INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289  (อ่าน 2487666 ครั้ง)

ออฟไลน์ INDY-POET

  • อินดี้กวีเกรียน✍
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +918/-22
INDY in love

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

            นิยายเรื่องนี้เป็นลูกบ้าของคนเขียนเท่านั้น
บุคคล สถานที่หรือสิ่งอื่นใดที่ปรากฏในความเป็นจริงด้วยนั้น
เขียนถึงโดยมุมมองที่ผ่านประสบการณ์ผสานกับจินตนาการของตัวคนเขียนเพียงผู้เดียว ขอพิจารณาด้วยครับ
หากมีความผิดพลาดอื่นใด ขออภัยเน้อ


ขอให้มีความสุขกับการอ่านและได้รับความขอบคุณจาก..
เกรียน(มิใช่)น้อย


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

คำเตือน : โปรดใช้วิจารณเกรียนในการอ่าน

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

::เกรียนที่ 1:: น้ำแตกแล้วแยกทาง! 
::เกรียนที่ 2:: Work In =__=!   
::เกรียนที่ 3:: Stay? Oh NO!!   
::เกรียนที่ 4:: Because here is ..Chiang Mai   
::เกรียนที่ 5:: A stranger in my room I  
::เกรียนที่ 5:: A stranger in my room  II 
::เกรียนที่ 5:: A stranger in my room III 
::เกรียนที่ 5:: A stranger in my room IV 
::เกรียนที่ 6:: Father and Son   
::เกรียนที่ 7:: I don’t know even his name!    
::เกรียนที่ 8:: Almost..    
::เกรียนที่ 9:: Well, we meet!    
::เกรียนที่ 10:: Quits..   
::เกรียนที่ 11:: D a n k e !   
::เกรียนที่ 12:: In the middle of September..we still play out in the rain   
::เกรียนที่ 13:: Drunk again   
::เกรียนที่ 14:: Why..?    
::เกรียนที่ 15:: Who are really you..?    
::เกรียนที่ 16:: Major Morality   
::เกรียนที่ 17:: End..  
::เกรียนที่ 18:: Misunderstood   
::INDY special:: Air - Non : The Lost Moon    
::เกรียนที่ 19:: Sag Mal!    
::เกรียนที่ 20:: When It's Time Part I   
::เกรียนที่ 20:: When It's Time Part II   
::เกรียนที่ 20:: When It's Time Part III   
::เกรียนที่ 20:: When It's Time Part IV : (It’s not easy to be..) นายเอกนิยายเกรียน   
::เกรียนที่ 20:: last part of ..When It's Time   
::เกรียนมา-เกรียนตอบ::   
::INDY special:: G&G The River Of Always Return I  
::INDY special:: G&G The River Of Always Return II    
::INDY special:: G&G : The River Of Always Return III  
::INDY special:: G&G : The River Of Always Return IV   
::INDY special:: last part of The River Of Always Return  
::INDY special:: เกรียนขึ้นดอย!   
::เกรียนที่ 21::  where is my Philosophy!? ปรัชญากูอยู่ไหน! 
::เกรียนที่ 21::  Where is my philosophy !? ครึ่งหลัง Tat's POV  
::เกรียนที่ 22:: Help Go, Help Green !   
::เกรียนที่ 22:: Help Go, Help Green ! ครึ่งหลัง Tat’s POV  
::เกรียนที่ 23:: The One 
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Intro 
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part I 
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part II 
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part III 
::INDY special::  Mom’s Day  
::INDY special:: Jo-Noom : die ENTSAGUNG.. 
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part IV  
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part V 
::อินดี้..กวีเกรียน-กลอนเสียรีฯ:: 
 ::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part VI 
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part VII 
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part VIII 
::INDY Special:: Just MisS..    
::INDY special:: Air – Non : The Lord Of The Room Part XL   
:: INDY special:: Air-Non Last Part  
::เกรียนที่ 24:: Learn To love
::เกรียนที่ 25:: Finally, he come!
::เกรียนที่ 26:: I’ve Never Been Perfect ..but I have you
::เกรียนที่  27:: Never Gonna Be Alone
::เกรียนที่  28 : Let Me ..Go VS NO WAY!! Part I,II
::เกรียนที่ 29:: เกรียนตัวแม่ VS. อินดี้ตัวพ่อ
::เกรียนที่ 31:: My Supermom! Part I
::เกรียน..ภาคพิเศษ:: เกรียน..ลากพระ
::เกรียนที่ 31:: My SuperMom! Part II
::เกรียนที่ 31:: My SuperMom! Part III
::INDY special:: ณ อ่างขาง
::เกรียนที่ 32:: The Brothers
::เกรียนที่ 33:: We’re gonna get through..
::INDY special:: ไปเลยปาย!
::เกรียนที่ 34:: Your Hands.. 
::เกรียนที่ 35:: The Two Of Us..Part I-II
::เกรียนที่ 36:: Understanding..
::INDY in love..II Jo-Noom เกรียนนัก..แต่ก็รักเหมือนเดิม::
::INDY special:: ที่เกาะสมุยมันมีอะไร!?
::เกรียนที่ 37:: ศึกกะหมังกุหนิง Part I
::เกรียนที่ 37:: ศึกกะหมังกุหนิง Part II
::INDY special:: JO-NOOM
::เกรียนที่ 37:: ศึกกะหมังกุหนิง Part III
::เกรียนที่ 37:: ศึกกะหมังกุหนิง Last Part
::INDY special:: TEW-GORN Part I
::INDY special:: TEW-GORN Part II
::INDY special:: TEW-GORN Part III
::INDY SPECIAL :: TEW-GORN Last Part
::เกรียนที่ 38:: ความในใจของ....นายอินดี้
::เกรียนที่ 39:: พลพรรค....รักเกรียน
::Epilogue:: Part I
::Epilogue:: Part II
::โคตรพิเศษ:: กำเนิดไอดิล Part I
::โคตรพิเศษ:: กำเนิดไอดิล Part II
::เกรียนที่ Infinity:: หนังสือปริศนา::
::INDY Special::โจ-หนุ่ม ภาคพิเศษ I::
::INDY Special::โจ-หนุ่ม ภาคพิเศษ II::
::INDY Special::โจ-หนุ่ม ภาคพิเศษ III::
::INDY Special::โจ-หนุ่ม ภาคพิเศษ IV::
::INDY Special::โจ-หนุ่ม ภาคพิเศษ V::
::INDY Special::โจ-หนุ่ม ภาคพิเศษ Epilogue::
::Epilogue Idylle::
::Special Idylle: As We're Growing up..::

ขอขอบคุณ ๛NaaribuS๛ , akazu และ - คราส -
ผู้มีอุปการะคุณในการทำสารบัญอย่างเป็นทางการ
อันไหนหาไม่เจอ ไปเกรียนเอาดาบหน้า เอ้ย ไปหาเอาข้างหน้า ครับ   :z2:

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


P.s. ไล่แก้ไขแต่ละตอนเพื่อให้หาอ่านง่ายขึ้นและแก้ไขบางช่วงตอนเพื่อให้ตรงกับเล่มหนังสือครับ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

เรื่องอื่นๆ
::Idylle ไม่ไหวจะเกรียน::
::SWEET SURRENDER::

Page
::writtenbyindypoet::
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-11-2017 00:28:10 โดย INDY-POET »

ออฟไลน์ Bejae

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-2
เปิดมาก้เสียเลือดกันเลยทีเดียวเชียว :haun4:

+1 เป็นกำลังใจก๊าบบบ

ออฟไลน์ INDY-POET

  • อินดี้กวีเกรียน✍
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +918/-22
Chapter 1 : น้ำแตกแล้วแยกทาง! [เถื่อนแต่เริ่ม..]



..ผมกึ่งฉุดกึงลากมันออกมา

สายตามึนเมาของผมพยายามซอกซอนหาซอกหลืบเหมาะๆ สำหรับปฏิบัติกามกิจอย่างรีบเร่ง
ทั้งๆที่ริมฝีปากยังคงนัวเนียไม่ห่างกับริมฝีปากของร่างที่คว้ามา



“อืม….ซี๊ดด..ด”

ผมซูดปาก กัดฟัน เพราะดุ้นแข็งมันดุนดันจะออกมาข้างนอกให้ได้
มือแกร่งผมกระชากร่างนั้นยันไปติดกำแพง บดขยี้จูบอย่างตั้งอกตั้งใจ


“อือ..อืมม”

เสียงมันครางในลำคอ ผมหัวเราะหึหึ และจัดการใช้มืออีกข้างบีบดุ้นน้อยที่ทิ่มต้นขาผมอยู่อย่างแรง


“อื้ออ.. ฮึ่ก! แม่ง เบาๆหน่อยสิวะ!”

ไอ้ห่านั่นเปลี่ยนเสียงครางเป็นด่าได้อย่างรวดเร็วจนผมฉุนกึก ปากเสียนักนะมึง
ผมจึงละริมฝีปากแล้วหยุดมองมันเป็นครั้งแรก.. ครั้งแรกนับตั้งแต่ลากๆหิ้วๆกันออกมา


คนมันเจอกันในผับ ไฟวับๆแวมๆ ใครจะมาสนใจพิจารณาหน้าตาท่าทีกันมากมาย เอากันเสร็จก็จบ……

แสงเรืองๆจากไฟถนนสาดต้องใบหน้าขาวซีดที่ตอนนี้แดงก่ำไม่รู้เพราะฤทธิ์เหล้าหรืออารมณ์อยากกันแน่

 

เฮ้ย..

ผมอุทานในใจเบาๆ ไม่ใช่ว่าเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนแบบพระเอกนางเอกหนังไทย
แต่เพราะไอ้หมอนี่เต้นกวนบาทาอยู่ในผับและผมไม่ได้นึกพิศวาสมันเลยตั้งแต่แรกเห็นแล้วน่ะสิ
แต่ก็มาถึงขั้นนี้แล้วนี่นะ ผมคงจะต้อง..

.

.


“ไอ้ห่านี่ มองอยู่นั่นแหละมึง ถ้ายืนมองแล้วมันเสร็จเอง เค้าจะออกมาเที่ยวกันทำด๋อยอะไรวะ!”

เสียงด่าแหบๆ ดังมาขัดจังหวะความคิดผม จากที่ฉุนอยู่แล้ว จึงยิ่งฉุนเข้าไปอีก
ไอ้เวรนี่ ปากแม่ง.. อย่าพูดอีกเลยมึง


ผมก้มลงประกบปากด้วยทันที เหมือนมันรออยู่แล้ว อ้าปากรับลิ้นผมเข้าไปโดยไม่ต้องลีลาท่ามาก

เออ ก็ดี ผมชอบแบบนี้แหละ ไม่เรื่องมาก แม้ปากมันจะเหลือรับไปหน่อยก็เถอะ
ผมก็ดูดๆเม้มๆเอาไว้อย่าให้มันปล่อยสิงห์สาราสัตว์ออกมาเพ่นพ่านพอแล้ว

 

“อะ..อา”

ไอ้ห่านั่นครางอย่างกะผันวรรณยุกต์ ทันทีที่ผมไล้มือเข้าไปในเสื้อยืดและบี้ยอดอกเล็กกระจิ๊ดเบาๆ
ผมหัวเราะสมใจ ละปากออกมาหยอดนิดหนึ่ง


“อยากให้กูเอามากนักใช่มั๊ยมึง”

ผมกระซิบเสียงแหบพร่า และมันเหลือบตาขึ้นมามองนิดหนึ่ง


“ไม่จำเป็นต้องมึงหรอก ก็แค่เพราะมึงอยู่ตรงนั้น อะ..อื้อ”

ปากมันวอนจริงๆ ผมจึงบดจูบปากแดงๆเจ่อๆนั่นไปอีกที รวมทั้งกัดมันเป็นการลงโทษ


แต่มันก็ใช่อยู่หรอก ผมกับกลุ่มเพื่อนมาเที่ยวกันในค่ำคืนที่ต้องการปลดปล่อยอารมณ์
แดกเหล้า พี้ยาในผับไปตามเรื่องตามราวของวัยรุ่น(เหลือน้อย)

....แต่คืนนี้ขณะที่ผมกำลังกรึ่มๆ แดกเหล้าไป-แดกเหล้ามา  เพื่อนๆแม่งก็หายไปคั่วหญิงกันหมดแล้ว
ผมก็อยากมั่งน่ะสิ ไม่ได้หลงตัวเองอะไรนะ แต่ตั้งแต่เข้ามา  สาวๆก็ส่งสายตาเชิญชวนผมเรื่อยๆอยู่แล้ว


ขณะผมกำลังกวาดสายตามองนมตู้มๆทั่วร้าน ก็เห็นไอ้ห่านั่น มันเต้น เต้น เต้น และเต้น.......
เหมือนกับชีวิตนี้แม่งจะไม่ทำอะไรอีกแล้วนอกจากดิ้นกระแด่วๆคลอเสียงเพลง

ผมหมั่นไส้  นึกอยากเอาน้ำสาดมันซะ แต่ก็ละสายตาไปจากมันเสีย มองนมกับก้นอวบๆของสาวๆสบายใจกว่า
 
แม้ผมจะชายก็ได้หญิงก็ได้ และเคยรุกจนเรียกเสียงครางมาได้จากทั้งสองเพศ แต่ผมชอบผู้หญิงมากกว่า
แลh;อีกอย่างหน้าตาหมอนั่นก็ไม่ได้มีเสน่ห์ดึงดูดใจอะไรผมได้เลย

แต่ด้วยนรกชังหรือสวรรค์แกล้งห่าเหวอะไรก็ไม่รู้
พอเมาเต็มที่ผมจึงไปดิ้นอยู่กับมันและคนอื่นๆ ที่วาดลีลากันอย่างกิ้งกือ ไส้เดือนโดนน้ำร้อนลวกนั่น
เต้นไปก็เสียดคนนี้ที สีคนโน้นที จนในที่สุดเจ้าน้องชายผมทนไม่ได้ มือผมจึงคว้าออกมาคนหนึ่ง ด้วยความอยากเสียน้ำเต็มที



“อา..อา”

มันร้องคราง ตัวอ่อนระทวยเมื่อผมสอดมือไปข้างหลังระหว่างก้นมันกับกำแพงและลงมือบีบเคล้นบั้นท้ายนั่น
ดีว่ามันนุ่มมืออยู่ ไม่งั้นผมคงเสียใจที่จากสาวนมตู้มกลายเป็นตูดไอ้หนุ่มปากเสียนี่แทน

 

“หอกเอ้ย อย่าบีบตูดกูสิวะ”

มันพยายามเอามือไขว้มาข้างหลังเพื่อรั้งมือผม



“ปากหมาอีกแล้วนะมึง”

ผมด่ามัน ก่อนที่จะใช้สองมือยกก้นมันขึ้น หลังชิดติดแน่นกำแพง ขาลอยจากพื้น



“เหวออ ไอ้..”

สงสัยมันคงกลัวจะหล่นพลั่กลงพื้นแบบหลังครูดกำแพง จึงเอาขาเกี่ยวเอวผมไว้ และเกาะไหล่ไว้มั่น



“หึหึ..”
ผมหัวเราะเยาะมันและทำหน้าเหยียดๆ ขณะถูไถเป้าตัวเองที่ตอนนี้แนบสนิทกับของมันแล้ว
แม้มันจะเม้มปากกับหน้าเหยียดๆของผม แต่ใบหน้าแดงซ่านนั่นก็เหยเกทันทีที่ผมเอาเป้าแข็งเข้าไปเสียดสีอย่างรุนแรง
เสียงครางซี๊ดซ๊าดบ่งบอกถึงอารมณ์ดังออกมาเบาๆ

 

“ชะ..เชี้ย มึงจะถูให้เลขขึ้นเรอะไงวะ!?”
มันร้องประท้วง

ผมหัวเราะหึหึอีกที แล้วจัดการปล่อยมันลงและบรรเลงซักที
ปกติผมไม่ใช่ผู้ชายมีอารมณ์ละเมียดละไมมามีบทโอ้โลมอะไรมากมาย เน้นให้รีบๆเสร็จ แล้วต่างคนต่างไปเลยดีกว่า
ตามสโลแกนน้ำแตกแล้วแยกทาง..ที่ชอบใช้ และคราวนี้ก็เช่นกัน..


ผมจับมันหันหน้าเข้ากำแพง ถอดกางเกงยีนส์สีซีดที่เจ้าตัวสวมใส่อยู่ออก
เอามือบีบเคล้นก้นมันแรงๆอีกทีก่อนถอดปราการชิ้นสุดท้าย แล้วหันมาจัดการกับกางเกงตัวเอง ดึงกางเกงในลงและฉีกถุงยางสวมสอดเข้ารวดเร็วอย่างชำนาญมือโดยไม่ต้องถอดเสื้อเลย เพราะผมไม่ทำอะไรกับท่อนบนอยู่แล้ว นมเนิมมันก็ไม่มี


น้องชายที่ชี้ชี้เด่ของผมค่อยๆถูกไถช่องทางด้านหลังนั่นช้าๆ เสียงครางปลุกอารมณ์ชั้นดีอยู่ตรงหน้า
แต่ยิ่งผมถูก็เหมือนไอคนข้างหน้ายิ่งพยายามขยับก้นหนี


ผมจึงจับบั้นท้ายนั่นไว้มั่น นิ้วเน้อวอะไรก็ไม่ได้สอดใส่ก่อนทั้งนั้นกะเอามังกรน้อยลูกพ่อยัดเข้าไปเลยไม่ให้เสียเวลา
แต่ไอ้ก้นนั่นก็หนีแล้วหนีอีก ลำตัวสั่นน้อยๆอย่างคนแสดงอาการลังเลออกมาให้เห็น

บ๊ะ มันจะเอาไงของมัน! ตอนแรกก็บอกให้กูเอาอยู่ยิกๆ
 



“อยู่นิ่งๆสิวะ”

ผมกัดฟันบอก และเอานิ้วแยงๆถูๆประตูหลัง แต่มันฝืดมากเกินไป
เอาละ เจลก็ไม่มี แล้วผมก็อยากเต็มที่แล้ว เลยเอาน้ำที่เยิ้มๆจากเจ้าของมันนั่นแหละมาป้ายตรงข้างหลัง แต่มันก็ยังฝืดมาก




“ทำไมมันแน่นงี้วะ เคยโดนเอาตูดมาก่อนมั๊ยเนี่ย แสรด”

ผมสบถอย่างหัวเสีย


และในทันใดมันก็เอี้ยวหน้ามามองผม สายตาปราศจากความลังเลใดๆ ขณะสูดลมหายใจเข้าปอด และปรายตามองท่อนล่างผมอย่างเหยียดหยาม


“กูโดนเอาบ่อยแล้ว แต่ไอ้เจี๊ยวเล็กๆของมึงไม่มีปัญญาสอดเข้ามา?”


ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้เชี้ย! มึง..............มากไปแล้ว

ผมโกรธจนหน้าเขียวหน้าเหลือง จับหัวมันหันหน้ากลับ เอาไอ้เจี้ยวๆเล็กที่ปากเล็กนั่นค่อนขอด แต่ทว่าขนาดทำเอามันร้องอ๊ากออกมาขณะผมพยายามกระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างฝืดเคือง


“ไงล่ะมึง หึ”

ผมหน้ามืดตามัว ลูกผู้ชายฆ่าได้ แต่หยามว่า’ไอ้นั่นเล็ก’ไม่ได้ ผมจับยัดเข้าไป ทั้งๆที่แน่นไปหมดทุกทิศทุกทาง



“ซี๊ด..ด เกร็งทำห่าอะไรเนี่ย”

ผมสบถลั่น เพราะช่องทางภายในมันรัดเจ็บจนขยับไม่ได้ จึงสงสัยว่าแม่งคงจะเกร็งมาก เสียงสูดน้ำมูกน้ำตาดังมาเป็นระยะๆ




“กะ..ก็ กู กูเจ็บนี่หว่า”

ผมพ่นลมหายใจพรืดเมื่อได้ยิน


“เป็นไงล่ะ ‘ยืนมองแล้วเสร็จเองเค้าจะมาเที่ยวกันทำไม’ ‘เจี๊ยวเล็กของมึงไม่มีปัญญาสอดเข้ามา’ เหอะ ทีงี้มาโอดโอยเป็นผู้หญิง”

ผมเหน็บกลับ ได้ยินมันด่าเบาๆทำน้องว่า ชิบ หรือ เชี้ย นี่แหละ



ปกติผมไม่ได้จูบ ไม่ได้โอ้โลมมากมายขณะร่วมรัก
แต่ไอ้หมอนี่ทำท่าว่าจะไม่ยอมให้เข้าไปจริงๆ ซึ่งไอ้ผมก็ไม่อยากยืนหนาวตูดตายดับอนาถเป็นข่าวหน้าหนึ่งเช้าวันพรุ่งนี้
จึงคว้าคอไอ้คนข้างหน้าให้เอี้ยวมาและลงมือบดจูบละเลงลิ้น หมอนั่นหลังจากชะงักก็ตอบรับผมทันที พันลิ้นกันน้ำลายไหลยืดไปหมด ผมจึงถือโอกาสนั้นขยับเจ้าลูกพ่อเบาๆ มือข้างหนึ่งก็จัดการลูกรักของไอ้หมอนี่ไปด้วยเพื่อเร้าอารมณ์



“ซี๊ดด..อือ อือ”

มันขาสั่นพั่บๆ ขณะที่ผมก็โหมแรงกระแทกเข้าไป
หน้าแดงก่ำก้มลงและกัดฟันแน่นจนผมได้ยินเสียงกรอดบ่งบอกถึงความเจ็บปวด แต่แล้วมันก็โพล่งออกมา

“เอากู เอากูเลย!”


เห้ย! อะไรของมึงวะเนี่ย



แต่ไอ้ผมก็ไม่ขัดศรัทธาหรอกครับ จัดให้มันไปเต็มๆนั่นแหละ น้ำพุ่งเมื่อไหร่ ผมไปเมื่อนั้น..


. . . . . . . . . . . . . . . . . .



Chapter 2 : Work In =__=!


..มึน

มึน มึน มึน โอ้ย ไอ้เหี้ยเอ้ย มึนหัวสาดๆๆเลย

.

.

แล้วความเจ็บปวดนี่ มันคืออะไรวะเนี่ย ??

ผมตะโกนดังลั่นห้องใจ ยกมือขึ้นกุมหัวที่ปวดหนึบ ยังไม่มีความสามารถที่จะลืมตาขึ้นได้


“เหี้ย! เหี้ย!! เหี้ย!!! เห-”

ผมตะโกนดังลั่น คราวนี้ออกมาจากปากเลย ด้วยหวังว่านั่นจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้บ้าง

.

.



“เฮ้ย มึงอย่ามาพ่นสิงสาราสัตว์ในห้องกูแต่หัววัน”

เสียงหนึ่งดังแทรกผ่านตัวเหี้ยของผมมา


ผมชะงักกึก เด้งตัวขึ้นเล็กน้อย ตาเบิกโพลงขึ้นทันที
ร่างที่มีหยดน้ำเกาะพราว พันผ้าขนหนูสีขาวสะอาดมองผมอย่างไม่ชอบใจ กลิ่นแชมพูและสบู่ลอยมาปะทะจมูก

 

“ลุกขึ้น แล้วไปได้แล้ว”

มันบอกไล่ไม่ใส่ใจ ก่อนหันไปลงมือแต่งตัว

 
ผมรู้ตัวว่าเลือดบนหน้าคงเหลือน้อยเต็มทีแล้ว เมื่อความทรงจำเมื่อคืนหลั่งไหลเข้าสู่หัวช้าๆ ราวภาพสโลวโมชั่น



ผมเมา..

เมา..

เมาเยี่ยงหมาเลยด้วย และก็เต้นเอาเต้นเอา อยากปลดปล่อย.. อยากปล่อยมันออกมา และไม่ยอมปลดปล่อยแค่เหงื่ออีกแล้ว
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามือใครลากผมออกมา มือใครดันผมติดกำแพง ปากใครจูบผม และของใครที่…….
ตั้งแต่กำแพงในตรอกนั้น.. บนรถของมันคนนั้น.. เรื่อยมาจนจบที่เตียงนี้..

โอ้โห นี่กุรอดตายจากเมื่อคืนมาได้ไงเนี่ย!??


ผมทิ้งตัวกลับลงบนเตียงอย่างสิ้นเรี่ยวแรง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมถึงเจ็บปวดจะเป็นจะตายแบบนี้ 



“เห้ยๆ กูบอกให้ลุกขึ้นไปได้แล้ว”

มันหันมาเพราะได้ยินเสียงเตียงยวบลงและหัวเสียเมื่อเห็นว่าผมยังนอนอยู่เหมือนไม่สนใจคำที่มันบอกให้ลุกและรีบไป

 
มึงก็พูดง่ายอ่ะดิสาด ถามรึยังว่ากูลุกได้มั๊ย!?

ฮึ่ย ผมขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แล้วหลับตาต่อ

 

“เห้ยย”

มันตรงมาเขย่าตัวผมที่เจ็บระบมจะตายอยู่แล้ว “กูบอกให้มึงลุ-”

 

“รู้แล้วไอ่เหี้ย แต่กูลุกไม่ไหว”

ผมรวบรวมแรงตะโกนใส่มันและรู้ในนาทีต่อมาว่าแรงผมมันมีน้อยนิดขนาดไหน
ก็เพราะน้ำสียงที่แหบโหยจนไม่ได้ดังไปกว่าเสียงกระซิบเท่าไหร่เลย

 

ตัดสินจากแรงเขย่าที่หยุดไป มันคงกำลังชะงักและชั่งใจว่าจะเอาไงกับผมดี
หลังจากถอนใจแบบรำคาญๆ  มันก็ย่ำโครมๆไปแต่งตัวต่อ



ผมหัวเราะในใจ สมเพชค่ำคืนบ้าบอที่ทำให้ผมมาจบอยู่ที่ห้องไอ้เหี้ยไหนก็ไม่รู้
แถมเป็นไอ้เหี้ยที่ดูเป็นผู้ครอบครองความสามารถเต็มเปี่ยม
จากที่เห็นแว้บหนึ่ง....  แม่ง  ห้องอย่างหรู โอเคหน้าตามันก็ใช้ได้
เออ ก็ได้ๆ มันเข้าขั้นหล่อ เออก็ได้วะ มันหล่อ หล่อเลย ไม่ใช่แค่เข้าขั้น ฮึ่ย  !
แถมแม่งคงเอากลางคืนแล้วถีบหัวส่งในตอนเช้ามานักต่อนักแล้ว

 



“ทีงี้มาทำเป็นไม่ไหว แต่เมื่อคืนเสือกปากเก่งนักนะมึงอะ”

ผมรู้สึกถึงเตียงนอนที่ยวบลง จึงลืมตาขึ้นมาและถลึงตาใส่มันไป และหลับลงต่อโดยไม่พูด

เพราะหนึ่ง ผมไม่มีเสียง และสองผมจำไม่ได้หรอกว่าเมื่อคืนพูดอะไรไปบ้าง เถียงมันไม่ได้แน่ -*- ชิบ

 

“กูจะออกไปข้างนอกแล้ว เห็นแก่เสียงครางกระเส่าเมื่อคืน  มึงนอนต่อไปก็ได้ แต่ไหวแล้วรีบลุกไปก่อนกูกลับมา เข้าใจ๊?”

 

ผมทำจิ๊ปากรำคาญอย่างหมั่นไส้มันเต็มที่ ทั้งๆที่ใบหน้าร้อนฉ่า เสียงครางกระเส่าเรอะ!? เวรเอ้ย!!

 

“ทำไมต้องหน้าแดงขนาดนั้นด้วยวะ”

น้ำเสียงมันเหมือนแปลกใจเอาจริงๆ

“กูไม่ได้ติดใจอะไรมึงหรอกนะ ฝืดชิบหาย หยุดด้านหลังไปนานสิท่า ทั้งที่ก็บอกโดนเอามานักต่อนักแล้ว”

 

อึก !

ลมหายใจผมสะดุด ขยำผ้าปูที่นอนแน่น หลับตาปี๋อย่างคิดว่านั่นจะช่วยบดบังใบหน้าผมไปได้
ผมเห็นหน้ามันแว้บเดียว มันก็คงจำหน้าผมไม่ได้หรอก เย้ย!! มันเกี่ยวกันตรงไหนวะ??

ผมเพ้อเจ้อไร้สาระไปจนได้ยินเสียงประตูปิด ..มันออกไปแล้ว

ผมแอบลืมตาขึ้นอย่างหวาดระแวง พยายามยันกายลุกขึ้น แต่ก็พ่ายแพ้.. ทิ้งตัวหลับต่ออย่างอ่อนแรง

. . . . .

. . . . . . . .

 

กริ๊งงงงงงงงงง

กริ๊งง กริ๊งงงงงงงงงงง . . . . !!

โทรศัพท์ส่งเสียงหวีดดังลั่นห้อง


กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!

 

“เห้ยๆ ห่า เหว ระเบิดลง พ่อง 'ไรวะ”

ผมสะดุ้งโหยง ก่อนจะสะบัดหัวไปมา และควานมือเปะปะไปหัวเตียง และคว้าต้นตอเสียง

 

“'ไรมึงวะ!?”

ผมกรอกเสียงลงไป เป็นวิธีการรับโทรศัพท์แบบปกติของผมเอง


ไม่ใช่ว่าใครต่อใครไม่ช่วยกันประณามว่าผมหยาบคายหรอกนะ แต่ผมไม่เคยแคร์เรื่องพวกนี้เลยต่างหาก
มีอะไรๆเลวกว่านี้ตั้งเยอะ นักการเมืองโกงกิน ฆาตกรฆ่าคน คนรวยเอาเปรียบคนจน
แล้วทำไมจะต้องมาอะไรกับอีแค่ว่าพูดคำหยาบ..


ทว่า.. ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของปลายสาย แล้วในทันใด ก็ตามมาด้วยเสียงพูดติดขัดของคนกำลังโกรธ


“ทัศน์!! กะ..แกพูดแบบนี้กับแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไอ้ท๊าดดดดดด”


เย้ยยยยย!!

โทรศัพท์แทบหลุดจากมือผม
เสียงกราดเกรี้ยวอย่างผีคุณป้าแก่ๆที่สิงตามบ้านร้างนั่น แล้วทัศน์เหี้ย'ไร ทิวทัศน์ ทัศนวิสัย ทัดดาว บุษยา อะไรวะ!!



“กูชื่อเกรย์เว้ย โทรผิดแล้วคุณป้า”

นั่น ผมหลุดกูออกมาอีก อยากตบปากตัวเองชิบ
ปกติผมเคารพผู้ใหญ่นะครับ แต่ใครมาเรียกทัศน์เหรอจะยอมได้
ผมชื่อเกรย์ ออกจะเท่ดีๆอยู่แล้ว ทัศน์บ้าทัศน์บอนั่นมาจากไหน ชื่อบ้านๆ -*-

 

“แก ไอ้เด็กหยาบคายไร้มารยาท เรียกไอ้ทัศน์ ลูกเวรมาเดี๋ยวนี้”

ปลายสายไม่ลดละ


“บอกว่าไม่มีทัศน์ไง ผม-”

“ไปเรียกทัศศศศศศศศศศศศศศศศศศศ-”

“ป้า ผมชื่อเก-”

“ทัศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศน์”


ป้านั่นยังตะโกน ใครมันจะไปยอมละครับ !

“เกรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรย์”

“บอกว่าทัศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศ”

“บ๊ะ ป้านี่ ก็บอกว่าเกรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรย์”

“………..”

ป้าเงียบ

เย้ ผมชนะป้าแล้ว!! เห็นมั๊ยทัศน์บ้าทัศน์บอ-

.



.

“แล้วเจอกันไอ้ทัศน์”

“เออ เจอกันว่ะ”


เอี๊ยด..


เสียงร่ำลาของกลุ่มหนึ่งกับอีกเสียงหนึ่ง
..ตามด้วยเสียงเปิดประตูดังแหวกเข้ามาในขณะที่ผมกำลังตาลีตาเหลือกเถียงกับป้าเรื่องทัศน์ห่าทัศน์เหวอะไรนั่น

 

“มึง..”

มือแกร่งจับลูกบิดประตู แล้วมองผมด้วยสีหน้าแปลกใจ

และเมื่อเห็นผมถือโทรศัพท์ พร้อมทั้งกลิ่นไอที่ยังคุกกรุ่นจากการเถียงอย่างเอาเป็นเอาตายก็กลายเป็นฉุนโกรธ

 
“ยังไม่ไปอีกเหรอวะ แล้วยังใช้โทรศัพท์ห้องกูอีก”


ห้องกู..?

ก็ใช่ไง ห้องกู มึงมาทำไม??

เห้ย ไม่ใช่ ห้องกูของมันหมายถึงห้องมึง

สมองผมมึนงง หันหน้ามองรอบๆห้อง

ห้องมึง ห้องมึง ..!!


แจกันนั่นห้องผมไม่มีหรอก

ข้างฝาผนัง อี๊ หยดหยอง ผมไม่ได้เชียร์บาร์เซโลน่า

เออ ที่ตู้เสื้อผ้าค่อยใช้ได้หน่อย ผมก็ชอบวงกรีนเดย์

เออ ดีๆ.. ดี

เย้ยย แต่มันก็ยังไม่ใช่ห้องผมอยู่ดี!!

เอาแล้วมั๊ยไอ้เกรย์

แถวบ้านเรียกงานเข้า งานเข้า

งานแม่ง มึงเข้ามาตอนไหน……………………………………….

 


“มึงเลิกใช้โทรศัพท์กูได้แล้ว ทำไมยังไม่ไปอีกวะ”

เสียงอย่างกับคำรามของมันปลุกผมจากการสำรวจห้อง


“ห๊ะ ฮะ โทรศัพท์”

เออ ผมลืมยัยคุณป้าไว้นิหว่า

“ไม่ได้ทะ..โทร เค้า เค้าโทรมา”

ผมตะกุกตะกัก


คราวนี้มันอ้าปากค้างราวกับอยากจะมาฉีกเนื้อผม ขายาวๆนั่นก้าวมาแย่งโทรศัพท์ไปจากมือผมเอาแนบกับหูทันที
แต่วินาทีเดียวก็กระโดดห่างจากโทรศัพท์ราวกับไฟช๊อต

นั่นๆ เจอเสียงพิฆาตของคุณป้าอ่ะดิมึง


.


.


“คะ..ครับ ครับแม่ ผมเอง อ้อ คนนั้น.. เอ้อ ..คือว่า”

อีกวินาทีต่อมามันก็คว้าโทรศัพท์มากรอกเสียงลงไป และทำหน้าเหยเกเอาโทรศัพท์ห่างจากหูที่เริ่มจะมีควันออกมา


“ครับ ครับ หยาบคายไร้มารยาท อ้อ ครับ อืม ใจเย็นๆครับ”

ตาดุๆนั้นหันมาทางผม ไม่ได้รู้เล้ยว่าหยาบคายไร้มารยาทนั่นหมายถึงใคร ฮึก !

มันชี้นิ้วมาทางผม แล้วทำปากขมุบขมิบ ทำนองว่า มึงตาย มึง-ตาย-แน่

 

“อ้อ เอ้อ อะไรนะครับ คำว่า'ไรมึงวะ เหรอครับ ครับแม่ ครับ”

ไอ้เหี้ยนั่นขมุบขมิบปากอีกที อ่านได้ว่า ตาย-ไม่-ฟื้น-แน่-มึง

!

!!

!!!

!!!! ผมไม่ได้กลัวนะ แต่ถอยกรูดไปปลายเตียง

พยายามคลาน คลาน และคลานไป

.

.


“ครับแม่ คร้าบบบ ครับ ครับ”

มันตอบรับอะไรก็ไม่รู้ยกใหญ่ ในขณะที่ผมกระดึ๊บจะลงจากเตียง
มันวางโทรศัพท์เหมือนจะเขวี้ยงลงด้วยซ้ำ แต่คงนึกได้ว่ากลัวแม่ได้ยินอีก จึงเบามือลงก่อนกระแทกกับโต๊ะเพียงนิดเดียว


ผมกระดึ๊บจะพ้นเตียงอยู่แล้ว แล้วผมจะวิ่งจู๊ดจากห้องไปเลย

.

.

หมับ!!

มันคว้าข้อเท้าผมไว้และลากกลับไปบนเตียงอย่างแรง

 

“อ๊ากก โอ๊ยย ไอ้เหี้ยเอ้ย”

ผมร้องด่ามันด้วยความเจ็บปวด ตูดกูก็จะหักอยู่แล้ว จะให้ข้อติงหักอีกเหรอ!?

 

“กูบอกให้มึงออกไปก่อนกูจะกลับมา นี่กูกลับซะเย็นขนาดนี้ มึงยังอยู่อีก?”

มันบีบไหล่ผมจนเจ็บ

“ทำไม? รึอยากให้กูเอาต่อ?”

.

.
ผวั๊วะ..


ผมทั้งเจ็บ ทั้งจุก ไอ้นี่ยังพูดจี้จุดอ่อนเรื่องสาเหตุที่ผมมานอนแหมะอยู่นี่ ไม่ไหวครับ ชกแม่งเลย

แล้วหน้าตามันก็เหมือนพร้อมจะฆ่าผมจริงๆแล้ว

 

“กะกู กูหลับเว้ยไอ้เหี้ย เจ็บ”

ผมพยายามอธิบาย แล้วด่ามันไปด้วย เพราะแรงควายชิบหาย บีบทีไหล่กูจะแตกสองซีกแล้วบึ้มในทุ่งข้าวสาลี



“กูหลับ เพิ่งตื่นตอนได้ยินเสียงโทรศัพท์ กูนึกว่าห้องกู กูลืม ..กูลืมไอ้ห่า”

ผมอธิบายต่อเมื่อมันคลายมือ แต่เมื่อมาถึงคำสุดท้ายมันก็บีบแน่นอีก

 

“จะฆ่ากันรึไงวะ”

ผมโวยวาย

 

“มึงก็หัดพูดจาให้หมามันแดกมั่งสิ”

มันคงโมโหแสรดๆแล้ว แต่ผมแค่ยักไหล่ ตอนนี้เริ่มไม่กลัวมากนัก

.

.


“มึงออกไปได้ละ”

มันออกปากไล่เป็นรอบที่ร้อยล้าน ไอ้นี่.... อย่างกับกูอยากอยู่นัก


ผมเชิดหัว ลากสังขารลงจากเตียงอย่างทุลักทุเล เห็นมันชะงักไปนิดหนึ่ง ผมรีบดึงกางเกงใส่ให้มิดชิด
คว้าเสื้อยืดยู่ยี่เยี่ยงผ้าขี้ริ้วบนเตียงมาสวมลวกๆ แล้วทั้งเดินทั้งคลานไปทางประตู ทำไมมันเจ็บตูดแบบนี้วะ!!
ผมสะกดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลจากอาการปวดและมึนหัวที่ไม่หายซักที
ทั้งเมาแฮงค์ ทั้งโดนเอา บ้าเอ้ย.. มีเลวร้ายกว่านี้อีกมั๊ยกับเวลาแค่คืนนึงเนี่ย!?

.

.

“มึงแน่ใจนะว่ามึงเคยเอากับใครเค้ามาก่อน?”

คำถามนั้น ทำเอาผมที่กำลังจะถึงประตูชะงักกึก



กูจะรีบไป กูจะรีบไป

กูจะรีบปะ……………ไป    ผมท่องบทอาขยานในใจ

.

.

“แค่สองรอบเองนะ มาทำเป็นแข้งขาระทดระทวย!?”

 

จึ๊กก อ๊ากก โฮก ไอ้เหี้ย มึงพูดทำมั๊ย..??

เกลียดมัน เกลียดมัน พระเจ้า ให้ตายสิ ผมเกลียดมัน.. ตอนนี้ใบหูผมคงกลายเป็นสีเลือดหมูแล้วละ


ทำไมผมถึงไม่ไปตั้งแต่ทีแรกที่ตื่นนะ รีบไปก่อนมันจะจำหน้าผมได้
ตอนนี้คงไม่ต้องไปหวังกันละเรื่องให้มันลืมหน้าผม ภาวนาอย่าให้ไปเดินเจอกันแถวสยามพารากอนดีกว่าม้าง



ผมไปถึงประตูแล้วชะงักกึกอีกครั้ง.. มือเกาะขอบประตูไว้
ผมลุกไม่ไหว หรือ..ผมยังไม่รู้จะไปไหนดี




. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-03-2012 11:05:30 โดย INDY-POET »

ออฟไลน์ Zurruz

  • สาววายพันธุ์ยัน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 754
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4
Re: INDY in love เกรียนนัก..แต$
«ตอบ #3 เมื่อ05-05-2011 04:08:39 »

จิ้มก่อน นี่เเหนะ ค่อยอ่าน!
---------------------------------------

เอ่อ ... รู้ชะตาชีวิตตัวเองบ้างก็ดีนะ

= =
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-05-2011 04:16:42 โดย Zurruz »

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
:เฮ้อ:เมาแล้วแรดเลยโดนแบบนี้


เมายังไงก็น่าจะมีสติบ้าง  ไม่ใช่ปล่อยตัวแบบนี้ :เฮ้อ: :เฮ้อ:โทษใครได้ละงานนี้นอกจากตัวเอง

ออฟไลน์ NY_JK

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
 :z3:เพราะเมาเลยทั้งเจ็บตัวและโดนหยาม
เอาใจช่วยให้หาทางกลับบ้านให้เจอนะ

ออฟไลน์ barahi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 270
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
มารอเกรียนใหม่ของเล้าคร๊าบบ

ออฟไลน์ uaeb

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
 :mc4:ต้อนรับเรื่องใหม่

ทำไมทัศโหดร้ายจัง :angry2:

เกรย์เป็นไรป่าวดูเหมือนทำไปเพราะประชดชีวิต  :กอด1:

รอตอนต่อไป :call:

ออฟไลน์ Na_RimKLonG

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 640
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
มารอเกรียนคร้า  กริ๊วๆๆ

July_Moon

  • บุคคลทั่วไป
เลือดกระจายแต่แรกเริ่ม
เอ่อ...ขอรับบริจาคเลือดค่ะ 555+  :mc4: รับเรื่องใหม่

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ!
« ตอบ #9 เมื่อ: 05-05-2011 17:06:57 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






YongaMO

  • บุคคลทั่วไป
ปากหมามาก ๆๆๆ ไอ้คุัณเกรย์ :angry2:

แต่ยังให้อภัยเพราะอยู่ในช่วงสับสน ๆ
อย่างนี้ต้องให้พี่ทัศน์ดัดนิสัยซะแล้ววว  :oo1:

miniz

  • บุคคลทั่วไป
โหด  :angry2:

มารอต่อค้า  :call:

ออฟไลน์ INDY-POET

  • อินดี้กวีเกรียน✍
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +918/-22

Chapter 3 : Stay? Oh NO!!


อะไร อะไร อะไร?

มึงจะชะงักทำไม ก้าวออกไป ก้าวออกไปเลย



ผมส่งสายตาบอกไอ้คนที่เกาะขอบประตูห้องผมไว้

บ๊ะ มันหันมามองผม ทำหน้าตาเจื่อนๆ และ..

และ....ผลักประตูปิด

เฮ้ยย!!



“อะไรของมึงอีก?”

ผมพยายามข่มเสียงให้ราบเรียบ ชักจะเหนื่อยแล้วนะ


ปกติผมไปเที่ยวก็เอากันข้างนอกนู่น ไม่เคยพาใครมาที่ห้อง

ไม่รู้เมื่อคืนไปติดพันมันเอาอีท่าไหน รอบแรกที่ตรอกนั้นเลยไม่พอแก่ความต้องการ

กะว่าลากขึ้นรถให้เสร็จแล้วค่อยไปส่งที่ไหนที่มันต้องการ เจือกไม่เสร็จอีก ไอ้มันน่ะก็เมาอย่างหมา เลยมาจบกันที่เตียงผม

แค่นั้นมันก็เป็นความผิดพลาดของผมมากแล้ว

มึง ....มึงอย่ายังอยู่ในห้องกูเลย จงออกไปข้างนอกเสียเถิด

.

.

“กู..”
หมอนั่นสูดลมหายใจอย่างเต็มปอด และพูดอย่างหน้าด้าน
“กูขออยู่ก่อน”



อืม.. เออ ก็ดี ..เรื่องของมึง

เฮ้ย!! มันว่าไงนะ??


“ไม่ได้เว้ย ออกไป”

ผมบอกมันรวดเร็วจนแทบสำลักอะไรซักอย่างในคอ



นั่นไง เอาแล้ว มารูปนี้อีกแล้ว เพราะแบบนี้ไง ผมเลยไม่พาใครมาถึงห้อง

เพราะพวกเขาไม่ค่อยเข้าใจสโลแกนของผม จะมาทำเป็นเกาะติดหนึบ กินนอนกับผมเรอะ? ไม่มีทาง กูชอบสันโดษ



..ไอ้หมอนั่นเม้มปากมองผม

เออ มึงเม้มไปเลย เม้มให้ปากขาด กูก็ไม่ให้อยู่ เรื่องกลางคืนกับกลางวันมันคนละเรื่องเว้ย

มันเองก็ใช่ว่าจะมีลีลาเด็ดดวงอะไร ธรรมดามาก //เหมือนกูคิดเป็นอยู่เรื่องเดียวว่ะเฮ้ย !

 

ขณะที่เม้มปากมองผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ขามันก็ถอยหลังห่างประตูเข้ามาในห้องผมเรื่อยๆ ทีละนิด ทีละนิด..

.

.

กึก.. !

ผมก้าวเข้าไปคว้าหมับตรงไหล่มัน และรุนกลับไปทางประตู

 

“ปล่อยเว้ย เหี้ยนิ กูเจ็บ”

'เหี้ย' นี่  เป็นคำประจำตัวมึงรึไงวะ ผมคิดอย่างหงุดหงิด


“กูจะพูดครั้งสุดท้ายนะ”
เสียงผมบอกสัญญาณอันตราย
“ออก-ไป”



“ไม่!”

ไอ้หมอนั่นประกาศออกมา และเส้นความอดทนผมก็ขาดผึง

ผมปล่อยไหล่ แต่รวบมือสองข้างมันและกระชากมาทางประตูอย่างแรง



“อ๊า……………..ไอ้ เจ็บ เจ็บเว้ย”

มันแหกปากร้องลั่น


หนอย สำออยจริงนะไอ้หมอนี่ ตัวมันถึงจะเล็กกว่าผม ก็ไม่ได้เล็กกว่ามากมาย
ไม่ได้อ้อนแอ้นเป็นร่างบางอย่างนายเอกนิยายวายเสียหน่อย มันตัวร้ายชัดๆ
ผมกระชากอีก แต่ชะงักนิดหนึ่งเมื่อเห็นน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย


“มึงก็ออกไปดีๆสิวะ”
ผมยังคงเสียงเข้มอยู่

แม้สำนึกจริงๆแล้วจะบอกว่าไอ้หมอนั่นคงเจ็บจริง เพราะคนที่ร้องไห้กับคนที่น้ำตาไหลไม่เหมือนกัน

หมอนั่นไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีเสียงสะอื้นซักนิดเดียว พยายามกัดฟันอย่างอดทนด้วยซ้ำ แต่มันเจ็บจนน้ำตาไหล


เออ ใช่ ผมรู้ ผมยังเป็นคนอยู่นี่หว่า..


“กูเอามึงแค่สองรอบ..”

ผมแก้ตัวขึ้นมั๊ย? แต่เรื่องจริงนะเว้ย แล้วก็ไม่ได้เล่นท่าพิสดารอะไรเลย เมาสาดทั้งคู่ขนาดนั้น มันจะโอดโอยอะไรนักหนา

แต่มันก็ตวัดสายตาขึ้นมามองผมอย่างโกรธๆ เหมือนอยากให้หยุดประเด็นเอากี่รอบซักที


“มึง..มึงปล่อยซักทีได้มั๊ย แขนกูจะขาดออกมาแล้วนะ”
มันกัดฟันบอก

.

.

โครม !!

อ๊ากกก

โอ๊ยย

ไอ้

ไอ้เหี๊ย!

.

.

อ่าว.. เฮ้ย ! มันบอกให้ปล่อย ผมรำคาญ ก็เลยปล่อยมัน

โดยลืมไปว่าดึงมันเอนมาข้างหน้าอยู่ และพอปล่อย ตัวแม่งก็เซกลับหลัง และ..

..ก้นจำเบ้ากับพื้น


เอื๊อก o_O !!


ผมกลืนน้ำลายในขณะที่มันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลพรากอีกครั้ง

ปัด โธ่เว้ย!! อย่าบอกนะว่ากูผิดอีก



“มึงบอกให้กูปล่อยเองนะ”
ผมบอกมัน


“แล้วกูบอกให้มึงแค่ยืนดูด้วยรึไง!”

มันตวาดใส่ผม เหมือนผมผิดที่ยืนมองมันล้ม


หน็อย.. มาขึ้นเสียงในห้องกู ไอ้เวรนี่


ผมก้าวยาวๆไปดึงมันลุกขึ้น ก็ดึงส่งๆขึ้นมานั่นแหละ ไม่ได้เบามือแต่อย่างใด

มันไม่พูดอะไรแต่พยายามจะเซกลับไปที่เตียง


“อย่าแม้แต่จะคิดนะมึง”

ผมชี้นิ้วใส่มันพร้อมยื่นคำขาด ไม่มีทางที่ผมจะยอมให้มันอยู่นี่



งั่ม!!

“โอ๊ย เชี้ย!!”

ผมตะโกนอย่างลืมตัว เมื่อไอ้เปรตนั่นงับนิ้วที่ผมชี้ใส่มัน


“ตกลงมึงเป็นหมาเลยใช่มั๊ย ไม่ใช่แค่ปากหมา”

ด่าแม่งขณะที่ชักนิ้วกลับมา แต่มันยังคงมองผมคิ้วขมวด แล้วบอกมาได้..


“กูหิว”

.
.

เฮ้ย เรื่องของมึงดิ เกี่ยวอะไรกับกูเนี่ย ?


เอาแล้วไงผม อะไรกลั่นแกล้งวะเนี่ย เมื่อคืนเต้นกันอยู่ตั้งหลายคนแท้ๆ มือดันคว้าได้ไอ้เจ้านี่ออกมา ให้ตายเถอะวะ!
ผมเอามือกุมขมับ



“เหี้ย กูบอกว่า กูหิ-”


“กูได้ยินแล้ว”

ผมขัดมันขึ้นมา เมื่อไอ้หอกนั่นทำท่าจะย้ำ



ก็ได้ ก็ได้.. ในเมื่อมันจะเอาแบบนั้น

 

ผมเดินไปที่กล่องพลาสติกใบเขื่องบนโต๊ะ ลงมือค้นเอาเป็นเอาตายเหมือนขุดเผือกขุดมัน

เจอแต่แสงโสม ลีโอ ฮันเดรด ไพเพอร์

เฮ้ย ไอ้นั่นอยู่ไหนวะ ..

.

.

“เอ้า เอาไป”

ผมโยนมาม่าหมูสับซองเหลืองเก่าเก็บไปให้มัน “แดกตามสบายนะมึง คิดซะว่าอยู่ในบ้านของตัวเอง!”

แล้วผมจึงย่ำส้นโครมๆเข้าห้องน้ำ

.


.

กลิ่นมาม่าหมูสับหอมฉุยลอยมาปะทะจมูกเมื่อผมออกจากห้องน้ำหลังไปปล่อยงูหลามลงชักโครก

พร้อมเสียงดังเคร้งๆ ฉี่ฉ่า



ไอ้ ไอ้ ไอ้หมอนั่น ..มันผัดมาม่า -*-



มือข้างนึงจับที่สะโพกตัวเอง อีกข้างใช้ตะหลิวพลิกเส้นมาม่าไปมาในกระทะ

กระทะ ไฟฟ้าที่แม่ผมซื้อมาให้ตั้งนานมากแล้ว แต่ไอ้ผมก็ขี้เกียจเกินกว่าจะทำอาหารกินเอง หรืออีกนัยก็คือทำไม่ค่อยเป็นนั่นเอง ไอ้เชี้ยนี่เล่นประเดิมใช้ซะ

เสร็จแล้วมันก็ปิดกระทะ
และตักมาม่าของผมที่ผัดในกระทะของผมด้วยตะหลิวของผมใส่ในจานของผม ตามด้วยหยิบช้อนส้อมของผมมา

……………….ฮ่อก ห้องใคร?? กูได้อนุญาตมึงซักคำรึยัง??

.

.

“อ่าว กินมั๊ย”

มันถาม เมื่อถือจานหันกลับมาเห็นผม

 

 

คุณมึงครับ ได้สังเกตมั๊ยว่ากูยืนกอดอกไม่พอใจมึงอยู่

มันยักไหล่แบบไม่ใส่ใจท่าทีคุกกรุ่นของผม และทำท่าจะเดินผ่านไปทางโต๊ะ

 

นี่กูให้มาม่ามึงเพราะอยากให้มึงเข้าใจว่ากูไม่ยอมให้อยู่ นี่มึงผัดมาม่าแดกเฉย  -*-

ผมหมดความอดทนเป็นรอบที่แปดล้าน ตั้งใจจะเตือนความจำไอ้คนที่เดินเฉียดไหล่ผมไป

“กูบอกให้มึง-”


“มึงให้กูแดกก่อนได้มั๊ย!”

ไอ้หมอนั่นวางจานบนโต๊ะดังโครม พ่นลมหายใจพรืด และตวาดผมในห้องผม  อีกแล้ว!


ผมชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง และนั่นก็เพียงพอสำหรับมัน
แม่งคว้าจานมาม่ามาโซ้ยเอา โซ้ยเอา อย่างกับตายอดตายอยากมาจากไหน

ผมถึงกับต้องถลึงตามองมัน ถ้าพื้นห้องกูเลอะนะมึง!

.

.

เคร้ง เคร้ง!!

เสียงมันล้างจานดังมาจากห้องน้ำหลังจากโซ้ยมาม่าอย่างเอาเป็นเอาตาย

ครู่เดียวก็เดินออกมา สะบัดๆจานนิดหน่อยและคว่ำไว้แบบเอียงๆ เออ ดูเป็นงานเป็นการดีโว้ย แต่ปัญหาคือนี่มันห้องกู

 

 

“เอาล่ะ”

มันสะบัดมือไล่น้ำที่เกาะพราวบนมือเบาๆ แล้วหันมามองผม

พูดเปิดประเด็นราวกับเรามีการนัดประชุมครั้งสำคัญนี้กันเอาไว้ล่วงหน้าเป็นเดือนๆมาแล้ว

ผมอ้าปากจะบอกให้มันหุบปากและทำตามที่ผมบอกก็พอดีกับที่มันพูดขึ้นมา


“กูขออยู่ด้วยสองวัน”


มันพูดมาได้อย่างปกติเหมือนเราคุยกันว่าชอบแมลงวันหัวเขียวมั๊ย

ผมพ่นลมหายใจออกมา

“ไม่ได้! มึงจะบ้าเรอะ มึงเป็นใครไม่รู้ กูไม่รู้จักมึง การที่เมื่อคืนกูกับมึง-”

“มึงจบประเด็นเมื่อคืนไปเลย!”

และนั่นมันก็ถือว่ามันปิดประเด็นแล้ว
ไอ้เด็กเวรบ่นเหนียวตัวและหยิบผ้าขนหนูที่ผมพาดไว้กับขอบเตียงเดินดุ่มๆเข้าห้องน้ำไป

ผมอึกอักจะสำลักอากาศตรงหน้าให้ตายๆแม่งไปเลย
เด็กบ้านั่น มันเป็นใคร มาจากไหน แล้วทำไมไม่ไปที่อื่น ผมไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลย!

ด้านกว่านี้มีอีกมั๊ยวะเนี่ย!? โอ้ ไม่นะเว้ย!!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-06-2011 03:50:08 โดย INDY-POET »

ออฟไลน์ k00_eng^^

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-2

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
 :laugh: :laugh:

มันต้องมีเหตุผลสิที่ทำแบบนี้

ออฟไลน์ donutnoi

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2187
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-7
เริ่มสนุกแล้วทัศน์จะยอมให้เกรย์(ถูกมั๊ยนี่) อยู่ต่อได้มั๊ยนี่  :serius2: :call: :call:

ออฟไลน์ uaeb

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
อ้าวเกิดไรขึ้น ไมเกรย์ไม่ยอมไปหรือว่าเริ่มมีใจหว่า????

 :z1: :z1:


Killua

  • บุคคลทั่วไป
เกรย์เป็นไรอ่ะ ทำไมไม่ยอมไปใหน อยากรู้เหตุผลอ่ะ

YELLOWSTAR

  • บุคคลทั่วไป
เกรย์ค่อนข้างจะด้านน่ะเนี่ย

หรือว่าเกรย์กำลังหาวิธีแก้แค้นทัศน์อยู่ o18

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
ชอบเกร์ยอะ แรงไดใจมากๆ

เมื่อไรตาทัศน์จะรู้นะว่าเพิ่งเิดซิงหนูเกร์ยไปเนี่ย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ pimkung

  • Karkat <3
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 263
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1
เกรย์หนีออกจากบ้านมารึไง ไม่ยอมกลับบ้าน  :z10:
แต่ด้านได้สะใจดีอ่ะ ฮา ตกลงนายทัศยังไม่รู้อีกหรอว่าเป็นคนแรกของเกรย์อ่ะ
 :really2:

ออฟไลน์ tarkung

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 997
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
จะติดตามต่อไปนะครับผม!!!!

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2
มันส์พะยะค่ะ o13
รอตอนต่อไปเลย

ออฟไลน์ sang som

  • เจ็บจิต!!
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1609
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-6
สสนุกอ่ะ รอตอนต่อไป

teae

  • บุคคลทั่วไป
นุกมากมาย

ออฟไลน์ creator

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
เกรียนกว่านี้มีอีกไหมมมมมมมมมมมมมมมมม

โอ้ย เกรรรรรรรรรรรรรรย์ เกรียนเทพ เกรียนเหนือเกรียนทั้งปวงใด ๆ
//กราบไว้บูชา//

เกรียนแต่น่ารักนะเออ (สำหรับทัศน์ ไม่ใช่ 555)

รอตอนต่อไปจ้ะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ นัชชี่~นะจิ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 156
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-0
เกรย์สุดยอดที่สุด!!! จุดธูปบูชา :call: ชอบแบบนี้ มั่นดีจริงๆ 555

miniz

  • บุคคลทั่วไป
เริ่มด้าน  :call:

5555 รอต่อค้า  :z1:

ออฟไลน์ nevergoodbye

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
อ๊ากกกกก ช๊อบบบบบบบบ  :impress2: :impress2:
รีบมาต่อเร็วๆนะคะ~~

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586

เขียนแบบสลับคนเล่า

ก็น่าจะสลับสี กันคนอ่านงง ไงคะ

เจ้สอง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด