  น้ำตาแทบไหล เจ็บทั้งคอ ระบมทั้งสะโพก ตรงนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงทั้งแสบทั้งจุกจนไม่อยากขยับตัว  ได้แต่กัดฟันข่มอาการ จะว่าไอ้มังคุดนี่ก็ไม่ได้ ในเมื่อผมเป็นคนให้ความร่วมมือกับมันเองนี่น่า 

“Phat …”

ดวงตาคมสีมรกต จ้องมองผมพร้อมๆกับที่ริมฝีปากนั้นเรียก เสียงทุ้มเบาเหมือนจะปลอบใจ  ผมสะดุ้งตัวอีกครั้งเมื่อ ปลายนิ้วเรียวนั้น ลูบวนมาที่รอยกัดบนคอผมเบาๆ ความอ่อนโยนปน ความเร้าร้อนที่ผมได้รับมาตลอดคืน ทำเอาความรู้สึกมันว่างเปล่า ผมอยากมองหน้าคนๆนี้ให้นาน อยากเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำ ทั้งสีหน้า ดวงตา น้ำเสียง ความรู้สึกยามสัมผัส ผมขอมากไปรึเปล่า สำหรับ ความสัมพันธุ์ที่เรียกว่า

‘One night only’
         

[bulldog17]

มาสั้นๆแต่ร้อนแรงเวอร์

[กาลณัฐ]

 

[SungMinKRu]

มาต่อแร้ววว เพิ่งเห็นอะ

แบบว่าชอบนายเอก น่ารักกก อิอิ

ต่อนี้มาแบบว่า.....


  :m1:รอตนอต่อไปนะค่ะ

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 5

   การที่คนสองคนมีอะไรกัน มันเป็นการแลกเปลี่ยนสารเคมีระหว่างกันอย่างช่วยไม่ได้ เราแยกแยะสารเคมีออกมาได้หลายชนิด   หนึ่งในนั้นคือสารนั้นมีชื่อเล่นว่า ผูกพันธุ์ สารนี้ส่วนมากจะอยู่ในเคมี X ส่วนสารอีกตัวที่ชื่อว่า เหินห่าง ส่วนมากจะอยู่ในเคมี Y เมื่อเคมี Y กับเคมี X ทำปฏิกิริยากัน เคมี X จะหลั่งสาร ผูกพันธุ์ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ส่วน เคมี Y จะทำปฏิกิริยาต่อต้าน จนเกิด สารเหินห่าง ส่วนหนึ่งเพื่อตัวแปรที่เรียกว่า อิสระและความโสด...

...แต่มันน่าจะเทียบสูตรไม่ได้ กับคู่ที่ กำลังสะกดจิตตัวเองว่า ‘One night only’ ก็ทำไงได้ เมื่อเคมี Y กับ Y มันดันมาทำปฏิกิริยากันเอง นั้นยังไม่แย่เท่าฝ่ายที่หลั่งสาร 'เหินห่าง' แทนที่จะเป็นพ่อหนุ่มอิตาเลี่ยนสุดหล่อ มันกลับเป็น Cartoonist สายโอตาคุอย่างไอ-เดียร์  ใครจะไปคิดว่า ไอ้ผู้ชายที่หน้าตาธรรมดาๆ ปากหมาขี้เล่นนี้จะ กลัว ชีวิตคู่ พอๆกับกลัว สัตว์เลื้อยคลาน แบบขึ้นสมอง....มันจะเป็นฝ่าย คิดชิ่ง เจ้าของนามบัตร ที่ชื่อ
 
‘Alessandro  Drogo Da Smeraldo ’     

ทายาทอันดับสอง ของ ตระกูล  Drogo มาเฟีย สายพันธุ์ อิตาเลี่ยน แห่ง Samuele

[SungMinKRu]

 

มาสั้นๆ แต่ชอบอะ รอติดตามต่อไปนะค่ะ จิ้มๆๆ

มาต่อให้ยาวๆด่วน อิอิ

 

[sunshadow]

   อะเหอๆๆ เป็นงูไม่พอ ยังแถมตำแหน่งมาเฟียอีกตะหาก
   ไม่รอดแหงๆ นายเอกของเรา

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 6
   
   ...นามบัตรสีเขียวครามที่พิมพ์อักษรสีทองคำว่า  ‘Alessandro  Drogo Da Smeraldo ’ ทับลงบนตรารูปงูคาบดวงอาทิตย์ ถูกผมหมุนไปหมุนมาอยู่ในมือ กลิ่นเฉพาะของกระดาษนามบัตร เหมือนจะระเหยออกมาทุกครั้งที่ถูกไอความร้อนของมือสัมผัสโดน....

....ครั้งแรกที่เจ้าของนามบัตร ยัดมันใส่มือผม... ผมได้ แต่มองจ้องนามบัตรในมือ ...สิ่งที่คิดได้ทันทีที่เห็นนามบัตรนี้...คือความตกตะลึง...

'ชื่อคนหรือประโยคบอกเล่าว๊ะ? ยาวเหี้ยๆ '

เหมือนไอ้มังคุดจะรู้ว่าในหัวผมคิดอะไรมันจิ้มไปที่ อักษรตัวแรกของคำ แล้วจิ้มที่อกตัวเอง  ก่อนจะย้ำคำนั้นช้าๆ

"Ale..."E tu ? Qual è il tuo nome?"

หง่ะ! เอาอีกแล้ว ภาษาสำเนียงแปลกที่ออกมาจากปากนั่นทำเอาไมเกรนจะขึ้น ผมได้แต่ถอนหายใจแล้วตอกกลับไปด้วยภาษาอังกฤษที่พอจะคว้ามาได้จากความทรงจำ

"Can you speak English? I don't understand."

แววตาสีมรกต จ้องมาอีกครั้งอย่างเหนื่อยใจ แล้วไอ้มังคุดก็ถือวิสาสะจับมือผมให้มาทาบที่ริมฝีปากมันแล้วค่อยๆส่งเสียงที่ละประโยคให้ผมรับรู้ถึงสำเนียงและการขยับปาก เหมือนจะโรแมนติก แต่..เอ่อ....ตาผมยังไม่บอดนะไอ้คุณมังคุดครับ...

"Ale...เอ..ล....E tu ? Non! Ahh....and you..? Your name ? "

ขำโคตร ผมก็รู้นะครับว่าไอ้คุณมังคุดมันพยายามนึกศัพย์ภาษาอังกฤษอยู่ แต่กว่าจะออกมาได้แต่ละคำ...โห่ ผมนี่โคตรยืดเลยครั้งนี้เพิ่งเป็นครั้งแรกที่ผมภาคภูมิใจในตัวเอง.. ครั้งแรกในชีวิตที่ผมพูดและเข้าใจภาษาอังกฤษได้ดีกว่าฝรั่งตาสีแปลก ถึงจะพอรู้มาบ้างก็เถอะว่าขึ้นชื่อว่าฝรั่ง ไม่ใช่ว่ามันจะเข้าใจภาษาอังกฤษกันทุกประเทศ ว่าแล้วผมอดยิ้มกว้างไม่ได้ เมื่อไอ้คุณมังคุดเจ้าของ นามบัตร จิ้มที่นามบัตร แล้วเอ่ยออกมาช้าๆ เหมือนจะพยายามให้ผม 'จำ' ให้ได้ สำคัญนักหรือกับคนที่ผ่านมาและกำลังจะผ่านไป ถ้าการจำชื่อใครสักคน หมายถึงเมื่อจะต้องเจอกันอีกครั้งจะได้เรียกชื่อถูก...ถ้าเพียงแค่นั้น ผมเองก็แทบไม่มีความจำเป็นจะต้องจำชื่อไอ้มังคุดนี่หรือต้องบอกชื่อผมให้มันรู้เลย เพราะยังไง ....ทุกอย่างมันก็ต้องจบแค่นี้อยู่แล้ว
     
"... เอล..ซานโดร.....โดรโก...  ดา.. สเมอเรลโด...."

ชื่อหรือนั่น...ยาวฉิบหาย ...แม่งความพยายามดีเหลือเกินนะมังคุด

"Phat ,... E tu ?  Ha.....Your name ? real name.. nome ? "

หง่ะ ? ซึ้งใจหล่ะ ภาษาสำเนียงแปลกปนกับภาษาอังกฤษ เข้าใจความรู้สึกพวกฝรั่งที่เจอ ภาษาอังกฤษปนไทยเลย กับคนตรงหน้า การคุยด้วยภาษาร่างกายจน่าจะเข้าใจได้ ง่ายสุด... ถึงจะรู้ว่าเจ้าของตาสีมรกตจะไม่มีวันได้เรียกชื่อผมอีก แต่ถึงยังงั้นผมก็ยังบ้าจี้บอกชื่อผม....ตลกไหมหล่ะ?

"Phat ...,I'm I-Di-Phat "

"....ภัทร...."

น้ำตาจะไหล...น่าดีใจชะมัด ชื่อผมมันชัดเจนขึ้นมาในประโยค บอกไปสามพยางค์ ได้กลับมาแค่ 'ภัทร' พยางค์เดียวแต่ชัดโคตร งั้น ชื่อ ‘ภัทร’ ไปเหอะ มึง  ไอ-เดียร์ เอ้ย... ส่วนไอ้มังคุดข้างหน้านี่  เรียก แค่ 'เอล' ก็พอแล้วมั้งของที่มันได้มาง่าย มันก็จบง่ายๆแบบนี้หล่ะ ทำไมต้องไปทำอะไรให้ยุ่งยาก....
   
   ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ การจากลาของ ‘One night only’ มันไม่ง่ายอย่างที่คิด เกือบ สามวันที่ผมกับไอ้มังคุดไม่ได้โผล่หัวออกมาจากห้องพักเลย อาหารการกินทั้งหมดพึ่งบริกรห้องพักทั้งหมด กิจกรรมส่วนมากผูกขาดอยู่ที่ เตียงนอน โซฟา และห้องน้ำ

...จนสัญญาณเตือนมันดัง โทรศัพท์ผม มีข้อความเกือบยี่สิบข้อความจากกองบ.ก เรื่องของเรื่องคือมันได้เวลาปิดต้นฉบับแล้ว แต่ผมยังไม่ส่งเนมเรื่องไปให้ฝ่ายเลยซักนิด อ่านะ...บอกไปหรือยังครับว่าผมทำอาชีพในฝันของเด็กไทยเกือบ ครึ่งประเทศ ...ผมเป็นนักเขียนการ์ตูนครับ ชื่อเสียงไม่ดังมากแต่ก็พอมีแฟนคลับของตัวเอง การ์ตูนผมเป็นแนว Fantasy – Monster ส่วนหนึ่งเพื่อลากยาวพ่วงไปยังพวกเกมส์กับ CG. ด้วยงานมันได้ไม่ตัน นั่นทำให้ผมก็พอมีรายได้และเวลาส่วนหนึ่ง เป็นของตัวเอง  แต่ก็เพราะงานนั้นหล่ะทำให้ทุกอย่างที่เริ่มจากค่ำคืนมันจบลง...เอล มาส่งผมที่รถแท็กซี่ และพยายามจะขอชื่อ,เมลล์กับเบอร์ ของผมไว้ แต่ก็แค่นั้น ผมไม่ได้ให้อะไรเอลสักอย่าง....นอกจากจูบลาที่บอกอารมณ์ไม่ถูก และก็อย่างที่รู้ เอล ยัดนามบัตรใบนั้นใส่มือผมให้ดูต่างหน้า….
..................................................
.................................

   
   ...ถ้ามีครั้งแรกแล้ว ครั้งที่สองมันก็มักจะตามมา ยังไงก็เสียจิ้นไปแล้ว แถมกับผู้ชายถุงก็ใส่  โรคคงยังไม่มาตอนนี้หรอกมั้ง ยังไงมันก็ไม่น่าจะผิดอะไร ถ้าคิดจะลองอีกสักครั้ง ....สันจมูกที่ ไซ้บดอยู่ที่ซอกคอ มันก็ดีอยู่หรอก แต่มันไม่ทำให้ใจเต้นแรงเท่าฟันคมๆที่เคยขบกัดตรึงยึดช่วงคอไว้ เพื่อที่จะเทแรงโหมได้ดั่งใจ  มือใหญ่ที่ลูบช่วงแขนนี่มันก็ดีอยู่หรอก แต่มันไม่เร้าใจเท่ามือใหญ่เย็นที่ ลงแรงลากลูบช่วงเอวแล้วกดยึดไว้อย่างคนเอาแต่ใจ ...จูบนี่มันก็ดีอยู่หรอก แต่มันเทียบไม่ได้กับรสจูบที่ได้จากไอ้มังคุดสักนิด... แถมตรง 'ไอ้นั่น' ยังเฉยสนิท...

นี่มันเอาเข้ามาแล้วใช่ไหม? ตอนไหนว๊ะ? แมร่งพลาดแล้วกู ..นึกว่ามันจะทั้งซี๊ดแสบจุกแต่แอบแซบเวอร์เหมือนครั้งก่อนที่ไอ้มังคุดมันเอาเข้ามาเลยลงเจลซะชุ่ม... แต่นี่บอกตรงๆว่าผิดหวังโฮก...อุตสาเป็นรับให้ทั้งทีทำไมมันไม่ได้ดั่งใจเลย สุดท้ายเลยต้องเปลี่ยนบทตัวเองจากรับเป็นรุกกับ คู่นอนชั่วข้ามคืนคนใหม่

...อ่านะ ตัวก็ใหญ่ น่าจะพอๆกับ ไอ้มังคุด แต่ไซต์ข้างในแตกต่างกันมากถึงมากที่สุด นึกว่าจะแทนกันได้ ที่ไหนได้ ....เทียบกันไม่ได้สักนิด....คืนนี้คงแค่คืนนี้จริงๆ....คงไม่มีแล้วความคิดถึงแบบที่มีให้ไอ้มังคุด....
..................................................
.................................

   เสียง 'ฟุ๊บ!' เบาๆดังขึ้นทันทีที่ปลายนิ้วเรียวกดสั่นไกปืนให้กระสุนหัวแดงพุ่งตัวอัดกับช่วงอกของชายหนุ่มที่เพิ่งก้าวออกมาจากโรงแรม ทันทีที่ร่างนั้นล้มลง ดวงตาสีมรกตไม่มีอารมณ์ใดๆ เมื่อนิ้วเรียวนั้นกดลั่นไกปืนเก็บเสียงซ้ำอีกนัดที่ช่วงขาของร่างที่ทรุดอยู่แทบเท้า....เร็วกว่าที่จะเอ่ยปากร้องขอความช่วยเหลือหรือกรีดร้อง .... ทุกอย่างเหมือนเรื่องปกติ เมื่อชายชุดดำสองคนลากร่างนั้นเข้าไปยังรถตู้คันใหญ่ที่จอดอยู่ไม่ห่างจากที่เกิดเหตุนัก ....

เจ้าของปืนก้าวยาวๆตามเข้ามาในรถตู้คันใหญ่ เพื่อพบกับสีหน้าตะหนกแล้วหวาดหวั่น มือใหญ่ที่เกร็งอุดปิดปากผู้โชคร้ายไม่ให้ส่งเสียงใดๆไม่ว่าจะเป็นเสียงแห่งความเจ็บปวดหรือความกลัว..นี่ ไม่ใช่ครั้งแรกที่กระสุนออกจากปากกระบอกปืน แต่เป็นครั้งแรกที่ลงมือเพราะอารมณ์ ....ไม่ใช่หน้าที่...สำหรับ... Alessandro  Drogo ...

....แต่แค่คิดว่า ไอ้บ้านี้กำลังขย่มเจ้าของชื่อ ‘ภัทร’ อยู่ทั้งคืนกระสุนอีกนัดมันก็อัดเข้าที่หว่างขาร่างเบื้องหน้าแล้ว อาการกะตุกแรงของร่างนั้นตอบสนองอัตโนมัติแสดงความเจ็บปวดที่ได้รับ ดวงตาสีแดงกล่ำที่มาจากเส้นเลือดรอบดวงตา จ้องหน้าเจ้าของกระบอกปืนด้วยความสงสัย... ‘ทำไมต้องเป็นเขา ’
 
....แทนคำตอบ มือเรียวนั้นหยิบกระเป๋าหนังใบเรียบขึ้นมาแล้ว โชว์รูป รูปหนึ่งที่อยู่ในกระเป๋านั้นให้ ชายโชคร้ายดู ภาพของชายหนุ่มที่ตนเพิ่งมีสัมพันธุ์ด้วยเมื่อคืน  ....‘ภาพของ ภัทร ’ 

“il mio… la mia mente.”

เสียงทุ้มเบานั้นเอยเหมือนย้ำกับตัวเอง ก่อนที่นิ้วเรียวจะกดปากกระบอกปืน กรอกเข้าที่ปากของชายโชคร้าย ‘อดีต คู่นอนของ ภัทร ...’
..................................................
.................................

สำหรับ ไอดิภัทร ชื่อเล่นที่เพื่อนๆเรียก ปกติจะเป็น ไอ-เดียร์ หรือ ไอ้เดียร์ ส่วนคำว่า ‘ภัทร’ คำนี้แปรได้ตรงตัวว่า ‘ที่รัก ’ชื่อนี้ คนที่เรียกมีแค่คนเดียวเท่านั้น...ไอ้มังคุด...

สำหรับ  Alessandro โดยทั่วไป Alex คือฉายา หรือเรียกให้ดีหน่อยก็คือชื่อในวงการ แต่ที่แตกต่างมีคนๆเดียวที่เรียก Alessandroว่า  Ale จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม สำหรับ Ale ในสำเนียงไทย ไม่ว่าจะเป็น เอล หรือ เอลี่ ทั้งหมดในภาษาละตินโบราณมันแปลได้ว่า เจ้าของชีวิต หรือ พระเจ้า....   

ความบังเอิญ....ที่มาสวนทางกันพอดี จะเรียกได้ไหมนะว่า พระเจ้า เจอคนของพระองค์แล้ว ...และใครที่กล้ายุ่งกับคนของพระเจ้า จุดจบ...คือคำตอบ....

[SungMinKRu]

 


ลึกลับซ้อนเงื่อนนน

โอยยยย อยากอ่านต่อ ขออีก ขออีก

เป็นกำลังใจให้จ้า

สนุกถูกใจมากมาย แล้วไอ้มังคุด เอล เป็นงู้ได้ไงว๊าา ได้เชื้อจากไหนมา อยากรู้ๆๆ


 

[sunshadow]

   อ๊ะ. . . เอลหึงโหดอ๊ะ!!
   แล้วมาแอบดักเก็บเฉยๆทำไม
   ทามไมไม่บุกเข้าไปหาตัวการเลยอ่า
   หรือกะลังฝึกภาษาปะกิดอยู่หว่า
   แล้วที่ภัทรไปเรียกเค้าว่ามังคุดนี่. . . ชื่อนี้ท่านได้มาแต่ใดหนอ
   แต่ความหมายของชื่อ ภัทร กะ Ale นี่. . . โรแมนติกจัง

[Zitraphat]

โหดแบบเลือดเย็นสำหรับ เอล .....โหดยิ่งกว่าองค์มหินทราอีกหง่ะ    // เรื่อง เอลเป็นงู อันนี้เป็นมาตั้งแต่เกิดตามสายตระกูลจ๊ะ Drogo = มังกร เน้อ  // ส่วนเรื่อง ชื่อมังคุด เพราะ เอลมันไม่ใช่ฝรั่งในความคิดของ ไอเดียร์ ก็ถ้าเป็นฝรั่งก็ต้องพูดภาษาอังกฤษดิ แต่ไอ้มังคุดพูดไม่ได้ อะ จากคุณฝรั่งเป็นคุณมังคุดไปแล้วกัน ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่เรียกทุเรียน // เรื่องภาษาตอนนี้กำลังคิดว่าจะแปลให้ดีไหม เพราะคำบางคำมันก็มีความหมายเฉพาะตัว ที่ เอล สื่อให้ ไอเดียร์รู้ [ไม่กล้าเรียก ภัทร กลัว มังคุดตามมายิง]แต่ก็อยากให้ได้ความรู้สึกของ ไอเดียร์ ด้วย ว่าที่ เอลพูดมา ไอเดียร์มันฟังไม่รู้เรื่อง ฮาา // คู่นี้เขาคบกัน ในระยะเวลา 3 อาทิตย์ หึหึหึ ตอนที่เล่ามานี้ย้อนไปช่วงนั้นก่อนที่ เอลจะขอคบกับ ไอเดียร์ น่าจะประมาณ 3 เดือนที่แล้วได้มั้ง  // ใครเก่งภาษาขอโทษนะ งานนี้งานหนัก มังคุดข้ามขั้นไม่พูดอังกฤษ มังคุดจะเรียนภาษาไทยแล้ว ......

[$VAN$]

 
ว้าว~เรื่องใหม่
เอลเท่ดีอ่ะ เป็นมังกรมาเฟียซะด้วย
น่าสนุกจัง
+โหวต+เป็ด